Ανοιχτή συζήτηση του C'n'F

[Aleksa]

Ξέρεις με ποιο τρόπο αποφεύγεις να απογοητευτείς;

 

[Valder]

Ξέρεις με ποιο τρόπο αποφεύγεις να απογοητευτείς;

Ναι, αυτο που εγραψα στις σκέψεις.

Δεν έχω τιποτα για να δωσω, I am spent που λένε. Κενός, άψυχος, παγερός.

Και μου λεει μια φιλη "ωχ αυτο ειναι πολύ άσχημο".

Άσχημο ξεάσχημο όμως, βολεύει.

 

[Aleksa]

Θα το εξέφραζα επίσης ως το να πάψεις να έχεις προσδοκίες.
Αυτές είναι η πηγή όλων των απογοητεύσεων.

 

[Mple_synnefo]

Ναι, αυτο που εγραψα στις σκέψεις.

Δεν έχω τιποτα για να δωσω, I am spent που λένε. Κενός, άψυχος, παγερός.

Και μου λεει μια φιλη "ωχ αυτο ειναι πολύ άσχημο".

Άσχημο ξεάσχημο όμως, βολεύει.

Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση αυτή! Μας έχουν πληγώσει τόσο που να νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτα μέσα μας! Όμως δεν το πιστεύω για κανέναν αυτό. Πάντα ο άνθρωπος και η ψυχή του είναι γεμάτο συναίσθημα και νοιάξιμο και ευγένεια. Και πάντα θα έχουμε ανάγκη από το χάδι και την φροντίδα και την αγαπη. Και θα πέφτουμε και θα ξανά σηκωνόμαστε ! Και εφόσον ο εαυτός σου είναι δικαιωματικά στην πρώτη θέση, θα σηκωθείς και θα πας παρακάτω και θα νιώσεις και θα ζήσεις!

 

[Aleksa]

Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση αυτή! Μας έχουν πληγώσει τόσο που να νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτα μέσα μας! Όμως δεν το πιστεύω για κανέναν αυτό. Πάντα ο άνθρωπος και η ψυχή του είναι γεμάτο συναίσθημα και νοιάξιμο και ευγένεια. Και πάντα θα έχουμε ανάγκη από το χάδι και την φροντίδα και την αγαπη. Και θα πέφτουμε και θα ξανά σηκωνόμαστε ! Και εφόσον ο εαυτός σου είναι δικαιωματικά στην πρώτη θέση, θα σηκωθείς και θα πας παρακάτω και θα νιώσεις και θα ζήσεις!

Define "πρώτη θέση" πού. Στην καρδιά σου; Στα πατώματα;
Στη δεύτερη περίπτωση, χρειάζεται να μείνεις λίγο, να πάρεις δυνάμεις για να βρεις το κουράγιο να σηκωθείς.

 

[Mple_synnefo]

Define "πρώτη θέση" πού. Στην καρδιά σου; Στα πατώματα;
Στη δεύτερη περίπτωση, χρειάζεται να μείνεις λίγο, να πάρεις δυνάμεις για να βρεις το κουράγιο να σηκωθείς.

Πρώτη θέση στη ζωή μας , έχει ο εαυτος μας! Με αυτόν μια ζωή θα τα λέμε παρέα! Ναι, φυσικά και θα πάρεις δυνάμεις! Χρειάζεται ένα διάστημα να νιωσεις καλύτερα! Και δε θα ακούς φράσεις τύπου «αυτό είναι άσχημο». Δηλαδή μη φτάσουμε να δεχόμαστε ότι αυτό είναι και τέλος. Κενος δεν είναι κανένας!

 

[juste un instant]

 

[Valder]

Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση αυτή! Μας έχουν πληγώσει τόσο που να νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτα μέσα μας!

Γιατί θα πρέπει να με κάνει να αισθανθώ κάποιο συναίσθημα το γεγονός ότι το περνάνε κι άλλοι; Το κάνει πιο φυσιολογικό; Ρωτάω σοβαρά, δεν ειρωνεύομαι.

