Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

31-05-08

01:31
Διάφανα Κρίνα
Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δύο
Με ρωτούνε τα φεγγάρια κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούνε τα σκιάχτρα κι οι σκιές στις γωνίες
Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ζωή μου
Που γυρίζω τις νύχτες και τι ψάχνω να βρω
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
Καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν
Τραγουδάω τη λύπη τη χαρά τη συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δε χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες «τι θα γίνω αν χαθείς»
Μη φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τα αστέρια
Εδώ κάτω λάμπουμε εμείς
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη,
νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας το βάθη
οι παλιές μας οι φοβίες, τα ολοκαίνουργια λάθη.
μας προσμένουν οι μεγάλοι κι οι απέραντοι δρόμοι
μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμα
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη.
Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δύο
Με ρωτούνε τα φεγγάρια κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούνε τα σκιάχτρα κι οι σκιές στις γωνίες
Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ζωή μου
Που γυρίζω τις νύχτες και τι ψάχνω να βρω
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
Καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν
Τραγουδάω τη λύπη τη χαρά τη συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δε χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες «τι θα γίνω αν χαθείς»
Μη φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τα αστέρια
Εδώ κάτω λάμπουμε εμείς
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη,
νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας το βάθη
οι παλιές μας οι φοβίες, τα ολοκαίνουργια λάθη.
μας προσμένουν οι μεγάλοι κι οι απέραντοι δρόμοι
μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμα
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.