Αστείες στιγμές από τα μαθητικά και φοιτητικά μας χρόνια!

[Nininaou]

Kαλά, στο Δημοτικό κάναμε τα πάντα. Εγώ με την διπλανή μου. Είχαμε μια "κούκλα"- άνθρωπο που είχε τα όργανα του ανθρώπινου σώματος. Ένα διάλλειμμα τα βγάλαμε απο'κει και τα αδειάσαμε μέσα στην τσάντα της δασκάλας. Στομάχια, καρδιά, εγκέφαλος. Αυτή κάθε μέρα έφερνε μήλα και τα καθάριζε την ώρα που γράφαμε για να τα φάει. Πάει λοιπόν να πιάσει τα μήλα και είδε τα όργανα. Τρόμαξε, γέλια εμείς. Ρωτάει " Ποιος το έκανε;" Μούγκα. "Αν δεν το πείτε δεν θα πάτε σπίτια σας", λέει αυτή. Ε, σηκώσαμε χέρι και αυτό ήταν. Μας πήγε στο γραφείο. Ο μπαμπάς μου ήταν διευθυντής, ντροπή εγώ. Εντάξει μας έκαναν μια επίπληξη και τελείωσε το θέμα. Μείναμε όμως στην ιστορία.

Στο Γυμνάσιο, μας είχε πιάσει μανία και είχαμε φουσκώσει όλοι μπαλόνια με νερό. Όλοι τα πετούσανε στην αυλή και τα σπάγανε, μέχρι που τέλειωσαν. Μόνο εγώ είχα ένα έτοιμο αλλά δεν ήθελα να το σπάσω. Με κυνηγούσαν για να το πάρουν, τίποτα. Δεν το έδινα. Μέχρι που σε μία ώρα, μαθηματικά, σηκώνομαι στον πίνακα. Ε, πάει ένας να το πιάσει κάτω απ' το θρανίο και τον βλέπω. Του πετάω λοιπόν την κιμωλία και τρομάζει. Οπότε του φεύγει το μπαλόνι και σκάει. Τρελό γέλιο. Πάλι τη γλιτώσαμε φτηνά γιατί είχε χιούμορ ο άνθρωπος.

Λύκειο. Στην ώρα της ιστορίας. Κολλήσαμε με ταινία ένα κινητό στον ανεμιστήρα- πολύφωτο. Αρχίζαμε να το καλούμε, να στέλνουμε μηνύματα όλοι μαζί με το που έκανε να μιλήσει. Τα παίρνει αυτή και αρχίζει να μας ψάχνει, να φωνάζει ότι θα μας βγάλει έξω. Σηκώνουμε όλοι λοιπόν τα χέρια ψηλά και τα κουνάμε ρυθμικά. Θέλαμε να της δείξουμε ότι κανείς δεν κρατάει κινητό. Φυσικά εκείνη την ώρα ακουγόταν. Έξαλλη, πάει να φωνάξει τον διευθυντή. Εκεί, λοιπόν της λέει ένα παιδί, "Ξέρετε, δικό μου ήταν. Είχαμε ένα οικογενειακό πρόβλημα και χτυπούσε συνέχεια. Δεν μπορούσα να το κλείσω." Ηρέμησε κι αυτή. Του είπε να βγεί χωρίς απουσία και συνεχίσαμε.


Αυτά ήταν τα σπουδαιότερα που θυμάμαι. Θα ξαναγράψω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Στα σχολικά χρόνια (Δημοτικό και Λύκειο, το Γυμνάσιο είναι 1 περίοδος που προσπαθώ να ξεχάσω) έριχνα γέλιο, απίστευτο γέλιο. Μου έχει μείνει στην 'Γ Λυκείου που μάθαμε ότι θα γράψουμε Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Ήταν μάθημα κορμού και φυσικά δεν είχε διαβάσει κανείς εκτός από 2-3 φυτά. Η απόφαση ήταν ομαδική και γρήγορη: κοπάνα. Επειδή θέλαμε όμως μόνο 1 απουσία κι ήμαστε πολλοί δεν φύγαμε από το σχολείο αλλά κρυφτήκαμε πίσω από 1 τοίχο. Καθόμασταν όλοι μαζί εκτός των φυτών, λέγαμε βλακείες και κοιτάζαμε από το παράθυρο την κοινωνιοτέτοια που κοίταζε που ήμαστε με μεγάλο εκνευρισμό καθώς το διαγώνισμα που κανόνισε δεν γράφτηκε. Βέβαια το γράψαμε την άλλη εβδομάδα αλλά είχαμε διαβάσει αφού το φανταζόμασταν (δεν ήταν εύκολο να περιμένει να μας βάλει χωρίς ειδοποίηση επειδή έπρεπε να βγουν βαθμοί).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Το σχολειό ήταν dark ages, let's forget it.
Αλλά απ' το Πανεπιστήμιο έχουμε πολύυυυυυυυυ πράμα!


