Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 68.443 εγγεγραμμένα μέλη και 3.564.674 μηνύματα σε 105.981 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 364 άτομα.
Η Sofaki Loony αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, επαγγέλλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει από Ιταλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 158 μηνύματα.
Τι ωραίο thread!
Να κάτι και από εμένα, ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι..
Του έρωτα ο δόλος
κι όλου του κόσμου ο στόλος
εμένα πια δε με χωρά
μου φτάνει η βάρκα του ψαρά
με πάει και με φέρνει
και τα μυαλά μου παίρνει
με ταξιδεύει στ’ ανοιχτά
νέοι ορίζοντες ξανά.
Τα βράδια μου τα έρμα
εγώ τα `χω διαλεγμένα
θέλει κομμάτι υπομονή
να περπατάς χωρίς ντροπή.
Πού `σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να `ναι υπερβολές,
κλείνω τ’ αυτιά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό, τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα φίλε
και από πίσω σκύλε
τα λόγια σου τα ψεύτικα
βρε αρκετά τ’ ανέχτηκα
που όλο βιτρίνα αλλάζεις
ξέρεις, δε με τρομάζεις,
που όλο τα ρούχα αλλιώς φοράς
να ξέρεις μάγκα, δε μετράς.
Υπάρχει κι άλλος τρόπος
για να σωθεί ένας τόπος
παράτα τις υπεκφυγές
και μη φοβάσαι τις ντροπές.
Πού `σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να `ναι υπερβολές,
κλείνω τ’ αυτιά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό, τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.
Υπάρχει κι άλλος τρόπος
είν’ της καρδιάς ο δρόμος
περπάτησέ τον και θα δεις,
στο τέλος θα με θυμηθείς.
Πού `σαι ρε μάγκα φουκαρά
δε βρήκες ποτέ σου έναν ψαρά
να ταξιδέψεις.
"Μου μοιάζουν να 'ναι υπερβολές/κλείνω τ'αυτιά μου" κατά το άσμα, με ένα τρόπο ... λιγότερο επιφανειακό από ένα ... απλό "la la la", το οποίο βαφτίζουμε εύπεπτο και αποδίδουμε με ευκολία στην ιδιότητα της ηλικίας να δημιουργεί πλασματικές καταστάσεις! Αλλά τι άλλο είναι το έντεχνο τραγούδι παρά "ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες", όπως γράφει ο Θεοδωράκης... Δεν μοιάζει ... επιδερμικό;
Μάλλον όχι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Την πρώτη φορά που ανέβασα το συγκεκριμένο άσμα, το συνόδευαν τα παρακάτω...
Θα κρατήσω τα ίδια, μιας και τίποτα δεν έχει αλλάξει, έστω κι αν τίποτα δεν είναι όπως...παλιά!!
"αναλογικοί άνθρωποι σε ψηφιακή εποχή"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το Ερωτικό πρόκειται για ένα πολύ όμορφο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, που μελοποίησε ο Νίκος Ξυδάκης και ερμήνευσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Η εκτέλεση που ανέβασα δεν είναι της Ελευθερίας αλλά είναι εξίσου όμορφη! Το ποίημα αφορά έναν έρωτα του ποιητή που εν έτει 1928 ήταν αιτία απογοήτευσης για τον Λαπαθιώτη. Αυτό το συναίσθημα αποτύπωσε μέσα στους παρακάτω στίχους, η ακροστιχία των οποίων μας δίνει ένα όνομα...
Καημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι στο στενό Ώσπου να πέσει η σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου. Στενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για καιρό Τι μου στοιχίζει στην καρδιά το ξαναπέρασμά του. Ας είναι, ωστόσο, τι ωφελεί, γυρεύω πάντα το φιλί Στέρνο φιλί πρώτο φιλί και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί, αχ καρδιά μου, που μου το τάξανε πολλοί Κι όμως δε μπόρεσε κανείς, ποτέ να μου το δώσει. Ίσως μια μέρα όταν χαθώ, γυρνώντας πάλι στο βυθό Και με τη νύχτα μυστικά γίνουμε πάλι ταίρι Αυτό το ανάρευτο φιλί που το λαχτάρησα πολύ Σαν μια παλιά της οφειλή να μου το ξαναφέρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.