Ανάλαφρα ποιήματα και στίχοι μας

[fockos]

Σε αυτό το thread δημοσιεύουμε τα δικά μας ποιήματα




μέρα με βροχή

Ανοίγω την πόρτα,
η μέρα αρχίζει
να πάρω γάλα,
η βροχή αρχίζει.

Γίνομαι μούσκεμα
μα δε με νοιάζει,
δεν έχω ομπρέλα
αλλά δεν πειράζει.

Κοιτώ τον ουρανό
τον ήλιο να δω,
μα ήλιο δε βλέπω
κάτι γκρίζο αγναντεύω.

Σε πέντε λεπτά
η μέρα περνά
λούτσα γίνομαι
από τα πολλά νερά

Πάω στο σπίτι
μπάνιο να κάνω,
και όταν τελειώσω
για ύπνο θα πάω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gorgonokoritso]

ενα αστερι γεννιεται αναμεσα μας....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[koum]

Ένα στιχάκι που μου 'ρθε μόλις:


Ανέβηκα στην κερασιά
να κόψω ένα αγγούρι,
μα το κλαδί δεν άντεξε
και μου 'μεινε κουσούρι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τραγί]

Ριβεντζ
μπαϊ Τραγί

Εφυγες και με δυναμη εχτυπησες την πορτα
και για ενα μηνα ετρωγ'απ'τη λυπη μονο χορτα.
Στο τελος τα βαρεθηκα και ειπα ασταδιαλα
εγω ειμαι για καλυτερα , εγω ειμαι για μεγαλα.
Και αφου το δακρυ σκουπισα απ'το επανω χειλος
κι ο πεοντας ο πλαστικος εγινε πλεον φιλος,
αντιποινα σου σκαρωσα σε εκανα γελοιο,
το πιατο της εκδικησης τρωγεται παντα κρυο .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Ο αναπτήρας

Ανάβω φωτιά,
τσιγάρο να κάνω
χωρίς να έχω σπίρτο
γιατί δε μπορώ άλλο

Ανάβω φωτιά,
τα ξύλα να κάψω.
Που έκοψα από τα δέντρα πάνω.

Ανάβω φωτιά,
το τζάκι ανάβω
γιατι κάνει ζεστη.
και δεν μπορώ άλλο.

Ανάβω φωτιά
φαΐ να φάω
γιατί πεινάω

Όλα τα παραπάνω,
τα κάνω αμέσως
γιατί στην δεξιά την τσέπη
αναπτήρα έχω.

και αν δε με πιστεύετε
Νά τος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MakingMirrors]

Κότα-δικό μου

Χώσε με σε μια γωνία
ξέσκισέ με με μανία

Σκίσε μου καλτσόν κυλότα
κάνε με να νιώσω κότα


Σημείωση: Τα μηνύματα 6 έως 11 μετακινήθηκαν από το θέμα "Για όσους γράφουν ποιήματα..."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[yperoxi]

Κότα-δικό μου

Χώσε με σε μια γωνία
ξέσκισέ με με μανία

Σκίσε μου καλτσόν κυλότα
κάνε με να νιώσω κότα

Πολύ εμπνευσμένο...Έργο τέχνης πραγματικό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MakingMirrors]

Πολύ εμπνευσμένο...Έργο τέχνης πραγματικό

Μόλις μ'έκανε να νιωσω κότα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MAYROULIS]

ο Μαυρούλης είναι ένας γάτος,
ο πιιο τρελός και μαυρουλάτος .
Τρέχει, παίζει όλη μέρα
και μολύνει τον αέρα (απελευθερώνει θανατηφόρα αέρια )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MakingMirrors]

Tell Me What To Do - Δικό mou

My drinking killing me
My drinking killing me
My drinking killing me
My drinking killing me

The air is killing me
The air is killing me
The air is killing me
The air is killing me

My man is killing me
My man is killing me
My man is killing me
My man is killing me

The TV is killing me
The TV is killing me
The TV is killing me
The TV is killing me

...so fucking tell me what to do...!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chiyo]

μετά σου λέει ψυχοθεραπεύτρια. :ΡΡ


(σε παω παντως ^_^)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MakingMirrors]

Οι περιπέτειες της Γιώτας και της γενναίας λαμπάδας - δικό μου


Στα ψητοπωλειά Λιάνη
χάνει η Γιώτα το αλάνι
της γουρλώνουνε το μάτι
της σταμπάρουνε το κάτι

Η γενναία μας λαμπάδα
μες στη λάσπη και τη δάδά
ψάχνει τρόπο να γεννήσει
παραμύθι να τσακίσει

Μένει μόνη μες τα βράδια
παίζει τσίλιες όλη αράδα
με το στομα κορδωμένη
και στο πλαι ξεχυμένη

τώρα όμως κλαίει μόνη
κλαίει παίζει και αγχώνει
και στην ελλη τη φακλανα
δες με πονο λέει πάλι
''αφησε με κωλαρία,
μισησέ με σαν κυρία''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nQvy]

1.
Για 'σένα πέφτω στον γκρεμό
αν έχει ύψος χαμηλό,
για 'σένα πέφτω στη φωτιά
αν έχει σβήσει φυσικά.