Ξεκινώ με κάτι λάιτ: είναι ένας καθηγητής ο οποίος το μόνο που κάνει στην αίθουσα είναι να εξασκεί τις κάτω γνάθους μας απ' τα γέλια!
Σ' έναν λέει ότι μοιάζει με τον Τζοβάννι, σε έναν δεύτερο με τον Σπανούλη, μία τρίτη την αποκαλεί Λιάνα Κανέλλη και της είπε μια φορά χαρακτηριστικά:

"Είσαι καλό κορίτσι αλλά χαζοφέρνεις λίγο, με την καλή έννοια πάντα!"

Κι εκείνη: "Και η κακιά ποια είναι;"





Και τους υπόλοιπους τους φωνάζει: "Εσείς κύριε με τα μεγάλα αυτιά για πείτε μας για τον Laplace"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Δευτέρα Λυκείου Μαθηματικά ...Γενικής Παιδείας πρέπει να ήταν

Ο καθηγητής ήταν η συμπάθειά μου- γερούλης (γύρω στα 60κάτι), είχε ακούσει τα πάντα στη ζωή του ο άνθρωπος και πλέον δεν κρατιόταν και πετούσε μπηχτές σε όποιον έλεγε βλακεία
Εμένα με πήγαινε γιατί ως γνωστόν είμαι γλυκούλα - και ήξερα να λύνω και καμιά άσκηση (τις απλές, μη φανταστείτε )

Σηκώνει λοιπόν απροειδοποίητα μια μέρα τη φίλη μου και διπλανή μου στον πίνακα
Εκείνης δεν ήταν ποτέ το φόρτε της τα μαθηματικά και αντιπαθούσε απίστευτα τον καθηγητή αυτόν επειδή κάποια στιγμή στο παρελθόν την είχε πει στουρν... εεε, καμάρι
Της δίνει δύο ανισώσεις και τη ρωτάει πού συναληθεύουν-έπεσε σιωπή Είχε τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που άλλαξε 15 χρώματα σε όλες τους τις αποχρώσεις η καημένη
Της σφυρίζουν τέλος πάντων την απάντηση απότο πρώτο θρανίο και ο καθηγητής της λέει ότι θα της κάνει μία ακόμα ερώτηση και μετά θα την αφήσει να πάει να πεθάνει με την ησυχία της
Της λέει πόσοι αριθμοί δηλαδή είναι οι λύσεις που θέλουμε;;;
Κοιτάει εκείνη τον πίνακα, ξανακοιτάει και τελικά απαντάει "Το δύο και το τρία" (οι ανισώσεις συναλήθευαν για τις λύσεις μεταξύ του δύο και του τρία)
Της λέει "Μόοοονοοο;; Πόσοι αριθμοί είναι μεταξύ του 2 και του 3;;;"
Τα χάνει η κοπέλα και του λέει μετά από λίγο "Το 2,5"
Και της λέει "Μόοοοονοοο;;"
Και της λένε από το πρώτο θρανίο "Πολλοί πολλοί"
Και λέει "Ουουουουουο πολλοί!!!"
Και απαντάει ο καθηγητής: "Καλά εντάξει με έπεισες"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Ξεκινάω... μερικά από τα αμέτρητα που είχαμε κάνει σε εκείνα τα γ@ματα ανέμελα χρόνια...

Δημοτικό:
Στην έκτη δημοτικού, κάθε Παρασκευή την τελευταία ώρα, ερχόταν μια ομάδα από τον ΟΚΑΝΑ και έκανε ένα... μάθημα να το πω;... στο οποίο μας ενημέρωναν για τα δυσάρεστα του καπνίσματος, του ποτού, των ναρκωτικών κ.τ.λ. Στην ομάδα αυτή υπήρχε μια κοπέλα που ερχόταν πολλές φορές κάπως προκλητικά ντυμένη (hu hu). Μια μέρα είχε έρθει με μίνι φουστίτσα στο σχολείο. Σε μια στιγμή που οι άλλοι 2 από την ομάδα είχαν βγει έξω από την τάξη, αυτή έσκυψε και άρχισε να ψάχνει κάτι στη τσάντα της. Ένας αφασίας συμμαθητής μου πήγε από πίσω της και άρχισε να κοιτάει κάτω από τη φούστα της και να κάνει διάφορες γκριμάτσες και νοήματα. Είχαμε λυθεί όλη η τάξη στα γέλια και αυτή στο κόσμο της, συνέχισε να ψάχνει στη τσάντα... Μόνο μια κάμερα μας έλειπε για να τραβήξουμε τη φάση!

