Σκέψεις... III

[Pak]

Εγώ τώρα:

Instagram

www.instagram.com

(Αλλο ένα "χαζό" ποστ μου )

 

[Guest 881237]

Ναι είμαι εκδικητική.
Έχω σκεφτεί πολλές φορές να πάρω "το αίμα μου πίσω" από όσους με πλήγωσαν. Πότε όμως δεν το έχω κάνει.
Οχι γιατί είμαι ο πιο καλός άνθρωπος αλλά γιατί πάντα ... Δεν ξέρω πως γίνεται ... Η ζωή με προλαβαίνει... Όσους με πλήγωσαν τους κάνει χειρότερα ... Κάρμα, μάλλον .

Spoiler: Storytime

στη τρίτη γυμνασίου είχαμε πάει εκδρομή και μια φίλη μου μας είχε σπάσει τα νεύρα σε όλους μιλούσε άσχημα ειδικά σε μένα... Ήθελα να την πνίξω στην πισίνα !!! Πήγαμε στο γυμναστήριο και κάνει αυτή διάδρομο.. κάποια στιγμή ανεβάζει τόσο πολύ την ταχύτητα και έπαθε ο,τι και ο Κατακουζηνος μόνο που αυτηνης δε της βγήκε το βρακι... Αλλά το δέρμα .. κυριολεκτικά είχε μια τεράστια πληγή ούτε να περπατήσει δε μπορούσε.

Spoiler

α και αυτός που με κοροιδευε στο γυμνάσιο έσπασε 3 φορές το πόδι του

Έτσι για να τα βλέπουν κάποιοι ... Οτι η ζωή τα επιστρέφει όλα σε όσους μου κάνουν κακό . Και πλησιάζει η ώρα μερικών ...

 

[American Economist]

 

[Guest 709611]

 

[RafAspa94]

 

[Joji]

 

[Guest 881237]

Οι πιο αναίσθητοι, οι πιο κακοί, οι πιο ύπουλοι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις πιο αθώες μάσκες.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Μαΐου 2022

 

[Wonderkid]

Θέλει ταλέντο να είσαι ατάλαντος με επιτυχία...

 

[Guest 881237]

Μέχρι να κυκλοφορούμε όλες ασφαλείς.

Πόσο κρίμα που ο ανδρισμός κάποιων εμφανίζεται ξαφνικά όταν είναι με τους καφρους φίλους του σε μια κοπέλα που είναι μόνη της και δε μπορεί να αντιδράσει σε ο,τι πρόστυχο κατεβάσει η Κούτρα τους να πουν εκείνη την ώρα . Ντροπή σε σένα και στους υπόλοιπους που όχι μόνο δε σου είπαν τίποτα αλλά γελασαν . Για κλάματα είσαι όχι για γέλια θες να λέγεσαι και άντρας.

 

[RafAspa94]

 

[Guest 709611]

 

[Pak]

Η υπογραφή μου

 

[Valder]

 

[Guest 881237]

Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα σφάλματα των άλλων .

 

[Joji]

 

[Guest 881237]

0:30

 

[Aleksa]

Μια μέρα, η κότα είπε στον λύκο: "Το γρασίδι είναι γαλάζιο"
Ο λύκος απάντησε: " Και βέβαια όχι. Το γρασίδι είναι πράσινο".

Η συζήτηση δεν έβγαζε άκρη, οπότε αποφάσισαν να την υποβάλουν σε διαιτησία ενώπιον του Βασιλιά της ζούγκλας.
Όταν έφτασαν στο ξέφωτο όπου καθόταν το λιοντάρι στο θρόνο του, πήρε το λόγο η κότα και ρώτησε:
"Υψηλότατε, δεν είναι αλήθεια οτι το γρασίδι είναι μπλε;"
Το λιοντάρι απάντησε:
"Σωστά, το γρασίδι είναι μπλε" και απευθυνόμενος στον λύκο του είπε:
"Λύκε θα τιμωρηθείς με 5 χρόνια σιωπής".

Ο λύκος αποδέχτηκε την τιμωρία (να παραμείνει σιωπηλός επί 5 χρόνια!), μα πριν αποχωρήσει,
ρώτησε το λιοντάρι:
"Μεγαλειότατε, δεν καταλαβαίνω τον λόγο, αφού όλοι γνωρίζουν οτι το γρασίδι είναι πράσινο"
Και το λιοντάρι απάντησε:
"Ναι λύκε, η αλήθεια είναι πως το γρασίδι είναι όντως πράσινο. Η τιμωρία σου έχει να κάνει με το οτι δεν είναι δυνατόν ένα τόσο γενναίο, υπερήφανο και ευφυές πλάσμα σαν εσένα, να σπαταλά άσκοπα το χρόνο του σε ανόητες συζητήσεις με μια κότα. Και, επίσης, σπαταλάς και τον δικό μου χρόνο, με μια τόσο ανόητη ερώτηση"

Spoiler

Ηθικό δίδαγμα: Όσοι επιλέγετε να εμπλέκεστε σε ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες, ελέγξτε πρώτα με ποιον μιλάτε. Μπορεί να σπαταλάτε τον χρόνο σας με "κότες".

