Σκέψεις... III

[dum dum boy]

μια προβατίνα παϊδάκι, δεν φάγαμε σήμερα. ωραία τσικνοπέμπτη....

 

[rafaela11]

Μου λειπει.

Δεν πιστεύω στο άλλο μισό κτλ, πιστεύω στην ολοκληρωμενη αγαπη από δύο ολόκληρα μέλη. Οταν ομως ο άνθρωπος σου λειπει, τότε νιώθεις όντως πιο λίγος.

Καληνύχτα σας.

 

[Valder]

Μπορεί να μη μιλάει η φωνή μου, αλλα μιλούν οι πράξεις μου.
Μπορεί να μην είμαι φανερή, αλλά φαίνεται η επίδρασή μου.
Μπορεί να μην είμαι φανταχτερή, αλλά είμαι δυνατή.
Μπορεί να είμαι ήρεμη, αλλά αλίμονο αν αποφασίσω να μιλήσω.
Μπορεί να συμβιώνω μέσα σου, αλλά δεν υποτάσσομαι.
Μπορεί να είμαι ανυπότακτη, αλλά δεν σε υποδουλώνω.
Μπορεί να σε βλάπτουν, αλλά εγω θα σε γιατρεύω.
Μπορεί να βλαφτώ κι εγω, αλλά δεν θα κάνω πίσω
Μπορεί να μην κουβαλάω όνομα, αλλά υπάρχω.
Μπορεί να μην είμαι πάντα σωστή, αλλά πάντα κάτι κάνω.
Μπορεί τα πάντα να μη μπορώ, αλλά θα προσπαθήσω.


Είμαι εκείνη. Είμαι εσυ. Είμαι εδω.

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
Το κρυμμένο κορίτσι
08/03/2024​

 

[rafaela11]

Μπορεί να μη μιλάει η φωνή μου, αλλα μιλούν οι πράξεις μου.
Μπορεί να μην είμαι φανερή, αλλά φαίνεται η επίδρασή μου.
Μπορεί να μην είμαι φανταχτερή, αλλά είμαι δυνατή.
Μπορεί να είμαι ήρεμη, αλλά αλίμονο αν αποφασίσω να μιλήσω.
Μπορεί να συμβιώνω μέσα σου, αλλά δεν υποτάσσομαι.
Μπορεί να είμαι ανυπότακτη, αλλά δεν σε υποδουλώνω.
Μπορεί να σε βλάπτουν, αλλά εγω θα σε γιατρεύω.
Μπορεί να βλαφτώ κι εγω, αλλά δεν θα κάνω πίσω
Μπορεί να μην κουβαλάω όνομα, αλλά υπάρχω.
Μπορεί να μην είμαι πάντα σωστή, αλλά πάντα κάτι κάνω.
Μπορεί τα πάντα να μη μπορώ, αλλά θα προσπαθήσω.


Είμαι εκείνη. Είμαι εσυ. Είμαι εδω.

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
Το κρυμμένο κορίτσι
08/03/2024​

Υπέροχο!!!

Τι; και αυτό μια σκέψη είναι

 

[glayki]

Ζει η απουσία λοιπόν, μαζί μας ή και μόνη της, τη ζωή της,
χειρονομεί αδιόρατα, σωπαίνει, φθείρεται, γερνάει σαν ύπαρξη σωστή, με το βουβό χαμόγελο που ρυτιδώνει λίγο λίγο, το στόμα και τα μάτια, με το χρόνο το δικό μας μετρημένη, χάνοντας χρώματα, πληθαίνοντας τη σκιά της
- ζει και γερνάει μαζί μας και χάνεται μαζί μας, κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε.
Και πρέπει να προσέχουμε την κάθε κίνηση και σκέψη μας και λέξη γιατί, για ό,τι γίνεται κείνο που λείπει, φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα, ακέρια την ευθύνη.
Γιάννης Ρίτσος, Σχήμα της απουσίας ΙΧ

ΥΣ : μερικές φορές η απουσία είναι πιο παρούσα από την παρουσία.

