Σκέψεις... III

[EvanescenceQ]

Μπορείς να μην γράφεις τέτοια επειδή εγώ γράφω πάνω τα δικά μου και φαίνεται πως ρίχνω το επίπεδο.

μια χαρα ειναι το επιπεδο jadore

 

[Guest 209912]

Οι αποτυχημένες.
-Πάντα αποτυχαίνουν εκείνες οι καημένες γυναίκες που γίνονται ανήσυχες, αβέβαιες για τον εαυτό τους και υπερβολικα φλύαρες μπροστα στον άνδρα που αγαπούν. Γιατι αυτο που ελκύει
περισσότερο τον άνδρα είναι μια ορισμένη κρυφη και φλεγματικη τρυφερότητα.

 

[EvanescenceQ]

Μια και λεμε για γυναικες/ανδρες/σχεσεις/ζωη παραθετω καποια κειμενακια για σκεψη:

«Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος».

«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δεν σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν, γιατί η ζωή τους ανήκει στον Θεό, αλλά στην ουσία επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους ούτε για τον θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά, οραματιζόμενοι το μέλλον, δεν ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής. Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και, όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δεν νιώθουν ανίσχυροι. Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δεν θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και, βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”».

«Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα, όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων…».

«Ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου. Μέσα από το ταξίδι μπορεί ο καθένας να μάθει ποιος είναι. Ή, καλύτερα, ποιον ρόλο αντιπροσωπεύει στη ζωή του. Ποιος είναι ο ρόλος που του ταιριάζει. Μπορεί να είναι πολλοί. Διαλέγεις και παίρνεις. Ονειρεύομαι να ταξιδέψω παντού».

«Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή». «Όλα συγχωρούνται, αλλά το να θέλεις να μεταλλάξεις το κατεξοχήν απρόβλεπτο πράγμα, τον έρωτα, σε κάτι προβλεπόμενο είναι η μεγαλύτερη ύβρις».

«Πέρασαν διαμάντια απ’ τη ζωή μου που δεν πρόλαβα να εκτιμήσω. Σε μερικούς ανθρώπους βγάζουμε από μέσα τους ό,τι καλύτερο έχουν, ενώ δεν μπορούμε να γίνουμε ένα μ’ αυτούς και εκ των υστέρων καταλαβαίνουμε την αξία τους. Ήμουν βιαστική, τσαλαβουτούσα. Είναι πολύ φυσικό. Τα τελευταία 5-6 χρόνια αρχίζω να εκτιμώ τους ανθρώπους και να αποδίδω ουσιαστικές τιμές».

«Δεν μ’ αρέσουν τα σούπερ μάρκετ, ψωνίζω σε παντοπωλείο. Απ’ όταν γεννήθηκα, έτρωγα πάντα πολύ καλά. Η γιαγιά μου είχε μέσα της τη χαρά της ζωής. Δεν θα σερβίριζε ποτέ ένα ολόκληρο μπούτι αρνίσιο στο τραπέζι – αυτό το πράγμα έχει τη θέση του μόνο στο βουνό. Μου έλεγε: “Δεν γεννήθηκες για να τρως τυρόπιτες. Αν πεινάς στο σχολείο, πάρε ψωμί και τυρί. Και το τυρί να είναι τέτοιο που να μην ιδρώνει”. Αγαπώ την καλή κουζίνα και τη φιλοσοφία της».

«Ζούσα ας πούμε περίτεχνες σχέσεις, σμιλευμένες και εξωραϊσμένες, και έψαχνα να βρω τον μικροαστό πίσω από τα βουαλάζ παράθυρα, πίσω από τις κουρτίνες. Αυτό ήτανε μια νεύρωση χρόνων. Kοίταγα αυτές τις άθλιες νάιλον κουρτίνες και έλεγα τουλάχιστον ζουν εδώ, εδώ ανάβει ένα φως, ζουν ευτυχισμένοι άνθρωποι; Είχα μια εμμονή για την ευτυχία των ανθρώπων κάτω από τις κουρτίνες».

