Επεξηγηση φιλοσοφιας η οποια με μπερδεψε..

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.
IMG_20201127_010741.jpg
Διαβαζω το παραπανω βιβλιο (Ο μυθος του Σισυφου / albert camus) και θα ηθελα τις αποψεις σας για τη φιλοσοφια του παραλογισμου, τις βασικες αρχες της, τις διδαχες της, τον τροπο σκεψης της, κτλπ. Απο οσο εχω καταλαβει, οι 3 διαφορετικςς προσεγγισεις σχετικα με το υποκειμενικο νοημα στη ζωη (υπαρξισμος/παραλογισμος/μηδενισμος) εχουν κοινη αφετηρια τον Kierkegaard (και ο Sarte, και ο Camus αλλα και ο Nietzsche επηρεαστηκαν αρκετα απο το εργο του) και πανω κατω εχει κοινη δομη με αυτη των αλλων 2 απλα (με δικα μου λογια) δεν ειναι τοσο "απεγνωσμενος" σαν τον νιχιλισμο αλλα ουτε και τοσο αισιοδοξος σαν τον υπαρξισμο, δεν λεει δηλαδη οτι δεν υπαρχει κανενα νοημα στη ζωη και ολα ειναι εν γενει ματαια (νιχιλισμος) , ουτε ομως και πως εμεις δινουμε το δικο μας νοημα (ο καθενας το δικο του) στη ζωη, αλλα οτι ναι μεν ειναι ολα εν μερει ματαια (εφοσον ολα καποτε αναποφευκτα καταληγουν στον θανατο και οποιοδηποτε κατορθωμα ή επιτευγμα μας καταληγει στο τιποτα) αλλα δεν υπαρχει λογος να μη προσπαθησουμε να ζησουμε μια καλη ζωη, οσο το δυνατον ειναι αυτο πιθανο με οσα αδικα μας συμβαινουν. Απο τη μια ζαμαν φου και απο την αλλη, ερχεται η ωρα μας. Αναγνωριση της ματαιοτητας ενω εισαι σε κατασταση yolo και carpe diem ή αντιφαση; Ή ειναι το πιο σοφο διδαγμα που εχω διαβασει ποτε (να συνυπαρχει το υπαρξιακο αγχος μαζι με καλοπεραση) ή ο Albert Camus για να ξεχασει τις οσες τραγωδιες περνουσε τοτε η ανθρωποτητα (του 1942 το βιβλιο,στη καρδια του Β' παγκοσμιου πολεμου) καπνισε λιγο περισσοτερο απο οσο επρεπε και μεσα σε μια μυστηριακη ατμοσφαιρα γεματη οραματα, ψευδαισθησεις και υποσυνειδητους συνειρμους, εμπνευστηκε ισως ενα απο τα πιο παραδοξα βιβλια ολων των εποχων.

Σχολια/αποψεις καλοδεχουμενα ΜΟΝΟ απο οσους/ες το διαβασαν (οχι απαραιτητα ολοκληρο) και καταλαβαν (ή εστω αποπειραθηκαν να καταλαβουν) τι εστι παραλογισμος...



 

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.
Υ.Γ - Ειμαι νεο μελος εδω, θα παρακαλουσα τον οποιον διαχειριστη/συντονιστη να μετακινησει το θρεντ αναλογα οπου αυτος/αυτη κρινει καταλληλα.

Υ.Γ 2- τα οποια σχολια μου ή κριτικη για το εργο του Albert Camus (τον οποιο και σεβομαι απολυτα, καθως ο "Ξενος" ειναι απο τα τοπ.5 αγαπημενα μου βιβλια και ουσιαστικα διαμορφωσε τον τροπο σκεψης μου) ειναι υποκειμενικα και μονο. Δεν ειμαι ειδικος επι φιλοσοφικων δοκιμιων, ουτε και εχω σπουδασει κατι για να δικαιουμαι να κανω βαθυστοχαστη αναλυση, εκφερω απλα την αποψη μου περι της αδυναμιας μου να κατανοησω πληρως το βαθυτερο νοημα του συγκεκριμενου βιβλιου. Οσοι εχουν γνωση ας με διαφωτισουν.

