Ανοιχτή συζήτηση του C'n'F

[nearos]

Ψυχραιμία. Έγινε. Πάμε παρακάτω.

Ενα δίκιο το 'χεις...

 

[Υδροχόος]

Οχι, να του πείς "ρε μαλάκα, είσαι βουρ ηλίθιο ή το παίζεις;".
Ο τυπας μπήκε σε σχιζοφρενικό παραλήρημμα και αρχισε να σου κανει κανονικότατη επίθεση απο μια πρόταση που είπες, που στο κατω κατω κυριολεκτικα τον υπερασπιζόσουν με αυτό, του έλεγες οτι θελει κουράγιο να αποδεχτείς στη κοινωνία οτι είσαι γκει. Εκει δε θελει ουτε καλοσυνη ουτε τιποτα

Σε καταλαβαίνω.

Αλλά κατάλαβέ με κι εσύ. Αυτός είναι ο εύκολος τρόπος (αντίδρασης...) και δεν τον θέλω. Γιατί κάνει κακό σε εμένα, πρώτα από όλα. Και αν είναι ν' απευθυνθώ έτσι (δηλαδή να είναι μαλάκας ο άλλος...), δεν αξίζει καν να ασχοληθώ...

 

[Valder]

Ενα δίκιο το 'χεις...

Ναι, be the greater man. Με την εννοια οτι και ο άλλος μπορει να βρεθηκε σε μια κακια στιγμή, να παρεξηγησε τη χριστίνα κλπ οτιδήποτε.

Ειχα δει μια πολυ ωραια ατακα απο τη σειρά Babylon 5 το υπέρτατο Sci-Fi των 90s:

Ποτέ να μην είσαι ο πρώτος που ξεκινάς μια μάχη, αλλά να εισαι ο πρώτος που την τελειώνει.

Οι γυρω βλέπουν και κρίνουν, οπότε αν εισαι ενα καθαρματάκι που ξεκινάς μάχες, θα σχηματισεις κακό momentum γυρω σου. Γι αυτό και ο Χιτλερ στον Β'ΠΠ δεν εισέβαλλε στην Πολωνία γιατι "οι Πολωνοι ήταν θηρία" ξερω γω ή οτιδήποτε, αλλά γιατί τάχα μου "οι πολωνοι ειχαν εισβάλλει πρωτοι στις 30 αυγουστου και κατέλαβαν γερμανικο εδαφος με εναν ραδιοφωνικο σταθμό".

Άσχετα αν ο κόσμος δεν το έχαψε και του είπαν ξες φιλε καταδικοι των SS ήταν, προβοκάτσια, ντυμενοι πολωνοι στρατιωτες.

Μεχρι και ο Χιτλερ ήξερε οτι έπρεπε να δινει μια δικαιολογία του "ασε τον άλλο να φαινεται οτι χτυπησε πρώτος", άσχετα αν συνηθως αυτός χτυπαγε πρωτος χωρις κήρυξη πολέμου (και δες που τον έφερε αυτό).

 

[Υδροχόος]

Ναι, be the greater man. Με την εννοια οτι και ο άλλος μπορει να βρεθηκε σε μια κακια στιγμή, να παρεξηγησε τη χριστίνα κλπ οτιδήποτε.

Ειχα δει μια πολυ ωραια ατακα απο τη σειρά Babylon 5 το υπέρτατο Sci-Fi των 90s:

Ποτέ να μην είσαι ο πρώτος που ξεκινάς μια μάχη, αλλά να εισαι ο πρώτος που την τελειώνει.

Πολύ πολύ σωστά αυτά που είπες. Και δε μου αρέσει και ν' αδικώ ("βουτώντας" κάποιον...) κι ας με αδικούν. Κι εγώ έχω βιαστεί, έχω βγάλει λάθος συμπεράσματα, οκ. Πάμε παρακάτω...

Μπορεί να θεώρησε ο άνθρωπος ότι εν γένει έτσι μιλώ. Γι' αυτό του έδωσα κι ελαφρυντικό...

 

[Valder]

Πολύ πολύ σωστό αυτό που είπες. Και δε μου αρέσει ν' αδικώ (κι ας με αδικούν...). Κι εγώ έχω βιαστεί, έχω βγάλει λάθος συμπεράσματα, οκ. Πάμε παρακάτω...