«Το “σ’ αγαπάω” των περισσότερων ανθρώπων σημαίνει: επενδύω σ’ ένα άτομο, αγωνίζομαι να το μετατρέψω σε Σύντροφο, να το επιβιβάσω σώνει και καλά στην ίδια Σχεδία μ’ εμένα… Άρα, αγαπάω θα πει: επιθυμία εγκατάστασης του άλλου στον τόπο που ορίζω και καθορίζω εγώ. Συμπέρασμα: Επειδή αγαπάω, δικαιούμαι να εξουδετερώνω κάθε αλλιώτικη διάθεση του άλλου, κάθε στοιχείο της δύναμής του που δεν εγκρίνω, κάθε επιθυμία του που είναι αλλιώτικη από τη δική μου, με δυο λόγια τον ξεδοντιάζω».

«Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Έναν χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα».

«Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν»

της αγαπημένης Μαλβίνας Κάραλη.

 

[Guest 890013]

2oς προβληματισμός.
Μόνο εγώ είμαι τόσο σιχασιάρα;
Δεν μπορώ να με ακουμπάνε ξένοι και προ-κορώνα επίσης αν είσαι δίπλα μου θα είσαι πεντακάθρος-η αλλιώς παθαίνω αμόκ.
Δεν εχω μεγαλύτερο κόμπλεξ απο αυτό και δείχνω μηδενική ανοχή με το παραμικρό.

 

[Guest 699855]

Πώς είναι πάντα τόσο εύκολο ο άνθρωπος να δικαιολογεί το οτιδήποτε;
Αν το σκεφτούμε απλά, εμπειρικά, χωρίς φιλοσοφικές εξάρσεις, θα δούμε πως, για κάθε τι που συμβαίνει, το άτομο έχει πάντα μία τάση να δικαιολογεί και να προσαρμόζει την δικαιολογία του αναλόγως της περίστασης.
Δικαιολογίες σαν πλαστελίνη.
Προσαρμόζονται, αλλάζουν, τοποθετούνται ακριβώς όπως "πρέπει" και βολεύουν τον καθέναν από εμάς.

Η δικαιολογία εμπεριέχει κάτι αρκετά εγωκεντρικό και παιδικό ταυτόχρονα.
Προσαρμόζει την κατάσταση στον εαυτό μας και μόνο.
Προσπαθεί να εξαλείψει οτιδήποτε άλλο.
Τον εξυπηρετεί ώστε να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερη αρνητική ψυχολογική έκθεση.
Την έκθεση στο αρνητικό βίωμα, στο ότι πράγματι μπορεί να έχουμε πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από ο,τι αναφέρουμε σε κάθε τι αρνητικό που συμβαίνει για εμάς.
Η δικαιολογία, η κακή δικαιολογία, εξυπηρετεί ακριβώς αυτό τον σκοπό: Για άλλη μια φορά να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.
Καλύτερα δεν είναι να τον δικαιολογήσουμε;
Αποφεύγουμε και το κόστος.

Ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια για έναν άνθρωπο είναι να καθορίσει τον εαυτό του μέσα στην κοινωνία χωρίς να την μετατρέπει σε δεκανίκι του όταν τον βολεύει.
Και λέω όταν τον βολεύει, γιατί ξέρουμε καλά να πετάμε την "κοινωνική" μας σκούφια όταν μπορούμε.
Όταν μας συμφέρει, είμαστε αυτόνομοι άνθρωποι με την δική μας δύναμη, την δική μας θεωρία, τον δικό μας εαυτό!
Όταν δεν μας συμφέρει, οι προβολές, οι δικαιολογίες, οι κριτικές προς το άδικο σύμπαν δίνουν και παίρνουν!
Εκεί ξεχνάμε την παντοδυναμία μας!
Εκεί, "δεν μπορώ", "δεν φταίω".

