
14-12-07

05:28
Έχω απολυθεί εδώ και κάτι μήνες πλέον και ομολογουμένως έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τον στρατό. Υπήρξαν φορές που γούσταρα την εκπαίδευση, την παρέα, τον χαβαλέ και την ξεγνοιασιά και άλλες που μισούσα τους πάντες και τα πάντα, ήθελα τον χώρο μου, το σπιτικό φαγητό, που ήμουν ξεθεωμένος αλλά έπρεπε να κάνω γερμανικό κ.α.
Παρόλα αυτά, ήδη τα αρνητικά έχουν αρχίσει να ξεχνιούνται και αυτή η αίσθηση του να μην είσαι υπεύθυνος για αποφάσεις ζωής να μου λείπει. Έκανα 9 μήνες στο στρατό και χαίρομαι για αυτό. Δεν θεωρώ ότι έχασα παντελώς τον χρόνο μου καθώς όσο περίεργο ή χαζό και αν ακούγεται νομίζω ότι ο χρόνος στο στρατό και οι συνθήκες με ηρέμησαν κάπως. Έχω σίγουρα ιστορίες να διηγούμαι (σε άντρες, γιατί οι γυναίκες τις συχαίνονται
) με κλοπή όπλου, καψώνια, ασκήσεις, πλάκες... Ήταν ένα ενδιαφέρον διάστημα της ζωής μου, από το οποίο θα έχω για πολύ καιρό αναμνήσεις. 
Τα γράφω αυτά γιατί είχα πει ότι θα γράψω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και έβλεπα και φωτογραφίες τώρα, οπότε τα θυμήθηκα
Παρόλα αυτά, ήδη τα αρνητικά έχουν αρχίσει να ξεχνιούνται και αυτή η αίσθηση του να μην είσαι υπεύθυνος για αποφάσεις ζωής να μου λείπει. Έκανα 9 μήνες στο στρατό και χαίρομαι για αυτό. Δεν θεωρώ ότι έχασα παντελώς τον χρόνο μου καθώς όσο περίεργο ή χαζό και αν ακούγεται νομίζω ότι ο χρόνος στο στρατό και οι συνθήκες με ηρέμησαν κάπως. Έχω σίγουρα ιστορίες να διηγούμαι (σε άντρες, γιατί οι γυναίκες τις συχαίνονται


Τα γράφω αυτά γιατί είχα πει ότι θα γράψω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και έβλεπα και φωτογραφίες τώρα, οπότε τα θυμήθηκα

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.