πράγματι, αναφερόμουν σε diy παραγωγές και παραγωγές μικρών ανεξάρτητων δισκογραφικών/ομάδων όπως η cts productions. Για την ακρίβεια, έχω στο μυαλό μου συγκροτήματα όπως οι Universe217 και οι Sun of Nothing που τυχαίνει να είναι και από τις αγαπημένες μου μπάντες γενικότερα στη μουσική (μεγάλη κουβέντα αλλά ναι!). Επίσης μπάντες όπως Agnes Vein, Lucky Funeral, 1000mods, DreamLongDead που τις θεωρώ πολύ αξιόλογες. Οσοι ανέφερα κινούνται στο μήκος κύματος του "σκληρού ήχου" , και το θέτω πολύ γενικά γιατί κάθε συγκρότημα πειραματίζεται και παίζει μεταξύ διαφορετικών υποειδών. Τους εκτιμώ για την προσεγμένη δουλειά από την μουσική μέχρι το artwork των δίσκων, τα δυνατά lives, αλλά και την (γενικά) diy λογική που διέπει τις κυκλοφορίες κ τις συναυλίες τους. Από τους προαναφερθέντες, κάποιοι έχουν παίξει και εξωτερικό ή/και έχουν κάνει το opening act σε μεγάλα συγκροτήματα (οι Agnes Vein στους Electric Wizard, οι U217 στους Anathema, Saint Vitus, Karma to Burn,κλπ). Υπάρχουν κομματάρες από τέτοιες underground μπάντες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μουσικούς ογκόλιθους που έχουν κυκλοφορήσει στο εξωτερικό. Η αναγνώριση δεν πρόκειται να είναι ποτέ μαζική σε τέτοιου είδους μουσικές, πιστεύω, μιλάμε για πειραματικούς, "δύσκολους" ήχους με ένα μικρό αλλά σταθερό κοινό.
Τώρα γενικά είναι μεγάλη κουβέντα, από είδος σε είδος προφανώς υπάρχει διαφορετική δυναμική, αλλά υπενθυμίζω ότι το ελληνικό μέταλ μετρά ιστορία απ΄τα 80ς (σαν περιθωριακή μουσική για την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής) ,αφήνω απ' έξω το πανκ (σαν ξεχωριστό είδος). Μιλώντας για το σήμερα πάντως και όσον αφορά το underground που λέγαμε, η γενική μου αντίληψη είναι πως έχουμε πολύ αξιόλογες μπάντες. Στο θέμα της απήχησης στους έλληνες μεταλλάδες δεν θα σταθώ ιδιαίτερα, πολλοί έχουν την τάση να υποτιμούν τα ντόπια προϊόντα (απλά κ μόνο επειδή είναι ντόπια

). Συγκρίσεις με Αμερική ή άλλες χώρες με παράδοση στο μέταλ τις βρίσκω ανεδαφικές, κυρίως για ιστορικούς λόγους.
βγήκαμε λίγο οφφ τόπικ αλλά οκ, κουβέντα να γίνεται.