Μπορεί να θεώρησε ο άνθρωπος ότι εν γένει έτσι μιλώ. Γι' αυτό του έδωσα κι ελαφρυντικό...

Ε μπράβο, μια φορά λες νταξει κακια στιγμη μπορει να ηταν στενοχωρημενος ο ανθρωπος να μην το ανελυσε και πολύ μια που το ειδε μια που στα χωσε νταξ οχι ευχάριστο αλλα οκ πάμε παρακάτω.

Τωρα αν μπει ο Μάκης αύριο και στη στηνει σε καθε ποστ ή η Μαιρουλα σε εχει εμμονη και άχτι ναι, εκει φαίνεται τι ειναι ο άλλος, εκει πλάκωσέ τον στις γρήγορες.

 

[nearos]

Αλλά κατάλαβέ με κι εσύ.

Δε μπορώ. Και δεν ειναι απο υπεροψία οτι δήθεν ο δικός μου καυστικός τρόπος είναι καλύτερος ή αγνοια, αλλα επειδή δε κατέχω ακόμα το πνευματικό επίπεδο να εχω τέτοια αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ποτε μου δε καλλιέργησα το "οταν σου ριχνουν χαστουκι γυρνα το μάγουλο". ελπίζω βέβαια να το φτάσω, αλλα δεν νομιζω οτι θα τα καταφέρω.

Προσπαθώ να καταλάβω ομως, οσο καλυτερα μπορω

 

[Valder]

Εντωμεταξυ τι ήθελα να σας πω. Αυτο που εχω δει οτι τσιτώνει τον κόσμο ή τον στενοχωρεί και σχηματίζει με απίστευτα μεγαλύτερη βαρύτητα τη γνώμη των άλλων για μας, δεν ειναι τοσο το τι λες, αλλά ο τρόπος που το λες.

Οι πιο αντιπαθείς δεν ειναι οι πιο ακραίοι στις ιδέες (και εδω μεσα και έξω) απαραίτητα, αλλά οι πιο κακότροποι. Κι αν δε έχουν και κακό τρόπο και ακραίες ιδέες, εκεί είναι στη μπούκα των άλλων.

Οπότε αν οι ιδέες σου ειναι ακραίες για ενα κοινωνικό σύνολο, πρέπει να τις σερβίρεις με έναν τόσο γλυκό τρόπο και well-mannered συμπεριφορά που θα λέγαμε πως θα έκανε κι έναν αναρχικό να φορέσει τη σβάστικα.

 

[Υδροχόος]

Δε μπορώ. Και δεν ειναι απο υπεροψία οτι δήθεν ο δικός μου καυστικός τρόπος είναι καλύτερος ή αγνοια, αλλα επειδή δε κατέχω ακόμα το πνευματικό επίπεδο να εχω τέτοια αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ποτε μου δε καλλιέργησα το "οταν σου ριχνουν χαστουκι γυρνα το μάγουλο". ελπίζω βέβαια να το φτάσω, αλλα δεν νομιζω οτι θα τα καταφέρω.

Προσπαθώ να καταλάβω ομως, οσο καλυτερα μπορω

Είσαι λεβέντης !!! Και μόνο που μιλάς έτσι, είσαι σε καλό δρόμο...

Δε σου ζήτησα να κάνεις ό,τι εγώ. Όπως κι εγώ δεν μπορώ ν' αντιδράσω όπως εσύ. Μέσες άκρες, πάντως, κάπως έτσι αντιδρούσα στην ηλικία σου (αυθόρμητα, δεν έβριζα...). Μεγαλώνοντας αρκετά, έμαθα να μην αντιδρώ εν θερμώ, μα με μια δεύτερη σκέψη. Με αγάπησα περισσότερο, βλέπεις. Θα το καταλάβεις αυτό που σου λέω, καλύτερα, μεγαλώνοντας...

 

[nearos]

Οπότε αν οι ιδέες σου ειναι ακραίες για ενα κοινωνικό σύνολο, πρέπει να τις σερβίρεις με έναν τόσο γλυκό τρόπο και well-mannered συμπεριφορά που θα λέγαμε πως θα έκανε κι έναν αναρχικό να φορέσει τη σβάστικα.