Τουλάχιστον σ αυτό τον κύκλο**, έχω αυτό το σώμα, αυτό με νοιάζει.

Συνήθιζα να νοιάζομαι για το τι πιστευουν οι άλλοι, τι αισθάνονται οι άλλοι, ακόμα κι αν εγω πλήγωσα κανέναν.

Όχι πια.

Και περιέργως, το νιώθω πια σαν ένα ρούχο που μου μπαίνει γάντι.


**Εννοώ την κυκλικότητα του χρόνου, τη μετενσάρκωση

Όμως δεν το πιστεύω για κανέναν αυτό. Πάντα ο άνθρωπος και η ψυχή του είναι γεμάτο συναίσθημα και νοιάξιμο και ευγένεια. Και πάντα θα έχουμε ανάγκη από το χάδι και την φροντίδα και την αγαπη.

Ακόμα και να ήταν αλήθεια αυτό, ακόμα και να το πίστευα. Ποιός θα μου το δώσει; Εσυ;

Προτιμώ να μην έχω αναγκη ετερόφωτες αγαπες και χάδια και φροντίδες, έχω περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή, δυσανάλογα πολλές θα έλεγα και δεν με πειράζει. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είναι αυτές που με άδειασαν, αλλά τα "χάδια και οι αγάπες" που μου είπαν να έχω ανάγκη. Καμία σφαίρα δεν ηρθε απο εχθρό, μοναχα απ οσους ειπαν οτι με αγαπούσαν.

Έτσι σταμάτησα να έχω αναγκη όλα αυτά.

Αμα δεν έχεις αναγκη κάτι, είσαι αυτάρκης. Δεν μπορει να σε χειραγωγήσει κανένας, να σε χρησιμοποιήσει κανένας, να κρέμεσαι από κανέναν.

Και θα πέφτουμε και θα ξανά σηκωνόμαστε ! Και εφόσον ο εαυτός σου είναι δικαιωματικά στην πρώτη θέση, θα σηκωθείς και θα πας παρακάτω και θα νιώσεις και θα ζήσεις!

Καλή η θεωρία, το ψήνεις να βάλεις πλάτη για την πραξη;

 

[Mple_synnefo]

Γιατί θα πρέπει να με κάνει να αισθανθώ κάποιο συναίσθημα το γεγονός ότι το περνάνε κι άλλοι; Το κάνει πιο φυσιολογικό; Ρωτάω σοβαρά, δεν ειρωνεύομαι.

Τουλάχιστον σ αυτό τον κύκλο**, έχω αυτό το σώμα, αυτό με νοιάζει.

Συνήθιζα να νοιάζομαι για το τι πιστευουν οι άλλοι, τι αισθάνονται οι άλλοι, ακόμα κι αν εγω πλήγωσα κανέναν.

Όχι πια.

Και περιέργως, το νιώθω πια σαν ένα ρούχο που μου μπαίνει γάντι.


**Εννοώ την κυκλικότητα του χρόνου, τη μετενσάρκωση


Ακόμα και να ήταν αλήθεια αυτό, ακόμα και να το πίστευα. Ποιός θα μου το δώσει; Εσυ;

Προτιμώ να μην έχω αναγκη ετερόφωτες αγαπες και χάδια και φροντίδες, έχω περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή, δυσανάλογα πολλές θα έλεγα και δεν με πειράζει. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είναι αυτές που με άδειασαν, αλλά τα "χάδια και οι αγάπες" που μου είπαν να έχω ανάγκη. Καμία σφαίρα δεν ηρθε απο εχθρό, μοναχα απ οσους ειπαν οτι με αγαπούσαν.

Έτσι σταμάτησα να έχω αναγκη όλα αυτά.

