(Ο Ρεμπ στο ντουζ. Πίσω απο την κουρτίνα βεβαια, για χαρη της αισθητικης. Τραγουδάει.)
Ρεμπ: Girl look at this body ahhhh! I work out!
*κουδουνι: ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ!
Ρεμπ: ...Am sexxxxy and i know it!!
*παιδικες φωνες: Να τα πούμεεεεεεεε;
Ρεμπ: Ωχ!!! Παλι Χριστουγεννα???
Πωωω, και δεν εχω φράγκο να δωσω...
*(παιδικες φωνες)
Ανοιξτε κυριε!!! Σας ακουσαμε που τραγουδούσατε!
Ρεμπ: ρε ##$@, και ταπι και ρομπα ρε φιλε...
Κατσε. Θα κανω ησυχια

*πρωτο παιδάκι: Ισως τελικα δεν ειναι μεσα.
..
*δευτερο παιδάκι: Μέσα είναι ο @#@$τσιγκουνης.
*τριτο παιδάκι: Ποτέ ζεν ανοιγει τη πολτα! Ντλοπη θου τθιγκουνη!!! Παμε αλλού μαγκεθ!!
Ρεμπ:Ρε τα παλιοπαιδα! Μα ποιος τα μαθαινει βρισιες??? Αυτό το ίντερνετ φταίει!
Πωωω συγχίστηκα τώρα. Κάτσε να ντυθω.
(ντύνεται. βαζει τρεντυ ρουχα και γυαλι ηλιου)
Πφφφφ, χριστούγεννα.
Πάλι ρε φίλε? Παλι;
Και πέρσι δεν μου ηρθανε για καλαντα;
Βέβαια δεν τους άνοιξα ουτε τοτε.... Μα είχα οικονομικές στενότητες και εγώ.
Το καινουριο μου αουτφιτ μου κοστισε μια περιουσία.
(καμαρωνεται στον καθρεφτη)
Τσσσσ.... Φτου σου κουκλε. Δεν πειράζει που δεν σου ειπαν τα κάλαντα. Νεξτ γίαρ.
Σκηνή 2.
(η μερα πέρασε. ο ρεμπ πινει φραπέ και χαζεύει στο bigboobies.com)
Ρεμπ: Χαχαχα, τι ωραιο εθιμο τα χριστουγεννα! Ολες αγιοβασιλάκια τις έχουν ντύσει στην αγαπημένη μου σελίδα.
Nα ο μονος λογος να εορτάσει ένας άντρας τα χριστούγεννα (δαιμονικό βλέμμα.)
Πέρασε και η ώρα με αυτά. Ώρα για ύπνο.
(...το καλαμάκι του φραπέ κινείται μόνο του)
Φραπές: ΡεμπΕσκΕ!
Ρεμπ: ?????
Φραπές: ΕλΑ. ΣοΥ ΜιΛαΩ. ΛεΜε.
Ρεμπ: ...Οκ. Δεν είμαι καλά. Κάτι έχω.
Φραπές: Με ΑκΟυΣ?
Ρεμπ: (μονολογεί) Τι την ήθελα την πίτσα από τον Λα Φοντάνα?? Αφού με χαλάει κάθε φορά.
Φραπές: ΕλΑ λΕΩ. Με ΑκΟυΣ?
Ρεμπ: (μονολογεί) Φιλε μου ρεμπεσκέ, ήρθε το Τέλος.
Τα 'χασες. Χαρηκα για τη συνεργασία. ββ
Φραπές: ΠαΨε Ρε ΒλΑκΑ αΜεΣωΣ. ΜιΑ χΑρΑ εΙσΑι.
Ρεμπ: Τι μια χαρά ρε μεγάλε; Μου μιλάει το φραπεπότηρό μου.
Η ιατρική μου γνώμη είναι πως τρελλάθηκα.
Φραπές: ΚαΙ πΡιΝ αΠο ΜεΝα ΤρΕλΟς ΗσΟυΝ. ΛοΙπΟν ΣκΑσΕ κ΄ ΑκΟυ.
ΣηΜεΡα ΕιΝαΙ ΧμΑς.
Ρεμπ: (μονολογεί) Ρε φιλε, θα κοψω το φραπέ. Με χαλάει. Απο σημερα φραπετσίνο. Μονο.