Όμως, η ζωή δεν στηρίζεται σε δεκανίκια.
Την επόμενη φορά που θα βρεις τον τρόπο να δικαιολογήσεις εσένα, να θυμώσεις με τον άλλο, να κριτικάρεις την κατάσταση και να εκτονώσεις το αρνητικό γεγονός με μία ή πολλές αριστουργηματικές δικαιολογίες, φέρε πάλι στο μυαλό σου ότι οι δικαιολογίες, παραμένουν δικαιολογίες.
Ο εαυτός είναι αυτός που οφείλει να αλλάζει και να παραδέχεται και να προχωράει ένα βήμα εμπρός.
Ή μένουμε στις πατερίτσες μας και στις παιδιάστικες προβολές μας ή αντιμετωπίζουμε το δικό μας μερίδιο και την δική μας ζωή όπως ακριβώς της αξίζει.

Αποσπάσματα από το άρθρο του κλινικού ψυχολόγου Ιωάννη Αθανασόπουλου, με τίτλο: «Το Δεκανίκι»

 

[SlimShady]

Ύμνος

 

[EvanescenceQ]

@Λένω ηθελα να σε ρωτησω γιατι παραθετεις καταπληκτικα κειμενα και μπραβο γιατι ενημερωνομαστε,τι εννοει ο συγγραφεας με αυτο : Η δικαιολογία, η κακή δικαιολογία, εξυπηρετεί ακριβώς αυτό τον σκοπό: Για άλλη μια φορά να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.
Εσυ που το παραθεσες που αποσκοπει ολο αυτο αν θες?
Στο να μαθουμε καλυτερα τον εαυτο μας?Να δουμε εμας?
Ξερεις υπαρχουν και τα σκοταδια και μια αβυσσος.Δεν ειμαστε μονο δεκανικια,πιστευω τα δεκανικια/πατεριτσες ειναι εξωτερικα αυτα που γνωριζουμε ολοι,με τα δεκανικια της ψυχης τι γινεται?
Πρεπει να εξαρτιομαστε απο ανθρωπους και γεγονοτα αποκλειστικα?
Ξεκιναμε απο αυτο ως δεδομενο ο καθενας γνωριζει τον εαυτο του επαρκως μεσα απο μια δυσκολη διαδικασια που λεγεται ωριμανση.Μεγαλωνουμε βλεπουμε καποια πραγματα αλλιως/καποιες καταστασεις/καποιους ανθρωπους ενδεχομενως τους βλεπουμε διαφορετικα απο οτι τους αντιμετωπιζαμε στο παρελθον.
Συμβαινει ξερεις.Ειναι η ζωη με τα προβληματα της και οι καταστασεις που μας μεταβαλλουν.Κανεις δεν μενει αναλλοιωτος.Ακομα και ο εσωτερικος εαυτος μας.
Ακομα και αυτος που γνωρισαμε μια δεδομενη στιγμη δεν ειναι πια ιδιος.
Ομως εν τελει ειμαστε εμεις.

Αφιερωμενο ενα κειμενο σε σενα και στα υπολοιπα μελη ως τροφη για σκεψη.Ειναι ωραιο να σκεφτομαστε.Μας μεταβαλλει προς το θετικο αν θες.

