Δόκτορα, με έφτιαξες με τα ρεμπέτικα. Θα βάλω κι εγώ ένα που το θεωρώ άφθαστο δείγμα αυτού του είδους μουσικής:
Άτακτη- Μάρκος Βαμβακάρης
Ήθελα να σʼ αντάμωνα
να σου ʼλεγα καμπόσα,
κι αν δε σου γύριζα το νου
αχ... να μου ʼκοβαν τη γλώσσα.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σʼ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Μου το ʼπανε οι μάγισσες
κι όλες οι καφετζούδες,
μου το ʼπε μια απʼ την Αίγυπτο
αχ... με τις φαρδιές πλεξούδες.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σʼ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Και τι δεν έκανα για σε
για να σε διορθώσω,
μα εσύ ʼσαι τόσο άταχτη
αχ... φύγε για να γλιτώσω.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σʼ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Δώσε μεγάλε Μάρκο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.