@ Pavlitos: Ναι, εν μέρει. Όντως ο θάνατος, μας φοβίζει ή όχι, είναι ένα ''αδιαπέραστο'' προς το παρόν εμπόδιο. Συνεπώς εκεί που η λογική του ανθρώπου σταματά να υφίσταται, καθώς και ίδιος παύει να υπάρχει, έρχεται η φαντασία του για να καλύψει το ''χάσμα''. Δε θέλουμε ουσιαστικά να πιστέψουμε πως κάποτε θα πάψουμε να υπάρχουμε εντελώς. Μας αρέσει να ελπίζουμε σε μια ''συνέχεια'' που πολλές φορές της δίνουμε και καλύτερη ακόμα εικόνα από την τωρινή μας ζωή. Εν ολίγοις προσωπικά πιστεύω πως η όλη ιδέα της μεταθανάτιας ζωής προκύπτει από την αδυναμία και συνάμα τον εγωισμό του ανθρώπου να δεχτεί πως δεν είναι παντοτινός.
@ Vampi: Συναυλία.
@ savoulinho: Αν και δεν έχω κάνει σχεδόν τίποτα από όσα θέλω να κάνω, μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος με την τροπή που έχει πάρει.
@ Vampi: Όχι.
@ savoulinho: Όχι.
Δε σας προλαβαίνω ρε.
Σου αρέσουν οι ''γήινοι'' ή οι ''θαλάσσιοι'' ήχοι περισσότερο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.