D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Στίχοι: Γιώργος Σαμολαδάς
Μουσική: Απόστολος Καρδάρας
Ένα αστέρι πέφτει πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό
μια ευχή κάνω για σένα
τελευταία μου ελπίδα
τον Θεό παρακαλώ
Ένα αστέρι πέφτει πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό
Μήπως το 'στειλε η ψυχή σου
μήπως το 'στειλε η καρδιά σου
τ' άστρο αυτό το φωτεινό
κι ήρθε να μου φέρει δάκρυ
ή για να μου φέρει ελπίδα
μες στην ώρα που πονώ;
Ένα αστέρι πέφτει πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Κοιτάω ξανά τριγύρω και όλα μοιάζουν ξένα
και να τα αγγίξω δε μπορώ είναι καλά κρυμμένα
κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια
μα χωρίς φως όλα τα γκρίζα στη ψυχή μου είναι ίδια.
Γι’ αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη
και σε καλό μου πάλι να μου βγει
γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω
δε φταιω εγώ δε μ’ έμαθαν να τ’ αγαπάω.
Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
μασόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμμονη ιδέα και μια φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλό μου με στημένη βία.
Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στη πέτρα χαραγμένο λεει το φως
λες να την ξέχασε για πάντα ο θεός.
Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σα τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλύνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω.
Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.
Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου.
Κάτω απ’ τον ήλιο χωρίς φως για μένα γκρίζος ο ουρανός
κι όμως υπάρχω.
Παίρνω κουράγιο τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ
χωρίς να τα’ χω.
Όλα κρατάν καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος το όνειρό μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιο βαριά τη μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου.
Στο τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα
ακούω πολλούς να νοιάζονται για μένα
μα όλα τα λόγια πάντα μένουνε θαμμένα.
Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλό μου με το χθες
γνωστές εικόνες παλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες.
Κι ας μη σ’ αγκάλιασε ποτέ κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είναι ιερός μας λένε πάντα ο σκοπός
και για να νοιώσουμε το φως.
Πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λεει καλό που θα φανεί,
μα τους βαρέθηκα όλους που να’ ναι ο θεός,
λες να’ ναι πρόσφυγας κι αυτός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Κριτής:
Ονείρων θαμώνες πήραν τα αισθήματα μας, τους βάλαν κανόνες
και τα βγάλανε στη γύρα σαν πόρνες
να τα πηδήξουν ή να τα σκοτώσουν, τι προτιμάς;
στην Ελλάς τους 2006 κάτσε πούτσο να φας, μπας
και πας λίγο μπροστά, γιατί η ηλιθιότητα πλέον μαζεύει ποσοστά
και απ'των ρεπόρτερ τα φλας, καθώς γίνεσαι υπόδειγμα μόνο αν τ' ακουμπάς
και αν ντύνεσαι ακριβά, γιατί η ωραία εμφάνιση έγινε το κλειδί στην πόρτα
που σε οδηγεί ψηλά, μιλώντας πάντα κοινωνικά γιατί ηθικά παίζουν πολλά
άσ' το για άλλη φορά ή βγάλε τον εαυτό σου ψεύτη
νιώθεις άλλος, μα το ίδιο πρόσωπο στον καθρέφτη
το ίδιο μυαλό απ' άχυρο,
περιμένεις κάθε μέρα μέχρι να σου ρίξουν άκυρο
και δεν κουνιέσαι, δε μιλάς, πεθαίνεις ακριβώς όπως την ώρα που γεννιέσαι,
μεσ' τα αίματα, τώρα πια σε έμαθα και ξέρω πως για τα λεφτά γαμιέσαι
άνθρωπε με ευκολία, μου το 'πε η ίδια η ζωή δε το 'δα σε βιβλία
αυτά μου πρόσφεραν μόνο υπνηλία, έγινα λεία στα σχολεία
για να με καθηλώσουν σε θρανία
τόσα ανούσια χρόνια να χάνω τον καιρό μου με μοναδικό σκοπό να βγω κι εγώ στην ανεργία
νιώθω αηδία, γιατί σκοτώνεις με τόσο βάρβαρο τρόπο άλλο ένα παδί σου κοινωνία?