O Γίανναρος για παράδειγμα. Παιδί μάλαμα που δε θα πίστευα ποτέ μου οτι εχει τετοιες ακραίες απόψεις.

 

[Valder]

O Γίανναρος για παράδειγμα. Παιδί μάλαμα που δε θα πίστευα ποτέ μου οτι εχει τετοιες ακραίες απόψεις.

Θα σου πω ενα προσωπικο μου παράδειγμα στο οποιο θα με καταλαβεις απολυτα. Για να μη μιλαμε για αλλα μέλη. Θα σου μιλησω για μενα και τη σχέση μου με τον πατέρα μου, η οποια στα νιατα μου ηταν ζόρικη, πέφτανε καντήλια και χειρότερα.

Ελεγα κατι.
Ο πατερας μου απαντουσε αποπεμπτικά "α μαλακίες λες"

Ε οτι και να έλεγε μετα σαν συμβουλή, ήταν θολό τοπίο, δεν άκουγα. Δεν ειναι οτι δεν ηθελα, αλλα οτι δεν μπορούσα να ακουσω.

Γιατι με ειχες ξεκινησει με εναν αφοριστικό και γενικό τρόπο που στα ματια μου ήσουν δεν ξερω κι εγω τι. Οπότε αυτοματως και τα καλά που έλεγες μετά, τα γείωνα με Κάιρο.

Θέλει τρόπο, σε όλα.

 

[nearos]

Είσαι λεβέντης !!! Και μόνο έτσι που μιλάς είσαι σε καλό δρόμο...

Δε σου ζήτησα να κάνεις ό,τι εγώ. Όπως κι εγώ δεν μπορώ ν' αντιδράσω όπως εσύ. Μέσες άκρες, πάντως, κάπως έτσι αντιδρούσα στην ηλικία σου (αυθόρμητα, δεν έβριζα...). Μεγαλώνοντας αρκετά, έμαθα να μην αντιδρώ εν θερμώ, μα με μια δεύτερη σκέψη. Με αγάπησα περισσότερο, βλέπεις. Θα το καταλάβεις αυτό που σου λέω, καλύτερα, μεγαλώνοντας...

Exω την προίκα της αυτογνωσίας και την κατάρα της απώλειας κάθε ελέγχου εν βρασμώ ψυχής σε συνδυασμό με την οξυθυμία που έχω αποκτήσει λόγω ενος τοξικού περιβάλλοντος... Είμαι και στην εφηβεία ακόμη, βεβαίως δεν ειναι δικαιολογία αυτό διοτι κλείνω τα 18 μου σε καμποσους μήνες, ομως είναι ενα άλλωθι της "παιδικής ηλιθιότητας". Για αυτό γνωρίζω τον εαυτό μου οτι λέω μαλακίες, και οταν ο βάλντερ μου 'χωσε χεράκι δυο τρείς φορές, δεν αντέδρασα (τοσο) ασχημα, στο τελος καταλαβαίνω τα λάθη μου και της λογικής μου.

Παντως το νιώθω. Σε σχέση με παλαιά χρόνια, είμαι πολύ πιο λογικός και ήρεμος. Ελπίζω να συνεχίσω έτσι

 

[Υδροχόος]

Θα σου πω ενα προσωπικο μου παράδειγμα στο οποιο θα με καταλαβεις απολυτα. Για να μη μιλαμε για αλλα μέλη. Θα σου μιλησω για μενα και τη σχέση μου με τον πατέρα μου, η οποια στα νιατα μου ηταν ζόρικη, πέφτανε καντήλια και χειρότερα.

Ελεγα κατι.
Ο πατερας μου απαντουσε αποπεμπτικά "α μαλακίες λες"

Ε οτι και να έλεγε μετα σαν συμβουλή, ήταν θολό τοπίο, δεν άκουγα. Δεν ειναι οτι δεν ηθελα, αλλα οτι δεν μπορούσα να ακουσω.

