Με ρίχνεις...στο συναίσθημα, καλέ μου Πουαρώ, και μια Υδροχόο συναισθηματική ή που θα την αγαπήσετε (περισσότερο...) ή που θα την θεωρήσετε τέρμα μελό...
Θα πάρω το ρίσκο, λοιπόν, και θα μιλήσω από καρδιάς. Και εύχομαι να γίνω πιστευτή.
Τον Γιάννη, αρχικά, τον θεώρησα μαφιόζο. Η πρώτη του ψήφος, όπως έχω ξαναπεί, μου φάνηκε ύποπτη. Στην πορεία, όμως, με κέρδισε, "με πήρε" με κάποια απ΄ αυτά που έλεγε. Σωστό ή λάθος, δεν το γνωρίζω. Άλλωστε, το παιχνίδι ήταν σε αρχικό στάδιο (όχι ότι τώρα έχει προχωρήσει πολύ και έχουμε και τα τρελά στοιχεία στα χέρια μας...) και - τολμώ να πω ότι - ακολουθούσα τη διαίσθησή μου περισσότερο.
Όσο πήγαινε, λοιπόν, βεβαιωνόμουν ακόμη περισσότερο ότι δεν είναι μαφιόζος. Μα μπερδευόμουν κι αρκετά. Και με αυτόν και με το τσιράκι του (τον έτερο μαφιόζο και ποιός αυτός μπορεί να ήταν : εξ ου και η ψήφος μου σ΄ εσένα...). Μα αυτό που μ΄ έκανε να τον υποστηρίξω, τελικά, είναι ότι δε θα ήθελα να φύγει...τόσο νωρίς απ' το παιχνίδι. Θα ντυθεί στο χακί, σε λίγες μέρες. Αυτό με ευαισθητοποίησε, ιδιαίτερα μπορώ να πω, και άρχισα να "τον βλέπω αλλιώς". Να παρατηρώ περισσότερο τα λόγια του και να πείθομαι (ίσως και εσφαλμένα, μιας και έβλεπα ό,τι τον αφορούσε συναισθηματικά...) ότι είναι πολίτης και όχι μαφιόζος.
Αυτά. Και εύχομαι να σε/σας κάλυψα...
Υ.Γ. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να πω ότι δεν μπορώ ν΄ αντισταθώ και στον πειρασμό της μπλόφας (σωστά το έχετε διαπιστώσει κάποιοι/ες...). Είναι και στη φύση μου, τρόπον τινά...