Τα όνειρα "δεν ειναι για τους άντρες":
Ξύπνησα με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου. Το στομάχι ανακατεμένο, κόμπος, για κανένα εμφανή λόγο.
Είχα ένα όνειρο. "Δεν θα έπρεπε να έχω όνειρα, μόνο στόχους" τάχα. Μα είχα όνειρο. Αυτή είναι η φύση μου. Τα όνειρα δεν είναι λένε για τους άντρες μα κι έτσι αν είναι έχω μπόλικο θηλυκό μες το αρσενικό μου.
Κρατήθηκα ακίνητος κάτω απο τα σκεπάσματα προσπαθώντας να σκεφτώ την ασυναρτησία που είδα. Μα ήταν ασυναρτησία; Η πάλη του μυαλού να τακτοποιήσει λένε τις σκέψεις, τις συζητήσεις, όλα.
**pulse** -- Έχω δώσει ονόματα στα 2 πρόσωπά μου. Το Pulse στο μη χαλιναγωγημένο θετικό συναίσθημα, τη Φωτιά, που ξεφεύγει σαν ωστικό κύμα.
**spike** -- στις εντάσεις και τα αρνητικά συναισθήματα.
Είχα βαρέσει spike ενάντια στο μυαλό μου γι αυτό που μου έκανε. Κι εκείνη την ώρα μεμιας pulse.
Ήμουν έτοιμος να σκιστώ στα δυο, σώμα και ψυχή, χωρίς λόγο.
Μα είχα λόγο.
Είχα έναν ακατανόητο θυμό απέναντι στο μυαλό μου (!) που δεν περιέλαβε στο όνειρο ότι πιο πολύ επιθυμώ, που μου παρουσίασε την κάθε άσχετη στιγμή, το κάθε άσχετο συμβάν, τον κάθε άκυρο άνθρωπο να προσπαθεί να μου μιλήσει. Και ταυτόχρονα μια έντονη Φωτιά, μια πλημμύρα, να ουρλιάξω, να βρεθώ εκεί που θέλω να είμαι, πραγματικά.
Όλα αυτά, σε λίγα δευτερόλεπτα.
Σηκώθηκα. Δεν είπα τίποτα. Δεν μπορούσα να πω τίποτα. Δεν ήθελα να πω τίποτα.
Κράτησα την ψυχραιμία μου, ήσυχος. Είμαι ένας ψύχραιμος άντρας που βλέπει όνειρα. Κι ας μην είναι τα όνειρα για τους άντρες. Κρατάω τη θηλυκή μου πλευρά σιωπηλή.
Μα είναι εκεί, "η Εγω" μου, είναι εκεί, η δεύτερη φύση μου. Και παρόλο που το spike κατευνάστηκε -το λογικό μυαλό μου αμέσως κατάλαβε τον παραλογισμό του να τα βάζεις με μια φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου- το pulse παρόλαυτά εμμένει.
Αυτός είναι ο τρόπος μου να το αφήσω να βγει αργά αργά.