Ευχαριστω εκ των προτερων για την οποια απαντηση. 🙂
 

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
1μιση το ξημέρωμα σε έπιασαν τα υπαρξιακά σου. Seems legit :welcome:
Το βιβλίο που αναφέρεις δεν το έχω διαβάσει, ούτε γνωρίζω πολλά πράγματα για Sartre και Camus, επομένως δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να σου εξηγήσω την φιλοσοφία αυτών των ανθρώπων. Ωστόσο μπορώ να σχολιάσω το μήνυμα σου.

Όσον αφορά τους λόγους να ζήσουμε μια καλή ζωή εν όψη ματαιότητας, μια ιδέα που μου έκανε εντύπωση είναι αυτή του αιωνίου, επαναλαμβανόμενου σύμπαντος. Δηλαδή, οι πράξεις σου αντιχούν στην αιωνιότητα μέσω ενός σύμπαντος το οποίο βρίσκεται σε μια αέναη επανάληψη γέννησης και καταστροφής. Άρα λοιπόν αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, θα τον σκοτώνεις αιωνίως. Ενώ μια πράξη όπως η δολοφονία φαίνεται εντελώς "λογική" μέσα από τα μάτια ενός νιχιλιστή, ξαφνικά μετατρέπεται σε μια πράξη με πολύ βάρος και (ίσως) ηθική διάσταση.

Όσον αφορά την συνύπαρξη του yolo και της ματαιότητας, δεν νομίζω πως πρόκειται για αντίφαση, ωστόσο είναι ένας τρόπος ζωής που οδηγεί στην καταστροφή και το χάος με μαθηματική ακρίβεια. Αντίφαση δεν νομίζω πως είναι διότι το yolo είναι η λογική αντίδραση εν όψη της ματαιότητας. Το carpe diem δεν είναι αντίφαση για τον ίδιο λόγο. Νομίζω αυτές οι δύο στάσεις απέναντι στη ματαιότητα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Δεν θα γράψω άλλα πράγματα συγκεκριμένα με το βιβλίο που διάβασες επειδή θέλω να το διαβάσω πρώτα. Προσωπικά επιλέγω να προσθέτω μπόλικο σημασιολογικό βάρος στη ζωή, κάτι που φαίνεται να ονομάζεται optimistic nihilism από τους σημερινούς ιντερνετικούς φιλοσόφους.
 

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.
1μιση το ξημέρωμα σε έπιασαν τα υπαρξιακά σου. Seems legit :welcome:
Το βιβλίο που αναφέρεις δεν το έχω διαβάσει, ούτε γνωρίζω πολλά πράγματα για Sartre και Camus, επομένως δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να σου εξηγήσω την φιλοσοφία αυτών των ανθρώπων. Ωστόσο μπορώ να σχολιάσω το μήνυμα σου.

Όσον αφορά τους λόγους να ζήσουμε μια καλή ζωή εν όψη ματαιότητας, μια ιδέα που μου έκανε εντύπωση είναι αυτή του αιωνίου, επαναλαμβανόμενου σύμπαντος. Δηλαδή, οι πράξεις σου αντιχούν στην αιωνιότητα μέσω ενός σύμπαντος το οποίο βρίσκεται σε μια αέναη επανάληψη γέννησης και καταστροφής. Άρα λοιπόν αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, θα τον σκοτώνεις αιωνίως. Ενώ μια πράξη όπως η δολοφονία φαίνεται εντελώς "λογική" μέσα από τα μάτια ενός νιχιλιστή, ξαφνικά μετατρέπεται σε μια πράξη με πολύ βάρος και (ίσως) ηθική διάσταση.

Όσον αφορά την συνύπαρξη του yolo και της ματαιότητας, δεν νομίζω πως πρόκειται για αντίφαση, ωστόσο είναι ένας τρόπος ζωής που οδηγεί στην καταστροφή και το χάος με μαθηματική ακρίβεια. Αντίφαση δεν νομίζω πως είναι διότι το yolo είναι η λογική αντίδραση εν όψη της ματαιότητας. Το carpe diem δεν είναι αντίφαση για τον ίδιο λόγο. Νομίζω αυτές οι δύο στάσεις απέναντι στη ματαιότητα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Δεν θα γράψω άλλα πράγματα συγκεκριμένα με το βιβλίο που διάβασες επειδή θέλω να το διαβάσω πρώτα. Προσωπικά επιλέγω να προσθέτω μπόλικο σημασιολογικό βάρος στη ζωή, κάτι που φαίνεται να ονομάζεται optimistic nihilism από τους σημερινούς ιντερνετικούς φιλοσόφους.
Συνηθως μεταμεσονυχτιες ωρες με πιανουν, δε ξερω που οφειλεται αυτο, μαλλον ειναι μια ωρα ησυχη οπου οι σκεψεις σου δεν διακοπτονται απο παρεμβασεις τριτων ή και επειδη παρατηρεις τον νυχτερινο ουρανο και συνειδητοποιεις ποσο τραγικα μονος σου εισαι σε ενα απεραντο συμπαν, κενο απο ζωη και νοημα.

