Eίμαι μονίμως διχασμένη. Διχασμένη ανάμεσα στον έλεγχο και το χάος, το πάθος και την γαλήνη. Ανάμεσα στα προστάγματα της μοίρας και τα όσα θέλω εγώ. Ένα κομμάτι του εαυτού μου λαχταρά να ριχτεί στο κενό, να βουτήξει με το κεφάλι και να αφήσει την αίσθηση του ελέγχου να εξανεμιστεί,να τη σβήσει ο άνεμος. Κι ένα κομμάτι του εαυτού μου αποζητά να βρεθεί κάπου όπου δε θα χρειάζεται ποτέ να ανησυχεί για εκείνη την επιλογή- ή για οποιαδήποτε άλλη.Σε ένα μέρος όπου η γαλήνη και η ηρεμία θα είναι τα μόνα συναισθήματα που θα βιώνω. Ίσως να μου αξίζει λίγη γαλήνη τελικά...
Δεν ανήκαμε στο φως,όπως δεν ανήκαμε και στο σκοτάδι..Η θέση μας ήταν κάπου ανάμεσα..Ήμασταν ραγισμένες ψυχές που είχαν σχηματιστεί ξανά μέσα από τα κομμάτια τους, καλύτερες, ισχυρότερες,για να φωτίσουν την νύχτα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.