Detro:
Νύχτες κενές, το πλήθος αναπαύεται κάτω από κρατικές απειλές
οι φωνές, σιωπηλές σε μία όπερα του χθες χαμένοι,
η συνείδηση σαν φάντασμα να την κρατάει στοιχειωμένη
ποιος ήσυχος κοιμάται, πες μου τελικά τι μένει,
στο πάτωμα ένα πιστόλι με μια κάννη καπνισμένη
ποιος ήσυχος κοιμάται, από εκεί που
ζούμε και οι δύο αδερφέ μου στην πόλη του κτήνους
με νύχια και με δόντια, με χέρια και με πόδια
της ζωής κρατάμε σταθερά ως τώρα τα τιμόνια
κι αν κάπου φρένο πάτησα,
τώρα βάζω μπροστά για όλα τα χρόνια που στο τίποτα χαράμισα
στα σχολικά κλουβιά,
στρέφω το βλέμμα μου στην απάτη που παίζει παντού σε κάθε γειτονιά
είναι κάτι που θολώνει το μυαλό σου και για να δεις καθαρά
πρέπει μάτια κι αυτιά να κλείσεις και να νιώσεις την αλήθεια να γυρνά
τριγύρω μας κι εμείς πλάτη γυρνώντας τρέχουμε προς την εξέλιξη, γελά
ο διάολος μαζί μας γιατί πλέον το μίσος δε σταματά
για δες, όλα για τα λεφτά, παιδιά νεκρά, ορφανά κι άλλα φορείς τους AIDS
είπα δες, στα μάτια μου την κόλαση μεσ' την οποία περιφέρεσαι, πάψε να κλαις
κι ορκίσου πως στα δύσκολα πλάι μου θα ματώσεις τις γροθιές σου
όταν οι πρώτες σφαίρες πέσουν, δε σου εγγυάμαι ότι όλοι θ' αντέξουν
μα θα 'μαστε εκεί μέχρι να μας ρίξουν κάτω ή να μας δέσουν
οι ουρανοί με δάκρυα θα βρέξουνε τη γη, θα πέσουν
σφαλιάρες, σε ΜΑΤάδες παπάρες, οι μαύρες μέρες εκφοβίσαν τους πάντες
δίνουνε φως, να μας λείπει
εξάλλου πότε επιβίωναν μέσα στο φως οι λύκοι?
ΔΠΘ:
κοιτάζω απ' την άκρη της πόλης
τα φώτα που δίνουν ζωή σε ένα άψυχο τοπίο
κάνεις βουτιά στο κενό και ξυπνάς, σου φαίνεται αστείο
το πόσο εύκολα μπορείς κ εσύ να ανατραπείς απ'τους συνεχείς κραδασμούς
έχουν βουλώσει τα αυτιά σου και δεν ακούς τίποτα πια
ούτε καν την καρδιά σου που καμμιά φορά ξεχνιέται και να χτυπά, σταματά
μα ζεις για να δεις το μετά να επιφυλάσει μυστικά
ποτέ δεν φεύγω για πολύ και δεν πάω μακρυά μα θα 'θελα
μου μάθαν στο σχολείο πως να συμπεριφέρομαι πίσω από κάγκελα
την έκανα ξεχασέ με τώρα πες πως πέθανα, με φάγαν οι σκέψεις αυτές
ακούς φωνές αρκεί να πιστέψεις σε αυτές
μέρα τη μέρα, λεπτό το λεπτό,
γυρνώ με τον πλανήτη μου γύρω απ' τον ίδιο μου τον εαυτό
να με γνωρίσω λίγο πιο καλά απ' ότι θες
σσσσσς, μην μιλάς, καταγράφεται κάθε λέξη που λες, και λέω
στου κόσμου τον πάτο ονειρεύομαι πως επιπλέω, δεν βλέπω τίποτα νέο
και αν υπάρχει κάτι που μας κάνει μοναδικούς ειναι ό,τι μας βγαίνει πηγαίο, ελεύθεροι κόβουμε βόλτες πάνω κάτω σε μια μεγάλη αυλή δημιουργήσαμε ανάγκες, που αν θες να τις καλύψεις κάπως θα κάνεις απάτες, στη ζούγκλα του μπετόν που κάποιοι μπάτσοι την είδαν προστάτες
και ζουν πελάτες, όπου κοιτάς άγνωστες φάτσες
χωρίζοντας ανθρώπους από ζώα συχνά με βάση τις ράτσες ή το χρώμα
φυτρώνει ο ρατσισμός μέσα από οποιοδήποτε κόμμα και μολύνει αφού ακόμα
και τους πιο δυνατούς σκοτώνει η ηρωίνη
ως η μέθοδος αποδυνάμωσης της ενεργούς μάζας που ζει μέσα σε τρύπες και ονειρεύεται τα ψέμματα, αυτών που έχουν την τελευταία κουβέντα
νήματα κινούν δεμένα πάνω σε ένα σύμβολο που πιστοί προσκυνούν
όσα κ αν κόψεις απ'την αρχή θα αναπτυχθούν, έτσι μένουμε στάσιμοι σε μια κατάσταση, γεννιόμαστε, πεθαίνουμε άσημοι και μισούμε από συμπαράσταση
Αφιερωμένο στην Γαλλία, όπου ακόμα τριγυρνάνε οι ψυχές, στους δρόμους στους οποίους δεν χωρούν αφεντικά και απειλές, στους δρόμους που σκοτώθηκαν γιατί δεν βγάλαν γλώσσα μα μολότοφ και γροθιές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
αδαμαντια52071
Πολύ δραστήριο μέλος
Hello?
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me.
Is there anyone at home?
Come on, now,
I hear you're feeling down.
Well I can ease your pain
And get you on your feet again.
Relax.
I need some information first.