Στην πέμπτη δημοτικού, στο διάλειμμα παίζαμε τυφλόμυγα και σε μια φάση μπαίνει μια καθηγήτρια στην αίθουσα. Σμπρώχνω το παιδί που είχε δεμένα τα μάτια προς τη μεριά της καθηγήτριας και αυτό αρχίζει να πηγαίνει προς τα εκεί. Η καθηγήτρια τον κοιτούσε απορημένη. Το παιδί φτάνει την καθηγήτρια και αρχίσει να την αγγίζει για να καταλάβει ποιος είναι, τρώει μια ξανάστροφη και παραλίγο θα έπεφτε κάτω. Άπειρο γέλιο .
Μετά κατάλαβα ότι ήταν λαμακία που τον ρεζίλεψα έτσι, αλλά παιδιά είμασταν μωρε .

Στο Γυμνάσιο: είμασταν το χειρότερο τμήμα σε όλη την ιστορία του Γυμνασίου που πήγαινα. Στην πρώτη Γυμνασίου είχαμε μια όμορφη φιλόλογο. Στην ώρα της κάναμε τρελή φασαρία και η κοπελιά μας είπε εξαγριωμένη σε μια φάση "θα με βγάλετε από τα ρούχα μου". Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, όλα τα αγόρια της τάξης αρχίσαμε να ουρλιάζουμε και να βαράμε τα θρανία. Η καθηγήτρια άλλαξε 15 χρώματα και ύστερα άρχισε να κλαίει. Μερικοί καταλάβαμε τη μαλακία μας και μείναμε σιωπηλοί, άλλοι άρχισαν να γελάνε. Μόλις ηρέμησε η καθηγήτρια μας πήγε στο γραφείο, είμασταν πάρα πολλοί για να μας ρίξει αποβολή, οπότε πήρε τηλέφωνο τους γονείς μας, τους είπε για τα κατορθώματά μας και ζήσαμε όλοι καλά και εμείς στη μπούκα .

Στο Λύκειο είχαμε τον αχτύπητο συνδυασμό: το ίδιο τμήμα με τους αφασίες από το Γυμνάσιο (μερικοί πήγαν ΤΕΕ, αλλά οι χειρότεροι σε φασαρία είμασταν μαζί στο Ενιαίο) και πολλούς αφασίες καθηγητές που είτε έκαναν τα στραβά μάτια στις βλακείες μας, είτε έψαχναν αφορμή για να μας ρίξουν τριήμερη αποβολή. Η τεχνολόγος στη πρώτη Λυκείου ήταν μακράν η πιο αντιπαθής καθηγήτρια και εξαιτίας της είχα μαζέψει του κόσμου τις απουσίες. Σε μια στιγμή ξεσπάσματος νεύρων στην τάξη, πιάνει έναν φίλο μου από το αυτί και τον πηγαίνει στον διευθυντή. Ο φίλος μου, εξίσου νευριασμένος, άρχισε να αντιμιλά στην καθηγήτρια μέσα στο γραφείο του διευθυντή και εμείς είχαμε κάνει εξέδρα έξω από το γραφείο του διευθυντή και φωνάζαμε συνθήματα για το φίλο μας. .


Ακολουθούν και άλλα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ophelia]

...το παρακάτω συμβάν έγινε πριν από 2 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος πρώτη λυκείου...

Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα...είχαμε κενό στην φυσική...κάποιοι σαν καλά παιδάκια κατέβηκαν να κάτσουν στην αυλή...κάποιοι όμως επειδή ήταν κρυουλιάριδες επέμεναν να κάτσουμε στην τάξη που είχε και καλοριφέρ...στην αρχή παίζαμε παντομίμα, κρεμάλα, όνομα ζώο πράγμα κ.λ.π με σκοπό να σκοτώσουμε την ώρα μας... αλλά είχαμε σκυλοβαρεθεί την ζωή μας...

Σε μια φάση ένα παιδί της ''παρέας'' βγάζει το κινητό του και λέει να βάλουμε μουσική...κλείνουμε πόρτες και παράθυρα για να μην ακούγεται και αρχίζει...και αυτός ο ευλογημένος δεν βάζει τίποτα ήρεμο...και να σου οι lamb of god, και να σου οι machine head, the haunted κ.ο.κ...σε μια φάση βάζει amon amarth και κάποια (!)-ποια άραγε- είχε την υπέροχη ιδέα να κάνουμε τα μαλλιά μας γύρω-γύρω και να γυρνάμε τα κεφάλια μας σαν σβούρα, όπως άλλωστε κάνουν και αυτοί...Ε, μετά το πράγμα ξέφυγε εντελώς...αρχίσαν οι άλλοι να κάνουν καφρο-φωνητικά, εγώ άρχισα να κάνω την Αngela Gossow από τους Arch Enemy-ηρωίδα μου τότε- ένας πανικός...και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα ο-συμπαθέστατος κατα τ'άλλα- φιλόλογος μας ο οποίος έκανε μάθημα δίπλα και, ακούγοντας τα ουρλιαχτά μας, ήρθε να δει τι γινόταν...και έμεινε κάγκελο ο άνθρωπος...