Γιατι με ειχες ξεκινησει με εναν αφοριστικό και γενικό τρόπο που στα ματια μου ήσουν δεν ξερω κι εγω τι. Οπότε αυτοματως και τα καλά που έλεγες μετά, τα γείωνα με Κάιρο.

Θέλει τρόπο, σε όλα.

Δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω. Δεν ξέρεις πόσο πάλεψα κι εγώ για να μην αντιδράσω όπως μου ερχόταν με το γιο μου. Μια φορά δάγκωσα ως και τη γλώσσα μου, που λένε, για να μην του απαντήσω. Και αυτό που θα του έλεγα - θυμάμαι - δεν ήταν διόλου ευγενικό (και η σχέση είναι μάνας - παιδιού...). Αν ο γονιός αντιδράσει έτσι, το έχασε το παιχνίδι από χέρι. Ό,τι και να πει μετά, μα ό,τι και να πει, πάει. Σιγά σιγά θα χαθεί και ο σεβασμός.

Για καλή μου τύχη, τότε, είχα πέσει πάνω σ΄ ένα βιβλίο του Αγ. Πορφυρίου (πιο πολύ την έβρισκα με τα πνευματικά αυτά τ΄ απλά - αλλά και τόσο σοφά - λόγια, παρά με βιβλία ψυχολόγων προς γονείς κ.λπ.). Τί έλεγε, λοιπόν : "Σαν τα παιδιά σας είναι στην εφηβεία και ξεκινήσει καβγάς, να φεύγετε. Να μη μιλάτε, ειδικά αν είστε νευριασμένοι. Και σαν τα πνεύματα ηρεμήσουν να μιλήσετε μαζί τους...". Έλεγα, από μέσα μου, "μας κάνει πλάκα ο παππούς...". Κι όμως, κι όμως. Όχι μόνο είχε δίκιο, αλλά μου βγήκε και σε καλό. Και στη σχέση μου με το γιο μου και γενικότερα...

Παντως το νιώθω. Σε σχέση με παλαιά χρόνια, είμαι πολύ πιο λογικός και ήρεμος. Ελπίζω να συνεχίσω έτσι

Θα συνεχίσεις. Στο χέρι σου είναι. Αλήθεια...

 

[nearos]

Θα συνεχίσεις. Στο χέρι σου είναι. Αλήθεια...

Παντως, το παράλογο ειναι οτι με λένε ήρεμο και προσεκτικό και αντικειμενικό στις απαντήσεις μου.
φερειπειν οντας καρδιοχειρουργημενος και τρεχοντας τον πατερα μου με τον φοβο για τα χειροτερα, η μανα μου είχε ξεσπασει στο αγχος και παρολο που πονούσα και ελεγα γιατι σε μενα αυτό, σκεφτομουν καθαρά και ήρεμα.
Αλλα δε ξερω, αν μου συμβει εμενα προσωπικα κατι δεν αντεχω, κατι ξεσπαει και χανω ολη την αντικειμενικη αντιληψη μου. Δε ξερω. Ισως οταν ερθει ο σεπτεμβρης και εχω εναν χρονο το πιατο μου γεματο και το μυαλο μου τρέχει με σημαντικα πραγματα, δε θα με ενοχλουν τοσο τα ασήμαντα. Θα δείξει..

 

[Υδροχόος]

Παντως, το παράλογο ειναι οτι με λένε ήρεμο και προσεκτικό και αντικειμενικό στις απαντήσεις μου.
φερειπειν οντας καρδιοχειρουργημενος και τρεχοντας τον πατερα μου με τον φοβο για τα χειροτερα, η μανα μου είχε ξεσπασει στο αγχος και παρολο που πονούσα και ελεγα γιατι σε μενα αυτό, σκεφτομουν καθαρά και ήρεμα.
Αλλα δε ξερω, αν μου συμβει εμενα προσωπικα κατι δεν αντεχω, κατι ξεσπαει και χανω ολη την αντικειμενικη αντιληψη μου. Δε ξερω. Ισως οταν ερθει ο σεπτεμβρης και εχω εναν χρονο το πιατο μου γεματο και το μυαλο μου τρέχει με σημαντικα πραγματα, δε θα με ενοχλουν τοσο τα ασήμαντα. Θα δείξει..

