σκατά...
τρέχεις να προλάβεις, τρέχεις να τα κάνεις όλα, τρέχεις να είσαι σωστη επαγγελματίας/φοιτήτρια/κόρη/κοινωνικό ον...
και είναι και εκείνοι οι φίλοι οι παλιοί που έζησες μαζί τους τόσα, που τους υπεραγαπάς και όμως έχεις ... χρόνια να τους δεις... Γιατί εσύ σκάλωσες στην Αθήνα και αυτοί σε μια πόλη της Ιταλίας και είναι μακρυά ρε γμτ... Και οι ρυθμοί άλλαξαν και είναι δύσκολο να keep up... Kαι φτάνει ο φίλος εκείνος που ορκιζόσασταν τελειώνοντας το σχολείο ότι θα μείνετε ΒFFE να είναι μια από τις 150 επαφές σου στο facebook απλώς για να μην...ξεχνάς ότι υπάρχει και ότι κάποτε ήταν ο κολλητός σου... Αντε να του στέλνεις και στη γιορτή του ένα "χρόνια πολλά και καλά βρε! που βρισκεσαι τι κάνεις? ΆΝτε να τα πούμε Χριστουγεννα στο νησί"... και τελικά δεν τα λέτε γιατί για να προλάβεις τη ζωή σου μην φύγει πας στο νησί για ...3 μέρες όλες κι ολες...
και μετά..
- Η μαμά του Σπύρου έφυγε
- Πότε?!?! Πώς?!?!?!
- Την κυριακή του Θωμά... 55 χρονών, ήταν άρρωστη εδώ και ένα χρόνο δεν το ήξερες?
όχι που να με πάρει και να με σηκώσει δεν το ήξερα... Ήμουν πολύ απασχολημένη να χτίζω καριέρα και να παίρνω πτυχία που 'ξέχασα' τον "αδερφό" μου σε μια πόλη της Ιταλίας να παλεύει να πάρει πτυχίο... Άλλαξαν οι δρόμοι μας... Χαθήκαμε...
Σπύρο συγγνώμη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.