Αποσπάσματα από βιβλία που αγαπάμε

Guest 982117 · 05-09-18

«Αν έχεις μπροστά σου έναν τοίχο», έλεγε στον εαυτό της η Σαραγώ, «το πιο ανόητο είναι να παίρνεις φόρα και να κουτουλάς. Κάθησε κάτω, βολέψου κι άρχισε να προβάλλεις σ’ αυτόν τον τοίχο τα τοπία της δικής σου ψυχής. Έτσι κι αλλιώς, στην ουσία, όλοι είμαστε μόνοι. Μπορεί ν’ ανήκουμε στην αγέλη, αλλά καθένας κοιτάζει το δικό του αστέρι».
Αλκυόνη Παπαδάκη.

Himela · 05-09-18

Μαρία με ξαφνιάζεις ευχάριστα. Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι και δική μου αγαπημένη και το βιβλίο αυτό είναι το τελευταίο που διάβασα. Μάλιστα έχω σημειώσει το εξής από αυτό το βιβλίο:

Αλλά δεν έκανε η Συρμαλιώ μεγάλες καταδύσεις στην ψυχή της. Δεν ήθελε να ταράζει τα νερά. Το μόνο που προσπαθούσε πάντα ήταν να κρατηθεί στην επιφάνεια. Να μη βουλιάζει.

Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι πραγματικα υπέροχη στη γραφή και τα νοήματα της ζωής. Κάθε της σελίδα περιέχει και μια σοφία ζωης, μια αφορμή για σκέψη.

Guest 982117 · 05-09-18

Ναι.

Αγγίζει πολύ τις ευαίσθητες ψυχουλες. .

Είναι τόσο ταλαντούχα όσο και ευρηματική
Υπεροχα λόγια αλλά και υπέροχα μαθήματα ζωής.
Η αλήθεια είναι όταν την διαβάζεις γοητευεσαι..
Θα την έλεγα μια γλυκιά μελαγχολία.
Επέλεξα και αυτό...

«"Να ονειρεύεσαι ..." μου `λεγε ένας φίλος που μ` αγαπούσε και με ήξερε καλά.

Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.

Παραπλανούν.

Καμιά φορά και σκοτώνουν.

Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ...

Δεν έχει νόημα.

Δεν έχει ουσία.

Να ονειρεύεσαι!

Κοίτα μόνο να `χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.

Τότε σώζεσαι ...

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;

Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!

Έχει και παρακάτω ...;

Έχει κι άλλο ...

Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!

Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»

Χαιρετω

Το βράδυ επιστρεφωμε κάτι όμορφο.

Guest 982117 · 05-09-18

Δε σου κράτησα ποτέ κακία... Παράπονο μόνο… Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου…
Να σου στείλω ένα μήνυμα…
Κι εσύ δεν άκουγες…
Ξέρεις....
ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου, για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του. Ο πόνος θέλει μια σκέψη, ενα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός,πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει, ώσπου να σε ρημάξει…
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα...
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή....
Και καθόλου οχυρωμένη...
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης ...Είχες πυξίδα .
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή. Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι. Εγώ το δικό μου το βούλιαξα .Ναυάγησα .Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα. Ταξίδευα σ’ ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ’ αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες. Όπου μου λέγαν πήγαινα….
@Himela
Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο της Παπαδάκη: «Το ταξίδι που λέγαμε»
Πόσο τα αγαπω...ξανά και ξανά τα διαβαζω!

Himela · 05-09-18

«Άσχετο, αλλά:
Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους.
Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων.
Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους.
Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή.
Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους.
Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα.
Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι.
Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των ανθρώπων.»

Αλκυόνη Παπαδάκη

Αφιερωμένο στον @Samael. :redface:

Samael · 05-09-18

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Αφιερωμένο στον @Samael.

Με κακομαθαινετε με τα ποιηματακια :redface:

.Ειναι πολυ ωραιο ομως :hug:

.