Συμφωνω οτι ο τροπος αντιμετωπισης της ζωης με τον οπτιμισμο, yolo / carpe diem δεν περιεχει τοση αντιφαση (εφοσον ο θανατος ειναι δεδομενος, δεδομενο ειναι και οτι πρεπει να εχεις ενα λογο να ζεις) απλως εφοσον δεν εχει καποιο αντικειμενικο νοημα , εφοσον προσδιδεις εσυ το δικο σου υποκειμενικο νοημα, δε τιθεται αυτο υπο αμφισβητηση στα ματια καποιου τριτου;

Αν το νοημα που εσυ επιλεξεις να δωσεις στη ζωη σου ειναι γκομενες και μηχανες και ο αλλος επιλεξει να δωσει μινιμαλιστικο τροπο ζωης και θρησκεια, εφοσον κανεις δεν ορισε το νοημα της ζωης, και οι 2 σας ειστε το ιδιο ματαιοι και ασημαντοι, οποτε και στις 2 περιπτωσεις,το παραλογο (να προσπαθεις απεγνωσμενα να εξηγησεις κατι το οποιο απο τη φυση του δεν εξηγειται) θριαμβευει.

Οσο για τα αλλα περι καρμα, αιωνιου συμπαντος, κτλπ, μακαρι να ισχυουν και να φτασουμε σε καθεστως πνευματικης γαληνης,ηρεμιας,αταραξιας,νιρβανας, μακαρι να γινοταν να μην μας απασχολουσαν τοσο τα υπαρξιακα ζητηματα και να ζουσαμε τη ζωη μας, ταπεινα, χωρις ελπιδες και προσδοκιες για εξηγηση,χωρις ποτε να κοιταμε τον ουρανο και να αναρωτιομαστε το "γιατι". Ειναι στην ανθρωπινη φυση να θελει να μαθει ομως, απο αυτη την αναγκη προεκυψε και η φιλοσοφια, να δωσει απαντησεις, να καθησυχασει, να καταπραυνει τη ψυχοφθορα διαδικασια που λεγεται "νους". Ειτε υπαρχει θεϊκη δικαιοσυνη, ειτε οι πραξεις μας αντοιχουν στην αιωνιοτητα, δεν υπαρχει καποιος τροπος να το μαθουμε αυτο συνεπως παντα θα μας πιανει το παραπονο που ζουμε μεν οπως θελουμε αλλα που ποτε δε θα μαθουμε τον αληθινο σκοπο μας..
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Υ.Γ - οπτιμιστικος νιχιλισμος ειναι υπαρξιασμος με καταθλιψουλα.

Ειμαι της αποψης οτι σε μερικα πραματα ειναι κυριολεκτικα μαυρο ή ασπρο, δεν ειναι ολα αποχρωσεις του γκρι. Ή θα εισαι Σοπενχαουερ ή Σαρτρ, γινεται να εισαι και αισιοδοξος αλλα και να λες πως η ζωη ειναι ανευ νοηματος και σημασιας;

Σαν να υποκρινεσαι τον ρολο καποιου που κατανοει οτι δεν εχει καμια εξουσια στο συμπαν, καμια εξουσια στο αμα ζει ή πεθαινει και παρολα αυτα να χαμογελαει επειδη εχει μια 4K τηλεοραση και αλλα gadgets ενω ταυτοχρονως, δεν περναει ουτε μια στιγμη που να ξεχναει οτι καθε λεπτο ζωης (ειτε ειναι λεπτο ευχαριστησης ειτε στεναχωριας) τον φερνει 1 λεπτο πιο κοντα στο αναποφευκτο τελος του.

Σαν να τα κανει ολα αυτα (gadgets,γκομενες,ταξιδια,κτλπ) απλα για να ξεγελαει τον ιδιο του τον εαυτο και να προσπαθει εκουσια να φοραει παρωπιδες.

