Σκέψεις... III

[SlimShady]

Μου λείψανε οι μέρες μας,
που λύγισα ένα κλαδί και έκανα πρόχειρα απο ξύλο της βέρες μας

 

[Gate4]

 

[Valder]

Ναι, το ένστικτό μου δεν κάνει λάθος. Αυτό δεν ήταν σωστό σαν κίνηση. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το παρατηρώ, όπως και άλλα.

Είναι όμως η πρώτη φορά που θα παίξει ρόλο στο σκεπτικό μου.

 

[EvanescenceQ]

 

[Valder]

 

[EvanescenceQ]

Πάρε τη μάνα σου αγκαλιά, όσο ακόμα προλαβαίνεις. Όσο ακόμα, είναι εδώ..​

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Έλα να σου πω πότε ακριβώς θα νιώσεις πως το κλάμα που έριξες για ανούσιους έρωτες, για ανθρωπάρια που έπαιξαν με την καλοσύνη σου ήταν τελικά χωρίς λόγο.
Όταν βιώσεις τον πόνο για τον γονιό σου που τον βλέπεις να κείτεται ανήμπορος σε ένα κρεββάτι ενός άχαρου νοσοκομείου που βρωμάει θάνατο.
Τις στιγμές εκείνες σαν ταινία θα περάσουν από το μυαλό σου, όλες οι στιγμές που αρνήθηκες το ενδιαφέρον της μάνας σου, που σε περίμενε ξενυχτώντας σε μια καρέκλα μόνο να δει πως έφτασες σπίτι και είσαι καλά.
Την ειρωνεία στις κουβέντες σου, όταν την πλήγωνες λέγοντας την να μην ανακατεύεται στη ζωή σου, γιατί ξέρεις τι κάνεις.
Σκατά ήξερες.
Όταν οι επίδοξοι μνηστήρες σου έφευγαν προς αναζήτηση καινούργιας Πηνελόπης στη μάνα σου έτρεχες και έκλαιγες σαν μικρό παιδί.
Κι εκείνη σου άνοιγε την αγκαλιά της και σε έκλεινε μέσα με στοργή κι έκλαιγε πιο πολύ από εσένα.
Και όταν εκείνη πόναγε θυμάσαι;
Εσύ βιαζόσουν γιατί είχες ραντεβού για καφέ.
Ίσως γιατί νομίζεις σαν και εμένα, πως η μάνα σου θα είναι πάντα εκεί.
Και δίναμε απλόχερα την αδιαφορία μας. Ντρεπόσουν και εσύ να την πας μια βόλτα; Εγώ να δεις. Αναβολή στην αναβολή.
Και κοίτα που εκείνη άφηνε τα πάντα όλα να σε πάει στη παιδική χαρά.
Μήπως ξεχνάς πως πάντα ήταν παρούσα ακόμα και πίσω από την κουΐντα της τόσο ανεξάρτητης ζωής σου;
Πνοή σου έδωσε θυμάσαι; Ή μήπως τώρα έτσι όπως την κοιτάς με θολωμένα μάτια από το κλάμα ντρέπεσαι;
Προλαβαίνεις. Πιάστης το χέρι και δωστης ένα φιλί στο μέτωπο.
Μη ζητήσεις καμία συγνώμη. Ξέρει η μάνα. Δεν θέλει συγνώμη γιατί αν τη ρωτήσεις δεν την πλήγωσες ποτέ.
Πήγαινε και δωστης ένα φιλί και ένα σε αγαπώ.
Κάντο τώρα που έχεις την ευκαιρία. Κάντο και για εξιλέωση εκείνων που δεν πρόλαβαν.

