Η παγκόσμια διακυβέρνηση θεωρητικά εξασφαλίζει την ειρήνη με την ίδια λογική που η Αθήνα δεν πολεμάει τη Σπάρτη πλέον. Το θέμα είναι ότι αυτό ποιυ παγκοσμίως κυβερνά είναι το ψέμα, και κυβερνά ήδη. Κι άν προκύψει λοιπόν θεωρητικά αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση, η Αθήνα μπορει να μήν πολεμά τη Σπάρτη με στρατεύματα, όμως μπορεί να την πολεμά, και οχι μονο, να την κατατροπώνει, στα κεντρα εξουσίας.
Ετσι βρίσκω το ένα ανεξάρτητο απο το άλλο. Μια παγκόσμια κυβέρνηση μπορει να ειναι αριστερή, που σημαίνει , θεωρητικά πάντα, ιδεολογικα προσανατολισμένη, ειλικρινής, δίκαιη, με γνόμωνα την επίλυση των προβλημάτων και όχι την δημιουργία δύο κατηγοριών παγκόσμιων πλέον πολιτών, των προβληματικών που φροντίζουν για την καλοπέραση των απροβλημάτιστων.
Μπορει όμως να είναι η ίδια παγκόσμια κυβέρνηση μια δικτατορία των εντυώσεων (δικτατορία των όπλων πλέον παγκόσμια δεν γίνεται, θα προκύψει εξέγερση) όπου ακριβώς θα ισχύει η πόλωση και όλες οι άθλιες διακρίσεις και όλα τα εγκλήματα του καπιταλισμού θα καλπάζουν ανενόχλητα, μάλιστα με τοιυς περισσότερους να το ονομάζουν αυτό ελευθερία.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω για ποιό απο τα δύο μοντέλα παγκόσμιας κυβέρνησης μιλούσε ο κ. Τσίπρας γιατί δεν τον γνωρίζω προσωπικά.