Αααααα...εσύ το κάνεις όλο και καλύτερο !!!

Είδες που σε έλεγα "δύναμη", λοιπόν ; Δεν είχα άδικο...

Κοίτα...και οι δυνατοί λυγίζουν. Δε γίνεται αλλιώς. Και πέφτουν και σηκώνονται και τούμπαλιν. Το σημαντικό είναι να μην τα παρατάς !! Και δεν το κάνεις. "Το βλέπω". Όλα τα άλλα θα διορθώνονται, σιγά σιγά...

 

[Valder]

"Σαν τα παιδιά σας είναι στην εφηβεία και ξεκινήσει καβγάς, να φεύγετε. Να μη μιλάτε, ειδικά αν είστε νευριασμένοι. Και σαν τα πνεύματα ηρεμήσουν να μιλήσετε μαζί τους...". Έλεγα, από μέσα μου, "μας κάνει πλάκα ο παππούς...". Κι όμως, κι όμως. Όχι μόνο είχε δίκιο, αλλά μου βγήκε και σε καλό. Και στη σχέση μου με το γιο μου και γενικότερα...

Αυτο το χω δει και σε άλλου είδους σχέσεις. Έτσι ακριβώς είναι.

Ποτέ, ειδικά με άτομο που σημαίνει πολλά για σένα, μη μιλάς πάνω στα νεύρα σου. Αν δεν έχεις αποδεχτεί και το 1% πιθανότητα να πεις κατι τόσο ακραίο -που απαξ και βγει δεν ξαναγυρίζει πισω στο στόμα- και να χάσεις το άλλο άτομο, σταδιακά ή απότομα.

Ηρέμησε, κι αν το πιστευεις ακόμα και αργότερα ναι, πες το τότε. Θα χεις βρει και καλύτερο τρόπο μεταφοράς του νοήματος. Ενω αμα ξεσπάσεις, θα μετανοησεις μετα που θα σκεφτεις καλύτερο τροπο εκφρασης και θα πεις "Α! Έπρεπε να είχα περιμένει".

Θα συνεχίσεις. Στο χέρι σου είναι. Αλήθεια...

Ίδιος με τον 18χρονο εαυτο μου είναι. Κι εγω ετσι τραγί ήμουνα. Θα ηρεμήσει πριν το καταλάβει με τα χρόνια. Ειδικα οσο θα καταλαβαίνει οτι θα γινεται πιο σοφός από τους γονείς του, θα σεβαστεί τον εαυτό του περισσότερο, οι δικοί του θα γινουν irrelevant και θα πατησει καλά ψυχικά.

 

[nearos]

Αααααα...εσύ το κάνεις όλο και καλύτερο !!!

Είδες που σε έλεγα "δύναμη", λοιπόν ; Δεν είχα άδικο...

Κοίτα...και οι δυνατοί λυγίζουν. Δε γίνεται αλλιώς. Και πέφτουν και σηκώνονται και τούμπαλιν. Το σημαντικό είναι να μην τα παρατάς !! Και δεν το κάνεις. "Το βλέπω". Όλα τα άλλα θα διορθώνονται, σιγά σιγά...

Ισως ειμαι δυναμη. Δε θα τον χαρακτηριζα τον εαυτό μου έτσι. Δε μου αρέσουν οι τιμητικοί τίτλοι.. Θυμάμαι οταν με έσερναν με το καροτσάκι απο το ακτινολογικό στην κλινική και έξω στην αιθουσα αναμονής οι οικογενειες των ασθενων με λέγαν ήρωα. Γιατι ήρωας; Γιατι ειμαι καρδιοχειρουργημένο παίδι στα 17 μου; Οχι, δεν ειναι ηρωικό αυτό, είναι τυχερό, ειναι προνόμιο. Εκρυψα και γω τη μούρη μου, ενα αχνο "ευχαριστώ πολύ" είπα, τι να πώ;

ομοίως, γιατί δύναμη; γιατι προσπαθώ να ομοιάσω περισσότερο στο ορθό και το σωστό; Επειδη προσπαθω να ελαττώσω την αρνητικη επιρροή στους πάντες; Επειδή έχω το bare minimum της αυτογνωσίας;

με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ μονίμως το χειρουργείο μου, απλα είναι μια εμπειρία που με έπλασε και σωματικά, και πνευματικά, και ψυχολογικά και μου διαμόρφωσε ριζικώς την αντίληψη για κάθε πράγμα σε αυτή τη ζωή..