Εγώ αναμαλλιασμένη να γκαρίζω, οι άλλοι τρεις πλήρως ξεμαλλιασμένοι να κάνουν headbanging... O άνθρωπος, εμφανώς σοκαρισμένος, μας ρώτησε γιατί μαλλώνουμε (έτσι όπως γκαρίζαμε, τι να φανταστεί) και ένα από τα παιδιά προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι δεν μαλλώνουμε αλλά τραγουδάμε...

Ευτυχώς, δεν φάγαμε αποβολή, μας είπε να κατέβουμε στην αυλή, κάτω με τους υπόλοιπους και να είμαστε πιο ήσυχοι γιατί άλλες τάξεις έκαναν μάθημα...

Και δεν είναι μόνο η ξεφτίλα του πράγματος, είναι ότι ο άνθρωπος με είχε σε μια α' εκτίμηση...από τότε έκανα κανα μήνα μέχρι να τον ξανακοιτάξω στα μάτια...τρελή ντροπή!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Στο Πανεπιζτήμιο

Γενικά εγώ δεν πάω στις παραδόσεις επειδή βαριέμαι μετά από λίγο να ακούω κάποιον να μιλάει επί 2 ώρες για το ίδιο θέμα (άμα μπεις, μετά δε μπορείς να βγεις επειδή σε βάζουν στο μάτι- πού να κρυφτείς μέσα σε μία αίθουσα με άλλα 30-40 στην καλύτερη των περιπτώσεων άτομα, εκ των οποίων μόνο τα 8-10 είναι κορίτσια )
Τις πρώτες μέρες όμως πηγαίνω για να δω τι παίζει με το κάθε μάθημα και να ψυχολογήσω τον καθηγητή
Πήγα λοιπόν στις αρχές του τρίτου εξαμήνου στα Υλικά Ι γιατί είχα ακούσει ότι είναι λίγο περίεργο το μάθημα και ακόμα πιο περίεργος ο καθηγητής (τον οποίο είχαμε και στο πρώτο εξάμηνο και ευτυχώς τον είχα περάσει)
Με το που μπαίνει αυτός στην τάξη γράφει στον πίνακα (καλά το σύστημα με τον πίνακα έχει πολύ γέλιο- άσχετο αυτό ) τρία νούμερα- τα στατιστικά του μαθήματος, κοινώς το πόσοι το περνάνε... Αν θυμάμαι καλά κατέληγε σε ένα 23
Τέλος πάντων αρχίζει το μπλα μπλα και σε κάποια φάση βγάζει να μας δείξει το τεραστίων διαστάσεων βιβλίο και με καμάρι μας λέει "Δε θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά το βιβλίο που βλέπετε και που έχω γράψει ΕΓΩ διδάσκεται σε 15 ακόμα σχολές"
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του και ... πέφτει το φωτιστικό από το ταβάνι!!
Ευτυχώς έπεσε ανάμεσα σε δύο παιδιά, αλλά ο συγχρονισμός ήταν απίστευτος και αυτός φυσικά έπαθε το σοκ της ζωής του
Ήρθαν και το φτιάξανε κατευθείαν (το έδεσαν βασικά με ένα καλώδιο πάνω σε μία δοκό του ταβανιού ) αλλά όλη την υπόλοιπη ώρα μιλούσε και κοιτούσε συνέχεια προς τα πάνω μην του έρθει τίποτα στο κεφάλι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Στο Μπανεμπιζτήμιο:


Στις Δομές Δεδομένων, έχουμε μια υστερική με όλη τη σημασία της λέξεως καθηγήτρια (η οποία είναι ο λόγος για τον οποίο για να περάσεις αυτό το μάθημα στη σχολή μου πρέπει να δώσεις κανά 3 φορές τουλάχιστον - θέλει το τέλειο γραπτό βλέπεις, hu hu...). Αυτή πηγαίνει kick boxing ή κάτι τέτοιο. Σε ένα μάθημα λοιπόν, αγανακτισμένη από την φασαρία που κάναμε εγώ και άλλα 4 παιδία στο έδρανο του αμφιθεάτρου που καθόμασταν, έρχεται για να αρχίσει τις καθιερωμένες παρατηρήσεις, αρχίζοντας από αυτόν που καθόταν στη μια άκρη του εδράνου. Εγώ και ένας φίλος μου καθόμασταν στην άλλη άκρη του εδράνου. Γυρνάει και μου λέει "Δε πρέπει να της πάμε κόντρα γιατί ξέρει kick boxing και θα μας δείρει!". Δυστυχώς για μας το είπε λίγο δυνατά, η καθηγήτρια μας έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και μας πέταξε έξω. Με το που βγήκαμε, με έπιασε το νευρικότερο γέλιο της ζωής μου .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Καλέ έχω κι άλλα...