Αν εισαι σε ενα πουλμαν και περναει αναγκαστικα απο ενα καταυλισμο Ρομα για να παει στον προορισμο του και εσυ για να μη δεις εικονες που θα σε σοκαρουν (παιδακια ημιγυμνα, με αρρωστιες,κακοταισμενα,,φτωχεια,μιζερια,κτλπ) τραβηξεις τη κουρτινα του παραθυρου σου, αυτο δεν εξαφανιζει το προβλημα, απλα εσυ ζεις σε αρνηση και προσπαθεις να το προσπερασεις, σαν να μην υπηρξε, να μην υπαρχει και να μην υπαρξει ποτε.
 
Τελευταία επεξεργασία:

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Συμφωνω οτι ο τροπος αντιμετωπισης της ζωης με τον οπτιμισμο, yolo / carpe diem δεν περιεχει τοση αντιφαση (εφοσον ο θανατος ειναι δεδομενος, δεδομενο ειναι και οτι πρεπει να εχεις ενα λογο να ζεις) απλως εφοσον δεν εχει καποιο αντικειμενικο νοημα , εφοσον προσδιδεις εσυ το δικο σου υποκειμενικο νοημα, δε τιθεται αυτο υο αμφισβητηση στα ματια καποιου τριτου;
Νομίζω κατάλαβα τι εννοείς. Προσωπικά δεν βλέπω το yolo ως λόγο να ζει κάποιος, αλλά ίσως ως φυσική αντίδραση μπροστά στη ματαιότητα. Το yolo ή το carpe diem δεν νομίζω πως μπορούν να αποτελέσουν λόγο να ζει κάποιος. Καλύτερα κατανοούνται ως συμπληρωματικές στάσεις ζωής οι οποίες ενισχύουν (αλλά δεν καθορίζουν) το νόημα της ζωής. Για παράδειγμα, ως νόημα ζωής κάποιος μπορεί να έχει την ελαχιστοποίηση του πόνου (suffering) και την βελτίωση του κόσμου του, ξεκινώντας από το προσωπικό επίπεδο και προχωρώντας σε όλο και μεγαλύτερα σύνολα ανθρώπων. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να εξασκεί carpe diem στην καθημερινή του ζωή γιατί ο πρωταρχικός στόχος του δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε μια στιγμή. Άρα έχει αυτό τον σκοπό ζωής, ο οποίος απαιτεί διαρκή ενασχόληση, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνει τις φευγαλέες στιγμές της ζωής του εφόσον δεν αποκλείνει από τους πρωταρχικούς σκοπούς του. Για να κάνω το παράδειγμα ακόμα πιο συγκεκριμένο, έστω ότι ένας άνθρωπος έχει στόχο να ζήσει την καλύτερη δυνατή ζωή που μπορεί, να ελαχιστοποιήσει το suffering για τον εαυτό και την οικογένεια του, και τέλος να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζει. Δεν μπορεί το θυσιάσει αυτό στο όνομα του yolo και του carpe diem. Αν βαδίσει μόνο με βάση το yolo, τότε λογικά θα αρπάξει μια σύριγγα γεμάτη ηρωίνη και θα την μπίξει στο χέρι του. Αυτό όμως καταστρέφει τον πρωταρχικό σκοπό της ζωής του. Ο σκοπός ζωής εφαρμόζεται ως όριο στην απόλαυση της στιγμής.

Έπειτα θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα σχετικά με το νόημα ζωής. Είναι όλα τα νόηματα ισάξια; Δεν έχω τελική απάντηση σε αυτό, ωστόσο τείνω προς το "όχι". Νομίζω πως μπορούμε να ορίσουμε (χονδρικά) κάποιες αντικειμενικές αξίες που πηγάζουν από τη φύση. Για παράδειγμα, η αναπαραγωγή νομίζω μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό σκοπό των περισσότερων ανθρώπων εφόσον η ζωή φαίνεται να ξεκίνησε ως κάποιου είδους αντίδραση στην εντροπία ή διατήρηση πληροφορίας. Αν όμως δεχτούμε την αναπαραγωγή ως αντικειμενικό σκοπό της ζωής, τότε ακολουθεί η η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών, η επιλογή κατάλληλου συντρόφου, η αυτο-βελτίωση (ώστε να έλξουμε τον κατάλληλο σύντροφο), και γενικότερα η κατανόηση του κόσμου και η θριάμβευση της τάξης έναντι του χάους.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι ανίκανος να κάνει παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται το νόημα της ζωής του. Ακόμα και αν ο αρχικός σκοπός λείψει, τα ακόλουθα αυτού δεν χάνουν την αξία τους.
 