Just the basic facts
Can you show me where it hurts?
There is no pain you are receding
A distant ship, smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you're saying.
When I was a child I had a fever
My hands felt just like two balloons.
Now I've got that feeling once again
I can't explain you would not understand
This is not how I am.
I have become comfortably numb.
(solo)
I have become comfortably numb.
O. K.
Just a little pin prick.
There'll be no more AHHHHHHHHHHHHH!
But you may feel a little sick.
Can you stand up?
I do believe its working. Good.
That'll keep you going through the show
Come on it's time to go.
There is no pain you are receding
A distant ship, smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you're saying.
When I was a child
I caught a fleeting glimpse
Out of the corner of my eye
I turned to look but it was gone
I cannot put my finger on it now
The child is grown,
The dream is gone.
I have become comfortably numb.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
IreneGr
Δραστήριο μέλος
Turn down the lights, turn down the bed
Turn down these voices inside my head
Lay down with me, tell me no lies
Just hold me close, don't patronize
Don't patronize me
'Cause I can't make you love me If you don't
You can't make your heart feel something it won't
Here in the dark in these final hours
I will lay down my heart, and I'll feel the power
But you won't, no you won't
And I can't make you love me
If you don't
I'll close my eyes and then I won't see
The love you do not feel, when you're holding me
Morning will come, and I'll do what's right
Just give me till then, to give up this fight
And I will give up this fight
And I can't make you love me if you don't
You can't make your heart feel something it won't
And here in the dark in these final hours
I will lay down my heart and I'll feel the power
But you won't, no, you won't
And I can't make you love me
If you don't
Ain't no use in you trying
It's no good for me baby without love
All my tears, all these years, everything I believed in
Baby
Oh yeah
Someone's gonna love me
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γεωργία784
Νεοφερμένος
Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δυο
Με ρωτούν τα φεγγάρια, κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούν τα σκιάχτρα, κι οι σκιές στις γωνίες
Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ψυχή μου
Που γυρίζω τις νύχτες, και τι ψάχνω να βρω
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
Καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν
Τραγουδάω την μνήμη, την χαρά, την συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δεν χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου
Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες ‘τι θα γίνω, αν χαθείς’
Μην φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τ’ αστέρια
εδώ κάτω λάμπουμε εμείς
Μας προσμένουν σαν στοιχεία που ξυπνάν απ'τη στάχτη
Οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη
Νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας τα βάθη
Οι παλιές μας ουτοπίες, τα ολοκαίνουρια λάθη
Μας προσμένουν οι μεγάλοι , οι απέραντοι δρόμοι
Μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμη
Μας προσμένουν σαν στοιχεία που ξυπναν απ' τη στάχτη
Οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
AntziWin
Διάσημο μέλος
I feel so unsure
As I take your hand and lead you to the dance floor
As the music dies, something in your eyes
Calls to mind a silver screen and all those sad goodbyes
I'm never gonna dance again
Cause guilty feet have got no rhythm
Though it's easy to pretend
I know you're not a fool