Δευτέρα Λυκείου πάλι (η καλύτερη χρονιά λέμε ) στη Φυσική Κατεύθυνσης

Τόπος: αίθουσα σχολείου με θερμοκήπιο στη μία της άκρη (το καλοκαίρι εκείνο είχαμε βγάλει τη μπέμπελη )
Χρόνος: Πρωί πρωί με την αυγούλα
Πρόσωπα: μισότρελη καθηγήτρια, 20 γομαρογαϊδούρια και η γλάστρα με τον φίκο (είπαμε, αυτή βλέπει την αντικειμενικότητα της αντικειμενικότητας της σκηνής και μπορεί να σας τα επιβεβαιώσει αν θέλετε )

Η καθηγήτρια που μας έκανε Φυσική Κατεύθυνσης ήταν μία μισότρελη διδάκτωρ η οποία είχε μόλις γεννήσει και παντού έβλεπε το σύμπαν Μια φορά είχε περιγράψει την τάξη μας ως έναν γαλαξία και εμείς ήμασταν τα αστέρια και εκείνη γύριζε γύρω γύρω και το έπαιζε πλανήτης- μιλάμε η γυναίκα το είχε κάψει
Είχαμε γράψει λοιπόν διαγώνισμα στη θερμοδυναμική και περιμέναμε αποτελέσματα... Τι αποτελέσματα δηλαδή, που μας είχε κάψει - ο μεγαλύτερος βαθμός ήταν 13
Τέλος πάντων, στο θέμα μας- μπαίνει μέσα φουριόζα, βροντάει την πόρτα πίσω της, κοπανάει τα γραπτά στην έδρα και μας λέει "Τον κακό σας το φλάρο! Ρε είναι δυνατόν να μου γράφετε τέτοιους βαθμούς;;; Αφήστε το καλύτερα, πηγαίνετε να παίξετε ποδόσφαιρο γιατί κι εδώ που είστε τι κάνετε; Μα καθόλου δε σας ωφέλησε το θερμοκήπιο;;; "
Και συνεχίζει "Αντί να δίνουν οι γονείς σας τόσα λεφτά για να έρχεστε εδώ, πείτε τους καλύτερα να σας ανοίξουν ένα κομμωτήριο- μην πάνε χαμένα και τα μαθηματικά που ξέρετε! Αλήθεια, ξέρετε πόσο είναι το "τρία δάχτυλα" ε;; "

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Εδώ δεν έχουμε δημοκρατία, εδώ έχουμε το μάθημά μου!

Από καθηγητή θεωρητικής πληροφορικής!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Καλέ πώς το ξέχασα- ατάκες ΣΕΜΦίτη μαθηματικού που μας έκανε στο πρώτο εξάμηνο

"Θα το λύσω εγώ και μετά θα το λύσετε κι εσείς. Γελάτε ε;"
"Άμα γελάτε σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα"
"Θα κάνουμε όσα μπορέσουμε και μετά θα κάνουμε κι άλλα"
"Εμ βέβαια πού να το ξέρετε- η δική σας η γενιά που πάει στα ουφάδικα..."
"ο αντζόιντ..." (καλά αυτό όποτε το άκουγα να το λέει πέθαινα στα γέλια )

Και μία ατάκα φίλης μου με την οποία μιλούσαμε στο τηλέφωνο την προηγούμενη πριν το δώσουμε και μου λέει "Το μόνο που θυμάμαι είναι για κάτι σειρές Μακ Λάρεν" (το σωστό είναι Mac Laurin= Μακ Λωρέν το πρόφερε εκείνος )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Καλέ πώς το ξέχασα- ατάκες ΣΕΜΦίτη μαθηματικού που μας έκανε στο πρώτο εξάμηνο

"Θα το λύσω εγώ και μετά θα το λύσετε κι εσείς. Γελάτε ε;"
"Άμα γελάτε σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα"
"Θα κάνουμε όσα μπορέσουμε και μετά θα κάνουμε κι άλλα"
"Εμ βέβαια πού να το ξέρετε- η δική σας η γενιά που πάει στα ουφάδικα..."
"ο αντζόιντ..." (καλά αυτό όποτε το άκουγα να το λέει πέθαινα στα γέλια )

Και μία ατάκα φίλης μου με την οποία μιλούσαμε στο τηλέφωνο την προηγούμενη πριν το δώσουμε και μου λέει "Το μόνο που θυμάμαι είναι για κάτι σειρές Μακ Λάρεν" (το σωστό είναι Mac Laurin= Μακ Λωρέν το πρόφερε εκείνος )

Εμείς είχαμε μαθηματικό που μας ήξερε όλους με τα ονόματά μας (!), έπαιρνε παρουσίες (!!) και ριχνόταν στα κορίτσια (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tetragrammaton]

Καλέ πώς το ξέχασα- ατάκες ΣΕΜΦίτη μαθηματικού που μας έκανε στο πρώτο εξάμηνο

"Θα το λύσω εγώ και μετά θα το λύσετε κι εσείς. Γελάτε ε;"
"Άμα γελάτε σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα"
"Θα κάνουμε όσα μπορέσουμε και μετά θα κάνουμε κι άλλα"
"Εμ βέβαια πού να το ξέρετε- η δική σας η γενιά που πάει στα ουφάδικα..."
"ο αντζόιντ..." (καλά αυτό όποτε το άκουγα να το λέει πέθαινα στα γέλια )