 

[Υδροχόος]

Αυτο το χω δει και σε άλλου είδους σχέσεις. Έτσι ακριβώς είναι.
Ποτέ, ειδικά με άτομο που σημαίνει πολλά για σένα, μη μιλάς πάνω στα νεύρα σου. Αν δεν έχεις αποδεχτεί και το 1% πιθανότητα να πεις κατι τόσο ακραίο -που απαξ και βγει δεν ξαναγυρίζει πισω στο στόμα- και να χάσεις το άλλο άτομο, σταδιακά ή απότομα.
Ηρέμησε, κι αν το πιστευεις ακόμα και αργότερα ναι, πες το τότε. Θα χεις βρει και καλύτερο τρόπο μεταφοράς του νοήματος. Ενω αμα ξεσπάσεις, θα μετανοησεις μετα που θα σκεφτεις καλύτερο τροπο εκφρασης και θα πεις "Α! Έπρεπε να είχα περιμένει".

Έτσι είναι. Πολύ σωστά. Αν και παλεύω κι εγώ ακόμα. Δεν το καταφέρνω πάντα...

Άλλο ένα tip που μου άρεσε πολύ και είχα διαβάσει ήταν 9 λέξεις. Εννιά λέξεις που στριφογύριζαν στο μυαλό μου και προσπαθούσα να καταλάβω τί εννοούσαν. Πάλι αφορούσαν τη σχέση γονιού - παιδιού : "Όταν δεν ξέρεις τί να πεις, να λες όχι...".

Στερεότυπο ; Μπα...μικρή σοφία το θεωρώ. Γιατί αν φτάσει ο γονιός στο σημείο να πρέπει να πει ναι ή όχι και διστάζει, σημαίνει ότι το ναι, δεν είναι καλή επιλογή. Οπότε όχι...κι ας γίνει ναι. Γιατί το ναι...πολύ δύσκολα γίνεται όχι ύστερα...

Μικρά μικρά διαμαντάκια, όπως τα λέω. Που με ακολουθούν μια ζωή τώρα...

Ίδιος με τον 18χρονο εαυτο μου είναι. Κι εγω ετσι τραγί ήμουνα. Θα ηρεμήσει πριν το καταλάβει με τα χρόνια. Ειδικα οσο θα καταλαβαίνει οτι θα γινεται πιο σοφός από τους γονείς του, θα σεβαστεί τον εαυτό του περισσότερο, οι δικοί του θα γινουν irrelevant και θα πατησει καλά ψυχικά.

Πολύ καλά τα λες.

 

[Valder]

Ισως ειμαι δυναμη. Δε θα τον χαρακτηριζα τον εαυτό μου έτσι. Δε μου αρέσουν οι τιμητικοί τίτλοι.. Θυμάμαι οταν με έσερναν με το καροτσάκι απο το ακτινολογικό στην κλινική και έξω στην αιθουσα αναμονής οι οικογενειες των ασθενων με λέγαν ήρωα. Γιατι ήρωας; Γιατι ειμαι καρδιοχειρουργημένο παίδι στα 17 μου; Οχι, δεν ειναι ηρωικό αυτό, είναι τυχερό, ειναι προνόμιο. Εκρυψα και γω τη μούρη μου, ενα αχνο "ευχαριστώ πολύ" είπα, τι να πώ;

ομοίως, γιατί δύναμη; γιατι προσπαθώ να ομοιάσω περισσότερο στο ορθό και το σωστό; Επειδη προσπαθω να ελαττώσω την αρνητικη επιρροή στους πάντες; Επειδή έχω το bare minimum της αυτογνωσίας;

με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ μονίμως το χειρουργείο μου, απλα είναι μια εμπειρία που με έπλασε και σωματικά, και πνευματικά, και ψυχολογικά και μου διαμόρφωσε ριζικώς την αντίληψη για κάθε πράγμα σε αυτή τη ζωή..

