Αφιερώσεις

[parafernalia]

 

[Nascentes morimur]

..You're not the easiest person that I ever got to
know
And it's hard for us both to let our feelings show
Some would say
I should let you go your way
You'll only make me cry
But if there's one guy, just one guy
Who'd lay down his life for you and die
It's hard to say it
I hate to say it

But it's probably me..

 

[Nascentes morimur]

"Ας ξεχάσουμε με γενναιοδωρία, εκείνους που δε μπορούν να μας αγαπήσουν."

P. Neruda

 

[parafernalia]

 

[Nascentes morimur]

*a moment to feel/mood

Spoiler

I labor, I spend, I strive, I design, I love, I cling, I uphold, I give way, I envy, I long, I scorn, I die, I hide, I want.
Saul Bellow.

 

[parafernalia]

 

[Nascentes morimur]

Τα σκαλοπάτια των πλευρών μου στενεύουνε στη σκέψη
πως η φωνή σου θα μπορούσε να γεμίσει το λαρύγγι μου..

*a moment to feel/nightvibes

 

[parafernalia]

My Prussian blue electric clock
Alarm bell rings, it will not stop
And I can see no end in sight
And search in vain by candlelight
For some long road that goes nowhere
For some signpost that is not there
And even my befuddled brain
Is shining brightly, quite insane

The chandelier is in full swing
As gifts for me, the three kings bring
Of myrrh and frankincense, I'm told
And fat old Buddhas, carved in gold
And though it seems they smile with glee
I know in truth they envy me
And watch as my befuddled brain
Shines on brightly, quite insane

Above all else, confusion reigns
And though I ask, no one explains
My eunuch friend has been and gone
He said that I must soldier on
And though the Ferris Wheel spins round
My tongue, it seems, has run the ground
And croaks as my befuddled brain
Shines on brightly, quite insane

Shine on
Shine on, hey
Shine on, shine on

 

[parafernalia]

R.I.P. Notis Mavroudis

 

[glayki]

 

[Guest 881237]

 

[Nascentes morimur]

”...And every time I pass that way
I always hear my name
Then onward in my journey
I come to understand
That every hair is numbered
Like every grain of sand.”

 

[parafernalia]

Μία αφιέρωση και στον σκύλο μου που πριν τον γνωρίσω τον φωνάζανε...

Spoiler

 

[glayki]

Στις στιγμές

 

[Nascentes morimur]

Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα,
πρέπει να υψώσουμε δεόντως του ονείρου μας τη σκάλα,

γιατί η ζωή που ζούμε δε χορταίνει με οξυγόνο,
δεν υποκλίνεται στο τίποτα, στο πρέπει και στο μόνο.

 

[glayki]

Ονειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου κατακορύφως.

 

[parafernalia]

 

[Nascentes morimur]

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει;
Πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει;

Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε.

Άραγε θα θυμάται κάποιος τ’ όνομά μας,
τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας;

Άραγε υπήρξαμε ποτέ;

έγινε η απώλεια συνήθειά μας ...

Spoiler

έγινε η απώλεια συνήθειά μας ...

Βάλτε να πιούμε...​

(για τις μοναξιές που σιγοζούνε
για τα κενά σπίτια,
για τον κενό χρόνο,
τις κενές αγκαλιές, το κενό μυαλό, τις κενές ψυχές.)

​

* Θάνος Ανεστόπουλος
( 3 Φεβρουαρίου 1967 )

Spoiler

Θάνος Ανεστόπουλος - Βικιπαίδεια

el.wikipedia.org

 

[glayki]

στη σωτήρια γείωση

 

[Himela]

@Termite θα σου αρέσει