Και μία ατάκα φίλης μου με την οποία μιλούσαμε στο τηλέφωνο την προηγούμενη πριν το δώσουμε και μου λέει "Το μόνο που θυμάμαι είναι για κάτι σειρές Μακ Λάρεν" (το σωστό είναι Mac Laurin= Μακ Λωρέν το πρόφερε εκείνος )

Ξέχασες τό άλλο το απίστευτο. Την ημέρα που ήταν να δώσουμε πρόοδο ήθελε να αλλάξει δυο παιδιά που καθόντουσταν κοντά. Ο ένας εκ των δύο (αυτός που θα μεταφερόταν) άρχισε να διαμαρτύρεται σε ήπιους τόνους. Οπότε του κάνει ο καθηγητής (το άλλο παιδί ήταν μακρυμάλλης):

"Τον αγαπάς πολύ τον κύριο ε;" και συμπληρώνει με ένα πονηρό γελάκι "Έχει και κοτσίδα..."

Wtf?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Πρώτη Λυκείου- bestof (έχω εξεταστική, κάποιος πρέπει να την πληρώσει )

Πρόλογος

Στην πρώτη Λυκείου ο διευθυντής είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει ανακατατάξεις στα τμήματα- και έτσι βρέθηκα σε ένα τμήμα γ, όπου δεν ήξερα κανέναν και από ό,τι είχα ακούσει ήταν ο εφιάλτης όλων των καθηγητών. Αλλά επειδή εγώ είμαι καλούλα και αθώα και δεν πιστεύω ποτέ ό,τι ακούω – τουλάχιστον όχι χωρίς να έχω προηγούμενη (κακή) εμπειρία - δεν έδωσα βάση στις φήμες και ετοιμάστηκα για καινούριες γνωριμίες. Πού να ξερα τι θα συναντούσα εκεί μέσα…
Την πρώτη μέρα λοιπόν, εκεί που καθόμουν ψιλονευριασμένη πάνω στο περβάζι του παραθύρου και σκεφτόμουν ότι δεν θα μπορούσα να πιάνω πια κουβέντα με τον ωραίο στο πίσω θρανίο, εφόσον θα ήταν τρεις τάξεις μακριά , ακούω ένα «φααααααρ» και μου έρχεται μία μπάλα στο κεφάλι! Ω ναι, τα πουλάκια μου έπαιζαν πάσες μέσα στην τάξη και ο Χάρος είχε ήδη πάρει 2-3 άτομα ακόμα, που όμως είχαν σηκωθεί και συνέχιζαν το παιχνίδι «ποιος-θα-φτύσει-πιο-μακριά και-θα-πετύχει-αυτούς-που-περνάνε-από-κάτω». Μιλάμε για ώριμα άτομα, όχι αστεία!
Σε δύο λεπτά έφτασαν τρέχοντας αυτοί που είχαν πετάξει την μπάλα να δουν αν ζω και μόλις είδαν ότι είμαι «η καινούρια» μου λένε, «Άντε, το καλύτερο καλωσόρισμα σου κάναμε, μέχρι πυροτεχνήματα είδες!», ενώ εγώ σκεφτόμουν ότι πολύ θα ήθελα να τους πιάσω και να τους δώσω ένα βρωμόξυλο που θα το θυμούνται για καιρό (αλλά είπαμε, είμαστε κατά της βίας, οπότε δεν το έκανα ).

Μέρος πρώτο

Πέρασε λοιπόν ο καιρός και είχαμε γίνει όλοι μία μεγάλη κακή παρέα!

{Να αναφέρω εδώ, ότι μέσα στην τάξη υπήρχε ένα παιδί που …με θαύμαζε. Μου έγραφε ποιήματα, CDκαι προσπαθούσε με κάθε ευκαιρία να διώξει τη φίλη μου και να κάτσει δίπλα μου (όποτε αρρώσταινε την έπαιρνα τηλέφωνο και την έβριζα γιʼ αυτό που περνούσα εξαιτίας της). Εμένα είναι νομίζω προφανές ότι αυτό το παιδί δεν μου άρεσε καθόλου… Βασικά αίσχος ήτανε- καθόταν και βαρούσε ντραμς στον αέρα, σιγομουρμούριζε μελωδίες, μιλούσε μόνος του προσπαθώντας να αποδείξει θεωρήματα- μία μικρή βλάβη τέλος πάντων την είχε. Αυτός καθόταν στο δίπλα θρανίο, από τα αριστερά μου- κρατήστε το αυτό }