I should have known better than to cheat a friend
And waste the chance that I'd been given
So I'm never gonna dance again
The way I danced with you
Time can never mend
The careless whispers of a good friend
To the heart and mind
Ignorance is kind
And there's no comfort in the truth
Pain is all you'll find
I'm never gonna dance again
Cause guilty feet have got no rhythm
Though it's easy to pretend
I know you're not a fool
I should have known better than to cheat a friend
And waste the chance that I'd been given
So I'm never gonna dance again
The way I danced with you
Tonight the music seems so loud
I wish that we could lose the crowd
Maybe it's better this way
We'd hurt each other with the things we want to say
We could have been so good together
We could have lived this dance forever
But now who's gonna dance with me?
Please stay
I'm never gonna dance again
Cause guilty feet have got no rhythm
Though it's easy to pretend
I know you're not a fool
I should have known better than to cheat a friend
And waste the chance that I'd been given
So I'm never gonna dance again
The way I danced with you
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
renia_1995
Πολύ δραστήριο μέλος
Σ’ έχω δει με κοντά σε έχω δει με μακριά μαλλιά
Σε έχω δει να είσαι καστανή, μελαχρινή ξανθιά
Έχω ακούσει να σε λένε Λένα Δέσποινα Μαρία
Σ’ έχω δει να ‘σαι πουτάνα σ’ έχω δει να ‘σαι κυρία
Σ’ έχω δει να σαι σεμνή με χαμηλωμένο βλέμμα
Σ’ έχω δει να φεύγεις απότομα λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα
Σ’ έχω δει να χάνεσαι στην αγκαλιά μου κάποια βράδια
Έχω δει τα δυο σου μάτια να διαλύουν τα σκοτάδια
Σ’ έχω δει όταν φεύγω από πίσω μου να τρέχεις
Σ’ έχω δει πια να κλαις να μου λες πια δεν αντέχεις
Σ’ έχω δει να φεύγεις κι όμως πάντα πίσω να γυρίζεις
Μ’ έχω δει να σε μισώ να μη θέλω να μ’ αγγίζεις
Έχω δει να μιλάμε ώρες και να μην βγαίνει πουθενά
Μ’ έχω πιάσει να σε θέλω όταν είναι πια αργά
Σ’ έχω δει να μ’ απορρίπτεις έτσι απλά με μια ματιά
Μ’ έχω πιάσει πόσα βράδια να θυμάμαι τα παλιά
[Chorus]
Σ’ έχω δει
Στους στίχους που ‘χω γράψει
Με έχω δει
Στη ζωγραφιά που ‘χες φτιάξει
Σε έχω δει
Σ’ αγάπες που χουν γεράσει
Με έχω δει
Πρώτος να τις έχω ξεχάσει
Με έχω δει
Σε κάθε βαρυχειμωνιά
Σε έχω δει
Σ’ ό,τι μυρίζει ζεστασιά
Μ’ έχω δει
Να θέλω να απολογηθώ μα
Σ’ έχω δει
Να μη σε νοιάζει πια για αυτά
Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι
Όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε
Έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να ‘σαι το άλλο μου μισό
Να θέλω τόσο να σου μιλήσω να μην έχω τίποτα να σου πω
Έχω νιώσει να βαριέμαι και να μην κάνεις τίποτα γι’ αυτό
Έχω νιώσει να βαριέσαι και να μην κάνω τίποτα και εγώ
Σ’ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα
Κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να ‘σαι στο φεύγα
Έχω δει να σ’ερωτεύομαι από την πρώτη μας κουβέντα
Μ’ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα
Έχω νιώσει να μ’αγαπάς έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια
Έχω αφήσει τα απωθημένα μου να μας κάνουνε κομμάτια
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά
Όλα μέσα μου μπερδεμένα και δεν μου μοιάζουν λογικά
Ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά
ΙΣΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΘΑΚΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Heaven today, is but a way
To a place I once called home
Heart of a child, one final sigh
As another love goes cold
Once my heart beat to the, rhythm of the falling snow
Blackened below, the river now flows
A stream of molten, virgin snow
For the heart I'll never have!
For the child, forever gone!
The music flows, because it longs!
For the heart I once had!
Living today, without a way
To understand the weight of the world
Faded and torn, old and forlorn
My weak and hoping heart
For the child, for the light
For the heart I once had
I'll believe and foresee
Everything I could ever be
For the heart I'll never have!
For the child, forever gone!
The music flows, because it longs!
For the heart I once had!
Time will not heal a Dead Boy's scars
Time will kill...
For the heart I'll never have!
For the child, forever gone!
The music flows, because it longs!
For the heart I once had
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
~Dida~
Δραστήριο μέλος
θες να ΄σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ΄χα κρατήσει για να σ΄έχω
θες να μη σου λέω πως σ΄αγαπάω
Να ζώ και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί
να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες ότι κακό να το περνάω
θες να προσποιούμαι πως γελάω
χωρίς να ΄σαι κοντά μου να υπάρχω
θες δικαιολογίες πάντα να΄χω
θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες να΄μαι καλά να μην πονάω
θες να ΄σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ΄χα κρατήσει για να σ΄έχω
θες να μη σου λέω πως σ΄αγαπάω θες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
enrose
Δραστήριο μέλος
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει...
Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.
Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς
έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους που δεν τα πιάνει ο νους
Στων αγγέλων πάμε πάμε τα μπουζούκια
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές
πέταξε τα μαύρα τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά
Αν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Αν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Αν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά!!!!!!!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moxa15
Διάσημο μέλος
Burn it blue
Heart running on empty
So lost without you
But the night sky blooms with fire
And the burning bed floats higher
And she’s free to fly…
Woman so weary
Spread your unbroken wings
Fly free as the swallow sings
Come to the fireworks
See the dark lady smile
She burns…
And the night sky blooms with fire
And the burning bed floats higher
And she’s free to fly…
Burn this night
Black and blue
So cold in the morning
So cold without you
And the night sky blooms with fire
And the burning bed floats higher
And she’s free to fly
Y la noche que se incendia,
Y la cama que se eleva,
A volar…
And of the dark days
Painted in dark gray hues
They fade with the dream of you
Wrapped in red velvet
Dancing the night away
I burn…
Midnight blue
Spread those wings
Fly free with the swallows
Fly one with the wind
Y ella es flama que se eleva,
Y es un pájaro a volar
Y es un pájaro a volar
En la noche que se incendia,
El infierno es este cielo
Estrella de oscuridad
And the night sky blooms with fire
And the burning bed floats higher
And she ’s free to fly
Just a spark in the sky
Painting heaven and hell
Much brighter
Burn this house
Burn it blue
Heart running on empty
So lost without you
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kossal
Πολύ δραστήριο μέλος
Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού
Ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού
Ξέρω πάντα η Τροία, θα 'ναι μιλια μακριά
Κι η ωραία Ελένη, θα 'ναι τώρα γριά
Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω
Στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
Το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
Και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή
Ο βασιλιάς της σκόνης
Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός
Όλα θα 'ναι σαν πρώτα, όλα θα 'ναι αλλιώς
Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ
Θα 'χεις γίνει σκιά, θα' χουν όλα χαθεί
Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό
Θ' απλωθεί η σκιά σου σ' ένα δρόμο στενό
Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά
Σ' ένα κόσμο θαμπό, μακριά…μακριά
Ο βασιλιάς της σκόνης
Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια
Τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα
Αλλά η ρόδα της ζωής, γυρνά αιώνια
Και μόλις λιώσουνε τα χιόνια,
Να 'ρθεις να με βρεις
Ο βασιλιάς της σκόνης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Θέλω να τρέξω, να πετάξω, να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
Τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δεν θα τον πείσω
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
Φιλί μ' ένα ναι καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα την τρυπάει και τη χαλάει
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι μέχρι πάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθάνομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
Πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάμε
Δεν τελειώνει η ζωή σε μια άρνηση
κι αν έχεις άντρα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί φόρεσες ανάποδα τα ρούχα.
