εγώ ως φτωχός, πιστεύω εις βάθος στην ισχύ της παροιμία
θα γυρίσει ο τροχός κλπ, τη συνέχεια την ξέρετε

.
τις προάλλες ας πούμε που πήγαινα φέτες με το ποδήλατο, μου πετάχτηκε ένα παπί από στοπ κι έφαγα τα μούτρα μου (το γόνατό μου για την ακρίβεια

) κι έκατσα στο πεζοδρόμιο να σκουπίσω τα αίματα με ένα χαρτομάνδηλο, αλλά βρώμαγε βοθρίλα από τη διπλανή σχάρα και καθώς της έριξα ένα βλέμμα αηδίας είδα ένα 2ευρο δίπλα της και πήγα σε ένα κοντινό περίπτερο μπας κι είχε hansaplast, αλλά δεν είχε και είπα "δε μαμιέται, ας χτυπήσουμε ένα παγωτάκι" και πήγα στο ψυγείο και είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου το magnum gofretto και το αγόρασα και μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ και το ερωτεύτηκα και από τότε τρώω από ένα μέρα παρά μέρα (σήμερα αμάρτησα, έφαγα δύο

). α! και μου μειναν και 80 λεπτά ρέστα και μαζί με το μισόευρο που μου πέταξε λανθασμένα το μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων το πρωί όταν έβγαζα ticket για να πάω στη σχολή, πήρα το ίδιο παγωτό για τον μπαμπά μου, αλλά δεν του άρεσε ιδιαίτερα και μου έλεγε ότι τα νιρβάνα είναι πιο ωραία παγωτά (αν του ξαναπάρω παγωτό, να μου τρυπήσετε τη μύτη

).
ψ. το παπί στα φρύδια του βέβαια, σηκώθηκε κι έφυγε. καλά να πάθει. ίσως δεν έχει μάθει ακόμα πόσο ωραίο παγωτό ειναι το magnum gofretto. άσε που δεν παίζει να πετύχεις περσινό μιας και βγήκε φέτος.