Σήμερα γράφαμε Κείμενα. Μας έβαλε τον
Ερωτόκριτο. (το απόσπασμα που η Φροσύνη πηγαίνει στο κελί που είναι φυλακισμένη η Αρετούσα απο τον πατέρα της.)
Αρκετά εύκολο..Το β2 θέμα έλεγε: ΄΄
Υποτίθεται ότι είστε η Αρετούσα. Καταγράψτε τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας στο ημερολόγιο σας.΄΄
Μόλις το είδα λέω τέλεια πολύ ωραίο θέμα.. θα ενσαρκώσω την Αρετούσα και θα γράψω ιστορία..

Eνώ μας είχε περιορισμό ( έως και 80 λέξεις ) εγώ έγραψα μια σελίδα..

Τέλως πάντων για να καταλάβετε τι έγραφα εκεί μέσα, η παρακάτω είναι η τελευταία πρόταση τους γραπτού μου:
΄΄Κάθε Ανατολή θα σηματοδοτεί την αρχή της αγάπης μας και κάθε Δύση το ζοφερό τέλος της. Αντίο. 
Αφου το άφησα και έφυγα, ενώ περίμενα έξω στον θάλαμο για να τελειώσουν και οι άλλοι έρχεται η καθηγήτρια έξω και μου λέει:
-
Πολύ ωραίο αυτό που έγραψες, μπράβο. 
- Ήταν λίγο πολύ όμως! Σας άρεσε; Την τελευταία πρόταση την διαβάσατε; 
- Ναι πως..Πολύ ωραία!
Αφού τελειώσαμε πήγε μέσα και εγώ εξακολουθούσα να κάνω πέρα δώθε στο διάδρομο..

Με βλέπει μια άλλη φιλόλογος και μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος της..με πιάνει αγκαζέ και μου λέει:
-Εσύ το έγραψες εκείνο το κείμενο;
-Ναι εγώ! 
-Πάρα πολύ ωραίο. Μπράβο σου.. 
-Σας άρεσε; 
-Ναι. Να σου πω. Αγαπάς κανένα παιδί; 
-Μπήκα απλά μέσα στο πετσί το ρόλου..αυτό είναι όλο..
Mε ενημέρωσαν παιδιά που είχαν μείνει μέσα ότι το διάβαζαν και γελούσαν!!

Αυτά ειναι!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.