 

[Valder]

Αγαπώ τη γυναίκα, μισείς τον άντρα.
Κι αν ένας άντρας και μια γυναίκα
φτιάχτηκαν για να στεριώνουν μαζί
το μίσος κι η αγάπη μωρό μου
χωριό δεν κάνουν, σπίτι δε στεριώνει.
Βράσε λοιπόν στα μίση σου, μα εγω
ναι εγω, θα πάω μονάχα εκεί που μ' αγαπούν
κι όχι όπου τα απωθημένα οργή μόνο ορίζουν.

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
09/03/2024​

 

[Ariana2018]

Αει στο διάστημα στην τελική, γεμίσαμε δεμάτια άχυρα που το παίζουν.

Δε φτάνει που η ίδια σας η ύπαρξη είναι ένας θρήνος και μια ιεροσυλία προς οτιδήποτε με λογική και αρμονία, πρέπει να ανεχόμαστε τις σαχλαμάρες και τις τρέλες σας.

Πάρτε να χετε. Αρκετά.

Το έπαθες καλε;
Ποιος σε πειραξε;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 9 Μαρτίου 2024

Ωραία τα λέτε και ποιητικα... Μόνο εγώ δεν έχω οίστρο αλλά ένα φοβερό πρήξιμο εδώ και καιρό και αναρωτιέμαι γιατί δε χάνω κιλά κ ψάχνω στο ίντερνετ λόγους κατακρατησεις υγρών. Πάω να πιω λεμόνι και να τρέξω στο σαλόνι

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 9 Μαρτίου 2024

Α αυριο θα παμε στο καρναβάλι. Και σκέφτομαι τα μουτρα του άντρα μου. Του ζήτησα να είναι ζεν για χάρη μου και να..κανει πως είναι χαρουμενος με μια φάτσα έτσι . Του έταξα σουβλάκια μετά.
Άντρες .


Μεταξυ μας ουτε εγώ τα θέλω τα καρναβάλια. Καθόλου. Ασε που φοβάμαι μη χάσω κανα παιδι. Υπομονή 2 ώρες ειναι θα περασουν...

 

[Valder]

Είδα τα μάτια σου κι αμέσως μαγεύτηκα
είδα τα χείλη σου κι απο χαρά δάκρυσα
βγήκε η φωνή σου και στις λέξεις μέθυσα
κρίμα που το μέσα με πείσμα τα πάντα διέλυσε
Ήσουν ολάκερη, ενα καλογυαλισμένο τίποτε.

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
09/03/2024​

 

[Ariana2018]

Στεναχωριέμαι γιατί είναι θέμα μηνών... Να φυγεις...... Κι όποτε σε βλεπω... Κάνω πως δε συμβαίνει τίποτα... Κι όμως ποναει η ψυχή μου...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Μαρτίου 2024

Δηλαδή να χεις τα παιδια σου φοιτητές Ζωγράφου και να φοβάσαι μη και δε γυρίσουν

Κράτος που !!;; η πολιτεια ;;;

Κι εγώ εκεί σπουδασα, εντάξει μπου.. Λο ήταν ανέκαθεν τώρα μάλλον έχει απογίνει

 

[Valder]

 

[Kate1914]

Το γιατί κάθομαι και αγχώνομαι τόσο πολύ για κάτι που πρακτικά ποτέ δε με ενδιέφερε, ένας Θεός το ξέρει.

 

[Valder]

Θα σε πρόσεχα σα τα μάτια μου, αλλά δεν ξέρεις να εκτιμάς
κυνήγησέ με, κάνε ότι πιο καλά λοιπόν ξέρεις, να παρακαλάς

 

[glayki]

Για όσους διασκεδάζουν να βλέπουν τους άλλος να " Ζητιανεύουν " τα αυτονόητα :

εμετός και ακόμη παραπέρα

 

[Nascentes morimur]

Τίποτα πια δε μας ξεσηκώνει …
Τίποτα πια δε μας ενοχλεί…
Τίποτα δε μας βγάζει πια από τον ναρκισσισμό μας
Όλα τα καταπίνουμε «αμάσητα» και χαιρόμαστε
αλήθεια με τι πια ;

 

[rafaela11]

Ένα πέπλο θλίψης με έχει καταβάλλει, και δεν μπορώ να το βγάλω από πάνω μου.

