Νίκος Παπάζογλου - Είναι κάτι στιγμές
Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές σα κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι
σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι
Για όλα αυτά που ζητάς
Για πολλά που πονάς
Για το τίποτε μιας ευτυχίας
Και γυρνάς σα τρελός του καθρέπτη εαυτός
θύμα θύτης κακής συγκυρίας
Πλημμυρίζουν το χτες μαγεμένες σκιές που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά
με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές σε λαβύρινθο δέσμιο βαθειά
Είναι κάτι στιγμές σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει
λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά για να δώσουν του τόπου τη γνώση
Για τους κήπους της γης
Για το ροζ της αυγής
Για το κύμα που απόμεινε μόνο
Να χαϊδεύει με αφρούς
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.