πηγη:https://loveletters.gr

 

[Guest 875331]

 

[Valder]

 

[yorkie]

Πάρε τη μάνα σου αγκαλιά, όσο ακόμα προλαβαίνεις. Όσο ακόμα, είναι εδώ..​

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Έλα να σου πω πότε ακριβώς θα νιώσεις πως το κλάμα που έριξες για ανούσιους έρωτες, για ανθρωπάρια που έπαιξαν με την καλοσύνη σου ήταν τελικά χωρίς λόγο.
Όταν βιώσεις τον πόνο για τον γονιό σου που τον βλέπεις να κείτεται ανήμπορος σε ένα κρεββάτι ενός άχαρου νοσοκομείου που βρωμάει θάνατο.
Τις στιγμές εκείνες σαν ταινία θα περάσουν από το μυαλό σου, όλες οι στιγμές που αρνήθηκες το ενδιαφέρον της μάνας σου, που σε περίμενε ξενυχτώντας σε μια καρέκλα μόνο να δει πως έφτασες σπίτι και είσαι καλά.
Την ειρωνεία στις κουβέντες σου, όταν την πλήγωνες λέγοντας την να μην ανακατεύεται στη ζωή σου, γιατί ξέρεις τι κάνεις.
Σκατά ήξερες.
Όταν οι επίδοξοι μνηστήρες σου έφευγαν προς αναζήτηση καινούργιας Πηνελόπης στη μάνα σου έτρεχες και έκλαιγες σαν μικρό παιδί.
Κι εκείνη σου άνοιγε την αγκαλιά της και σε έκλεινε μέσα με στοργή κι έκλαιγε πιο πολύ από εσένα.
Και όταν εκείνη πόναγε θυμάσαι;
Εσύ βιαζόσουν γιατί είχες ραντεβού για καφέ.
Ίσως γιατί νομίζεις σαν και εμένα, πως η μάνα σου θα είναι πάντα εκεί.
Και δίναμε απλόχερα την αδιαφορία μας. Ντρεπόσουν και εσύ να την πας μια βόλτα; Εγώ να δεις. Αναβολή στην αναβολή.
Και κοίτα που εκείνη άφηνε τα πάντα όλα να σε πάει στη παιδική χαρά.
Μήπως ξεχνάς πως πάντα ήταν παρούσα ακόμα και πίσω από την κουΐντα της τόσο ανεξάρτητης ζωής σου;
Πνοή σου έδωσε θυμάσαι; Ή μήπως τώρα έτσι όπως την κοιτάς με θολωμένα μάτια από το κλάμα ντρέπεσαι;
Προλαβαίνεις. Πιάστης το χέρι και δωστης ένα φιλί στο μέτωπο.
Μη ζητήσεις καμία συγνώμη. Ξέρει η μάνα. Δεν θέλει συγνώμη γιατί αν τη ρωτήσεις δεν την πλήγωσες ποτέ.
Πήγαινε και δωστης ένα φιλί και ένα σε αγαπώ.
Κάντο τώρα που έχεις την ευκαιρία. Κάντο και για εξιλέωση εκείνων που δεν πρόλαβαν.

View attachment 75486

πηγη:https://loveletters.gr

Ρε φίλη συγκινήθηκα αλήθεια

 

[Himela]

 

[Aleksa]

 

[EvanescenceQ]

«Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ.

Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις στην τύχη. Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις. Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου.

Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς.​

Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου. Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του χαμογελάς. Και να του μιλάς όμορφα. Φίλος σου είναι. Ο καλύτερος που έχεις. Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ένα σμπάρο 2 τρυγόνια. Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’χουν. Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα. Να μπαίνεις στο ντους και να το απολαμβάνεις. Να αφήνεις τις σκέψεις έξω. Να ντύνεσαι όμορφα.

Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο.​

Είσαι.

Απλά δε στο’παν.


Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα.

Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Όπως και τη ζωή. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη. Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς. Έτσι τιμάς τον εαυτό σου. Να παραδίδεις 10Χ τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για σένα το κάνεις. Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Να τρως δεκατιανό. Να σε προσέχεις σαν τα μάτια σου. Μια μπανάνα, ή ένα μήλο. Μην παραμυθιάζεσαι. Εύκολο είναι. Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα. Αυτό που θέλεις. Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω. Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχη ψηλά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.

