Αποσπάσματα από βιβλία που αγαπάμε

[Guest 982117]

«Οι αναμνήσεις, ακόμη κι οι πιο αγαπημένες και οι πιο ανεκτίμητες, κάποια στιγμή σβήνουν, ξεθωριάζουν εκπληκτικά γρήγορα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει μ’ εμένα. Οι αναμνήσεις μου, εκείνες οι πολύτιμες κι ανεκτίμητες αναμνήσεις μου, δεν ξεθωριάζουν ποτέ».(1)


«Εάν έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε τέλειοι, δεν θα φτάσουμε ποτέ σε εκείνο το σημείο, σε εκείνο το ύψωμα που προσπαθούμε να κατακτήσουμε».(2)

― Kazuo Ishiguro, Απομεινάρια Μίας Ημέρας.(2)

― Kazuo Ishiguro, Μη με αφήσεις ποτέ(1)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 892943]

«Οι αναμνήσεις, ακόμη κι οι πιο αγαπημένες και οι πιο ανεκτίμητες, κάποια στιγμή σβήνουν, ξεθωριάζουν εκπληκτικά γρήγορα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει μ’ εμένα. Οι αναμνήσεις μου, εκείνες οι πολύτιμες κι ανεκτίμητες αναμνήσεις μου, δεν ξεθωριάζουν ποτέ».(1)


«Εάν έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε τέλειοι, δεν θα φτάσουμε ποτέ σε εκείνο το σημείο, σε εκείνο το ύψωμα που προσπαθούμε να κατακτήσουμε».(2)

― Kazuo Ishiguro, Απομεινάρια Μίας Ημέρας.(2)

― Kazuo Ishiguro, Μη με αφήσεις ποτέ(1)

Αν και θέλω πάρα πολύ να διαβάσω Καζούα Ισιγκούρο, τα συγκεκριμένα αποφθέγματα μου φάνηκαν αρκετά χλιαρά. Το πρώτο ίσως και να το εκτιμούσα, αν διάβαζα το βιβλίο και το συσχέτιζα. Το δεύτερο, δε μας λέει κάτι που δεν ξέραμε, έστω με ιδιαίτερο τρόπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NastStorm]

Ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη του εαυτού μας. Να πραγματοποιήσουμε τις επιταγές της φύσης μας – γι’ αυτό το σκοπό ήρθαμε στη γη.
Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους στις μέρες μας. Έχουν ξεχάσει το ύψιστο καθήκον, το χρέος που έχουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Φυσικά είναι γεμάτοι.Αλλά οι ίδιες τους οι ψυχές πεινούν και είναι γυμνές.
Το θάρρος έχει εκλείψει απ’ την φυλή μας. Ίσως και ποτέ να μην το είχαμε.
Ο φόβος μπροστά στην κοινωνία, που είναι η βάση της ηθικής, ο φόβος μπροστά στο Θεό, που είναι το μυστικό της θρησκείας- αυτά μας κυβερνούν. Αλλά….."…"πιστεύω ότι αν ένας άνθρωπος ζούσε τη ζωή του με πληρότητα, αν την εξαντλούσε ως την τελευταία της σταγόνα, αν έδινε μορφή σε κάθε του συναίσθημα κι έκφραση σε κάθε του σκέψη, αν υλοποιούσε κάθε του όνειρο- πιστεύω ότι ο κόσμος θα κέρδιζε μια τόσο καινούρια και ορμητική χαρά, που θα ξεχνούσε όλες τις αρρώστιες του μεσαιωνισμού και θα επιστρέφαμε στο ελληνικό ιδεώδες- ίσως και σε κάτι λεπτότερο, πλουσιότερο κι από το ελληνικό ιδεώδες. ευσπλαχνία. Ταΐζουν τους πεινασμένους και ντύνουν τους ζητιάνους.
Oscar Wilde - Το πορτραιτο του Ντοριαν Γκρέυ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

"Είναι γνωστό ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν νοιάζονται και τόσο για τους άλλους. Ούτε οι πολύ δυστυχισμένοι νοιάζονται. Αυτοί που απλώνουν το χέρι, είναι εκείνοι που το παλεύουν. Εκείνοι αναζητούν συνοδοιπόρους στην ανηφόρα, συνταξιδιώτες στ’ όνειρο, συγκατοίκους. "
Α. Παπαδάκη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RafAspa94]

