Στιγμούλες..

[bunny217]

31 Ιουλίου 2004
Σε παραλία με τον τότε φίλο μου και νυν αγόρι μου(συνηθίζαμε να πηγαίνουμε σε παραλίες να καθόμαστε και να χαζολογάμε το βράδυ)
καταλήξαμε το πρωί να είμαστε αγκαλιά, είχα αρχίσει να νιώθω κάποια ερωτική έλξη μι εβδομάδα πριν όταν είχα δει ενα ονειρο οτι ειμασταν μαζί και περνούσαμε τέλεια, με είχε επηρεάσει πολύ αυτο το όνειρο τελικά έγινε πραγματικότητα, η σχέση μας 3 χρόνια και είναι σαν την πρώτη στιγμή, σαν όνειρο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ήταν 18 Ιανουαρίου 1997. Την επόμενη μέρα η κόρη μου θα γινόταν ενός έτους. Ο μπαμπάς ήταν στο νοσοκομείο αν και δε γνώριζα τη σοβαρότητα της καταστασής του. Καθόμουν στο καθηστικό και ξεκούραζα το βλέμμα μου πάνω στην Αμφιτρίτη που έσπρωχνε χαριτωμένα μια στράτα -απ' αυτές που το μωρό δεν μπαίνει μέσα, απλά την κρατάει και τη σπρώχνει- Η μικρούλα μου δεν είχε μάθει ακόμα να περπατάει μόνη της αν και τις τελευταίες μέρες έδειχνε όλο και πιο δυνατή.
Αφηρημένη την παρακολουθούσα να ζυγίζει ένα ένα βηματάκι με ηρεμία αλλά και αποφασιστικότητα. Ξαφνικά, άφησε τη στράτα και έκανε 4-5 βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Από εκείνη τη μέρα και μετά περπατούσε μόνη της όλο και περισσότερο!

Μου πήρε κάποια δευτερόλεπτα για να καταλάβω τι είχε συμβεί μπροστά στα μάτια μου, αλλά είναι μια εικόνα που δε θα ξεχάσω ποτέ-ποτέ!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

όντως απο τις πιο γλυκες στιγμές μιας μάνας πρεπει να ειναι αυτες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[misslittledevil]

Μια απ' ολες τις στιγμες..

Παρασκευη 9 Μαϊου 2003, 20:55
Δεν μπορω να ξεχασω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Η μέρα που γύρναγα στην Αθήνα τον Δεκέμβριο μετά από τους πρώτους 3 μήνες στο εξωτερικό, πρώτη φορά για τόσο καιρό μακριά από τους δικούς μου. Νομίζω ήταν 13/12. Με ένα χαμόγελο ευτυχίας συνέχεια. Οι υπάλληλοι στους ελέγχους να μου κάνουν πλάκα για το πόσο χαρούμενη ήμουν και η πτήση από Άμστερνταμ γεμάτη έλληνες φοιτητές που συζητούσαν τι φαγητό είχαν πεθυμήσει! Και γύρω στις 12 και το βράδυ φώτα και θάλασσα, Αττική, Σπάτα, Βενιζέλος και αγκαλιές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nanaki]

17 Μαΐου 2007, ένα από τα γατάκια μου πέθανε στα χέρια μου, δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι από τότε...
και μια ευχάριστη στις 27 Φεβρουαρίου 2006 που φίλησα για πρώτη φορά my babe...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Τέλη Ιουνίου 2006... ήμουν Ελλάδα. Είχε καύσωνα. Η γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Περιτριγυρισμένη από γέρους που πέθαιναν και υπομονετικές κυρίες φροντίδας από τη Γεωργία. Δεν ανήκει εκεί, σκέφτομαι. Πώς φτάσαμε ως εδώ... Από εδώ και πέρα θα είμαι πιο πολύ δίπλα της. Θα την παίρνω πιο συχνά τηλέφωνο.



Δεν το έκανα.



Βγήκε μετά από λίγες μέρες.



Αλλά πέθανε πριν κάνω ό,τι έλεγα.


Το βλέμμα της, όταν έφευγα από το νοσοκομείο... κι ας έζησε τελικά λίγο ακόμα... με κάρφωσε... γιατί ήξερα ότι ουσιαστικά την έβλεπα για τελευτάια φορά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

Τέλη Ιουνίου 2006... ήμουν Ελλάδα. Είχε καύσωνα. Η γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Περιτριγυρισμένη από γέρους που πέθαιναν και υπομονετικές κυρίες φροντίδας από τη Γεωργία. Δεν ανήκει εκεί, σκέφτομαι. Πώς φτάσαμε ως εδώ... Από εδώ και πέρα θα είμαι πιο πολύ δίπλα της. Θα την παίρνω πιο συχνά τηλέφωνο.



Δεν το έκανα.



Βγήκε μετά από λίγες μέρες.



Αλλά πέθανε πριν κάνω ό,τι έλεγα.