Τα βρωμόπαιδα είχαν καταλάβει ότι του άρεσα και δεν έχαναν ευκαιρία να τον δουλέψουν- τι ποιήματα του έγραφαν (ήταν ένα που λεγόταν «Ο Πειρασμός» και το είχαν κάνει διασκευή!) , τι τραγουδούσαν «jetaime» σε διάφορους τόνους όποτε περνούσε μπροστά μου- γενικά του είχαν κάνει το βίο αβίωτο
Σε κάποια φάση που γράφαμε διαγώνισμα μου λένε, ζήτα του την κασετίνα γιατί σε εμάς δεν τη δίνει. Αφηρημένη, του ζητάω την κασετίνα, μου τη δίνει, τη δίνω πίσω και συνεχίζω να γράφω. Ε, αυτοί είχαν κόψει το διαγώνισμα σε καρδούλες, την είχαν γεμίσει και έγραφαν σε όλες το όνομά μου!
Κάθε μέρα λάμβανα στο κινητό μηνύματα από άκυρους αριθμούς (μαντέψτε ποιοι τα έστελναν) «Σε αγαπάω, είσαι το φως του φωτός των ματιών μου. Θέλω να ζήσουμε μαζί σε ένα αγρόκτημα και να φτιάξουμε μία μικρή φάρμα. Για πάντα δικός σου – Νίκος»!
Μία μέρα λοιπόν έρχονται τα δύο μεγαλύτερα πειραχτήρια στην τάξη με καμιά 50αρια καλαμάκια που τα είχαν πάρει από το κυλικείο. Δεν έδωσα σημασία. Σε κάποια φάση και ενώ κάναμε μάθημα ακούω κάτι να χύνεται… Γυρνάω και τι να δω, τα βρωμόπαιδα είχαν συναρμολογήσει τα καλαμάκια, τα οποία είχαν φτάσει μέχρι την άλλη μεριά της τάξης όπου καθόμουν, και μέσω αυτών διοχέτευαν νερό στην τσάντα του παιδιού αυτού! Κοιτάω μέσα και κολυμπούσαν μαζί γόμες, ξύστρες, τετράδια, μολύβια, και ένα κουκλάκι …παπάκι που ήταν το τυχερό του και το κουβαλούσε πάντα μαζί! Φυσικά μετά από λίγο το είχε αντιληφθεί όλη η τάξη και πεθάναμε στο γέλιο

(μετά τον βοήθησα να τα ξεμουλιάσει γιατί ένιωσα άσχημα γι αυτό που του κάνανε, αλλά πραγματικά ήταν τόσο αστείο το θέαμα με τα καλαμάκια που δεν θα το ξεχάσω )


Μέρος Δεύτερο

Είχαμε μία κοπέλα αθλήτρια στην τάξη που είχε μανία με την υγιεινή διατροφή και ήταν και κατά του καπνίσματος. Μπροστά της καθόταν ένα παιδί που σε κάθε μα κάθε διάλειμμα έκανε 3-4 τσιγάρα στις τουαλέτες… Οπότε με το που μπαίνει αυτός μια μέρα και κάθεται στη θέση του, βγάζει εκείνη ατάραχη ένα Axeαπό την τσάντα της και αρχίζει να τον ψεκάζει! Της λέει «Τι κάνεις, τρελάθηκες;!» και εκείνη απαντάει «Μείνε ακίνητος να σε ξεβρωμίσω!!»

Μέρος Τρίτο

Είχε μία κοπέλα τη γιορτή της και είχε φέρει γλυκά. Είχαν πάρει λοιπόν τα δύο χαζά που κάθονταν πίσω μας την κορδέλα από το κουτί και έπαιζαν. Την ώρα της Φυσικής, μας λέει η καθηγήτρια «Θα σας υπαγορεύσω τη θεωρία. Βγάλτε τα τετράδιά σας». Αρχίζουμε όλοι να γράφουμε και ακούω από δίπλα μου φασαρία. Γυρνάω να δω και αντικρίζω το εξής θέαμα: η φίλη μου με τα χέρια δεμένα με την κορδέλα, και οι δύο άλλοι να της ζωγραφίζουν γύρω γύρω από τους καρπούς αστεράκια! Κόντεψα να πέσω κάτω από την προσπάθεια να μη γελάσω και εκείνη την ώρα σηκώνει το βλέμμα η καθηγήτρια. Λέει στη φίλη μου: «Γιατί δε γράφεις;» και της απαντάει ότι δε μπορεί. Και της λέει με ειρωνικό υφάκι «Γιατί, σου δέσανε τα χέρια;» και σηκώνει η άλλη τα χέρια της που ήταν όντως δεμένα... Μετά βέβαια δεν ήταν τόσο αστείο γιατί την έστειλε στον διευθυντή να της «δανείσει» ένα ψαλίδι να κόψει την κορδέλα

Μέρος τέταρτο και τελευταίο

Μάθημα Ιστορίας- είχαμε έναν καθηγητή τελείως ούφο, καθόταν και μας έλεγε για τους αρχαίους Αιγύπτιους που είχαν κάτι περίεργα ονόματα… Τέλος πάντων, ποτέ δε συμπάθησα την Ιστορία
Αυτός λοιπόν με το που έμπαινε στην τάξη, διάλεγε ένα παιδί και ξεκινούσε την εξέταση. Εκείνη τη μέρα το μάθημα είχε πολλά ονόματα που έπρεπε να απομνημονεύσουμε και αυτός που ρώτησε δεν τα θυμόταν. Αρχίζει λοιπόν να ωρύεται ο καθηγητής «Αυτοί οι άνθρωποι που γελάτε με τα ονόματά τους και που δεν τα θυμάστε και δεν διαβάζετε και μπλα μπλα…. έχουν μείνει στην Ιστορία!!!»
Και πετάγεται ένα παιδί και λέει «Και από ό,τι φαίνεται και ο {όνομα παιδιού που εξεταζόταν} θα μείνει στην Ιστορία!»

