Όνειρα γλυκά σου Αλέξη τα ρα ρααααα, τα ρα ραααααα, τα ρα ρα ρααα ρα ρα ρα.....
ρα ΡΑΑΑ ρα ΡΑΑΑ ρα ραααν..(αλά Jim Carrey)..
Πώς μου αρέσει το δεύτερο πρόσωπο όταν το κάνουν πρώτο, κάτι πλάσματα...
avap: πές μου όνειρα γλυκά...
Feggarodaughter: ok, σου λέω με ένα πόστ και δώρο ένα ποίημα της καρδιάς!
avap: Άχου το μωρέ...
Feggarodaughter: Ε τί έτσι θα σ'άφηνα? Τι σόϊ proud member θα ήμουν ?
avap: αχχχχ...και δηλαδή θα πάς για ύπνο τώρα ?
Feggarodaughter: γιατί βογγάς σα να χεις καταπιεί κινέζικη βεντάλια? Έτσι, λέω..Γιατί αν δε κοιμηθώ πώς θα ονειρευτώ ότι πηγαίνω στο Ίσενγκαρντ και μάλιστα οτι φτάνω κιόλας?
avap: ..κι ας έχει πύλες πέτρινες κλειδωμανταλωμένες?
Feggarodaughter: Κι ας έχει..
avap: ...είναι απόρθητο, σκληρό κι ολόγυμνο σαν βράχος όμως...!!
Feggarodaughter: Κι εσύ γυμνός σαν είσαι κάνεις έρωτα με ανοιχτά τα φώτα! Γιατί να μην εκπορθήσω τη γύμνια του βράχου στο σκοτάδι του δωματίου ή στην ευωδιά της ηλιόλουστης μέρας με το πρώτο αστέρι της αυγής στ'όνειρο, αφού μπορεί να εκπορθηθούν τα γυμνά κορμιά που φανερώνουν μιαν αλήθεια? (είδες ότι κι εγώ ποιητεύω άμα κάνω κέφι?)
avap: Θές ένα χεράκι ? (είδα)
Feggarodaughter: όχι το όνειρο μου είναι δικό μου όνειρο και πάω με ταμπούρλα!
avap: Καλά κι εγώ όσο κατακτάς το Ίσενγκαρντ θα ακούω Seether feat. Amy Lee...ναι?
Feggarodaughter: Μωρέ δε πα να ακούς και Μάγια Μελάγια...εγώ μια φορά στο όνειρο, θα το εκπορθήσω...απλώς άκουγε και αν θρυμματίζεσαι να ξαναενώνεσαι...ντάκς?
avap: χμ, καλά...
Feggarodaughter: χωρίς χμ μή τα πάρω..
avap:
Feggarodaughter:
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
Federico Garcia Lorca
Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο ] 2x
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό 2x (σα ζωγραφιστό)
- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν' το λιβάδι - ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ' ανοιχτό τ' αγέρι την δενδροσκιά
- Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο
- Τα μαλλιά μου ο ήλιος τα ʽκαψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό
Κακό πράγμα να γράφω λες και έχω την αθανασία στο τσεπάκι...
2 ώρες ένα πόστ...
Ξημέρωσα ...
Είναι που ανοίγοντας ένα βιβλίο απο τη βιογραφία του μέγιστου Χόρχε Λουίς Μπόρχες απο τον James Woodall "ο συγγραφέας στον καθρέφτη του βιβλίου" με πήραν τα ζουμιά και σκάλωσα ολοκληρωτικά σε ένα μίγμα δακρύων και νοσταλγικού πυρετού..
Βρήκα που λές ένα χαρτάκι μέσα που'γραφε:
4ος Λόχος: Μικρολίμνη, Γεώργιος χχχχχ τηλ. 23850-χχχχχ Βροντερό, Βασίλειος χχχχχ...
3ος Λόχος Κλεισούρα, Αναστάσιος χχχχχχ τηλ.24670-χχχχχ
Κορησός, Μελισσότοπος...Εθνοφύλακες ....
Και η σοκαριστική διαπίστωση ότι όντας στο στρατό Διοικητής Λόχων σε Τάγμα Εθνοφυλακής ένα μεγάλο διάστημα, περνούσα καλύτερα απ' ό,τι περνώ τώρα σαν πολίτης πια...
Τελικά η ζωή κατρακυλά και μας πάει όλους πίσω ασχέτως των αναμνήσεων...
Θα πείς όλα τα πρόβατα δεν είναι μαύρα, υπάρχει κι ένα άσπρο...
Τι να το κάνω αν είναι άσπρο αλλά μουγκό...έχει αφομοιωθεί μέσα στη γενική μαυρίλα που 'χει ριζώσει τριγύρω και κυρίως μέσα μας...
Οfftopicara πολύ ε?
Πάρε αυτό στα μούτρα σου, φεγγαρόλουστη οπτασία μου σε ένα πανδαιμόνιο συγκίνησης για τα όνειρα γλυκά που μου προσέφερες σα σοκολατάκι δίχως να το ζητήσω...ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΓΕΝΕΙΑ..
"Χωρίς σταματημό ο Δρόμος μας τραβάει μπροστά,
Κατηφορίζοντας απ'το κατώφλι που ξεκίνησε.
Και τώρα πια ο Δρόμος έχει φτάσει μακριά
Και λέω εγώ στον εαυτό μου "Ακολούθησε!"
Κυνήγησέ τον! Ακούραστα ας είν' τα πόδια,
Σε κάποια στράτα μεγαλύτερη θα βγείς,
Όπ' ανταμώνουνε αμέτρητοι σκοποί και μονοπάτια.
Και πού μετά ; Ποιός να το ξέρει τάχα! "
Τ.Ρ.Ρ. Τόλκιν, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών
Νανουρισματάκια Λόρκα εσύ παραμυθάκια ενός αιώνιου παραμυθευτή και ονειρευτή εγώ...seems like the perfect match to me!
Νάνι...
Υ.Γ/ μΕλΑγΧοΛήΣαΜεν ΤΖαπόψενε...
