ε να...τα παζλ. Πόσο μου αρέσουν τα παζλ. Αυτό ήρθα να γράψω.
Θυμάμαι το τελευταίο που κάναμε. Είχαμε φέρει το τραπέζι στο σαλόνι και όλοι μαζί -7 άτομα- βοηθήσαμε για να γίνει. πήρε βέβαια μέρες. αλλά εντάξει το καταφέραμε. και ανταμειφθήκαμε με την εικόνα ενός πανέμορφου τοπίου... με αυτή την αίσθηση ευχαρίστησης και με το ύφος ''λάικ α μποςς'' που παίρνεις όταν καταφέρνεις κάτι που για σένα ήταν δύσκολο.
Ξεκινησα λοιπόν άλλο ένα. Ίσως το μόνο που σκέφτεσαι στην αρχή είναι το ότι πρέπει απλώς να ενώσεις τα κομμάτια. που δηλαδή...αυτό πρέπει να σκέφτεσαι. Νομίζω όμως ότι τα παζλ έχουν άλλα στο μυαλό τους. Θέλουν να σε κερδίσουν. Τόσο η συνολική εικόνα όσο και το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, θέλουν να πάρουν τη προσοχή που τους αξίζει. ναι ναι... και το καταφέρνουν. Πόσες φορές έκανα το σπίτι ανω κάτω για ένα κομμάτι. Για αυτό το ένα κομμάτι που χάθηκε και άφησε κενό στη θέση του. :Ρ Στο τέλος καταλαβαίνω ότι έχω κοιτάξει τόσες φορές την εικόνα στο κουτί που αν πιάσω τυχαία ένα κομμάτι θα ξέρω απο πού είναι.
Φορεβό το πόσα σου μαθαίνουν. Κάνε τα παζλ δάσκαλο στη ζωή σου. Μάθε αυτά που σου δείχνουν με τον πιο απλό τρόπο. Ότι ένα κομμάτι κάνει τη διαφορά. Ότι όλα τα κομμάτια μαζί φτιάχνουν έναν διαφορετικό κόσμο. Ότι όλα χρειάζονται χρόνο και υπομονή....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.