Ειμαι φιλαληθης και εκτιμω την ευθυτητα.. δεν προσποιουμαι οτι σε συμπαθω, οτι περναω καλα σε ενα μερος, οτι μ'αρεσει η παρεα σου, δε σε θαβω απο πισω σου.. οποτε ενω λεω οτι το ελεγχω και δε γινομαι αγενης, πολλοι αν δε με γνωριζουν με παρεξηγουν..
Εχω ιδιοτροπιες τυπου "δεν βγαινω αν ξερω οτι θα ειμαστε στο ορθιο", "αποκλειεται να παω σε μαγαζι του οποιου η μουσικη δε μ'αρεσει", "δε σηκωνομαι να κανω την ταδε δουλεια, να παμε εκδρομη κλπ εαν εχω κοιμηθει μονο λιγες ωρες", "μου τη σπαει η αλλη στην διπλανη παρεα που κακαριζει μες το αυτι μου", "μου τη σπαει ο διπλανος στο σινεμα που σχολιαζει συνεχεια και μασουλαει nachos" κτλπ
Επειδη την εχω πατησει στο παρελθον, ενθουσιαστηκα-αφεθηκα-προδοθηκα χ100, ειμαι πλεον πολυ καχυποπτη και "στην τσιτα", δεν αφηνομαι, δε δινω αν δεν παρω, δεν προσεγγιζω τον αλλο αν δε με προσεγγισει.. ασχημο ε?