Να πίνεις μπόλικο νερό. Και να αναπνέεις βαθιά.​

Να φουσκώνει η κοιλιά σου όταν το κάνεις. Κι ας μην είναι της μόδας. Να βλέπεις λιγότερο τηλεόραση. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα έχεις γλιτώσει 360 ώρες, δηλαδή 9 εργάσιμες εβδομάδες. Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14. Να μην πιστεύεις στην τύχη. Εσύ τη φτιάχνεις. Χώνεψέ το και θα αλλάξει όλη σου η ζωή. Να τη ζεις τη ζωή. Όταν γελάς να γελάς. Όταν κλαις να κλαις, όταν πονάς να πονάς. Δεν είσαι από πορσελάνη. Δεν θα σπάσεις. Οι πορσελάνες είναι για τη βιτρίνα.

Να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου.​

Μην το φοβάσαι. Δεν είναι μοναξιά. Είναι κακό να μην μπορείς να κάτσεις μόνος σου μαζί του και να πρέπει να’χει κάτι πάντα ανοιχτό. Σαν να’χεις μουσαφίρη και να τον παρατάς μόνο. Όλες οι λύσεις είναι μέσα σου. Στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Χαμήλωσε το θόρυβο. Κλείσε τη φασαρία και θα σου φανερωθούν. Ο Θεός είναι μέσα σου λένε. Αυτό εννοούν. Να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου και την καρδιά σου. Εσύ θα βρεις πότε το ένα και πότε το άλλο. Σαν τον καλό μάγειρα που ξέρει πότε να βάλει αλάτι και πότε πιπέρι.

Να σε βγάζεις βόλτα. Να σε πηγαίνεις σινεμά. Κι όπου αλλού γουστάρετε. Να νιώσεις ότι σε αγαπάς και σε τιμάς. Δεν το ξέρεις. Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον εαυτό σου. Μη σκοτίζεσαι για τις γνώμες των άλλων. Να τις ακούς. Αλλά πρώτα να ακούς τη δική σου. Να κλείνεις τα μάτια και να ονειρεύεσαι. Να κάνεις πάντα μια καλή πράξη. Να βοηθάς τους τριγύρω σου. Ειδικά αυτούς που δεν ξέρεις. Η οικογένειά σου δεν σταματάει στα παιδιά σου. Όλοι είναι οικογένειά σου. Έτσι μόνο θα ευτυχήσεις. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να κρατάς ημερολόγιο με τις ομορφιές της ζωής.​

Κάθε μέρα έχει τουλάχιστον 100. Να τις γράφεις όλες. Άμα δεν τις γράφεις φεύγουν. Θαύματα τα λέει ο Δάσκαλός μου. Το ότι περπατάς είναι ένα από αυτά. Γράψτο. Μην το προσπερνάς.

Μην κουτσομπολεύεις. Κοίτα τη δουλειά σου. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις. Να την ψάχνεις. Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις. Να εξελίσσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου. Να αγαπάς το διπλανό σου. Πρώτα όμως να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο. Μη γελιέσαι. Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου. Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου.

Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου. Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. Μόνο αγάπη υπάρχει. Γι’ αυτό είσαι εδώ».

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Το Δώρο», Στέφανος Ξενάκης, Εκδόσεις Keybooks.)

 

[Aleksa]

 

[RafAspa94]

 

[Aleksa]

 

[EvanescenceQ]

 

[SlimShady]

Να ξανά έρθεις
θα περιμένω στην στάση
όταν ο Νίτσε ξανακλάψει δηλαδή ποτέ
δεν θα ξανά έρθεις
και γκρεμίσανε την στάση
για να χτίσουν τον οτε...

 

[Aleksa]

 

[aye]

ειμαι εξαλλη, δε μπορω να ελεγξω τα νευρα μου, μου χουν γαμηθει τα τσακρα και αν δεν ηταν τετοια η ωρα θα χα αρχισει να τσιριζω. αυτα, πις

 

[EvanescenceQ]

ειμαι εξαλλη, δε μπορω να ελεγξω τα νευρα μου, μου χουν γαμηθει τα τσακρα και αν δεν ηταν τετοια η ωρα θα χα αρχισει να τσιριζω. αυτα, πις

καλε συ μη χαλιεσαι δεν αξιζει να χαλας την ψυχική σου ηρεμια, απλα βρες ενα κουμπι αποσυμπιεσης. Να ξεχνιεσαι να μη γινεσαι τοσο εκτος.