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.
Νομίζω κατάλαβα τι εννοείς. Προσωπικά δεν βλέπω το yolo ως λόγο να ζει κάποιος, αλλά ίσως ως φυσική αντίδραση μπροστά στη ματαιότητα. Το yolo ή το carpe diem δεν νομίζω πως μπορούν να αποτελέσουν λόγο να ζει κάποιος. Καλύτερα κατανοούνται ως συμπληρωματικές στάσεις ζωής οι οποίες ενισχύουν (αλλά δεν καθορίζουν) το νόημα της ζωής. Για παράδειγμα, ως νόημα ζωής κάποιος μπορεί να έχει την ελαχιστοποίηση του πόνου (suffering) και την βελτίωση του κόσμου του, ξεκινώντας από το προσωπικό επίπεδο και προχωρώντας σε όλο και μεγαλύτερα σύνολα ανθρώπων. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να εξασκεί carpe diem στην καθημερινή του ζωή γιατί ο πρωταρχικός στόχος του δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε μια στιγμή. Άρα έχει αυτό τον σκοπό ζωής, ο οποίος απαιτεί διαρκή ενασχόληση, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνει τις φευγαλέες στιγμές της ζωής του εφόσον δεν αποκλείνει από τους πρωταρχικούς σκοπούς του. Για να κάνω το παράδειγμα ακόμα πιο συγκεκριμένο, έστω ότι ένας άνθρωπος έχει στόχο να ζήσει την καλύτερη δυνατή ζωή που μπορεί, να ελαχιστοποιήσει το suffering για τον εαυτό και την οικογένεια του, και τέλος να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζει. Δεν μπορεί το θυσιάσει αυτό στο όνομα του yolo και του carpe diem. Αν βαδίσει μόνο με βάση το yolo, τότε λογικά θα αρπάξει μια σύριγγα γεμάτη ηρωίνη και θα την μπίξει στο χέρι του. Αυτό όμως καταστρέφει τον πρωταρχικό σκοπό της ζωής του. Ο σκοπός ζωής εφαρμόζεται ως όριο στην απόλαυση της στιγμής.

Έπειτα θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα σχετικά με το νόημα ζωής. Είναι όλα τα νόηματα ισάξια; Δεν έχω τελική απάντηση σε αυτό, ωστόσο τείνω προς το "όχι". Νομίζω πως μπορούμε να ορίσουμε (χονδρικά) κάποιες αντικειμενικές αξίες που πηγάζουν από τη φύση. Για παράδειγμα, η αναπαραγωγή νομίζω μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό σκοπό των περισσότερων ανθρώπων εφόσον η ζωή φαίνεται να ξεκίνησε ως κάποιου είδους αντίδραση στην εντροπία ή διατήρηση πληροφορίας. Αν όμως δεχτούμε την αναπαραγωγή ως αντικειμενικό σκοπό της ζωής, τότε ακολουθεί η η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών, η επιλογή κατάλληλου συντρόφου, η αυτο-βελτίωση (ώστε να έλξουμε τον κατάλληλο σύντροφο), και γενικότερα η κατανόηση του κόσμου και η θριάμβευση της τάξης έναντι του χάους.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι ανίκανος να κάνει παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται το νόημα της ζωής του. Ακόμα και αν ο αρχικός σκοπός λείψει, τα ακόλουθα αυτού δεν χάνουν την αξία τους.
Εννοειται και πρεπει να βαζουμε το συλλογικο κοσμο πανω απο το ατομο μας, ευστοχο το παραδειγμα σου περι συριγγας.

Απλα, τα περισσοτερα ζητηματα στη ζωη, οι περισσοτερες αποφασεις, ολα εχουν 2 κοινα μοτιβα, οσον αφορα τον ανθρωπο δηλαδη: αναπαραγωγη και αρωγη στους απογονους μας για δικια τους αναπαραγωγη, ετσι ωστε να συνεχιστει το ειδος μας.

