Μελοποιημενη ποίηση

[glayki]

Δεδομένου ότι μου αρέσει πολυ η προσπάθεια απόδοσης στίχων συνοδεία μουσικής και εφόσον δεν βρήκα ανάλογο θέμα είπα να ξεκινήσω το εξής με ποιήματα ελληνικά ή μη

 

[Υδροχόος]

Ωραίο θέμα...

Ήρθα μ΄ ένα - πολύ - αγαπημένο μου...

 

[Aleksa]

 

[glayki]

 

[Aleksa]

 

[Υδροχόος]

 

[Aleksa]

 

[Lasher]

Και κάτι από μοντέρνα ποίηση. Δήμητρα Αγγέλου, μελοποιημένη από τη Nalyssa Green

 

[Aleksa]

 

[glayki]

Λειβαδίτης



Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Απόδοση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Γιώργος Μιχαλακόπουλος
Και να που φτάσαμε εδώ
χωρίς αποσκευές
μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.

Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα.
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται.

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα.
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ’ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες.
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ’ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο.

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι, που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά… αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά…
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ’ αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.

 

[Υδροχόος]

 

[Aleksa]

 

[Aleksa]

(Από το ποίημα της Κατίνας Παϊζη)

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις
καλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.
Απ’ τη ζωή μου επέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά.

Τα χέρια μου δεν έδεσα τριγύρω στο λαιμό σου.
Δεν έσταξε απ’ τα μάτια μου το δάκρυ μου θολό.
Κουνούσα το μαντίλι μου αλαφρά στο μισεμό σου
και σιωπηλά σου ευχότανε η ψυχή μου στο καλό.

Δεν είδες το τρεμούλιασμα των κουρασμένων μου ώμων.
Δε μάντεψες τη θύελλα που εκλειούσα στην ψυχή.
Μήτε πως ήμουν σύντροφος των μακρινών σου δρόμων
κι όλη μου η σκέψη ανέκφραστη σ’ άγγιζε προσευχή.

Κι αν ήρθαν μέρες πένθιμες και νύχτες θολωμένες,
που η μοναξιά με τρόμαζε και μου ?παιρνε το νου,
τώρα κρατώ στη θύμηση στιγμές ευτυχισμένες
κάποιου καιρού αλησμόνητου ωραίου κι αληθινού.

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
ω εσύ, του πρώτου ονείρου μου γλυκύτατη πνοή,
αιώνια θα το τραγουδώ κι εσύ δε θα το μάθεις
πως οι στιγμές που μου ?δωσες αξίζουν μια ζωή.

 

[glayki]

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης







Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να ‘ρθούνε, να βρουν συντροφιά.



Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, σταμνί για να πιει ο καημός κι ανάμεσά μας θα στέκει ο πόνος, του κόσμου αδερφός.



Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα ‘ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

 

[Nascentes morimur]

του Νίκου Ξυδάκη
σε ποίηση της Σαπφούς
και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη

Αθάνατη Αφροδίτη, του Διός κόρη,
όλο παγίδες στήνεις της αγάπης,
Δέσποινα παρακαλώ,
μη, να χαρείς μη, ρίχνεις άλλο βάρος
από καημούς και πίκρες στην ψυχή μου.

Δέσποινα παρακαλώ,
μη να χαρείς.

Τι να 'ναι πάλι, τι;
εκείνο που ποθεί η τρελή καρδιά μου.
Ποια να 'ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.
Ποια να πονέσεις σ' έκανε Σαπφώ;
Ποια να 'ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.

Έλα λοιπόν ακόμα μια φορά
να με λυτρώσεις απ' τα βάσανά μου.

 

[glayki]

Πολλέσ φορέσ στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
Με βότανα το στήθοσ του να τρίβει οι θερμαστέσ
Του κάκου' γνώριζεν αυτόσ καθώσ το ξέρουμ' όλοι
Ότι του αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτέσ
Κάποια βραδιά ωσ περνούσαμε από το bay of bisky
Μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί
Ο πλοίαρχοσ είπε "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
Και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί

 

[glayki]

 

[Aleksa]

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης


Του μικρού βοριά παράγγειλα, να ‘ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι
Γιατί στο σπίτι π’ αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει

Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές
Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί

Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα ‘χασα κι έπεσα στον χειμώνα
Σαν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεύει
Βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει.

 

[ultraviolence]

Η Σαβίνα Γιαννάτου ερμηνεύει το ποίημα Μόνο, του Καρυωτάκη.

Όλα έπρεπε να γίνουν.
Μόνο η νύχτα δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ’ναι

 

[ultraviolence]

Εκπληκτική. Από τις πιο εκφραστικες και αισθαντικες ελληνικές φωνές.

Κι εδώ, πιο ώριμη αλλά εξίσου μαγευτική εκτέλεση. Μάλλον την προτιμώ περισσότερο. Ο πιανίστας της ΕΡΤ, εκπληκτικός.