Guest 982117 · 05-09-18

Γράφω δύο ακόμα τελευταία ..να τα μοιραστώ μαζί σας! Γευτείτε τα emοtions μου
Βραδιά για αισθηματιες!!!
1)Θυμάσαι ένα χειμωνιάτικο πρωινό, που ήρθα..
και σε ξύπνησα χωρίς να με περιμένεις;
Σε πήρα από το χέρι και περπατήσαμε στους δρόμους,
μέσα στο κρύο και στη βροχή.
Δεν κάναμε τίποτα σπουδαίο.

2)Δεν λύσαμε κανένα πρόβλημα του κόσμου.
Κρατιόμαστε χέρι-χέρι, λέγαμε ό,τι μας ερχόταν
στο κεφάλι και γελούσαμε.
Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα να σε δω.
Πως δεν άντεχα να κουβαλήσω ως το βράδυ
την ψυχή μου.
Δε σου είπα πόσο μου είχες λείψει....
Αλκυόνη Παπαδάκη
Καληνύχτα

Himela · 05-09-18

Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από φόβο μην πληγωθείς;
Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα!
Κι όταν τσακίζεσαι, να ‘χεις το θάρρος να λες: Με γεια μου, με χαρά μου!
Φτου κι από την αρχή τώρα… Όχι κακομοιριές και κλαψούρες.
Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις…
Όταν κυλιέσαι μαζί της…
Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα…
Κρατάς τις αναμνήσεις σου και προχώρα…
Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο…
Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης…

"Όλα σε 'μένα βρήκαν να συμβούν;" Αυτή την καραμέλα γλείφεις συνεχώς και κλαίγεσαι. Όλα συμβαίνουν σε όλους μάτια μου. Στ΄ορκίζομαι......................Δες τα όλα από την αστεία τους πλευρά. Κάνε λίγο καλαμπούρι. Έστω και μαύρο. Ωφελεί. Κι αν θες να ξέρεις ο μεγαλύτερος χωρατατζής είναι ο Θεός. Ακόμα δεν το ΄χεις καταλάβει;

Αλκυόνη Παπαδάκη

Αφιερωμένα στη @sophie_96

Himela · 05-09-18

Το πιο αγαπημένο μου:

Ένα λοφάκι τη φορά, το βουνό φάνταζε ακόμη στα μάτια μας πελώριο! Δεν κάναμε κάτι σημαντικό, ανατρεπτικό ή εντυπωσιακό. Προσπαθούσαμε να πιαστούμε από μικρές χαρές ώστε να ξορκίσουμε το φόβο και την ανασφάλειά μας. Δε γράφαμε καμιά Ιστορία. Δε γεννηθήκαμε εμείς να κατακτήσουμε τις ψηλότερες βουνοκορφές. Αφήσαμε τα Ιμαλάια για άλλους!
Έλση Τσουκαράκη

Dreamer_SW · 05-09-18

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Αφιερωμένα στη @sophie_96

Είσαι η καλύτερη :inlove:

Υγ: Ωραία η Αλκυόνη Παπαδάκη Btw βαθύ νόημα έχουν τα έργα της ...

carpe_nochtem · 06-09-18

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Το πιο αγαπημένο μου:

Αυτό δεν το είχες καποτε στην υπογραφή; Το λάτρευα.

Himela · 06-09-18

Αρχική Δημοσίευση από carpe_nochtem:
Αυτό δεν το είχες καποτε στην υπογραφή; Το λάτρευα.

Ναι!!!!

Δείχνει ότι δε χρειάζεται όλοι να γίνουμε μεγάλοι και τρανοί για να βρούμε την ευτυχία. Μπορούμε να τη βρούμε και στα μικρά πράγματα και ας μείνουμε κι εμείς "μικροί".

Guest 874453 · 09-09-18

Το κομμένο σχοινί - Μ.Μπρεχτ

Το κομμένο σχοινί
μπορείς να το ξαναδέσεις
θα κρατήσει πάλι, ωστόσο
θα ‘ναι κομμένο.

Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε
μα εκεί που μ’ άφησες
δεν πρόκειται ποτέ
να με ξαναβρείς.

Guest 092312 · 10-09-18

Το αγαπημένο μου ποίημα:
https://m.poets.org/poetsorg/poem/ballad-reading-gaol
Some love too little, some too long,
Some sell, and others buy;
Some do the deed with many tears,
And some without a sigh:
For each man kills the thing he loves,
Yet each man does not die.