Φραπές: ΣκΑσΕ! ΛοΙπΟν. ΣηΜεΡα Θα ΣοΥ κΑνΟυΝ εΠιΣκΕψΗ ΤρΙα ΦαΝτΑσΜαΤα.
ΠρΩτΟ θΑ δΕχΤεΙς τΟ φΑνΤαΣμΑ τΩν ΠεΡαΣμΕνΩν ΧρΙσΤοΥγΕνΝωΝ.
ΔεΥτΕρΟ θΑ δΕχΤεΙς τΟ φΑνΤαΣμΑ τΩν τΩρΙνΩν ΧρΙσΤοΥγΕνΝωΝ.
ΤεΛεΥτΑιΟ θΑ δΕχΤεΙς τΟ φΑνΤαΣμΑ τΩν ΜεΛλΟνΤιΚωΝ ΧρΙσΤοΥγΕνΝωΝ.
Ρεμπ: (ξαναβρισκει τον εαυτό του) Οκ, νο προμπ. Γιατί όμως;
Φραπές: ΓιΑτΙ εΙσΑι ΕνΑς ΑρΝηΤιΚο ΚαΘαΡμΑ κΑι ΤσΙγΓοΥνΗς κΑι ΚαπΟιΟς ΠρΕπΕι Να ΣοΥ μΑθΕι ΕνΑ μΑθΗμΑ.
Ρεμπ: Όχι και τσιγκουνης. Απλα δεν είχα ψιλά. Τι να τους δώσω δηλαδή, πίτσα απο τον Φοντάνα?
Φραπές: ΕγΩ σΕ πΡοΕιΔοΠοΙηΣα. ΚαΛα ΧρΙσΤοΥγΕνΝα.
Ρεμπ: ...Έτσι ε;
(Αρπάζει το ποτήρι. Τρέχει στο νεροχύτη. Το ξεπλένει με σαπουνάδα)
Ρεμπ: Τake that biatch! Θα ξαναμιλησεις τώρα?? Εεεεε?? Ξαναμίλα ρε αν μπορείς!
Ουφ!
...Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Μάλλον ανέβασα πυρετό και εχω παραισθήσεις.
Κομμένοι και οι φραπέδες...
...
...Μέχρι αύριο το πρωί.
Σκηνή 3.
(ο ρεμπ στο κρεββάτι, τυλιγμένος με τις κουβέρτες, να ροχαλίζει σαν το βόδι)
Μπόρατ: Ρεμπ!!! Μαν! Ξύπνα!
Ρεμπ: ....Ε????
Μπόρατ: Μαν! Get up, stand up, get up for your right.
Ρεμπ: ...Μπορ? Εσυ?
Πως μπήκες;
Μπόρατ: Δεν μπήκα καν. Ήμουν πάντα εδώ.
Ειμαι το φάντασμα των Περασμένων Χριστουγέννων.
Ρεμπ: ...Ω ρε #@#$, τελικά ειμαι χειρότερα απ΄ότι πίστευα.
Ρε συ Μπορ... Περιμενεις να παρω ενα ντεπονάκι;
Ίσως εξαφανιστείς.
(πάει στην κουζίνα. επιστρέφει με μια μπύρα)
Ρεμπ: Δεν βρήκα ντεπονάκι αλλά βρηκα φάρμακο. Παλικάρι για σένα δεν έφερα όμως.
Τα φαντάσματα δεν πίνουν.
Μπορατ: Chefootee. Mια ζωη έτσι ήσουν. Πιάσε με και θα το δείς.
Ρεμπ: Ώπα. Ντουντ, φοράς μονο το μαγιώ, και είσαι νύχτα στην κρεββατοκάμαρα μου.
Μην παρεξηγείς αλλά δεν αγγιζω. Δεν ασχολούμαι με το αθλημα.
Μπορατ: Και ομοφοβικός και βλάκας. Να, πιάσε τα γυαλιά ηλίου. Πάμε ένα ταξίδι στο παρελθόν.
(ΖΑΠ!!)
Πράξη 2.
Σκηνή 1.
(παιδικα χρονια του ρεμπ, στο κατω σαραντοκκλήσι ευρυτανίας)
Μπόρατ: Τι λες μαν? Αναγνωρίζεις το μέρος?
Ρεμπ: .... Ρε μεγάλε.... Καλα πλακα κανεις ε?