 

[Guest 709611]

Δεν είναι δίκαιη η ζωή...

Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν ενόχλησες κανέναν, δεν θα σε ενοχλήσει και κανείς. Δεν σημαίνει ότι επειδή έκανες καλό, θα το εκτιμήσουν κιόλας. Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν ήσουν αχάριστος και δεν ζήτησες πολλά, τα λίγα, θα σου δοθούν απλόχερα. Δεν σημαίνει ότι επειδή προσπάθησες, θα τα καταφέρεις, όπως το είχες σχεδιάσει στο μυαλό σου. Δεν σημαίνει ότι πάντα θα προκόβουν «οι καλοί» και ότι «οι άδικοι» θα τιμωρούνται. Πολλές φορές, θα συμβαίνει το αντίθετο…

Δεν είναι δίκαιη η ζωή...

Να είσαι προετοιμασμένος...

Μην απελπίζεσαι όμως...

 

[RafAspa94]

 

[Valder]

Vis 'Udar, Πόλη των Νεκρών.


Με θέα το φεγγάρι του Ερπετού και το νεφέλωμα, που η φυλή τους ονόμαζε ως η "Δίοδος της Φωτιάς", η Πύλη ανοίγει και δύο "ψυχές" περνούν το "Κοσμικό Κατώφλι" προς το Θνητό Κόσμο.

Θα μπορούσαν άραγε, ποτέ ξανά, να αντικρύσουν την ομορφιά στον ουρανό του δικού τους κόσμου, τ’ άστρα, ακόμα κι εκείνο το μιαρό φεγγάρι που έστεκε σαν απόκοσμο στολίδι με τ’ άρρωστα από το θειάφι χρώματά του;

Αθάνατοι στην ενέργεια, που είναι η ίδια τους η ύλη, μα όμοιοι στα πάθη με τους Θνητούς και δη με τους Ανθρώπους, έκλεψαν το Πετράδι του Ill' Lan και κατευθύνθηκαν προς την Vis' Udar.

Το Πετράδι του Ill' Lan, εμποτισμένο με τις ενέργειες των Αρχαίων, ήταν ο καταλύτης που θα τους βοηθούσε στην αιώνια ένωσή τους, στο πιο ισχυρό αθάνατο πλάσμα που θα είχε υπάρξει ποτέ, προκαλώντας έτσι την οργή των Αρχαίων. Η εξουσία ήταν για τους σωτήρες του κόσμου τους, αμοίραστη, αμείλικτη, σαν τσεκούρι που χτυπά το δέντρο πριν το κόψει και στερήσει λίγη ζωή ακόμη από τη Φύση.

Δεν ήταν μόνο η ανατρεπτική διάθεση, όμως, των δύο ψυχών προς τους Αρχαίους το κίνητρο για την "οικειοποίηση" του Πετραδιού. Το Ένα λάτρευε το Άλλο. Kallak και Y'lim. Δύο όντα άφυλα, με την πιο ισχυρή επιθυμία να είναι μαζί μέχρι το Τέλος του Χρόνου. Η ένωση τους, επιθυμία, απαραίτητη, με την παρενέργεια της ισχύος. Έπρεπε να διαλέξουν.

Ή θα είναι αιώνια χώρια, εξευμενίζοντας τους Αρχαίους, μα υποφέροντας και πεθαίνοντας με κάθε πέρασμα της στιγμής και κάθε περιστροφή της Ca' lum γύρω από το άστρο τους, ή θα υπέμεναν την ανεπιθύμητη παρενέργεια της πρόκλησης απέναντι στα πάντα και θα ενώνονταν με κάθε κόστος.

Κατευθύνθηκαν στην Vis 'Udar, το τέλειο κρησφύγετο μέχρι να ολοκληρωθεί η ένωσή τους. Η Πόλη των Νεκρών. Εκεί όπου τα κτήρια ως άλλα φαντάσματα, είχαν στερηθεί κάθε αχτίδα φωτός, σα να έτρεμε κι αυτό να τ’ αγγίξει. Το Φως δεν είχε θέση εκεί. Η ζωή δεν είχε θέση εκεί. Ούτε καν ο ήχος και οι αισθήσεις. Όλα νεκρά. Vis 'Udar Απαγορευμένη και προστατευμένη από το Αόρατο Όριο και το Τάγμα των Σκιών. Δήθεν για την προστασία των έξω, μα τα μυστήριά της μάλλον έδειχναν πως περισσότερο εκείνη, με τα όσα έκρυβε, χρειαζόταν την προστασία από τον έξω κόσμο, παρά το αντίθετο.

