Το βλέπω κάθε μέρα, να συμβαίνει. Το ζω, το βιώνω. Στη ζωή (εκεί έξω...), στη δουλειά, στους γύρω μου. Ακόμα και στην εκκλησιά, της γειτονιάς, όποτε πηγαίνω ν' ανάψω ένα κερί...
Την - ακατανίκητη - περιέργεια των ανθρώπων. Την τάση τους να 'κατασπαράζουν' τον διπλανό. Λεκτικά...
Δεν μπορείς να κρίνεις τον άλλον μόνο από αυτό που βλέπεις, απ' αυτό που ακούς ή απ' αυτό που σου μεταφέρουν. Είναι μάταιο να κρίνεις κάποιον, αν προηγουμένως δεν τον γνωρίζεις. Αν δε σε έχει συστήσει στους δαίμονες που τον περιτριγυρίζουν και δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί τα βράδια...
Είναι αδιάντροπο να βιάζεις με τον λόγο σου τις επιλογές του άλλου, αν πρώτα δεν έχεις περπατήσει με τα παπούτσια του, ώστε να δεις ποιός δρόμος τον οδήγησε σ' αυτό που είναι σήμερα...
Όσο εύκολο είναι να κρίνουμε και να σχολιάζουμε τις ζωές και το παράλογο των άλλων, τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε και να συνδεθούμε μαζί τους. Γιατί, τις περισσότερες φορές, η κριτική δεν προέρχεται από την ανάγκη μας να τον βοηθήσουμε, μα κυρίως, είναι ο μόνος τρόπος για να τον εξουσιάσουμε και να νιώσουμε ηθικά ανώτεροι επιλέγοντας τον πιο ανήθικο τρόπο...
Έχω κάνει λάθη στη ζωή μου (και συνεχίζω να κάνω, σαν άνθρωπος που είμαι...) που, πραγματικά, εύχομαι να με βοηθήσει ο Θεός ν' ασχολούμαι μόνο με τα δικά μου και όχι με των άλλων. Το (προσ)εύχομαι, καθημερινά, αυτό...
Μεγάλος πειρασμός τ' αγκαθάκια, στο μάτι του άλλου. Μα απομακρύνει απ' το στόχο : Που δεν είναι άλλος από το να δούμε το δοκάρι στα δικά μας τα μάτια...