Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

19-05-21

07:47
Φαντάζομαι την @Aura ξαπλωμένη μπρούμυτα στον καναπέ της να κοιτάζει επί ώρες ολόκληρες το φυτό της που βρίσκεται στο διπλανό τραπεζάκι. Στα μάτια της είναι ζωγραφισμένη η θλίψη. Το φυτό της έχει αρχίσει να μαραίνεται, σιγά σιγά φεύγει από την ζωή, και μαζί του παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής της. Χρόνια την συντρόφευε αυτό το φυτό, και ήταν πάντα κοντά της, στις χαρές και στις λύπες. Όταν ήταν μικρή η Αύρα είχε σκοτώσει ένα πουλάκι. Η ανάγκη της να δώσει αγάπη σε αυτό το μικρόσωμο πτηνό την οδήγησε στο να το ταΐσει υπερβολικά. Η αγάπη της Αύρας είναι τόσο ισχυρή που σκοτώνει. Πάνω στον τάφο του νεκρού της φίλου έσπειρε αυτό το φυτό, έτσι ώστε τα άψυχα φτερά του να γίνουν πράσινα φύλλα και να συνεχίσουν να είναι μαζί της. Και το φυτό απάντησε, θέριεψε από την αγάπη της. Κάθε πρωί που ξύπναγε άνοιγε το παράθυρο ώστε οι αχτίδες του ήλιου πρόσχαρες να πέσουν πάνω στους πόρους του. Σχολαστικά με το ποτιστήρι του έδινε καθημερινά το δώρο της ζωής ως άλλη Καλυψώ, καρτερώντας μονάχα να το δει να μεγαλώνει. Όσο άσχημη και αν ήταν μέρα της, όταν επέστρεφε σπίτι το έβλεπε έτσι όπως ήταν θαλερό με τα τέσσερα του φύλλα και γαλήνευε. Επί ώρες μετά καθόταν απέναντι του και του μιλούσε. Του έλεγε τα παράπονα της και τις στεναχώριες της. Για την αδικία της ζωής και την κακοψυχία των ανθρώπων. Του έλεγε τα όσα διάβασε την προηγούμενη μέρα, και τις φοβερές αντιφάσεις που βρήκε σε αυτά. Του έλεγε πόσο μόνη αισθάνεται σε τούτο εδώ το κόσμο και πως κανείς δεν την καταλαβαίνει. Και εκείνο, ανίκανο να κινηθεί και στα χέρια να την σφίξει, εκχείλιζε ένα γλυκό άρωμα, που έπαιρνε μονομιάς τα βάσανα της και την παρέδιδε στην αγκαλιά του Μορφέα. Μα τώρα, όλα αυτά είχαν τελειώσει. Ο σύντροφος της ζωής της παραδιδόταν στον θάνατο και την αποσύνθεση. Και εκείνη, ανίκανη να τα βάλει με τους νόμους της ζωής απλά το κοίταζε μαρτυρικά, καθώς τα μυρμήγκια κατασπάραζαν το κορμί του. Που και που, δάκρυα πλημμύριζαν τα μάτια της, δίνοντας μια μελαμψή απόχρωση στα βλέφαρα της. Με το ένα της χέρι έφερνε το χαρτομάντιλο στα βλέφαρα της, ενώ με το άλλο κράταγε το μεγεθυντικό φακό συσπειρώνοντας το φως του ήλιου σε μια ακτίνα θανάτου, μοιράζοντας στα μυρμήγκια λίγη από τη θλίψη της.
"Αντίο καλέ μου φίλε"
"Αντίο καλέ μου φίλε"