
02-03-10

16:38
Οι διανογούμενοι,
οι μπολιτιστικάριοι,
οι ποιητές του συρμού,
οι διαδρομιστές,
οι συνθέτες με όραμα και διόραμα,
οι εικαστικοί που εγκαθιστουν το οστούν,
όλοι αυτοί εμείς, αλλά και εκείνοι οι αβούτοι,
που χρησιμοποιούν την έκφραση "πολιτιστικη πολιτική",
έχουν έναν σημαντικό λόγο που επιδιώκουν την γκρίνια και κριτικάρουν τα πάντα με απόλαυση.
Είναι εθιστικό και ηδονικό.
Είναι ουάου και δεν υπάρχει.
Γιά να φτάσει σε παρόμοια επίπεδα νιρβανώδους χλαμπατσίας ένας λαίμαργος,
πρέπει να καθαρίζει δυό κοπάδια σέρβικα ζυγούρια στην καθησιά,
μαγειρεμένα με ρύζι σε μεγκάλο καζάνι και το κρασί να είναι τζουρτζίτικο.
Γιά να χαρεί κάτι ανάλογο στα σκέλια του ένας νάρκισσος,
του χρειάζονται ίσαμε τρία στρέμματα μπιζουτέ καθρέφτες,
όλοι με ενσωματωμένες αστιγματικές αξίες.
Είναι τέτοια η καύλα, η λαχταρκάβλα,
η επιμόλυνση που πονάει γλυκά,
η ονείρωξη και η λαγνεία που καθημερινώς αρτύει και εξαρτύει τον διανογούμενο,
ώστε οι χαρές της ζωής που δεν περιέχουν κριτική με γκρίνια, του φαντάζουν αμελητέες.
Αλλά κανείς δεν το ομολογεί, επειδή πιστεύουν πως άν το παραδεχτούν, εντάσσονται στα εκτός υπαρξιακής κολάσεως αποβράσματα, άρα είναι ντεμοντε και εμπορικοί.
Γράφοντάς το, δεν σκεφτόμουνα κανέναν και καμία.
Αν και θα έπρεπε.
Για να πέσει γκρίνια μετα λόγου γνώσεως.
Όχι με γνώση, διότι ο γνώστης είναι από καιρό αποθαμένος.
Και τι κατάλαβε; Πέτανε.
Σκέψεις κατηγορίας πετεινού, Πετεφρής
οι μπολιτιστικάριοι,
οι ποιητές του συρμού,
οι διαδρομιστές,
οι συνθέτες με όραμα και διόραμα,
οι εικαστικοί που εγκαθιστουν το οστούν,
όλοι αυτοί εμείς, αλλά και εκείνοι οι αβούτοι,
που χρησιμοποιούν την έκφραση "πολιτιστικη πολιτική",
έχουν έναν σημαντικό λόγο που επιδιώκουν την γκρίνια και κριτικάρουν τα πάντα με απόλαυση.
Είναι εθιστικό και ηδονικό.
Είναι ουάου και δεν υπάρχει.
Γιά να φτάσει σε παρόμοια επίπεδα νιρβανώδους χλαμπατσίας ένας λαίμαργος,
πρέπει να καθαρίζει δυό κοπάδια σέρβικα ζυγούρια στην καθησιά,
μαγειρεμένα με ρύζι σε μεγκάλο καζάνι και το κρασί να είναι τζουρτζίτικο.
Γιά να χαρεί κάτι ανάλογο στα σκέλια του ένας νάρκισσος,
του χρειάζονται ίσαμε τρία στρέμματα μπιζουτέ καθρέφτες,
όλοι με ενσωματωμένες αστιγματικές αξίες.
Είναι τέτοια η καύλα, η λαχταρκάβλα,
η επιμόλυνση που πονάει γλυκά,
η ονείρωξη και η λαγνεία που καθημερινώς αρτύει και εξαρτύει τον διανογούμενο,
ώστε οι χαρές της ζωής που δεν περιέχουν κριτική με γκρίνια, του φαντάζουν αμελητέες.
Αλλά κανείς δεν το ομολογεί, επειδή πιστεύουν πως άν το παραδεχτούν, εντάσσονται στα εκτός υπαρξιακής κολάσεως αποβράσματα, άρα είναι ντεμοντε και εμπορικοί.
Γράφοντάς το, δεν σκεφτόμουνα κανέναν και καμία.
Αν και θα έπρεπε.
Για να πέσει γκρίνια μετα λόγου γνώσεως.
Όχι με γνώση, διότι ο γνώστης είναι από καιρό αποθαμένος.
Και τι κατάλαβε; Πέτανε.
Σκέψεις κατηγορίας πετεινού, Πετεφρής

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.