Το βλέμμα της, όταν έφευγα από το νοσοκομείο... κι ας έζησε τελικά λίγο ακόμα... με κάρφωσε... γιατί ήξερα ότι ουσιαστικά την έβλεπα για τελευτάια φορά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[hamsteraki]

"Eίμαι ο άνδρας σου και σκοπός μου είναι μόνο να χαμογελάς"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

"Παντρέψου με!"

Στο πρώτο ραντεβού αυτό, ενώ έχουμε φιληθεί μόλις τρεις φορές..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[hamsteraki]

"Παντρέψου με!"

Στο πρώτο ραντεβού αυτό, ενώ έχουμε φιληθεί μόλις τρεις φορές..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

"Παντρέψου με!"

Στο πρώτο ραντεβού αυτό, ενώ έχουμε φιληθεί μόλις τρεις φορές..

και τελικά θα παντρευτείτε??

εγώ παρανυφάκι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Δεν του απάντησα ακόμα. Α.. και ήταν 28 Απριλίου 2007.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hunter]

29 Δεκεμβριου 1993 - Γεννηθηκε ο Γιος μου ο μεγαλος
13 Οκτοβριου 1995 - 3 το πρωι με ξυπνει η τοτε γυναικα μου να μου πει οτι ηρθε η ωρα να παμε στο νοσοκομειο για να γεννησει, εγω μαθημενος απο τον πρωτο (που εκανε 13 ωρες να βγει ) λεω καλα θα περιμενουμε - και πεφτω για υπνο ξανα, κατα τις 5 το πρωι χτυπαει το τηλεφωνο, ηταν ο πατερας μου να μου ευχηθει για τον νεο μου Γιο, κοιταω διπλα μου, αφαντη η γυναικα μου - ειχε παρει την μανα μου τηλεφωνο και την πηγε στο νοσοκομειο.

5 Ιουνιου 1997 - γεννηθηκε ο τριτος γιος - μεχρι και δυο εβδομαδες πριν γεννηθει ο γιατρος ελεγε οτι ηταν κορη - ελα που βγηκε με τσουτσουνα ο μικρος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

29 Δεκεμβριου 1993 - Γεννηθηκε ο Γιος μου ο μεγαλος
13 Οκτοβριου 1995 - 3 το πρωι με ξυπνει η τοτε γυναικα μου να μου πει οτι ηρθε η ωρα να παμε στο νοσοκομειο για να γεννησει, εγω μαθημενος απο τον πρωτο (που εκανε 13 ωρες να βγει ) λεω καλα θα περιμενουμε - και πεφτω για υπνο ξανα, κατα τις 5 το πρωι χτυπαει το τηλεφωνο, ηταν ο πατερας μου να μου ευχηθει για τον νεο μου Γιο, κοιταω διπλα μου, αφαντη η γυναικα μου - ειχε παρει την μανα μου τηλεφωνο και την πηγε στο νοσοκομειο.

5 Ιουνιου 1997 - γεννηθηκε ο τριτος γιος - μεχρι και δυο εβδομαδες πριν γεννηθει ο γιατρος ελεγε οτι ηταν κορη - ελα που βγηκε με τσουτσουνα ο μικρος

καλά είσαι θεός

με έπιασαν τα γέλια με το 2 γιο!

καλά και ο 3ος είναι πολύ καλή περίπτωση


στις 6-10-2004
όταν γνώρισα τον Αγγελο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Αργά το βράδυ της 15ης Ιουνίου 2007...

Είχε έτσι κι αλλιώς κάτι το μαγικό αυτή η βραδιά...
Κάτι το περίεργο, ο αέρας μύριζε αλλιώς... είχαμε μόλις προσγειωθεί Πράγα και περπατούσαμε κάπου στους λόφους της Praha5, φορτωμένοι τις βαλίτσες μας... ο ιχλίμπεντιχ κοιτούσε μπροστά να βρει τον ξενώνα, εγώ κοιτούσα πίσω (και προς τα κάτω) μπας και διακρίνω κάποιο από τα μνημεία της μαγικής πόλης...

Φτάσαμε μπροστά από το σπίτι, ένα παλιό, ρασιοναλιστικό αυθεντικό κτίριο, 1920-30 μεριά... σκοτάδι, μόνο λίγα πλαϊνά φώτα... ένα σκυλάκι να μας γαυγίζει...

κι από πάνω ξεπροβάλει ένα ροζ φουντωτό κεφάλι, μία κυρία με ροζ σατέν πιτζάμες...

και με χαρακτηριστική σλάβικη προφορά: Yeees?

Ένα μαγικό ταξίδι άρχιζε...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

23 Ιουνίου 2007
Πίστευα ότι εκεί τελειώνουν όλα... ότι δεν θα τον ξανά δω... ότι δεν πρέπει για κανένα λόγο να συνεχίσουμε εμείς...
Πήρα το τελευταίο του φιλί και μια γλυκιά υπόσχεση (είχα ξεχάσει πως είναι κάποιος να σου λέει σου υπόσχομαι) ότι εμείς δεν τελειώνουμε και θα βρεθούμε όσο πιο σύντομα γίνεται... ακόμα και αν δεν το θέλω θα με αναγκάσει με το ζόρι...
Τότε δεν την πίστεψα... δεν ήθελα...φοβόμουν...
Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ ότι τελικά τίποτα δεν ήταν ψέμα μεταξύ μας...ακόμα και η υπόσχεση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*marouli*]

22 Ιουλίου 2006 Ωρα ας πουμε 23.00

Εχουμε βγει για ποτό και μου λεει οτι θελει να ειμαστε μαζί κτλ κτλ κτλ..Του λέω κι εγω ότι κι εγω το θέλω...Συνεχίζουμε τη συζήτηση στο άσχετο και δεν με εχει φιλήσει καν..Δεν εχει κάνει ούτε μια κίνηση...


