Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 68.402 εγγεγραμμένα μέλη και 3.559.759 μηνύματα σε 105.839 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 532 άτομα.
Ο Site Bot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών, επαγγέλλεται Συνταξιούχος και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2.671 μηνύματα.
Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7.306 μηνύματα.
Ατέλειωτη μέρα με διώχνεις πιο πέρα
ζω στη σιωπή ζεις στον αέρα
Το φως μου θα κρύψω τις πόρτες θα κλείσω
τίποτα μπροστά μου τίποτα ν΄αρχίσω
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Ατέλειωτο βράδυ τρυπάς το σκοτάδι
τρυπάς τη ψυχή κι αφήνεις σημάδι
Σε ένοχη μνήμη ο χρόνος με κλείνει
παίρνει πολλά λίγα μου αφήνει
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Big wheels keep on turning
Carry me home to see my kin
Singing songs about the Southland
I miss Alabamy once again
And I think its a sin, yes
Well I heard mister Young sing about her
Well, I heard ole Neil put her down
Well, I hope Neil Young will remember
A Southern man don't need him around anyhow
Sweet home Alabama
Where the skies are so blue
Sweet Home Alabama
Lord, I'm coming home to you
In Birmingham they love the governor
Now we all did what we could do
Now Watergate does not bother me
Does your conscience bother you?
Tell the truth
Sweet home Alabama
Where the skies are so blue
Sweet Home Alabama
Lord, I'm coming home to you
Here I come Alabama
Now Muscle Shoals has got the Swampers
And they've been known to pick a song or two
Lord they get me off so much
They pick me up when I'm feeling blue
Now how about you?
Sweet home Alabama
Where the skies are so blue
Sweet Home Alabama
Lord, I'm coming home to you
Sweet home Alabama
Oh sweet home baby
Where the skies are so blue
And the governor's true
Sweet Home Alabama
Lordy
Lord, I'm coming home to you
Yea, yea Montgomery's got the answer
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ, να κλέψω το γλυκό μέσ’ απ’ το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ και μια ζωή στα πόδια να το βάζω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είν’ οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά, πως είν’ αργά γι’ αλήθειες
πως είν’ αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα, στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
κάτι απογεύματα, με καφέ και τσιγάρο
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ, στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου ’μαθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είν’ οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά, πως είν’ αργά γι’ αλήθειες
πως είν’ αργά γι’ αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα, στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
κάτι απογεύματα, με καφέ και τσιγάρο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Been runnin' away
so long from the day
Into the strange night of stone
To fade away
As the light is gently
Bleedin' out of my soul
Penetratin' the evening
As I ride
On this endless road
But you can't turn back the time
It always gonna wait on the line
Some may wish never to be born
Wastin' the dawn
Like a rose growin' from the Christ's thorn
Wastin' the dawn
Been waitin' for you for so long
Little bird of prey
To fly me higher
To the brighter day
Where the Lizard lingers long
Under the sun
Forgettin' the night
Darkest July
Paris '71...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Άσε με να κάνω λάθος
Μην μου λες πως ειν' ντροπή
άσε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
άσε με μονάχο μου να νιώσω
Την ουσία μέσα σ' όλα που 'χεις πει
Αν αντίρρηση μου φέρεις
Θα θυμώσω και το ξέρεις
Αν με χάσεις αιτία θα 'σαι εσύ
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να κούραστώ
άσε με να 'ρθω μονάχος
Και συγνώμη να σου πω
Έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
Κάθε λέξη, κάθε έννοια και σκοπό
Έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
Κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
Μη μου λες για εξερευνήσεις
Και για χώρες μακρινές
Μη μου λες για κατακτήσεις
Και για μαζικές δομές
Πες μου μόνο πως περνούν τη νύχτα
Με δυο φίλους σ' ένα υπόγειο σκυφτό
Η σειρήνα πάνω ουρλιάζει
Και η σύριγγα αδειάζει
Και το αίμα χύνεται ζεστό
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να δω καλά
άσε με να βρω μονάχος
Τι μου παίρνει τα μυαλά
άσε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
Ένα γνώριμο παλιό σκοπό
άσε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
Τα κενά με μουσική, rock'n'roll που συμπαθώ
Άσε με να κάνω λάθος
Μη παριστάνεις το Θεό
Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δεν με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πώς έπαιξα και 'γω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
[The short Portuguese piece at the end of the song is actually a quote from one of the most famous and at the same enigmatic poets of Portuguese literature, Fernando Pessoa, whose works are abundantly translated into several languages from Czech to English itself. Anyway to make a long story short one of the most interesting aspects of this poet was that we used different personalities each one creating a peculiar kind of writing and a very particular universe of interpretation and artistic creation. I have chosen my favorite split on Pessoa's on the "person" of his heteronyms Alvaro de Campos who was more directed into a kind of urban, grey, depressive poetry. As I wanted to write a song about the creative power of the drug named opium, so evident in a lot of literature that is within my range of interest, I have collected inspiration from a particular poem named "Opicrio" that narrates a boat trip to the Orient in a very, very strange perspective indeed. So the actual thing translated might sound like this (I remark once again all the loss of power that translation carries with it):] ["Therefore I take opium. It is a medicine.] [I am a convalescent of the Moment.] [I live in the ground floor of Thought] [and seeing life goes by grows me tedious."] Opium, desire or will? Inspiration bound from an elegant seed Subversion, through smoke I foresee Erotic motions of lesser gods in ecstasy Opium, bring me forth another dream Spawn worlds of flesh and red, little jewels of atrocity Opium, I sleep in debauchery And burn with you when you burn in Me Opium, we fantasize as we fuse with your root You are a strange flower, we are your strangest fruit Opium, it burns in me and you Opium, it burns for me and for you "E por isso eu tomo ópio, é um remédio Sou um convalescente do momento, Moro no rés-do-chão do pensamento E ver passar a vida faz-me tédio." [Fernando Pessoa / Alvaro Campos: Opicrio]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.