«Η ιδιωτικότητα και η προσωπικότητα κάθε ατόμου αναφορικά με τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις του δεν μπορεί να εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του νόμου, αυθαίρετου ή μη. «Οι πάντες έχουν το φυσικό δικαίωμα να είναι κύριοι των σκέψεών τους» γράφει «και θα αποτύχει παταγωδώς οποιαδήποτε απόπειρα, στο πλαίσιο ενός κράτους, να εξαναγκαστούν οι άνθρωποι να μιλούν όπως επιτάσσει η κυβέρνηση παρά τις διαφορετικές και αντιτιθέμενες γνώμες τους.» Θα υπάρχουν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, αλλά η καλή κυβέρνηση θα είναι διαλλακτική και θα αναγνωρίζει ότι η προσπάθεια ελέγχου της σκέψης επιφέρει μεγαλύτερα δεινά απ' ό,τι η ελευθερία της. Επιπλέον, η ελευθερία της σκέψης «έχει πρωταρχική σημασία για την πρόοδο των επιστημών και των τεχνών, γιατί μόνο όσοι μπορούν να κρίνουν ελεύθεροι και απροκατάληπτα έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν σε αυτά τα πεδία.»
Μπαρούχ Σπινόζα.