Λαβ έηντζελ, χρόνια πολλά και καλά!
Μάνια, πολυαγαπημένη μου ερωμένη.
Μάνια, αγαπημένη γυναίκα, μέλλουσα μητέρα των παιδιών μας (

), Ροδίτισα, εγαζόμενη και κυρίως άνθρωπε Μάνια.
Τώρα που το βαρύ φορτίο του χρόνου λυγίζει τη καλοσμιλεμένη μέση σου και τα χρόνια βαραίνουν σα φορτίο αβάσταχτο τους κατά κοινή ομολογία θεσπέσιους ώμους σου, το καλοκαίρι αυτό που ο καυτός πυρόξανθος ήλιος προσδίδει μία ευχάριστη και εξωτική πινελιά από χρώμα ανθρώπων μακριά από τη μίζερη μας πατρίδα στις απαλές γάμπες σου και στο απαράμιλλης ομορφιάς στήθος σου, τους δύσκολους αυτούς καιρούς της ανέχειας και της φριχτής ασημαντότητας ενός συστήματος που ο άνθρωπος κατασκεύασε με τόση απροσεξία και ασάφεια, τώρα που δέντρα αρνούνται να δώσουν σκοινί στο προδότη, τώρα που ετοιμάζομαι να αφήσω τα εγκόσμια της αστικής ζωής και της ατέρμονης βιασύνης, τώρα που η μέθη της άγνοιας ετοιμάζεται να τυλίξει το άθλιο κουφάρι μου, τη μέρα αυτή, τη μέρα των γενεθλίων σου, δεν έχω παρά να ευχηθώ χρόνια καλά, με υγεία και ευτυχία.
Θα σε αγαπώ για πάντα!
(Σεκς; )
Γιδάτσι, χρόνια πολλά και καλά μάνα μ.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.