Με μια λεπτή λωρίδα ενέργειας να τους ενώνει, το Kallak με το Y'lim , πέρασαν το Αόρατο Όριο και το άλλοτε βραδυκίνητο Τάγμα των Σκιών έλαβε έντολή από την ανώτατη αρχή των Αρχαίων να τους προφτάσει και να τους κρατήσει δέσμιους. Δεν είχαν πολύ χρόνο, είχαν γίνει αντιληπτοί και όλο το σχέδιο ήταν πλέον μια αβεβαιότητα. Έπρεπε το σχέδιο ν’ αλλάξει και γρήγορα. Η λύση δεν άργησε να ‘ρθει.

Ral' Shau, ή αλλιώς ο Τύμβος της Ral, εκεί όπου οι θρύλοι λένε πως ο Αρχαίος Βασιλιάς Eleh θυσίασε την κόρη του για να πάρει την αιώνια χάρη προς την εξουσία, για όλη του τη γενιά. Το πιο απόκρυφο σημείο στην πιο απαγορευμένη μεριά του κόσμου. Ακόμα και οι Σκιές ήταν αμφίβολο εάν θα τολμούσαν να πλησιάσουν εκεί.

"Κρυμμένη η κατάρα της ζωής και θνητή φυλακή, μοίρα της Ral, διπλό δάκρυ ενός οφθαλμού" σε αρχαία επιγραφή στο κτίσμα, μα το Kallak και το Y'lim δεν είχαν πια επιλογή. Μόνο να πάνε μπροστά, καθώς στο κατόπι τους βρίσκονταν οι Σκιές. Στον κεντρικό θάλαμο του Ral' Shau, εκτεθειμένη στον τρομακτικά γοητευτικό ουρανό της Ca' lum, δέσποζε η Πύλη προς το Κοσμικό Κατώφλι.

Το Kallak κρατούσε το πετράδι και μαζί με το Y'lim ήταν έτοιμα να περάσουν την πύλη, όταν μια Σκιώδης δέσμη έκοψε τη λεπτή λωρίδα ενέργειας που τους συγκρατούσε. Κάποιος από το Τάγμα των Σκιών τους είχε ακολουθήσει. Το Kallak έπεσε μέσα στο Κοσμικό Κατώφλι και λίγες στιγμές αργότερα το Y'lim ακολούθησε. Αρκετό για να τους κατευθύνει μακριά το ένα απ’ το άλλο στον Κόσμο στον οποίο θα κατέληγαν. Τη Γη. Ένας από τους κόσμους των Θνητών, που κατοικείται από Ανθρώπους.

Η Πύλη κλείνει πίσω τους. Καμιά μορφή του άλλου κόσμου δεν μπορεί να είναι ίδια μ’ αυτή στον κόσμο των Ανθρώπων, έτσι το Πετράδι του Ill' Lan ενσωματώνεται στο Kallak με τη μορφή άπειρης και κρυμμένης σοφίας και εκείνο γεννιέται πρώτο σε ανθρώπινο σώμα. Στην άλλη άκρη του πλανήτη γεννιέται το Y'lim, επίσης σε ανθρώπινο σώμα.

Κατάρα της ζωής, θνητή φυλακή πια τα ανθρώπινα σώματά τους. Η πολυπόθητη ένωσή τους σ’ ένα ον, ο ενας οφθαλμός που διασπάστηκε σε δύο σάρκες και έκλαψε δις στην καινούρια γέννησή του, καταραμένοι κι ευλογημένοι ταυτόχρονα και σ’ αυτό τον κόσμο των Ανθρώπων ν’ αναζητούν το Kallak και το Y'lim, ξανά, το ένα τ’ άλλο.

"Και θα ενωθούν στο Ένα μέχρι το Τέλος του Χρόνου, θνητοί ή αθάνατοι το ίδιο, πρωτεργάτες της Πτώσης των Αρχαίων". Η φωνή τής Ral προστατεύει το Kallak και το Y'lim, ως τους προτελευταίους που πρόλαβαν να περάσουν την Πύλη.

Ο τελευταίος "σκιώδης" διαβάτης της Πύλης ήταν πιο κοντά τους απ' όσο ...δεν γνώριζαν.


**συνεχίζεται**

Valder -- 12.05.2022​