Η πιθανότητα να γεννηθούμε , να υπάρχουμε αυτή τη στιγμή είναι 1/400 τρισεκατομμύρια. Ένα νούμερο που δεν μπορούμε να συλλάβουμε όταν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί με τα χέρια. Η πιθανότητα να υπάρχουμε είναι αστεία, μηδαμινή, είναι εναντίον μας. Στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε καν να είμαστε εδώ. Εγώ δε θα έπρεπε να γράφω και εσείς δε θα έπρεπε να διαβάζετε. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε και αυτό τονίζεται εμφατικά από την ίδια την στιγμή που ξεκινάμε να υπάρχουμε. Τότε η πιθανότητα να σταματήσουμε να υπάρχουμε είναι 1 ή 100% αν το θέλετε. κανείς δεν έζησε για πάντα και ευτυχώς για το εγγύς μέλλον κανείς δε θα το κάνει. Το ίδιο το σύμπαν δεν επιδέχεται την μονιμότητα και την αιωνιότητα, οπότε σου λέει «ήθελες ύπαρξη; Πάρε και μια αντίστροφη μέτρηση. Γιατί δε θα υπάρχεις για πάντα. Γιατί ούτε εγώ δε θα υπάρχω για πάντα. Μάλλον θα παγώσω ή θα επεκταθώ με τόση μανία που θα ξεσκίσει το είναι μου. Τικ τακ»
Επομένως, δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε τώρα. Η συνειδητοποίηση αυτή αν προσπεράσουμε το αρχικό τρομακτικό πέπλο που την περιτυλίγει οδηγεί σε δύο κατευθύνσεις. Ενδεικτικά, στην χιναγιανα (βουδιστική διδασκαλία) επιδιώκουν να ξεφύγουν από την ύπαρξη επειδή είναι συνυφασμένη με τον πόνο και ποιος θέλει να υποφέρει; Ολίγον τι αφελής απαίτηση, αφού μιλάμε για ένα ενδεχόμενο με πιθανότητα 100%. Πώς μπορείς να προσπαθείς για κάτι που θα συμβεί ούτως ή άλλως. Σε αντιδιαστολή με τους χιναγίν έχουμε Κιργκεγκωρ, Καντ, Σαρτρ, Καμύ, οι οποίοι αποδέχτηκαν αυτήν την παράλογη αυθαιρεσία της ύπαρξης, την ερμήνευσαν, την διαχώρισαν από την ουσία και την οριοθέτησαν. Σύμφωνα με τον Σαρτρ το ότι φυτρώσαμε μία πρωία σαν κυκλάμινα σε βράχο μας καταδικάζει να είμαστε ελεύθεροι. Είναι μάλιστα η ίδια αυτή η τυχαιότητα που μας επιφορτίζει με ένα επιπλέον βάρος, αυτό της ευθύνης για τα πεπραγμένα μας. Διότι δεν μπορείς να προσάψεις κατηγορίες σε ιπτάμενες τσαγιέρες και βέβαια οι ιπτάμενες τσαγιέρες δεν μπορούν να πάρουν τα εύσημα για εσέ. Ναι μεν αυθαίρετα γεννήθηκες, αυθαίρετα υπάρχεις και ασφαλώς με μαθηματική ακρίβεια θα σταματήσεις αλλά στο ενδιάμεσο είσαι κύριος του εαυτού σου. Αυτή η αυτοκυριαρχία αν το καλοσκεφτείς είναι κατά τι πιο τρομακτική από την μηδαμινή πιθανότητα που είχες να γεννηθείς.
ΛΕΥΚΗ ΞΥΛΕΙΑ- Ν. Καρούζος
Εγώ θέλω να τελειώνω με την ύπαρξη.
πώς γίνεται όμως αυτό
χωρίς απόγνωση στα έγκατα;
/Θα συνεχίσω μιαν άλλη μέρα/.