CiNeFiL · 11-09-18

“That’s the difference between the living and the dead, ennit? said the voice. It was Liza Hempstock talking, Bod knew, although the witch-girl was nowhere to be seen. “The dead dun’t disappoint you. They’ve had their life, done what they’ve done. We dun’t change. The living, they always disappoint you, dun’t they?"

The Graveyard Book by Neil Gaiman

ultraviolence · 11-09-18

"I saw the world I had walked since my birth and I understood how fragile it was, that the reality was a thin layer of icing on a great dark birthday cake writhing with grubs and nightmares and hunger."

The Ocean at the End of the Lane - Neil Gaiman.

Guest 982117 · 18-09-18

Ποιός να ναι ο ευαισθητος άνθρωπος;
Από:
Μαργαρίτα Καραπάνου
και το βιβλίο της Η ζωή είναι αγρίως απίθανη :

" Ίσως γι' αυτό και η βαθύτερη δικιά μου αδιαφορία και ψυχρότητα. Αλλά τι απίστευτο δώρο όταν κάποιος ή κάτι μ' αγγίξει. Τι λάθος η άποψη πως η ευαισθησία είναι να πάλλεσαι με το καθετί! Αντίθετα. Ο ευαίσθητος άνθρωπος είναι ψυχρός και αδιάφορος φαινομενικά. Απλώς είναι τρομακτικά εκλεκτικός. Οργανωμένο παραλήρημα. Για τους άλλους είναι τέρας. Είναι αλλού, γι' αυτό"

Sapphire · 18-09-18

Συλλογή: Ελεγεία και Σάτιρες
Συγγραφέας: Κώστας Καρυωτάκης
TΤίτλος: Σὰν δέσμη ἀπὸ τριαντάφυλλα

Σὰν δέσμη ἀπὸ τριαντάφυλλα
εἶδα τὸ βράδυ αὐτό.
Κάποια χρυσὴ, λεπτότατη,
στοὺς δρόμους εὐωδιά.
Καὶ στὴν καρδιὰ
αἰφνίδια καλοσύνη.
Στὰ χέρια τὸ παλτό,
στἀνεστραμμένο πρόσωπο ἡ σελήνη,
Ἠλεκτρισμένη ἀπὸ φιλήματα
θἄλεγες τὴν ἀτμόσφαιρα.
Ἡ σκέψις, τὰ ποιήματα,
βάρος περιττό.

Ἔχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δὲν ξέρω κὰν γιατὶ μᾶς ἦρθε
τὸ καλοκαίρι αὐτό.
Γιὰ ποιὰν ἀνέλπιστη χαρά,
γιὰ ποιὲς ἀγάπες,
γιὰ ποιὸ ταξίδι ὀνειρευτό.

Το διδασκαν στα σχολεια καποτε. Δε ξερω αν το κανουν ακομα, αλλα μου εχει μεινει χαραγμενο στην μνημη αυτο το συγκεκριμενο ποιημα απο τον Καρυωτακη, παρ'ολο που εχω διαβασει πολλα δικα του.

Τάσος97 · 19-09-18

"Thus, from the war of nature, from famine and death, the most exalted object which we are capable of conceiving, namely, the production of the higher animals, directly follows. There is grandeur in this view of life, with its several powers, having been originally breathed by the Creator into a few forms or into one; and that, whilst this planet has gone cycling on according to the fixed law of gravity, from so simple a beginning endless forms most beautiful and most wonderful have been, and are being evolved."
- Charles Darwin, The Origin of Species, 1859

Nihilist · 22-09-18

«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν...
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: "Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε"».

-Ιωάννης Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα

Αποσπάσματα από βιβλία που αγαπάμε

Guest 982117

Επισκέπτης

Συντονίστρια

Guest 982117

Επισκέπτης

Guest 982117

Επισκέπτης

Συντονίστρια

Τιμώμενο Μέλος

Guest 982117

Επισκέπτης

Συντονίστρια

Συντονίστρια

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Συντονίστρια

Guest 874453

Επισκέπτης

Guest 092312

Επισκέπτης

Διακεκριμένο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Guest 982117

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος