Ένα εκπληκτικό τραγούδι του Γιώργου Κοινούση. Δεν με πήραν και τα χρόνια αλλά σίγουρα κάθε φορά που το ακούω με πιάνει μια νοσταλγία για τα ωραία και αθώα παιδικά χρόνια που τρέχαμε ξένοιαστοι μέσα στα κλειστά σχολεία, σε δασάκια και σε γκρεμούς ( τις κουτρουβάλες όπως τα αποκαλούσαμε ) και παίζαμε ολημερίς με την ησυχία μας.
Χρόνια που δεν ξανάρχονται δυστυχώς. Από τα αθώα παιχνίδια στο άγχος για τους βαθμούς της σχολής...