Είναι σαν την αναπηρία μου. Ναι με αγαπάνε οι άνθρωποι, ναι με θαυμάζουν και δόξα τω Θεω που τους έχω και μου τα λένε και μου φτιάχνουν τη διάθεση απο τη μια πλευρά, αλλά απο την άλλη με κανουν και νιωθω άβολα.

Και ξερεις γιατι συμβαινει και στους δυο μας αυτό;

Πρώτον, γιατι δεν εχουμε συνηθισει να μας φέρονται καλά πολλοί και δεύτερον γιατι αυτα τα "κάτι παραπάνω" επιτευγματα που κάνουμε με το μυαλό μας ΠΑΡΑ τις καταστάσεις υγείας μας (που ειναι παράγοντας εμποδίων και κανονικα θα επρεπε να μας ειχαν ριξει απο κατω εντελώς) εμείς τα θεωρούμε απολύτως φυσιολογικά. Αυτο το bare minimum που λες κι εσυ.

Δηλαδη εγω ξερω οτι ειμαι εξυπνος, ξερω οτι το βλέπουν κι οι άλλοι σε μενα, αλλά δεν μπορω να καταλάβω αυτο το δέος αν μπορω να το πω σωστά που τους πιάνει. Οχι οτι με χαλάει, γουστάρω μεχρι ενα σημειο αλλα μετα νιωθω άβολα.

Γιατί; Γιατι δεν κανει register στον εγκέφαλό μου ως κατι extraordinary. Η κατάρα του ευφυούς, λοβοτομεί ο ίδιος τις δυνατότητές του, δεν πιστευει οτι ξερει όλα οσα ξερει αλλα λιγότερα και κατεβαζει επίπεδο τον εαυτο του οικειοθελώς.

Ειναι μια αντιστροφη μορφη του Dunning Kruger effect.

 

[Υδροχόος]

ομοίως, γιατί δύναμη; γιατι προσπαθώ να ομοιάσω περισσότερο στο ορθό και το σωστό; Επειδη προσπαθω να ελαττώσω την αρνητικη επιρροή στους πάντες; Επειδή έχω το bare minimum της αυτογνωσίας;

Ξέρεις...πρέπει να δέχεσαι και τα θετικά σχόλια των άλλων. Καταλαβαίνω ότι μπορεί, ίσως, να "φοβάσαι" την έπαρση, αλλά κι αυτό είναι κάτι που εξασκείται. Παραπάνω είπες για τον Βάλντερ, που καμιά φορά σου λέει και καμιά κουβέντα και την ακούς. Κάπως έτσι...

Δεν μπορώ να μην πω ότι είσαι δυνατός. Δεν μπορώ να μην πω ότι θα μπορούσες να λυγίσεις (κι αν συνέβη καλά έκανε και συνέβη κι αυτό...) περισσότερο. Ούτε μπορώ να μην πω ότι έχω ένα παιδί ώριμο και ταπεινό "απέναντί μου"...

Δε σε κολακεύω. Δε σε καλοπιάνω. Λέω κάτι που "βλέπω". Μα αύριο, ή κάποια άλλη στιγμή, αν δω κάτι άλλο και πάλι θα έρθω να στο πω. Έτσι πάνε αυτά...

 

[Valder]

Ξέρεις...πρέπει να δέχεσαι και τα θετικά σχόλια των άλλων. Παραπάνω είπες για τον Βάλντερ που καμιά φορά σου λέει και καμιά κουβέντα και την ακούς. Κάπως έτσι...

Αυτο στο εχω πει και κατ ιδιαν και θα το πω και μπροστά τους, οτι και ο Νεαρός και η Κατε1914 έχουν ακριβως αυτο το συγκεκριμενο χαρακτηριστικό. Ενδεικτικό ευφυίας και λόγος βασικός για να τους σέβομαι και τους δυο.

Όταν σκάει ο άλλος και ακούει *1ον* ή και λεει "ωπα εδω ειχα άδικο, το μαζευω" *2ον*, εκει κατι δειχνει αυτο για το άτομο και δε μου το βγαζεις απο το μυαλό.

Αυτα τα ατομα τα εχω πιο πανω απ τα άλλα. Τελεία και παύλα.