Το σχολείο μου ρε φιλε, το Δημοτικό... Πωωωω...
Η αίθουσα είναι στολισμένη για τη γιορτή των χριστουγέννων.
Μπόρατ: Κοίτα τα παιδάκια. Τα αναγνωρίζεις;
Ρεμπ: Ναι, ναι κατι αναγνωρίζω... Να ο πως τον έλεγαν, που είμασταν οι καλύτεροι φίλοι που δε θα χώριζαν ποτέ.
Και ο τέτοιος, ο πως τον λένε, που του άνοιξα το κεφάλι κατα λαθος με μια πέτρα (

). Αααα, και η πως την ελεγαν, που ημουν ερωτευμενος μαζι της και ελεγα σε ολους πως θα την παντρευτώ.... Μονο σε εκεινη δεν το ειπα

.
Χμμμ, και ο αλλος ο πεστον, που μου έκλεψε τα αυτοκινητάκια.

Κάτσε να του δώσω μία.
Μπόρατ: Άστο. Δεν είσαι εδώ.
Ή μάλλον, εδώ είσαι.
Ποιό είναι αυτό το παιδάκι στη γωνία;
Ρεμπ: Που να ξέρω; Ενα ακομα βλαμμένο.
Μπόρατ: Για κοίτα καλύτερα.
Ρεμπ: Ένα @#$@μενο ακόμα είναι που...
ωπ.
ωωωπ.
...
Κάπου τα ξέρω αυτά τα πεταχτά αυτιά.
Μπόρατ: Σωστά.
Είσαι εσύ. Ο παιδικός εαυτός σου.
Όχι πως άλλαξαν πολλά από τότε σχετικά με το πνευματικό σου επίπεδο.
Τι παρατηρείς όμως;
Ρεμπ: ...Νταξ, όχι να το παινευτώ, αλλά ήμουν πάντα ομορφόπαιδο
Μπόρατ: Όχι ρε ηλίθιε! Δες.
Όλοι γιορτάζουν.
Μόνο εσύ στη γωνία. Μόνος σου.
Μονος σου και μίζερος.
Ρεμπ:... Χμ. Δεν ειμαι μονος και μιζερος.
Τρολλάρω τα χμας.
Δες τι χαρουμενος που ειμαι. Μακριά απο τη μαζοποιήση και την κουλτούρα οπαδισμού
που επάγει στη νεώτερη γενιά ο συνεορτασμός των επετείων και των θρησκευτικών πανηγυρικών.
Αυτό που βλέπεις δεν είναι ενα παιδί μοναχό του. Αλλά ένας συνειδητοποιημένος μελλοντικός Μαρξιστής
που μάχεται για το δικαίωμα της Ιδιαιτερότητας και του Αυτοπροσδιορισμού. Μπράβο! Μπράβο Μικρε!
Μπορατ: ...Εγω πάλι, βλέπω απλά ένα παιδάκι να γυρίζει τις σελίδες ενός βιβλίου, με μια πορτοκαλάδα
στο χέρι, σε ενα ποτήρι που ειναι μικρότερο από το καλαμάκι.
Ρεμπ: ...Νταξ.
Ίσως ήμουν λίγο αρνητικό στοιχείο και δεν έκανα εύκολα φιλίες.
Αλλά, από την άλλη, μεγάλωσα και άλλαξα.
Πίνω φραπέδες πλέον.
Μπορατ: Μαλιστα...
Η γιορτη ειναι ομορφη παντως.
Τα παιδάκια παιζουν όλα μαζί.
Και εσύ αμετανόητος.
Ελπίζω να κατάλαβες γιατί σε έφερα εδώ σήμερα.
Ρεμπ: Ναι. Για να ρίξω τη σφαλιάρα στο Γιαννάκη, που μου εκλεψε τα αυτοκινητάκια.
Μπόρατ: ...Θα πω καμμια Παναγία και είναι άγιες μέρες.
Έλα. Πιάσε το γυαλί.
Θα πάμε πίσω στο σπίτι σου.
Σου έδειξα ότι είχα να σου δείξω.
Καλά χριστούγεννα ήταν.
(ΖΑΠ! εξαφανίζονται)
(η αυλαία πέφτει. αλλαγή σκηνής)
~*~
συνεχίζεται
(ορ νοτ)