Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 68.649 εγγεγραμμένα μέλη και 3.581.863 μηνύματα σε 106.516 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 569 άτομα.
Αδύνατος, χλωμός και κουρασμένος
στα τάστα της κιθάρας σου μπλεγμένος
το τσιγαράκι σβήνεις, βγαίνεις στη σκηνή
βάζεις το βίσμα, ανάβεις τον ενισχυτή...
Το λουρί της κιθάρας, σαν περνάς στον ώμο
σαν άγγελος μοιάζεις, που βγήκε στο δρόμο.
Και σ’ αγαπώ, με μιαν αγάπη μαγική
σα μουσική
σαν τη μουσική...
Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή Εσύ
Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή πάλι μια λέξη μοναχά σου `χα πει σ’ αγαπάω
Guest 709611
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει...
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε...
Ο άνθρωπος σου θα ‘θελα να ‘μαι
Στην αγκαλιά σου να ξυπνάω, να κοιμάμαι
Να μην υπάρχω σαν μυστικό σου
Να είμαι έρωτας και άνθρωπος δικός σου
Ο άνθρωπος σου…
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο, θα περάσει, θα μου πεις
Πες μου στο κορμί μου πως αφήνεις
το σημάδι του σκορπιού
και τις νύχτες πως με δένεις
μέσα στη φλόγα του φιλιού.
Πως ζητάς να με διαλύσεις
στο βυθό της λογικής σου
εκτονώνεις σκόρπιες συνειδήσεις.
Guest 709611
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.