Αμα δεν έχεις αναγκη κάτι, είσαι αυτάρκης. Δεν μπορει να σε χειραγωγήσει κανένας, να σε χρησιμοποιήσει κανένας, να κρέμεσαι από κανέναν.



Καλή η θεωρία, το ψήνεις να βάλεις πλάτη για την πραξη;

Δεν σου ειπα ότι πρέπει να νιώσεις καλύτερα γιατί το περάσαμε και άλλοι.
Εξεφρασα την άποψη μου. Όταν χώρισα από δέκα χρόνια σχέση και έμεινα μόνη μου , κανένας δεν έβαλε πλάτη. Πήρα τον χρονο μου, έκλεισα τις πληγές μου και σηκώθηκα για να ζήσω τη μικρή ζωή που έχουμε και είναι πολύτιμη και αξίζει χαρά και αγαπη!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 16 Ιουνίου 2023

Δεν σου ειπα ότι πρέπει να νιώσεις καλύτερα γιατί το περάσαμε και άλλοι.
Εξεφρασα την άποψη μου. Όταν χώρισα από δέκα χρόνια σχέση και έμεινα μόνη μου , κανένας δεν έβαλε πλάτη. Πήρα τον χρονο μου, έκλεισα τις πληγές μου και σηκώθηκα για να ζήσω τη μικρή ζωή που έχουμε και είναι πολύτιμη και αξίζει χαρά και αγαπη!

Και δεν τα γράφω ούτε με απότομο ύφος , ούτε για να δείξω ότι οκ όλα καλά εμείς πι υπόλοιποι. Τα γράφω σε εσένα για να τα βλέπω και εγώ και γιατί θα ήθελα κάποιος να τα έλεγε σε εμένα τότε.

 

[Aleksa]

Για κάποιους από εμάς, κάθε συναισθηματική πληγή που δεχόμαστε, γίνεται ακόμα μια πέτρα στο τείχος που υψώνουμε ανάμεσα σε μας και στους άλλους.

 

[Valder]

Δεν σου ειπα ότι πρέπει να νιώσεις καλύτερα γιατί το περάσαμε και άλλοι.
Εξεφρασα την άποψη μου. Όταν χώρισα από δέκα χρόνια σχέση και έμεινα μόνη μου , κανένας δεν έβαλε πλάτη. Πήρα τον χρονο μου, έκλεισα τις πληγές μου και σηκώθηκα για να ζήσω τη μικρή ζωή που έχουμε και είναι πολύτιμη και αξίζει χαρά και αγαπη!

Ναι την εξέφρασες την άποψή σου, και τη σέβομαι.


Εγω δεν έχω άλλες πληγές, ξέρεις τουλάχιστον οταν κόβεσαι και ματωνεις, πονάς και νιωθεις ζωντανός.

Εγω αντίθετα δεν νιώθω γενικά. Είναι τελειωμένο. Δεν μπορείς να με κάνεις να αισθανθώ κάτι και που μου τα λες αυτά.

Απλά σέβομαι την άποψή σου τυπικά ως συνομιλήτρια, ουσιαστικά -και μη το παρεις στραβα δεν το λεω ως αγένεια- δεν τη νιώθω να με αγγίζει.

 

[Aleksa]

Ναι την εξέφρασες την άποψή σου, και τη σέβομαι.


Εγω δεν έχω άλλες πληγές, ξέρεις τουλάχιστον οταν κόβεσαι και ματωνεις, πονάς και νιωθεις ζωντανός.

Εγω αντίθετα δεν νιώθω γενικά. Είναι τελειωμένο. Δεν μπορείς να με κάνεις να αισθανθώ κάτι και που μου τα λες αυτά.

Απλά σέβομαι την άποψή σου τυπικά ως συνομιλήτρια, ουσιαστικά -και μη το παρεις στραβα δεν το λεω ως αγένεια- δεν τη νιώθω να με αγγίζει.