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι μέχρι πάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
selc
Δραστήριο μέλος
Είναι κάτι μέρες, μέρες σαν κι αυτή
Που ακούω τα λόγια σου μες στο μυαλό μου,
Τρέχουν σε μια ατέλειωτη στροφή
Είναι μέρες βυθισμένες στη σιωπή
Και νιώθω σαν ποτάμι που ξεβράζει
Πόνο και οργή
Είναι κάτι μέρες παράξενες, ατέλειωτες
Παλεύω με τον εαυτό μου
Μέρες ανεκπλήρωτες
Είναι μέρες πεταμένες στη φωτιά
Το ξέρω είσαι εδώ κοντά μου,
Μα τόσο μακριά
Πες μου ένα ψέμα, μίλησέ μου
Πες μου ένα ψέμα
Είναι νύχτες που δεν έχω,
Από που να κρατηθώ
Να στηριχτώ για λίγο, κάπου
Είναι νύχτες που παγώνει ο χρόνος,
Νύχτες που σε βλέπω εδώ κοντά μου να γελάς
Και τι δε θα ‘δινα να μ’ αγαπάς
Και φοβάμαι όλα αυτά που θα ‘ρθουν
Σίγουρα θα ‘ρθουν, φοβάμαι, θα ‘μαι εκεί
Θα καίνε, θα πονούν
Θα με προδώσουν τα δυο χέρια σου,
Φοβάμαι να μη γίνουνε φτερά
Να μην ανοίξουνε και φύγεις μακριά
Χάρισέ μου ένα δάκρυ, να νιώσω την αγάπη
Έλα απόψε σαν βροχή στα όνειρά μου μια στιγμή
Θα περιμένω να ‘ρθεις, θα κάνω υπομονή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
amy001
Πολύ δραστήριο μέλος
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kossal
Πολύ δραστήριο μέλος
I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
Oh God it feels like forever, but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
How do you feel? That is the question...
But I forget you don't expect an easy answer
When something like a soul becomes initialized and folded up like
Paper dolls and little notes, you can't expect a bit of hope
So while you're outside looking in, describing what you see
Remember what you're staring at is me
Cause I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever, but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
How much is real? So much to question
An epidemic of the mannequins contaminating everything
We thought came from the heart - but never did right from the start
Just listen to the noises - null and void instead of voices
Before you tell yourself It's just a different scene
Remember it's just different from what you've seen
I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
And all I know is that it feels like forever,
but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
Cause I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
And all I know is that it feels like forever,
but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
And it's the stars, the stars that shine through you
And it's the stars, the stars that lie to you
I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
Oh God it feels like forever, but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
Cause I'm looking at you through the glass,
don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever,
but no one ever tells you that
Forever feels like home, sitting all alone inside your head...
And it's the stars, the stars that shine through you
And it's the stars, the stars that lie to you
And it's the stars, the stars that shine through you
And it's the stars, the stars that lie to you
It's the stars, it's the stars, that lied
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 4 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 81 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
- Libertus
- charmander
- Joji
- Viedo
- Unboxholics
- Euge.loukia
- Εχέμυθη
- giannhs2001
- Nefeli_
- SlimShady
- Luke.
- Slytherin
- orchidea
- iminspain
- malenaaa
- harry akritas
- Scott
- ΘανάσοςG4
- Warzycha_13
- panamixagr97
- Fanimaid
- louminis
- Snoopy Doo
- Memetchi
- fretoe
- Darkirenit
- Scandal
- old man consequences
- Βλα
- JoeDon
- johnnyantony
- CiNeFiL
- Μάρκος Βασίλης
- Steffie88
- uni77
- gwgw_5
- Alma Libre
- Nikos 7
- Elama On Peli
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.