Ήτανε κάποτε μια αλεπού
Που τη λέγανε Πουπού.
Ήτανε και μία κότα
Που τη λέγανε Καρλότα.
Κι έλεγε η Πουπού
Η πονηρή η αλεπού.
Έλεγε στην Καρλότα
Τη μικρούλα άσπρη κότα:
--Οι άλλες κότες
Είναι έτσι κι έτσι.
Εσύ λάμπεις στο κοτέτσι!
Έλα πάμε κάπου αλλού
Μακρυά απ τα πλήθη.
Έλα πάμε ραντεβού
Της αγάπης να σου πω
το παραμύθι.
Κι έλεγε η κότα
Η δύσπιστη Καρλότα
Έλεγε στην αλεπου
Την ύπουλη Πουπού:
-Χαίρομαι πολύ
που σου αρέσω
αλλά δυστυχώς
δε θα μπορέσω![…]
- Δε σχεδιάζω επιθέσεις.
Έχω άριστες προθέσεις!
Είσαι της καρδιάς μου η σταρ!
Έλα, πάμε σε ένα μπαρ! […]
έχεις αμέτρητα χαρίσματα
και κάνεις εξαίσια
ορνιθοσκαλίσματα.
Όταν σε ακούω
Να κάνεις «κο κο κο»
Νοιώθω ρίγος μαγικό.
Αχ, μπορώ να σε κοιτώ αιώνια
Τύφλα να χουν τα παγώνια! […]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.