Θα την έλεγες με μια λέξη "απάθεια" , την κατάσταση που βρίσκεσαι;

 

[Valder]

Για κάποιους από εμάς, κάθε συναισθηματική πληγή που δεχόμαστε, γίνεται ακόμα μια πέτρα στο τείχος που υψώνουμε ανάμεσα σε μας και στους άλλους.

μμμμ εγω το εικονοποιώ αλλιώς στη σκέψη μου.

Η πανοπλία μου μπορει να δεχτει ότι πληγή της πετάξεις, άλλες θα γιατρευτουν γρήγορα, άλλες αργά.

Κάποιες καταστασεις όμως σου κλεινουν το διακόπτη, γίνεσαι Μηχανή, αυτο που λεμε "κατεβάζω παροχή" και απλα δεν νιωθεις τα ανθρωπινα ερεθισματα.

Θα την έλεγες με μια λέξη "απάθεια" , την κατάσταση που βρίσκεσαι;

Όχι. Πολύ λίγο το "απάθεια". Πιο βαθύ.

 

[Aleksa]

Αφασία;
Σόρυ, αλλά το επόμενο πιο βαθύ νομίζω είναι αυτό.

 

[Valder]

Αφασία;
Σόρυ, αλλά το επόμενο πιο βαθύ νομίζω είναι αυτό.

Σκέψου την καρδιά σαν ένα μπουκάλι κρασί και η αγάπη να ειναι ο οίνος.

Του σπας το λαιμό, δε χύνεται τίποτα.
Σπας κι άλλο πιο κάτω, άντε λίγο να χυθεί.
Κι όλο μενει και πιο λίγο κρασί μέσα.
Κάποια στιγμή σκάει μια πέτρα στη βάση, που ειναι -παραδόξως- το πιο σκληρό μέρος του μπουκαλιού και λες "δεν μπορει, θα αντέξει". Και όμως γίνεται χίλια κομμάτια.
Δε μένει τιποτα απο το κρασί μέσα.

Ούτε να το ξαναφτιάξεις μπορείς, ούτε να το ξαναγεμίσεις μπορείς, ούτε να παρεις το κρασί που χάθηκε πίσω.

 

[Aleksa]

Μπορεί όμως να σου δωρίσει κάποιος άνθρωπος ένα καινούργιο ολογέματο μπουκάλι.

 

[Υδροχόος]

"Βαριές" κουβέντες πιάσατε, βραδιάτικα...Και δεν το λέω ειρωνικά. Λέγοντας "βαριές", εννοώ τις κουβέντες εκείνες που άκρη δεν βγάζεις. Δεν είναι 1+1...

Στα 50 μου έχω καταλήξει ότι η ζωή είναι ένας...σταυρός. Άλλος έχει μικρό, άλλος έχει πιο μεγάλο και άλλος μεγαλύτερο. Ο καθένας, το σταυρό του, τον θεωρεί δυσβάσταχτο...Μα που να δει και τους άλλους...ή που να δουν οι άλλοι τον δικό του...

Όλοι μας πονέσαμε και πονάμε, ενίοτε. Όλοι μας πληγωθήκαμε, μα και πληγώσαμε (κι ας μην το καταλαβαίνουμε πάντα...). Όλοι πέσαμε, μα και σηκωθήκαμε. Είναι αυτό που λέει η θρησκεία : μετά το σκοτάδι, φως...μετά το Σταυρό, Ανάσταση...

Ένα μού δίδαξε η ζωή και μ΄ αυτό προχώρησα και προχωρώ : Δεν κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα. Προσπαθώ να βλέπω...μέχρι εκεί που φτάνει το παπούτσι μου (μεταφορικά και κυριολεκτικά...). Από τότε που το μέλλον έπαψε να με απασχολεί τόσο, εστιάζω καλύτερα στο παρόν. Άλλωστε, μια καλή διαχείριση του παρόντος, προϋποθέτει ένα καλό μέλλον. Αυτό το έχω σαν αρχή...

