Μερικές φορές το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συρρικνώνεσαι.
Να ξαναζείς αυτή την παιδιάστικη αίσθηση ότι κοιμάσαι κάτω απ' το κρεβάτι.
Να μελαγχολείς και να ξεκαρδίζεσαι απροσπέλαστος απ' τα μάτια των άλλων.
Να ξεμπλέκεις το περιδέραιο του μυαλού σου νήμα-νήμα, σταλιά-σταλιά, απομακρυσμένος αλλά και τόσο κοντά.
Μια ανάσα σχεδόν, πίσω από τη μύτη τους, να είσαι εκεί αλλά να μην σε βλέπουν..
Μικροσκοπικός, αόρατος, υπερδύναμος, μια σκιά που αγκαλιάζει όλο το σύμπαν.