"Από τη γέννηση ως το θάνατο, οι άνθρωποι δεν παύουν να βιώνουν άπειρα συναισθήματα – φόβο, πόνο, ανημποριά, θυμό, χαρά, ζήλια και αγάπη – όχι γιατί είναι σωστά, αλλά γιατί απλώς τα νιώθουν. Το ν’ αφήσεις τον εαυτό σου να έρθει σ’ επαφή με κάθε πλευρά της οικογενειακής σου ζωής, μπορεί να προκαλέσει ριζικές βελτιώσεις της κατάστασης. Πιστεύω πως οτιδήποτε μπορεί να συζητηθεί και να γίνει αντιληπτό σαν κάτι ανθρώπινο.
Ας εξειδικεύσουμε το θέμα μας. Ας πάρουμε το θυμό. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως ο θυμός αποτελεί απαραίτητο ανθρώπινο συναίσθημα έκτακτης ανάγκης. Επειδή ο θυμός καμμιά φορά ξεσπάει με καταστροφικές πράξεις, ο κόσμος νομίζει πως ο ίδιος ο θυμός είναι καταστρεπτικός. Δεν καταστρέφει ο θυμός, μα η πράξη που προέρχεται απ’ αυτόν.
Ας εξετάσουμε ένα ακραίο παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι σε φτύνω. Αυτό, πιθανόν εσύ να το νιώσεις σαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Να το νιώσεις σαν επίθεση και να αισθανθείς άσχημα για τον εαυτό σου και θυμωμένος εναντίον μου. Μπορεί να θεωρήσεις τον εαυτό σου αντιπαθητικό (υπήρχε κανείς άλλος λόγος να σου επιτεθώ Αισθάνεσαι πληγωμένος, με μειωμένη αυτοεκτίμηση, μόνος και ίσως χωρίς φίλους. Αν και φέρεσαι με θυμό, αισθάνεσαι πληγωμένος – πράγμα για το οποίο δεν έχεις παρά αμυδρή αντίληψη. Πώς θα δείξεις τι αισθάνεσαι; Τι θα πεις; Τι θα κάνεις;
Έχεις επιλογές. Μπορείς να με φτύσεις και συ. Μπορείς να με χτυπήσεις. Μπορείς να κλάψεις και να με παρακαλέσεις να μην το ξανακάνω. Μπορείς να μ’ ευχαριστήσεις. Μπορείς να το βάλεις στα πόδια. Μπορείς να εκφραστείς με ειλικρίνεια και να μου πεις πόσο θυμωμένος είσαι. Τότε πιθανότατα θα μπορέσεις να έρθεις σ’ επαφή με την αίσθηση της προσβολής και να μου μιλήσεις γι’ αυτό. Τότε θα μπορέσεις να με ρωτήσεις πώς έγινε και σ’ έφτυσα.
Οι κανόνες σου θα σε οδηγήσουν με ποιο τρόπο να εκφράσεις την αντίδρασή σου. Αν οι κανόνες σου επιτρέπουν τις ερωτήσεις, μπορείς να με ρωτήσεις και να καταλάβεις. Αν οι κανόνες σου δεν επιτρέπουν τις ερωτήσεις, μπορεί να μαντέψεις και ίσως να μαντέψεις λαθεμένα. Το φτύσιμο μπορεί να εκφράζει πολλά και διάφορα. Μπορείς να αναρωτηθείς: μ’ έφτυσε γιατί δεν της άρεσα; Επειδή είναι θυμωμένη μαζί μου; Επειδή νιώθει απογοητευμένη απ’ τον εαυτό της; Από κάποιο ακούσιο μυϊκό σπασμό; Μ’ έφτυσε γιατί ήθελε να την προσέξω; Αυτές οι πιθανότητες μπορεί να φαίνονται παρατραβηγμένες, αλλά για σκέψου τις λίγο. Δεν είναι καθόλου παρατραβηγμένες.