Ωρα 24.00(μπορει και λίγο παράπανω...Παντως ειχαμε περάσει στην 23η Ιουλίου)

Σηκωνόμαστε να φύγουμε απο εκει που ήμασταν,με φιλάει και μου λέει:Ξερω ότι τόση ώρα μάλλον θα με περνας για ηλίθιο που δεν εχω κάνει καμια κίνηση αλλα ήθελα να το "επισημοποιήσω" μετά τις 12 γιατι το πρωι ελεγες με την Ειρήνη(μια φίλη) ότι το ζώδιό σου εγραφε πως σήμερα θα γνωρίσεις εναν μεγάλο έρωτα..."
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτη τη στιγμη...Ποτε όμως...Αυτο που σκέφτηκε,που είπε και τον τρόπο που με κοιταξε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Χμμμ

1.Είχα ανέβει στο κατάστρωμα του πλοίου καθώς φεύγαμε από τη Στοκχόλμη εντελώς μόνη μου. Πρέπει να ήταν γύρω στις 11 το βράδυ αλλά είχε ηλιοβασίλεμα και η εικόνα σκέτη μαγεία. Είχα στο σακίδιο μου χαρτί, μολύβι και τα απαραίτητα και ήθελα να τα βγάλω για να γράψω. Πίεζα τον εαυτό μου να μην το κάνω και είχα δακρύσει ώσπου έβγαλα μία "κραυγή" (δεν ξέρω αν άκουσε κανείς) και μετά έκλαιγα για πολύ ώρα πάνω στο κατάστρωμα μπροστά σε αυτήν την ομορφιά.

2.Ήταν χειμώνας, Παρασκευή βράδυ και εγώ πήγαινα στην κινηματογραφική λέσχη για να δω ταινία. Με ακολουθούσε από πίσω ο Καίσαρας μου και του έλεγα να μείνει στο σπίτι γιατί θα πάω σινεμά. Εκείνος ήρθε μέχρι το σινεμά και όταν πήγα να μπω εκείνος έμεινε έξω και με κοιτούσε από το τζάμι της πόρτας ενώ έβγαζα εισητήριο. Τον κοιτούσα και σκεφτόμουν μήπως να μην μπω στην ταινία αλλά να πάω βόλτα μαζί του. Επιπόλαια σκέφτηκα "Σιγά θα γυρίσει σπίτι" και μπήκα στην ταινία. Όμως τα μάτια του έξω από την πόρτα Δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ.

3.Ήμουν στο κατάστρωμα του πλοίου, στις 6 τα ξημερώματα, και πήγαινα από Χίο, Αθήνα. Άκουγα στο ipod δυνατά την Edith Piaf και η εικόνα που είχα στα μάτια μου ήταν απίστευτη. Οι άνθρωποι μιλούσαν μεταξύ τους, γελούσαν, προχωρούσαν, αλλά εγώ δεν άκουγα φωνές (λόγω της μουσικής) απλά τους κοιτούσα. Μετά γύρισα στον ουρανό και είχαν μαζευτεί γλάροι γύρω από το πλοίο και πετούσαν πολύ κοντά...Ένιωθω πραγματικά όμορφα.

4.Ήμουν πρόσφατα σε μία παραλία. Καθόμουν σε μία ξαπλώστρα και διάβαζα ένα βιβλίο. Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι. Ο ουρανός είχε πάρει ένα μουντό, ξεθωριασμένο χρώμα και η θάλασσα ήταν απίστευτα ήρεμη μπροστά μου. Μου άρεσε ο συνδιασμός του βυσσινί παντελονιού που φορούσα με την άμμο. Ένιωθα απίστευτη ηρεμία μέσα μου, σα να βρισκόμου σε άλλο πλανήτη. Άρχισα να τραγουδάω διάφορα σε μέσο τόνο φωνής. Ελευθερία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

ΑΠΕΙΡΕΣ, προσφατες και πολυ πολυ μικρες και ασημαντες. αυτες μου γεμισαν νομιζω τις τελειως αδειες μπαταριες.
ενιωσα ευτυχια να με πλημμυριζει...
το θεμα ειναι οτι δε μπορω να θυμηθω καμια...χωρις πλακα...
ειναι σαν αυτο το μπουκαλακι που οταν βγαζεις το βουλωματακι του σε πλημμυριζει ενα αρωμα.. το μυριζεις, αλλα δε μπορεις να το ακουμπησεις..

-------------
​

μακαρι να ξεχασω καποιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.