''Μέσα στην ψυχή μου επρόβαλες και το ’ξερα πως θα ’λθεις. Και Σε περίμενα. Σε περίμενα όπως η γη τον χειμώνα παγωμένη κι έρημη πονεί και περιμένει. Είσαι Συ η άνοιξη κι έρχεσαι και προχωρείς αγάλια, αγάλια, μέσα στην ψυχή μου. Στο διάβα Σου ανοίγονται κι ανθούν κι ευωδιάζουν οι σκέψεις μου. Κάτω από τα πόδια Σου φυτρώνει και χαμογελά το χρώμα της ελπίδας. Η αναπνοή Σου θερμή και παρηγορήτρα διαβαίνει απάνω από την ψυχή μου και ξυπνούν από τη νάρκη των ανέρωτων χειμώνων τα όνειρά μου και Σε βλέπουν χωρίς έκπληξη και Σου χαμογελούν. Το ’ξεραν πως θα ’λθεις. Κάποια πουλιά ανοίγουν μέσα μου τα μάτια των και ξετινάσσουν τα φτερά. Κι Εσύ χαμογελάς και προχωρείς αγάλια, αγάλια, βασίλισσα μέσα στην ψυχή μου . ''
Νίκος Καζαντζάκης . Όφις και Κρίνο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

...Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.
Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας... Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...
Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς ... Όμως το αφήσαμε για αύριο ... Για να πάμε που;
Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας..
Χρόνης Μίσσιος, Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

“I DON'T CARE!" Harry yelled at them, snatching up a lunascope and throwing it into the fireplace. "I'VE HAD ENOUGH, I'VE SEEN ENOUGH, I WANT OUT, I WANT IT TO END, I DON'T CARE ANYMORE!"
"You do care," said Dumbledore. He had not flinched or made a single move to stop Harry demolishing his office. His expression was calm, almost detached. "You care so much you feel as though you will bleed to death with the pain of it.”

-J.K. Rowling, Harry Potter and the Order of the Phoenix

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

"Καμια φορα η κοτα ειναι ο τροπος που εχει το αυγο να κανει ενα ακομα αυγο"
- Richard Dawkins "The selfish gene".

"Δεν υπαρχει οσμη πιο αποτροπαια απο την κακοφορμισμενη καλοσυνη. Αν ξερω σαν γεγονος οτι καποιος ερχεται στο σπιτι μου με συνειδητο πλανο να μου κανει καλο, οφειλω να τρεξω για τη ζωη μου"
- James David Trudeau "Walden;or a life in the woods".

"Was he happy? Was he free? This question is absurd.
Had anything being wrong we would certainly have heard"
- Η.W. Auden "the unknown citizen" τεχνικα ειναι ποιημα, αλλα ολοκληρο ειναι καταπληκτικο.

"And do you think that unto such as you
A maggod minded, starved fanatic crew
God gave a secret but denied it me?
Well, well, what matters it? Believe that too"
- Omar Khayyam "The rubaiyat of Omar Khayyam"

Και περιπου 132.711 ακομα που δεν θυμαμαι

Himmela: Εψαξα στο ιντερνετ λιγακι αλλα δεν βρηκα απο ποια συλλογη της παπαδακη ειναι αυτο, μπορεις να με βοηθησεις?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Himmela: Εψαξα στο ιντερνετ λιγακι αλλα δεν βρηκα απο ποια συλλογη της παπαδακη ειναι αυτο, μπορεις να με βοηθησεις?

"Αν ήταν όλα αλλιώς".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 874453]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[meetmeinmontauk]

Ίσως πρέπει να ξεφλουδιζουμε τις σημασίες μία μία ώσπου η Βέρθα να πάψει να σημαίνει οτιδήποτε άλλο από την ίδια τη Βέρθα. Μόλις της αφαιρέσουμε τις πλεοναζουσες σημασίες, εκείνος θα την δει σαν το τρομαγμένο, γυμνό ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο πλάσμα, που είναι κι εκείνη κι αυτός και όλοι μας.

Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Irvin Yalom

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 092312]

Όλοι έχουμε ανάγκη να μας κοιτάνε . Ανάλογα με τί είδους είναι το βλέμμα κάτω απ΄το οποίο θέλουμε να ζούμε , μπορούμε να καταταγούμε σε 4 κατηγορίες:
α) Η πρώτη αναζητάει το βλέμμα ενός ατέλειωτου αριθμού ανώνυμων ματιών, μ’ άλλα λόγια το βλέμμα του κοινού.
β) Στην δεύτερη κατηγορία εκείνοι που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το βλέμμα ενός πλήθους γνώριμων ματιών.
γ)Τρίτη η κατηγορία αυτών που έχουν ανάγκη να βρίσκονται κάτω από το βλέμμα του αγαπημένου προσώπου.
δ)Τέλος η τέταρτη η πιο σπάνια αυτών που ζουν κάτω απ΄τα φανταστικά βλέμματα πλασμάτων που είναι απόντα.Είναι οι ονειροπόλοι.

Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

What do you think, would not one tiny crime be wiped out by thousands of good deeds?”

“It would be interesting to know what it is men are most afraid of.”

“Through error you come to the truth! I am a man because I err! You never reach any truth without making fourteen mistakes and very likely a hundred and fourteen.”

- Έγκλημα και Τιμωρία, Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 874453]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Spoiler

O'Brien smiled slightly.
'You are a flaw in the pattern, Winston. You are a stain that must be wiped out. Did I not tell you just now that we are different from the persecutors of the past? We are not content with negative obedience, nor even with the most abject submission. When finally you surrender to us, it must be of your own free will. We do not destroy the heretic because he resists us: so long as he resists us we never destroy him. We convert him, we capture his inner mind, we reshape him. We burn all evil and all illusion out of him; we bring him over to our side, not in appearance, but genuinely, heart and soul. We make him one of ourselves before we kill him. It is intolerable to us that an erroneous thought should exist anywhere in the world, however secret and powerless it may be. Even in the instant of death we cannot permit any deviation.
In the old days the heretic walked to the stake still a heretic, proclaiming his heresy, exulting in it. Even the victim of the Russian purges could carry rebellion locked up in his skull as he walked down the passage waiting for the bullet. But we make the brain perfect before we blow it out. The command of the old despotisms was "Thou shalt not". The command of the totalitarians was "Thou shalt". Our command is "Thou art". No one whom we bring to this place ever stands out against us. Everyone is washed clean. Even those three miserable traitors in whose innocence you once believed -- Jones, Aaronson, and Rutherford -- in the end we broke them down. I took part in their interrogation myself. I saw them gradually worn down, whimpering, grovelling, weeping -- and in the end it was not with pain or fear, only with penitence. By the time we had finished with them they were only the shells of men. There was nothing left in them except sorrow for what they had done, and love of Big Brother. It was touching to see how they loved him. They begged to be shot quickly, so that they could die while their minds were still clean.'

George Orwell-1984

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βλα]