Δε λεω πως ολα τα υπολοιπα ειναι μια πλανη της ανθρωπινης νοημοσυνης για να επεξηγησει τα μεγαλα ερωτηματα (το δελφινι εχει μεγαλυτερη νοημοσυνη απο τον ανθρωπο και ομως δε καθεται να τα φιλοσοφησει ολα αυτα) της ζωης, ουτε και οτι καθοδηγουμαστε αποκλειστικα και μονο απο τα ορμεμφυτα μας.

Απλα μερικα πραματα δεν εχουν εξηγηση, εμεις προσπαθουμε να το διαχειριστουμε με ψυχραιμια εν μερει αλλα οταν ολα οσα εχεις καταφερει σαν εκπροσωπος ενος πολιτισμου (ειτε εισαι Αιγυπτιος ειτε Ελληνας ειτε Ινδος ειτε οτιδηποτε) μπορεις να τα φανταστεις σε ενα εσχατολογικο σεναριο αφανισμου της ανθρωποτητας, ως ασημαντα κτισματα, ασημαντα βιβλια, ασημαντοι πινακες, ασημαντα τραγουδια (παντα σε συγκριση με τα ζωα, το περιβαλλον,.το συμπαν, αυτο που ανθρωποκεντρικα εξιδανικευουμε εμεις ειναι παντελως αδιαφορο για ολα τα υπολοιπα ειδη χλωριδας και πανιδας) , μας τρομοκρατει αυτη η σκεψη, οσο ορθολογιστικη και αν ειναι.


Ο H.G.Wells στον επιλογο του βιβλιου του The Time Machine (Η μηχανη του Χρονου) γραφει κατι πολυ σοφο,δε θα κανω spoiler για οποιον/α θελει να το διαβασει αλλα ναι, χιλιαδες χρονια μετα τιποτα απο ολα αυτα δεν θα εχει νοημα, εσυ,.εγω, ολοι, θα εχουμε λησμονηθει και οποιαδηποτε αναμνηση μας θα ισοπεδωθει σαν να μην υπηρξαμε ποτε. Αρα, Ο,ΤΙ και αν κανουμε, ειναι κυριως για δικια μας τερψη και ευχαριστηση και ηδονισμο. Τωρα, αμα τυχει και συμπιπτουν πολλα "θελω" και Εγω μεταξυ τους, εχουμε ομαδες με κοινη αντιληψη, εχουμε πολιτισμο, εχουμε φυλες. Τι μας ενωνει ομως , τι μας κραταει μαζεμενους αν οχι ο φοβος του επερχομενου οριστικου τελους της ζωης μας και των οσων εχουμε καταφερει; Καποτε, αγριοι μαζευτηκαν γυρω απο μια φωτια, πολλοι = πολλες περισσοτερες πιθανοτητες επιβιωσης. Τι αλλαξε; Απλα τωρα ο καθενας μπορει να ζησει ανεξαρτητα απο την αποψη του αλλου για το πως "πρεπει" να ειναι η ζωη, αλλος λεει πως πρεπει να ζουμε σε μια δυστοπικη κοινωνια, οπως αυτη του George Orwell στο "1984" και αλλος πως πρεπει να ζουμε σαν να ζουσαμε στον κηπο του Επικουρου. 2 οψεις του ιδιου νομισματος: και τα 2 ακρα καταληγουν στο ιδιο τελος, οσα δρομακια και αν υπαρχουν, ολα ενωνονται (και χανει το καθενα τη μοναδικοτητα του εφοσον συμπυκνωνεται με αντιθετα διαμμετρικα δρομακια, με τελειως δοαφορετικες παραλλαγες και χαρακτηριστικα) σε μια λεωφορο οπου και αυτη με τη σειρα της, χανεται με αλλες λεωφορους σε ενα σταυροδρομι ή σε εναν κομβο. Προσωρινη φιλοδοξια με τη προοπτικη αιωνιας ματαιοτητας; Το παραλογο ειναι αυταποδεικτο.