Ας μιλήσουμε λίγο ακόμα για το θυμό γιατί είναι πολύ σημαντικός. Δεν είναι βίτσιο, αλλ’ ανθρώπινη συγκίνηση, άξια σεβασμού και χρήσιμη σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Κανένας άνθρωπος δεν περνάει τη ζωή του δίχως ν’ απαντήσει μερικές έκτακτες καταστάσεις κι όλους μάς έχει κάποτε κυριέψει ο θυμός.
Όποιος θέλει να θεωρείται Καλός Άνθρωπος (και ποιος δεν το θέλει προσπαθεί να συγκρατήσει το θυμό του. Κανέναν όμως δεν ξεγελάει. Έχεις ποτέ δει κάποιον φανερά θυμωμένο να προσπαθεί να μιλήσει σαν να μην τρέχει τίποτα; Τεντωμένοι οι μυώνες, τα χείλια σφιγμένα, κοφτή η ανάσα του, αλλαγμένο το χρώμα του, μισόκλειστα τα μάτια τους, καμιά φορά κι ολόκληρο το σώμα του τεντωμένο.
Όσο περνάει ο καιρός, το άτομο, που ο κανόνας του λέει πως ο θυμός είναι κακός ή επικίνδυνος, συγκεντρώνει την ένταση πιο βαθιά μέσα του. Οι μυώνες, το πεπτικό σύστημα, ο καρδιακός ιστός, τα τοιχώματα των αρτηριών και των φλεβών σκληραίνουν, παρόλο που το εξωτερικό φαίνεται ήρεμο, ψύχραιμο και συγκρατημένο. Μόνο ένα στιγμιαίο ατσάλινο βλέμμα ή κάποιοι σπασμοί στο αριστερό πόδι δείχνουν τι πραγματικά αισθάνεται το άτομο. Σύντομα εμφανίζονται όλες οι σωματικές εκδηλώσεις της αρρώστιας που προέρχεται από το εσωτερικό σφίξιμο, όπως είναι η δυσκοιλιότητα και η υψηλή πίεση. Έπειτ’ από ένα διάστημα, το άτομο δεν αντιλαμβάνεται πια το θυμό του, αλλά μόνο τον πόνο μέσα του. Τότε, μπορεί να πει ειλικρινά: «Δε θυμώνω. Μόνο που με πονάει η χολή μου«. Τα συναισθήματα αυτού του ατόμου έχουν θαφτεί βαθιά, λειτουργούν ακόμα, μα πέρα από την ακτίνα της συνειδητής αντίληψης.
Μερικοί άνθρωποι δε φτάνουν ως εκεί, αλλά δημιουργούν ένα βυτίο όπου αποθηκεύουν το θυμό τους. Το βυτίο γεμίζει και κάθε τόσο ξεσπάει με εκρήξεις για μικροπράγματα.
Πολλά παιδιά διδάσκονται πως είναι κακό να μαλώνει κανείς και να πληγώνει τους άλλους. Ο θυμός προκαλεί καβγάδες, άρα είναι «κακό πράγμα». Πάρα πολλοί δεχόμαστε το αξίωμα πως «για να μεγαλώσεις ένα καλό παιδί, να εξοστρακίσεις το θυμό». Είναι σχεδόν αδύνατο να υπολογίσεις πόσο μπορεί να βλάψει το παιδί αυτού του είδους η διδασκαλία.

Αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να πιστεύει πως ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό, ανθρώπινο συναίσθημα σε ορισμένες καταστάσεις, τότε θα μπορείς να τον σέβεσαι και να τον τιμάς, να τον παραδέχεσαι ελεύθερα σαν μέρος του εαυτού σου και να μάθεις πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να τον χρησιμοποιείς. Αν αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα του θυμού σου και τα φανερώσεις καθαρά και με ειλικρίνεια στο «φταίχτη», πολύς από τον «ατμό» θα εξαφανιστεί μαζί με την ανάγκη για καταστρεπτική αντίδραση. Εσύ επιλέγεις και έτσι μπορείς να νιώσεις ότι εσύ κυβερνάς τον εαυτό σου. Και συνεπώς να αισθανθείς ικανοποιημένος απ’ τον εαυτό σου. Οι σχετικοί κανόνες της οικογένειας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό, αν θα μπορέσεις ή όχι να ωριμάσεις μαζί με το θυμό σου ή αν θα αφεθείς να πεθαίνεις από λίγο κάθε φορά εξαιτίας του."



Virginia Satir, απόσπασμα από το "Πλάθοντας Ανθρώπους"

 

[Guest 699855]

Ο νοών νοείτω!

 

[Guest 890013]

 

[Cupid]

View attachment 80525

ότι πιο σωστό και accurate έχω δει

 

[iminspain]

View attachment 80525

Ωχοι, οι γινεκα φτεοι που βγενυ μονει τυς τω βραδει κε ντιναιτε πρωκλυτοικα. Ει αντραις αιχουν παντα δυκηο!!!!! 1!1!1!1!1! Ζυτο Ω σαιξεισμως!

















(Disclaimer: είναι ξεκάθαρα τρολλ αν δεν πρέπει να υπάρχει αυτό το ποστ συνιστώ στην διαχείριση να το κατεβάσει)

 

[EvanescenceQ]

Δεν νιώθω ασφαλής σε αυτή την κοινωνία. Δεν θυμαμαι να έχω νιώσει και ποτε. Από την προεφηβια μου νομίζω καταλαβα πως είναι το catcalling και πως ακόμα και με ένα βλέμμα κάποιος μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς απαίσια για τον εαυτό σου. Νιώθω καλύτερα όταν βγαίνω με παρέα. Αποφεύγω να βγαίνω μόνη μου και συνήθως όταν βγαίνω κοιτάω πίσω μου όλη την ώρα. Ξέρω βέβαια, ότι δεν είμαι μόνη μου σε αυτο. Χιλιάδες κορίτσια φοβούνται. Εμείς πάντα είχαμε το δικό μας λοκνταουν.Απαγορευεται να βγεις μετά τις 10. Πολύ κοντό δεν είναι αυτο που φορας; Ισως πρέπει να μάθεις αυτοάμυνα.. Γυρνά νωρίς σπιτι.. Θυμός, απογοήτευση μα πιο πολύ φόβος. Τρέμω στην ιδέα η Δαναη να είχε φτάσει λίγο πιο μετά στην πόρτα. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε κοπέλα που γυρνάει σπιτι της. Εγώ, η φίλη μου, η αδερφή μου, η μαμα μου. Εμείς πάντως θα είμαστε δίπλα σε κάθε Δαναη,Σοφία,Μαρία, Άννα..
#greek blog

 

[SOx]

 

[Guest 209912]

Women (females) evolved gossip, rallying, shaming, trading of care-taking, sex and affection, as a means of manipulation (power), by which to gain control over (much) more powerful males.
Women (females) are not loyal to the tribe (males), as they could be easily stolen by one group or another, and have to survive within that group. Female choice arose late (after pairing-off). For much of our evolutionary history, women were property. To no small degree, our domestication of animals by taking over their dominance hierarchy and controlling their reproduction, followed the domestication of women by the same means. (If that isn’t upsetting to your high mindedness little will be.)


Women can (and often did, and still do) bear one man’s offspring at the cost of another man, thereby depriving him of the ability to trade his productivity for sex, affection, care-taking, and offspring. As many as one third of children ‘appear’ to have been the product of ‘sleeping around’. Our understanding of this number will improve over time. Around 70% of women reproduced in history, but only about 30% of men. Our understanding of this number will improve over time. However, men (out of evolutionary necessity) will demonstrate violence over women first and foremost above all other factors. (yes really). The vast majority of male impulsive violence is somehow connected to females. So female ‘wandering’ is the most dangerous to the tribe of any activity including theft and murder.


Women evolved a very short term set of impulses (low risk tolerance) in order to limit their own cellular damage, and to protect the fragility of children that take so many years to mature into self-sufficiency. Women possess less ‘agency’ because of it. Despite our status as super-predators, or apex predators, Humans are frail and especially frail until maturity. Ergo, women ‘feel’ impulsively and cannot suppress their impulses as easily as men can. Nor are social structures to contain women’s impulses as severe as those of males. The reason being that an impulsive woman can be ignored or beaten,while an impulsive male can be sent off to fight or hunt, but may become too dangerous in the tribe or polity.


So, because of high impulsivity, short term bias, the ability to sway men with sex, affection, care-taking, and the ability to sway men with gossip, rallying, and shaming, women were (and still are, to be honest) considered to be ‘troublemakers’.