Η ζωή, πολλές φορές, μού δίδαξε ότι ό,τι μετά βεβαιότητος σήμερα μου φαινόταν λογικό...αύριο μπορεί να το καταδίκαζα και το αντίθετο. Οπότε, προσπαθώ να αποφεύγω τα μεγάλα λόγια και να πηγαίνω σιγά, μα σταθερά...

Αλλά το πιστεύω, το πιστεύω ακράδαντα : Μετά τη βροχή, βγαίνει πάντα το ουράνιο τόσο...Μετά το σκοτάδι, βγαίνει πάντα το φως. Κι ας αργεί...Μα βγαίνει.-

 

[Valder]

Μπορεί όμως να σου δωρίσει κάποιος άνθρωπος ένα καινούργιο ολογέματο μπουκάλι.

Ναι, αλλά θα ειναι ένα ξένο μπουκάλι, δανεισμένο, θα είναι του άλλου ανθρώπου.

Άθελά σου είπες ακριβώς τον κύκλο της εκμετάλλευσης.

Επειδη το δικο μου το μπουκάλι διαλύθηκε και δεν εχω κρασί, θα αδειάσω έναν άλλο δύσμοιρο απο το δικό του κρασί, και θα τον αδειάσω κι εκείνον και πάει λέγοντας.

Εϊναι κι αυτος ένας λόγος που επίτηδες κραταω αποστάσεις, δε θέλω να αδειάσω κανέναν.

 

[Aleksa]

Ο καθένας, το σταυρό του, τον θεωρεί δυσβάσταχτο...Μα που να δει και τους άλλους...ή που να δουν οι άλλοι τον δικό του...

Μου θύμισες τη ρήση, σύμφωνα με την οποία τα προβλήματα είναι σαν τα αρχ@δια:
καθένας θεωρει πως έχει τα μεγαλύτερα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 16 Ιουνίου 2023

Ναι, αλλά θα ειναι ένα ξένο μπουκάλι, δανεισμένο, θα είναι του άλλου ανθρώπου.

Άθελά σου είπες ακριβώς τον κύκλο της εκμετάλλευσης.

Επειδη το δικο μου το μπουκάλι διαλύθηκε και δεν εχω κρασί, θα αδειάσω έναν άλλο δύσμοιρο απο το δικό του κρασί, και θα τον αδειάσω κι εκείνον και πάει λέγοντας.

Εϊναι κι αυτος ένας λόγος που επίτηδες κραταω αποστάσεις, δε θέλω να αδειάσω κανέναν.

Δεν σκέφτηκες να το μοιραστείτε ε;

Για να μην αναφερθώ στο θαύμα του γάμου της Κανά, που το κρασί διαρκώς αναγεννιόταν, δεν τελείωνε ποτέ.

 

[Υδροχόος]

Ναι, αλλά θα ειναι ένα ξένο μπουκάλι, δανεισμένο, θα είναι του άλλου ανθρώπου.

Άθελά σου είπες ακριβώς τον κύκλο της εκμετάλλευσης.

Επειδη το δικο μου το μπουκάλι διαλύθηκε και δεν εχω κρασί, θα αδειάσω έναν άλλο δύσμοιρο απο το δικό του κρασί, και θα τον αδειάσω κι εκείνον και πάει λέγοντας.

Εϊναι κι αυτος ένας λόγος που επίτηδες κραταω αποστάσεις, δε θέλω να αδειάσω κανέναν.

Δε θ΄ αδειάσεις κανέναν...που δε θέλει ν΄ αδειάσει...

Πολλές "ενοχές" βλέπω παραπάνω και είπα να (σ)το πω...

Κάνε όπως αγαπάς, σκέψου τον εαυτό σου...και άσε και τον άλλον (άλλη, εν προκειμένω...) να νοιαστεί και να προστατέψει τον εαυτό της (έστω κι από σένα...)...

Εσύ, δηλαδή, ντε και καλά...θες να κουβαλάς δυο σταυρούς ;;;