Σκέψεις... III

[Valder]

Δε θα αδικήσω ποτέ άνθρωπο όπως αδικήθηκα έτσι, γιατί ξέρω πως είναι, γιατί ξέρω πως άλλοι διαφορετικοί από εμένα δεν θα επιβίωναν απέναντι σε κάτι τέτοιο χωρίς σημαντικές ζημιές. Και ακόμα δεν ξέρουμε τι ζημιές άφησε καλά καλά σε μένα.

Ποτέ Θεε μου να μην αδικήσω εγώ άνθρωπο έτσι. Αυτό μόνο.

 

[H|M]

 

[Aleksa]

Είναι φορές που αναλογίζομαι πόσα "ποτέ" μας, ακυρώθηκαν με τις πράξεις μας
και πόσα "πάντα" μας, δεν υπάρχουν πια.

 

[H|M]

 

[H|M]

 

[Aleksa]

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του.
Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι:
«Κύριε Γκάντι, δε γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;» και η απάντηση του Γκάντι ήταν:
«Μην ενοχλείστε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ' ένα άλλο τραπέζι.

Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει τη ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του.
Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την παρακάτω ερώτηση:
«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;»
Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο Γκάντι του απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα.»
Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: «Αν ήμουν στη θέση σας θα έπαιρνα αυτό με τη σοφία, δε νομίζετε;» και ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει.»

Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Γκάντι.
Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά
αργότερα πάει στον καθηγητή του και του λέει: «Mr. Peters, υπογράψατε το
γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε.»

 

[yorkie]

«Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.

Μαθαίνει πως αγαπώ δε σημαίνει στηρίζομαι και ότι συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια. Κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει…

Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.

Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια… και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.

Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια.

Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν’ αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει και μαθαίνει και μαθαίνει…με κάθε του μέρα μαθαίνει.

[....]

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν βρίσκεσαι στο πλευρό κάποιου μόνο και μόνο για να συντροφεύεις την μοναξιά σου, στο τέλος θα φτάσεις να μη θέλεις ούτε να τον βλέπεις.

Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι μετρημένοι και ότι, εκείνος που δεν αγωνίζεται γι’αυτούς, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί πλαισιωμένος μόνο από ψεύτικες φιλίες.

Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που λέχθηκαν σε μια στιγμή θυμού μπορούν να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο τα απεύθυνες για μια ολόκληρη ζωή.

Με τον καιρό μαθαίνεις να συγχωρείς αυτόν που το έπραξε, αλλά η συγχώρεση αφορά μόνο μεγάλες ψυχές.

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν πλήγωσες σκληρά ένα φίλο, το πιθανότερο είναι ότι η φιλία ποτέ πια δε θα ξαναγίνει όπως πριν.

[...]

Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι κάθε εμπειρία που βίωσες με κάθε άνθρωπο είναι ανεπανάληπτη.

«Κανείς μαθαίνει, μαθαίνει και μαθαίνει, κάθε μέρα που περνάει, μαθαίνει». »

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

ΥΓ: σα νότα αισιοδοξίας το αναρτώ
(μάλλον... ας πούμε πως έτσι το ερμηνεύω...)
Γλυκές καλησπέρες και ό,τι και αν έχετε, σκεφτείτε πως ακριβώς επειδή «μαθαίνετε», θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Πιείτε ένα καφέ και σκάστε και ένα χαμόγελο, έστω με το ζόρι, μιας που πολύ νταουνίλα έχει πέσει στο θρεντ...εε καντε το μου σαν χάρη που σας έγραψα ολόκληρη αφιέρωση..​

 

[Valder]

Ενα πράγμα από τα δυο μπορεί να έχει ο άνθρωπος.

Είτε να έχει ραχοκοκκαλιά, είτε να τα χει καλά με όλους.

 

[Aleksa]

 

[Valder]

 

[Guest 699855]

Εγώ σκόροδα σοι λέγω, συ δε κρόμμυα αποκρίνει.

 

[American Economist]

 

[Valder]

View attachment 85792

Πες τα ρε Φωτάρα γαμώ την κοινωνία μου!

 

[Aleksa]

 

[H|M]

 

[Guest 890013]

mood

 

[Aleksa]

 

[Agaphbou]

 

[Nenoula]

 

[Himela]