Κάθε φορά που βλέπω το nick σου μου θυμίζεις τα πρώτα κατοικίδια που είχα. Δύο παπαγαλάκια ακριβώς σαν και αυτά.
Ο μπλε ήταν αρσενικός και τον λέγαμε Alma γιατί ήταν πολύ αγαθιάρης (ψυχούλα) και η πράσινη ήταν θηλυκιά και τη λέγαμε Μπίλια. Δεν τα είχαμε σε κλουβί. Ήταν πολύ εξοικειωμένα μαζί μας. Τα είχαμε τελείως ελεύθερα.Δεν έφευγαν. Μόνο όταν έπρεπε να τα μεταφέρουμε τα βάζαμε σε κλουβί. Που λέτε μεγάλος έρωτας ο Alma με την Μπίλια. Χρόνια.....Ώσπου μια μέρα γύρισα από το σχολείο και βρήκα τον Alma νεκρό. Τον είχε σκοτώσει η Μπίλια με πολλαπλά τσιμπήματα στο κεφάλι επειδή είχε αυγά στη φωλιά της και είχε γίνει πολύ επιθετική.
Τέσπα...ιστορίες για αγρίους. Αλλά ναι μου θυμίζεις τα παπαγαλάκια μου κάθε φορά που σε βλέπω.

Ο Alma και η Μπίλια....