We tend to think of taming violence among men as the chief achievement of civlization, but that is not what the evidence tells us. It was equally the use of property and marriage to tame women’s gossip, reproduction, and impulsivity that built civilization. Even today, the root cause of central political conflicts is whether (a) women have a ‘right’ to bear children that they cannot create a family or career to support without forcing others to pay for their ‘freedom’, because the only remaining problem facing mankind at present is population. all problems today are reducible to population problems. (b) whether we advance universalism and dysgenia (the female and underclass reproductive strategy), or particularism and eugenia (the male and upper class reproductive strategy).


Western women have always been ‘freer’ that other women, and we are not exactly sure why. It appears that whites are less clannish (at least circumpolar whites, if not anatolian/iranian). Whites have less testosterone than all but east asians. There is some evidence that white female traits were especially desirable and spread quickly through selection and were integrated through selection into white males. There is some evidence that the scarcity of people in the northern climes, the value of ‘others’ in northern climes for survival; the ‘homogeneity’ of the three or four major waves of europeans plus the limited clannishness simply created a less hostile environment for mate selection. (This is the current hypothesis). It will take another generation of work on genetics before we know the answer for certain. But needless to say, whites (at least northerners) are less ‘clannish’ than all other races and sub-races. Conversely, africans, desert, and steppe peoples appear more clannish and more aggressive than far east and far west peoples. This appears to be due to little more than the scale of the underclasses in warm climates. Without selection pressures the median behavior evolves into a general rule.


So history is hard on women because women in fact are (a) physically weaker, (b) emotionally more impulsive and possessed of less agency (weaker), (c) the cause of hidden constant conflict, if not constrained, (d) un-loyal to the tribe.


Education and participation in the work force has done quite a bit to solve women’s impulsivity but women have, since the introduction of socialism, and the feminist movement as a proxy replacement for socialism, worked consistently to vote (a) to destroy the requirement to form a family (corporation for the production of children), prior to bearing offspring, (b) impoverishing men and causing vast increases in suicide through no fault divorce, alimony, and child support, and heavy increases in taxes that consume 100% of the revenues produced by the addition of women to the work force. (c) harm to the ‘tribe’ by making possible the immigration policies since the 1960’s that achieved through underclass immigration what could not be achieved either through advocacy of socialism, or advocacy of feminism.


The West survived the European civil war we call the World Wars. Yet the West will not likely survive the enfranchisement of women without equal investment in the constraint upon women’s behavior that was developed to constrain men’s behavior over the past 10,000 years.


Pandora deserved her reputation. The question is. Men admit their history. Can women admit theirs? History, biology, and evolution are against it.

 

[Guest 890013]

Women (females) evolved gossip, rallying, shaming, trading of care-taking, sex and affection, as a means of manipulation (power), by which to gain control over (much) more powerful males.
Women (females) are not loyal to the tribe (males), as they could be easily stolen by one group or another, and have to survive within that group. Female choice arose late (after pairing-off). For much of our evolutionary history, women were property. To no small degree, our domestication of animals by taking over their dominance hierarchy and controlling their reproduction, followed the domestication of women by the same means. (If that isn’t upsetting to your high mindedness little will be.)


Women can (and often did, and still do) bear one man’s offspring at the cost of another man, thereby depriving him of the ability to trade his productivity for sex, affection, care-taking, and offspring. As many as one third of children ‘appear’ to have been the product of ‘sleeping around’. Our understanding of this number will improve over time. Around 70% of women reproduced in history, but only about 30% of men. Our understanding of this number will improve over time. However, men (out of evolutionary necessity) will demonstrate violence over women first and foremost above all other factors. (yes really). The vast majority of male impulsive violence is somehow connected to females. So female ‘wandering’ is the most dangerous to the tribe of any activity including theft and murder.