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

είχαν συναρμολογήσει τα καλαμάκια, τα οποία είχαν φτάσει μέχρι την άλλη μεριά της τάξης όπου καθόμουν, και μέσω αυτών διοχέτευαν νερό στην τσάντα του παιδιού αυτού! Κοιτάω μέσα και κολυμπούσαν μαζί γόμες, ξύστρες, τετράδια, μολύβια, και ένα κουκλάκι …παπάκι που ήταν το τυχερό του και το κουβαλούσε πάντα μαζί!

Αυτό πως και δεν το είχαμε σκεφτεί εμείς τότε ρε γμτ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Τι έχω κάνει με λίγα λόγια δεν πιάνουν αλλα μπορώ να πώ με αρίθμηση τι περίπου παιδί είμουν:

1) εσπασα 3 μύτες
2)έρηξα ροχάλα σε καθηγητή
3)έσπασα στο ξύλο εν ώρα μαθήματος σημαθητή μου επειδή έγραψε leros beach στον πίνακα
4)έκλησα με καρέκλα αγόρι σημαθητή μου στις γυναικείες τουάλέτες και φώναξα τον γυμνασιάρχη
5)γέμησα καμιά 25αρια μπαλόνια με νέρο με άλλους 2 σημαθητές και τα σπάσαμε εν ώρα μαθήματος μέσα στην τάξη
6)όποιο παιδί είχε εκτεθημένο αναψηκτικό το ανακατευα για να τυναχτεί στους διαδρόμους με το άνοιγμα
7)πέταξα μια φορά ένα παπούτσι σε ένα συμαθητη την ώρα του μαθήματος επειδή με είπε τούβλο
8)έυγαλα ένα νύχι απο ένα κοριτσάκι
9)Είχαμε ονομάσει κάθε καθηγητή βάση μεγέθους ο "εικοσάποντος" ο "τρίποντος" και πάει λέγοντας
10)έυαλα φωτιά στην τάξη την ώρα του μαθήματος

Αυτά τα 10 φτάνουν νομίζω για να πάρετε μια ιδέα τι είδους παιδάκι είμουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

θεούλη μου, μάνια, εσύ έπρεπε να έχεις πατέρα τον buggs

εντωμεταξύ, όχι ότι δικαιολογώ τα υπόλοιπα, αλλά αυτό

3)έσπασα στο ξύλο εν ώρα μαθήματος σημαθητή μου επειδή έγραψε leros beach στον πίνακα

γιατί είναι κακο? τι είναι το leros beach? η παραλία της Λέρου?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

θεούλη μου, μάνια, εσύ έπρεπε να έχεις πατέρα τον buggs

εντωμεταξύ, όχι ότι δικαιολογώ τα υπόλοιπα, αλλά αυτό

γιατί είναι κακο? τι είναι το leros beach? η παραλία της Λέρου?

Δεν ενωούσε αυτό, επειδή είμαι απο την λέρο έλεγε πώς πρέπει να πάω στο ξενοδοχείο με τους τρελούς, δεν έχεις ακούσει το ayra beach ή άλλα ξενοδοχεία; έτσι και αυτό πρέπει να με κλείνανε μέσα, έτσι σηκώθηκα πάνω με κρατούσε η καθηγήτρια με έναν άλλο μαθητή, τους λέω οκ ησύχασα και με το που με αφήνουν τρέχω και χτυπούσα το κεφάλι του στον πίνακα, μετά τον πέταξε πάνω στην έδρα και τον σάπισα, περιτό να πώ τι έγινε μετα

Πάντος το ίδιο άτομο στο παρελθών είπε σε κάποιον να πεί το ίδιο επειδή με πείραζε και του έσπασα την μύτη του παιδιού με μια πόρτα

δεν είναι πρώς καμάρι αλλα οι σκανδαλιές μου ήταν λίγο βαριές το ομολογώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

ήσουν ένα γλυκό αγγελούδι

πάντως το το ayra beach δεν το ξέρω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

ήσουν ένα γλυκό αγγελούδι

πάντως το το ayra beach δεν το ξέρω

Λάθος το έγραψα καλέ άβρα όπως το νερό, είναι χοτέλακι στην ρόδο

Και ναι είμουν αγγελούδι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.