"στην Ελλάς του 2000" (δέκα) μπορεί να βάλαμε 'οδηγούς'-πλάκες στα πεζοδρόμια για τους τυφλούς (άσχετα αν λόγω στενότητας και ακαταλληλότητας του πεζοδρομίου αυτοί οδηγούν κατευθείαν σε..δέντρα), μπορεί να φτιάξαμε ράμπες για να ανεβοκατεβαίνουν στα πεζοδρόμια οι άνθρωποι που κινούνται με καροτσάκι (άσχετα αν σταματάμε για 10' να πάρουμε μια πατάτες από τα goody's απέναντι ακριβώς μπροστά της --"έλα μωρέ, αφού είναι ανάπηρος αυτός εξ ορισμού δεν βιάζεται, τι πειράζει να τον εγκλωβίσω για λίγο?" και επίσης άσχετα αν οι πλάκες που σπάνε δεν αντικαθίστανται)...αλλά 'Ανθρωποι δεν είμαστε.
Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας συνάνθρωπός μας, όχι πάνω από 20, να βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι, να προσπαθεί επί 5' τουλ να "σκαρφαλώσει" πάνω σε μια διαλυμένη και με σπασμένες πλάκες ράμπα για να συνεχίσει στο πεζοδρόμιο, να έχουν περάσει από δίπλα του βιαστικά και/ή αδιάφορα τουλάχιστον 20 άνθρωποι (χωρίς να βάζω μέσα τους πολύ περισσότερους που κάθονταν δίπλα ακριβώς στο φαστ φουντάδικο αναπαυτικά στις καρέκλες τους) και να μην βρίσκεται κανείς να διακόψει αυτή την τόσο σημαντική διαδρομή του, να αφιερώσει 10'' να τον βοηθήσει να ανέβει στο πεζοδρόμιο.
Και είναι ντροπή όλων μας που αναγκάζουμε τέτοιους ανθρώπους να μας λένε ευχαριστώ με ανακούφιση αναμειγμένη με ντροπή για την "ανικανότητά" τους όταν τελικά βρίσκεται κάποιος να τους δώσει αυτή τη βοήθεια.
Και όλα αυτά στο "πολιτισμένο" και "ακριβό" και "ελίτ" Ν. Ψυχικό μέρα μεσημέρι....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.