Women evolved a very short term set of impulses (low risk tolerance) in order to limit their own cellular damage, and to protect the fragility of children that take so many years to mature into self-sufficiency. Women possess less ‘agency’ because of it. Despite our status as super-predators, or apex predators, Humans are frail and especially frail until maturity. Ergo, women ‘feel’ impulsively and cannot suppress their impulses as easily as men can. Nor are social structures to contain women’s impulses as severe as those of males. The reason being that an impulsive woman can be ignored or beaten,while an impulsive male can be sent off to fight or hunt, but may become too dangerous in the tribe or polity.


So, because of high impulsivity, short term bias, the ability to sway men with sex, affection, care-taking, and the ability to sway men with gossip, rallying, and shaming, women were (and still are, to be honest) considered to be ‘troublemakers’.


We tend to think of taming violence among men as the chief achievement of civlization, but that is not what the evidence tells us. It was equally the use of property and marriage to tame women’s gossip, reproduction, and impulsivity that built civilization. Even today, the root cause of central political conflicts is whether (a) women have a ‘right’ to bear children that they cannot create a family or career to support without forcing others to pay for their ‘freedom’, because the only remaining problem facing mankind at present is population. all problems today are reducible to population problems. (b) whether we advance universalism and dysgenia (the female and underclass reproductive strategy), or particularism and eugenia (the male and upper class reproductive strategy).


Western women have always been ‘freer’ that other women, and we are not exactly sure why. It appears that whites are less clannish (at least circumpolar whites, if not anatolian/iranian). Whites have less testosterone than all but east asians. There is some evidence that white female traits were especially desirable and spread quickly through selection and were integrated through selection into white males. There is some evidence that the scarcity of people in the northern climes, the value of ‘others’ in northern climes for survival; the ‘homogeneity’ of the three or four major waves of europeans plus the limited clannishness simply created a less hostile environment for mate selection. (This is the current hypothesis). It will take another generation of work on genetics before we know the answer for certain. But needless to say, whites (at least northerners) are less ‘clannish’ than all other races and sub-races. Conversely, africans, desert, and steppe peoples appear more clannish and more aggressive than far east and far west peoples. This appears to be due to little more than the scale of the underclasses in warm climates. Without selection pressures the median behavior evolves into a general rule.


So history is hard on women because women in fact are (a) physically weaker, (b) emotionally more impulsive and possessed of less agency (weaker), (c) the cause of hidden constant conflict, if not constrained, (d) un-loyal to the tribe.


Education and participation in the work force has done quite a bit to solve women’s impulsivity but women have, since the introduction of socialism, and the feminist movement as a proxy replacement for socialism, worked consistently to vote (a) to destroy the requirement to form a family (corporation for the production of children), prior to bearing offspring, (b) impoverishing men and causing vast increases in suicide through no fault divorce, alimony, and child support, and heavy increases in taxes that consume 100% of the revenues produced by the addition of women to the work force. (c) harm to the ‘tribe’ by making possible the immigration policies since the 1960’s that achieved through underclass immigration what could not be achieved either through advocacy of socialism, or advocacy of feminism.


The West survived the European civil war we call the World Wars. Yet the West will not likely survive the enfranchisement of women without equal investment in the constraint upon women’s behavior that was developed to constrain men’s behavior over the past 10,000 years.


Pandora deserved her reputation. The question is. Men admit their history. Can women admit theirs? History, biology, and evolution are against it.

Γιατι 10 πόστ τώρα μιλάς για τις γυναίκες;

 

[Guest 209912]

Γιατι 10 πόστ τώρα μιλάς για τις γυναίκες;

I have a reputation of misogyny to protect.

 

[ilovenature]

 

[Lady M]

Όταν έχεις καταιγισμό σκέψεων και συναισθημάτων πώς να βρεις μία σειρά; Πώς να καταλήξεις σε αποφάσεις;
Πώς να μην μπερδευτείς; Αυτό σκέφτομαι.. Να βρω έναν τρόπο οργάνωσης του μυαλού και της καρδιας...

 

[pftttt]

Πάντα θαυμάζει κανείς αυτό που στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνει.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δράμα απ το να σε κατανοούν υπερβολικά νωρίς.

 

[Guest 209912]