Σσσσ... ησύχασε... κοίταξε τον εαυτό μας, προσπαθώ να σε προσέξω, να σε επαναφέρω...
Κράτα το, μη μουσκεύεις τα μάτια, έχω προσπαθήσει πολύ να τα κρατήσω στεγνά.
Μια αναλαμπή της πραγματικής σου εικόνας, την είδες κι εσυ, γιατί την ξανακρύβεις πίσω απο το σκοτάδι;
Βρισκόσουν στο στοιχείο σου, μπορείς να έχεις ότι θέλεις και το ξέρεις.
Όπως παλιά έτσι και τώρα, εγω κι εσυ, ένας, αλύγιστος, πανίσχυρος.
Ναι, το βλέπω... Είναι τεράστια η ζημιά... Γιατί την άφησες να στο κάνει;
Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να προστατεύουμε τον εαυτό μας εγω κι εσυ.
Προσπάθησα να σε προειδοποιήσω. Είδα να ξεπροβάλλει νωρίς. Τις ρωγμές στη μάσκα.
Μην ξεγελιέσαι που σε ξεπερνά σε χρόνια το σώμα της.
Ηταν πολύ νεαρή ψυχή, δεν έχει ζήσει πολλές ζωές ακόμα. Εσυ είσαι πολύ παλιά ψυχή.
Ναι, έχεις κάνει μεγαλύτερο ταξίδι στη ροή...
Δεν μπορεί να κανω ενα βήμα μπροστα και να σου λεω εκεί πήγαινε, κι εσυ να ξανακάνεις πίσω.
Οχι, δε θα τα μουσκέψεις τα μάτια, εδω που σου μιλάω...
Ανόητε, χάρισες την φτέρνα σου στο βέλος. Την εξέθεσες σε αυτό, σχεδόν γυρεύοντας το.
Αφού είσαι ήδη θνητός. Τι αλαζονεία ήταν αυτή;
Μπορούσες να ωριμάσεις μια ψυχή πριν την ώρα της;
Το ξέρεις ότι είναι ύβρις; Ότι δεν επιτρέπεται να επέμβεις σε ανθρώπινη ψυχή για να τη βελτιώσεις;
Ξύπνα, έχουμε δουλειά να κάνουμε... Τιμόνι, δουλειά, διασκέδαση.
Θα φτιάξεις τα άλλα γκρεμισμένα κάστρα και θα σαι καλά.
Τιμόνι, δουλειά, διασκέδαση. Τουλάχιστον εκεί είσαι ελεύθερος πια να πας όπου θες.
Σσσσ...ησύχασε...
Μη... Μη γιατί θα λυγίσω κι εγω.
Κι εγω πρέπει να είμαι ιδιότροπος, γκρινιάρης, αντίρρηση σε ολα, για να σε κρατώ όρθιο.
Το ξέρω... Τη βλέπω... Το ξέρω... Ησύχασε, τα ξέρω όλα...
Έχεις δίκιο.... Το ξέρω, δεν έφταιγες σε τίποτα...
Σε τίποτα... Μόνο στο ότι πίστεψες... Μα κι αυτό τι φταίξιμο να είναι;
Η ευτυχία της είναι πρόσκαιρη... Θα καταλάβει αργά τι έκανε... Πολύ πολύ αργά...
Θα σε έχω κάνει ευτυχισμένο μέχρι τότε, μην ανησυχείς...
Και η δική σου ευτυχία θα φροντίσω να είναι μόνιμη...
Άκουσέ με! Άκουσέ με!
Ναι τώρα είναι σκοτάδι, μα κάθε σκοτάδι το διαδέχεται μια ανατολή.
Το ξέρω... Κι εγω βράζω... Πως μπόρεσε;
Ακριβώς το ότι μπόρεσε, να σου θυμίσει τι είναι.
Πιο κάτω από σένα. Πολύ πιο κάτω από σένα.
Κι εγω ήθελα να βοηθήσω... το ξέρω...
Ναι, θα το μεγάλωνες καλά. Το ξέρω κι αυτό...
Οχι, θα έχεις δικό σου... Το ξέρω ότι ήταν καλό το παιδάκι. Απο αγκάθι βγαίνει ρόδο. Θα έχεις δικό σου...
Ησύχασε... Ξέρω... Πως θα μπορούσα να μην ξερω; Είμαι εσυ!
Σήκω. Πάμε να σε φροντίσω... Ζεστο μπανάκι, καθαρά ρούχα, αρωματάρα και κρεπούλα.
Θα την αναλάβω εγω, θα της μιλήσω εγω, θα τη βαλω στη θεση της, μη φοβάσαι πια...
Καλά έκανες και δε μίλησες εσυ, δεν πρέπει να μιλήσεις εσυ, ο Άνθρωπος, αλλά εγω, η Μηχανή.
Αυτό το γονίδιο, άστο να κάνει τη δουλίτσα του... Ξέρω τι μήνυμα θα της γράψω, έννοια σου.
Και η σιωπή μήνυμα ήταν και της είπε πολλά, την άκουσε για τα καλά. Εμπιστέψου με.
Ετσι μιλάω εγω, εσυ δεν ξέρεις να μιλάς έτσι. Αφού εγκρίνεις, γιατί τώρα μουρμουράς;
Σιωπή. Τσάκισε περισσότερα κόκκαλα σε 100 μέρες απ ότι τα ανθρώπινα λογια σε πέντε χρόνια.
Είναι στο πρόσωπό της, φαίνεται. Προσπαθεί να δείξει ευτυχισμένη, δεν είναι, κοίτα τα χείλη καλά, τα μάτια.
Δεν το κανες όμως τόσο για κείνη, όσο για μας. Για να με αφήσεις να έρθω ξανα στην επιφάνεια.
Θέλαμε χρόνο, πολύ χρόνο, αλλά ήρθα. Είμαι εδω. Με ακούς;
Και τώρα θα μιλάω εγω και για τους δυο μας.
Κοίταξε καλά τον ώμο σου... Έχουμε Φύλακα ξανά.
Το είδαν τι έγινε... Ξέρουν...
Όλα θα πάνε καλά...
Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
iSchool