Δε καταλαβα συγκεκριμενες εννοιες του βιβλιου τις οποιες θα παραθεσω σε φωτογραφιες (αν και εφοσον δε θεωρηθει καταπατηση πνευματικων δικαιωματων) , οχι ομως οτι διαφωνω με το γενικοτερο concept.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

IMG_20201127_154840.jpg

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Τα λεει καπως σουρεαλιστικα αλλα το point ειναι πως η ανθρωπινη φυση στη προσπαθεια της να δωσει νοημα, απασχολειται με ανουσιες καταστασεις, εαν υπηρχε αντικειμενικο νοημα, αυτο και θα υπηρετουσαν ολοι σαν υπερτατο σκοπο υπαρξης αλλα επειδη δεν υπαρχει,δουλευεις 8ωρες,παντρευεσαι,ψηφιζεις,πηγαινεις ταξιδια,παιζεις βιντεοπαιχνιδια,πηγαινεις για ψαρεμα,κανεις συλλογες,κτλπ, ολα αυτα απλα για να "ξεχαστεις" απο την υπαρξιακη σου μιζερια...
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Additionally, και ψιλο off-the-topic αλλα το κλασικο reference στο red pill / blue pill της ταινιας The Matrix, αναιρειται εδω. Ειτε παρεις το κοκκινο χαπι και συνειδητοποιησεις την αληθεια, ειτε το μπλε χαπι και ζεις στη ψευδαισθηση και στην αγνοια, ειτε το πρασινο, ειτε το φουξ ειτε το πουα ειτε το παρδαλοκατσικι χαπι, δεν χει σημασια εφοσον το αποτελεσμα θα ειναι το ιδιο: θανατος.

Συμπερατικα: η συνειδητοποιηση οτι "Ολοι οι δρομοι οδηγουν στη Ρωμη" , κανει τους δρομους απλα ενα ταξιδακι που τελικος τους προορισμος θα ειναι παντα ο ιδιος και απαραλλαχτος: η Ρωμη. Ειτε περασεις απο τον Α ειτε απο τον Β ειτε απο τον Γ δρομο, ολοι βγαζουν στο ιδιο αδιεξοδο παντα.
 

Συνημμένα

  • IMG_20201127_154845.jpg
    IMG_20201127_154845.jpg
    3.2 MB · Εμφανίσεις: 57
  • IMG_20201127_154855.jpg
    IMG_20201127_154855.jpg
    3.7 MB · Εμφανίσεις: 55
  • IMG_20201127_154902.jpg
    IMG_20201127_154902.jpg
    4 MB · Εμφανίσεις: 52
  • IMG_20201127_154907.jpg
    IMG_20201127_154907.jpg
    3.2 MB · Εμφανίσεις: 59
  • IMG_20201127_154911.jpg
    IMG_20201127_154911.jpg
    2.8 MB · Εμφανίσεις: 56
  • IMG_20201127_154920.jpg
    IMG_20201127_154920.jpg
    3.1 MB · Εμφανίσεις: 52
  • IMG_20201127_154925.jpg
    IMG_20201127_154925.jpg
    3.9 MB · Εμφανίσεις: 54
  • IMG_20201127_154931.jpg
    IMG_20201127_154931.jpg
    3.9 MB · Εμφανίσεις: 53
  • IMG_20201127_154938.jpg
    IMG_20201127_154938.jpg
    3 MB · Εμφανίσεις: 58
Τελευταία επεξεργασία:

Cookie_Monster

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Cookie_Monster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 343 μηνύματα.
βάλε παιδί μου ένα τίντερ που κάθεσαι και διαβάζεις για Παράλογα Τείχη
εσύ τα υψώνεις
 

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.

Cookie_Monster

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Cookie_Monster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 343 μηνύματα.

Aggelos.95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 24 μηνύματα.
βλέπω τα διαχωρίζεις τα δύο:fish2:
Δεν τα διαχωριζω καθολου. Δεν ειπα οτι μια γυναικα μπορει να εχει σωμα και Φαινεσθαι χωρις μυαλο και Ειναι. Οποιος/α θελει να παρερμηνευσει, δε θελει και πολυ για να το κανει αυτο.