Από την "Πείνα" του Κνουτ Χάμσουν (1890)​

«Ψάχνω ασυναίσθητα τις τσέπες μου για δύο κορόνες. Ο ερωτισμός που αναδίδει κάθε κίνηση των περαστικών, το χαμηλό φως από τα φανάρια του γκαζιού, η ήσυχη νύχτα που δείχνει να εγκυμονεί κάτι, όλα μαζί έχουν αρχίσει να με επηρεάζουν: η ατμόσφαιρα που είναι πλημμυρισμένη από ψιθυρίσματα, αγκαλιάσματα, φλογερές εξομολογήσεις, μισόλογα, σιγανά βογκητά. Κάποιες γάτες ζευγαρώνουν με δυνατά νιαουρίσματα στην είσοδο του κήπου Μπλούμκβιστ. Κι εγώ δεν είχα καν δύο κορόνες. Ήταν ένα μαρτύριο, δυστυχία που όμοιά της δεν υπάρχει, να είμαι τόσο εξαθλιωμένος. Τι ταπείνωση, τι ντροπή! Κι άρχισα ξανά να σκέφτομαι το τελευταίο ψίχουλο της φτωχής χήρας που θα είχα κλέψει, το πηλήκιο ή το μαντήλι κανενός μαθητή, το σακούλι κανενός ζητιάνου, και θα τα είχα πάει στον παλιατζή χωρίς καμία αναστολή και θα τα ξόδευα για ένα ξεφάντωμα. Προκειμένου να παρηγορούμαι και να δικαιολογώ τον εαυτό μου, άρχισα να βρίσκω όλα τα πιθανά ελλατώματα σε αυτούς τους χαρούμενους ανθρώπους που με τριγύριζαν. Σήκωνα τους ώμους θυμωμένα και κοίταζα περιφρονητικά όλα εκείνα τα ζευγάρια που περνούσαν πλάι μου. Εκείνα τα ολιγαρκή βουτυρόπαιδα, τους φοιτητές που νόμιζαν πως γίνονταν Ευρωπαίοι θωπεύοντας το στήθος καμιάς μοδιστρούλας! Εκείνους του νεαρούς κυρίους, τραπεζίτες, μεγαλομπακαλάκηδες, δανδήδες της καλής κοινωνίας που δεν απέκρουαν ούτε τις γυναίκες των ναυτικών, παχιές κότες από την αγορά σάρκας, που δεν δίσταζαν να τους παραδοθούν στην πρώτη σκοτεινή είσοδο για ένα κύπελλο μπίρα! Τι σειρήνες, Θεέ μου! Η θέση δίπλα τους ήταν ακόμη ζεστή από τον πυροσβέστη ή σταβλίτη της προηγούμενης βραδιάς• ο θρόνος ήταν πάντα διαθέσιμος, πάντα ορθάνοιχτος – παρακαλώ, ανεβείτε!... Έφτυσα στο πεζοδρόμιο, χωρίς να με νοιάζει αν θα πετύχαινα κάποιον, θυμωμένος και γεμάτος περιφρόνηση για όλους εκείνους που τρίβονταν ο ένας πάνω στον άλλο και ζευγάρωναν μπροστά στα μάτια μου. Όρθωσα το κεφάλι μου και ένιωσα βαθιά μέσα μου πόσο ευλογημένος που μπορούσα να ακολουθώ τον σωστό δρόμο.»

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Cookie_Monster]

de Quincy, Suspiria.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

«Ένα μεγάλο μέρος της ζωής, τελικά, ανάγεται στο ερώτημα αν κάποιος μπορεί να πραγματοποιήσει τις φαντασιώσεις του, ή αλλιώς να καταλήξει να επιβιώσει μόνο μέσα από συμβιβασμούς που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Εγώ πιστεύω ότι ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι εδώ, πάνω στη Γη. Παράδεισος είναι το να ζεις μέσα στις ελπίδες σου και Κόλαση είναι το να ζεις μέσα στους φόβους σου. Και εξαρτάται απ’ τον καθένα τι απ’ τα δύο θα διαλέξει».

Η Τζέλυ σταμάτησε για λίγο. «Κάποτε το είπα αυτό στον Τσινκ κι εκείνος μου είπε, "Κάθε φόβος είναι εν μέρει ελπίδα και κάθε ελπίδα είναι εν μέρει φόβος – πάψε να χωρίζεις τα πράγματα και να παίρνεις τη μία ή την άλλη πλευρά". Ορίστε, όλο κάτι τέτοια λέει ο Τσινκ. Εσύ τι νομίζεις;»

***

Τομ Ρόμπινς – Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

«Ένα μεγάλο μέρος της ζωής, τελικά, ανάγεται στο ερώτημα αν κάποιος μπορεί να πραγματοποιήσει τις φαντασιώσεις του, ή αλλιώς να καταλήξει να επιβιώσει μόνο μέσα από συμβιβασμούς που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Εγώ πιστεύω ότι ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι εδώ, πάνω στη Γη. Παράδεισος είναι το να ζεις μέσα στις ελπίδες σου και Κόλαση είναι το να ζεις μέσα στους φόβους σου. Και εξαρτάται απ’ τον καθένα τι απ’ τα δύο θα διαλέξει».

Η Τζέλυ σταμάτησε για λίγο. «Κάποτε το είπα αυτό στον Τσινκ κι εκείνος μου είπε, "Κάθε φόβος είναι εν μέρει ελπίδα και κάθε ελπίδα είναι εν μέρει φόβος – πάψε να χωρίζεις τα πράγματα και να παίρνεις τη μία ή την άλλη πλευρά". Ορίστε, όλο κάτι τέτοια λέει ο Τσινκ. Εσύ τι νομίζεις;»

***

Τομ Ρόμπινς – Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν

Τον αγαπώ
Ειδικά το Villa Incognito είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.