Ποια είναι η πηγή επιτέλους;
Με ποσο γέλιο να το σκεπασω κι αυτό;

 

[Valder]

Εχει απλωθεί το πριγκιπάκι μου και κοιμάται σαν ανθρωπάκι στον καναπέ, ξανά.

Ζωή απ τη ζωή μου να μπορούσα να δίνω και χρόνια να κερδίζεις.

Σ' αγαπάω.

 

[Valder]

Καιρό είχα να δω...

Είχα τη γάτα κι εκεί, αλλα είχα και ενα μωρό, παιδί δικό μου που το έπαιρνα αγκαλιά, είδα το πρόσωπό μου, εγω ήμουν. Σπάνια ή ποτέ να δω το πρόσωπό μου. Ήμουν χαρούμενος και με τα δυο μου παιδάκια.

Ειδα μετά την άλλη , δεν ειχε άλλο παιδί, την ένιωθα μόνη, χωρίς ανθρώπινη συντροφιά, είχε όμως ένα μεγάλο λευκό σκυλί, σα λυκόσκυλο, για παρέα. Είχε επίσης το παλιό της χρώμα στα μαλλιά.


Ξύπνησα και το θεωρούσα ως την πραγματικότητα για πέντε δέκα λεπτά, μέχρι να συνέλθω, να καταλαβω ότι είμαι σ' αυτη την πραγματικότητα με αυτά τα δεδομένα, κι όχι σε κείνη.

Το μωρό, με ποιά; Δεν ήταν με αυτή, χωρίσαμε και εκεί με την άλλη, το ένιωσα. Ήταν γροθιά στο στομάχι.

Τουλάχιστον υπάρχει ενας κόσμος στον οποίο ειμαι καλά και χαρούμενος.

 

[Nascentes morimur]

Ήδη ζούμε σ' έναν ανάποδο κόσμο.

 

[Valder]

Να μην λυπάσαι για τους ανθρώπους, παίρνουν ότι τους πρέπει,
δεν ήμουν δίχως λόγους που μας οδήγησα, σώμα και μυαλό μας, μακριά της,
οι άνθρωποι τείνουν να γεμίζουν με αυτό που είναι, την ουσία τους
και να λεηλατούν και να κακοφέρονται σε αυτό που θα θελαν να ειναι
εαν εκείνη είναι άδειος κάδος, τείνει να γεμίζει με σκουπίδια, κι εκεί πρέπει να πάει
εμείς όμως γλυκέ μου, είμαστε σαλόνι αρχοντικό και δεν μας πρέπουν οι κάδοι
στο κέντρο της ύπαρξής μας αντί για τραπέζι σκαλιστό, ποτέ δε θα φέρναμε κάδο
ειδάλλως βγες τώρα, πήγαινε στον πιο κοντινό κάδο, πάρε μια τυχαία σακούλα
κι ύστερα γύρνα στο σπίτι μας και ρίξ την πάνω στο τραπέζι που το φαι μας τρώμε
κι ύστερα φώναξέ μου, στη μισή σου φύση, σε μένα την ανόητη που σε φυλάω
πως "εγω αυτό είμαι, σκουπίδια, να και το φερα μες το σαλόνι μας". Είσαι; Όχι!
Σε ξέρω από τη στιγμή που ήρθαμε σ αυτό τον κόσμο, είσαι περισσότερα. Είμαστε!

Είμαι εκείνη. Είμαι εσυ. Ειμαι εδω.

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
Το κρυμμένο κορίτσι
15/03/2024​

 

[Valder]

Χαρούμενος και μελαγχολικός ταυτόχρονα σε μια ημέρα,
μου βάζεις δύσκολα, μισέ μου, και είμαι κουρασμένη
με ποιό από τα δυο τα αισθήματα εγω να τα βγάλω πέρα
ανήσυχη κι απόψε να γινώ ή μήπως καθησυχασμένη;

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
Το κρυμμένο κορίτσι
16/03/2024​