Αλλα, let's face it, το tinder δε φημιζεται exactly για τις κουλτουριαρες και πνευματωδες γυναικες, δεν μπαινεις tinder για να συζητησεις για φιλοσοφια..
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Νομίζω κατάλαβα τι εννοείς. Προσωπικά δεν βλέπω το yolo ως λόγο να ζει κάποιος, αλλά ίσως ως φυσική αντίδραση μπροστά στη ματαιότητα. Το yolo ή το carpe diem δεν νομίζω πως μπορούν να αποτελέσουν λόγο να ζει κάποιος. Καλύτερα κατανοούνται ως συμπληρωματικές στάσεις ζωής οι οποίες ενισχύουν (αλλά δεν καθορίζουν) το νόημα της ζωής. Για παράδειγμα, ως νόημα ζωής κάποιος μπορεί να έχει την ελαχιστοποίηση του πόνου (suffering) και την βελτίωση του κόσμου του, ξεκινώντας από το προσωπικό επίπεδο και προχωρώντας σε όλο και μεγαλύτερα σύνολα ανθρώπων. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να εξασκεί carpe diem στην καθημερινή του ζωή γιατί ο πρωταρχικός στόχος του δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε μια στιγμή. Άρα έχει αυτό τον σκοπό ζωής, ο οποίος απαιτεί διαρκή ενασχόληση, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνει τις φευγαλέες στιγμές της ζωής του εφόσον δεν αποκλείνει από τους πρωταρχικούς σκοπούς του. Για να κάνω το παράδειγμα ακόμα πιο συγκεκριμένο, έστω ότι ένας άνθρωπος έχει στόχο να ζήσει την καλύτερη δυνατή ζωή που μπορεί, να ελαχιστοποιήσει το suffering για τον εαυτό και την οικογένεια του, και τέλος να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζει. Δεν μπορεί το θυσιάσει αυτό στο όνομα του yolo και του carpe diem. Αν βαδίσει μόνο με βάση το yolo, τότε λογικά θα αρπάξει μια σύριγγα γεμάτη ηρωίνη και θα την μπίξει στο χέρι του. Αυτό όμως καταστρέφει τον πρωταρχικό σκοπό της ζωής του. Ο σκοπός ζωής εφαρμόζεται ως όριο στην απόλαυση της στιγμής.

Έπειτα θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα σχετικά με το νόημα ζωής. Είναι όλα τα νόηματα ισάξια; Δεν έχω τελική απάντηση σε αυτό, ωστόσο τείνω προς το "όχι". Νομίζω πως μπορούμε να ορίσουμε (χονδρικά) κάποιες αντικειμενικές αξίες που πηγάζουν από τη φύση. Για παράδειγμα, η αναπαραγωγή νομίζω μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό σκοπό των περισσότερων ανθρώπων εφόσον η ζωή φαίνεται να ξεκίνησε ως κάποιου είδους αντίδραση στην εντροπία ή διατήρηση πληροφορίας. Αν όμως δεχτούμε την αναπαραγωγή ως αντικειμενικό σκοπό της ζωής, τότε ακολουθεί η η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών, η επιλογή κατάλληλου συντρόφου, η αυτο-βελτίωση (ώστε να έλξουμε τον κατάλληλο σύντροφο), και γενικότερα η κατανόηση του κόσμου και η θριάμβευση της τάξης έναντι του χάους.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι ανίκανος να κάνει παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται το νόημα της ζωής του. Ακόμα και αν ο αρχικός σκοπός λείψει, τα ακόλουθα αυτού δεν χάνουν την αξία τους.
Είναι όλα τα νόηματα ισάξια; <<<< πανω σε αυτο (ξεχασα να το σχολιασω πριν γιατι βιαζομουν να παω καπου) ηθελα να πω το εξης: υποκειται στον καθενα να το απαντησει αυτο , προσωπικη μου αποψη: ναι. Επειδη, αντικειμενικα, ειτε καποιος αφιερωσει τη ζωη του στο να πολεμαει φασιστες και τη θυσιασει στο βωμο της παγκοσμιας ειρηνης ή προσφερθει εθελοντικα σε ΜΚΟ, π.χ γιατροι χωρις συνορα, και μια ζωη βοηθαει τη κατασταση στην Αφρικη, ειτε καποιος αφιερωθει ολοκληρωτικα στις υλικες απολαυσεις, ναρκωτικα π.χ ή νοιαζεται μονο για τον εαυτο του, αντικειμενικα παντα, ειναι ισαξιο το αποτελεσμα. Δε το λεω με καμια ηθικη/ανθρωποκεντρικη/κοινωνικοπολιτικη χροια ΑΛΛΑ σε συμπαντικη κλιμακα οπου ουδεμια επιπτωση εχουν τα οσα κανει ενας ανθρωπος στη συντομη ζωουλα του σε εναν απειροελαχιστο πλανητη σε μια μικρουλα περιοχη ενος ηλιακου συστηματος ενος γαλαξια απο τους 100 δισεκατομμυρια που εχουμε ανακαλυψει εως τωρα. (reference: Carl Sagan - pale blue dot)


Ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top