Για 'σένα πέφτω στο νερό
αν έχει βάρκα να σωθώ,
πλάκα κάνω
σ' αγαπώ!!!!!!
2.
Πολλές φορές μπορεί να κλαις,
όμως κανένας δε βλέπει τα δάκρυα σου.
Άλλες φορές γελάς,
μα κανείς δε νιώθει τη χαρά σου.
Πως γίνεται όμως άμα κλάσεις,
να το παίρνουν όλοι χαμπάρι;
3.
Εχθές εκεί που πήγαινα
συνάντησα ένα φίλο
και από την πολλή μου τη χαρά
τον πλάκωσα στο ξύλο!
4.
Χριστινάκι χριστινιώ
είσαι ένα γλυκό μωρό
που συνέχεια κατουράει,
όπου βρει κι όπου πατάει...!
5.
Ένα βράδυ, που ήταν μέρα,
κι έβρεχε χωρίς νερό,
έτρεχα δίχως να τρέχω,
την αγάπη μου να βρω.

Την βρήκα ξαπλωμένη,
όρθια σε μια γωνιά,
να μαζεύει μανταρίνια
από μια πορτοκάλια.
6.
Πήρα το σκύλο αγκαλιά,
δεν ήθελα να πέσει.
Ο σκύλος δε μου έπεσε,
μα μου 'πεσε η μέση.

μπαχαχαχα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Η ΖΩΉ ΜΕΤΑ ΕΥΡΩ
(ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΑΚΟ)

Τα χέρια μου θα βάψω με φτερά παγωνιού
και φίλος να γίνω με την αλεπού.
Εκανα το δικό μου νομισμα ΕΓΩ
Και το εκτίμησα όσο ήθελα ΕΓΩ
και το ονόμασα δραχμή

Τι νιώθω λοιπόν;
Τι νιώθω; Ελεύθερος; Ελεύθερος;

Καταριέμαι την στιγμή που ψηφισα Αλέξη.
Μου έδωσε και έφαγα Λοττο
Τον πήρα σαν Τρελό
και τον εφαγα ως Χαζό

Μα δε μου κοβόταν Συρίζα
Τι νιώθω λοιπόν; Τι νιώθω;

Τα χέρια μου θα βάψω με φτερά παγωνιού
και φιλος θα γίνω με την αλεπουυυυυυυυυυυυ.

Σημείωση Συντάκτου:Τα μηνύματα #42-43 προήλθαν επειτα απο μεταφορά απο το θέμα "Βουλευτικές εκλογές 2012"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill_1992]

Η ΖΩΉ ΜΕΤΑ ΕΥΡΩ
(ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΑΚΟ)

Τα χέρια μου θα βάψω με φτερά παγωνιού
και φίλος να γίνω με την αλεπού.
Εκανα το δικό μου νομισμα ΕΓΩ
Και το εκτίμησα όσο ήθελα ΕΓΩ
και το ονόμασα δραχμή

Τι νιώθω λοιπόν;
Τι νιώθω; Ελεύθερος; Ελεύθερος;

Καταριέμαι την στιγμή που ψηφισα Αλέξη.
Μου έδωσε και έφαγα Λοττο
Τον πήρα σαν Τρελό
και τον εφαγα ως Χαζό

Μα δε μου κοβόταν Συρίζα
Τι νιώθω λοιπόν; Τι νιώθω;

Τα χέρια μου θα βάψω με φτερά παγωνιού
και φιλος θα γίνω με την αλεπουυυυυυυυυυυυ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς τάξεως, τὸ παραπάνω ποίημα τοῦ Φόκου ἔχει πάρει αὐτούσιους στίχους ἀπὸ ἕνα τραγοῦδι τοῦ συγκροτήματος «Μωρὰ στὴ φωτιὰ» μὲ τὸν τῖτλο «Ἄνθρωπος ἐλέφαντας».

Ἐδῶ εἶναι καὶ οἱ στῖχοι γιὰ νὰ κάνετε τὴν ἀντιπαραβολή. Ἂν καὶ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω προτοῦ ἀποκλεισθῇ ὁ Φόκος, ἐν τούτοΙς τὶς τελευταῖες ἡμέρες καὶ ἀφοῦ εἶχε ἀποκλεισθεῖ, μοῦ ἐρχόταν στὸ μυαλὸ ὅτι κάπου εἶχα ξανακούσει αὐτοὺς τοὺς στίχους καὶ ἔψαξα νὰ βρῶ τὸ τραγοῦδι στὸ ὁποῖο ἀνήκουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Για σένα τράβαγα πιστόλι

κι έκαναν piss όλοι.

κι από φόβο μ' είχαν όλοι

ακόμη κ οι ύαινες.

και δεν άντεχα στο πλάι μου ψυχή

ψωλή?

φανταζόμουνα εσένα σε νοήματα κρυμμένα (...)

ντροπής πράματα.




​

Σημείωση: Το μήνυμα προήλθε από το θέμα " Αγαπημένοι Στίχοι".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nearos]

Xριστός ανέστη εκ νεκρών

Η αγάπη (ηταν για εναν διαγωνισμο λογοτεχνιας στο σχολείο μου)

Τι είναι η αγάπη; Το συναίσθημα που σε πετάει ψηλά
μα έχει τη δύναμη την πολλή να σε ρίξει κάτω
και να σε σπάσει σαν ενα εύθραυστο,γυαλινο πιάτο
και να ξυπνάς, να ζείς στο σκοτάδι, δειλά;

Τί είναι η αγάπη; Μιά φλόγα ελπίδας και χαράς
ένα ανοιξιάτικο τραγούδι, κάτι δροσερά φιλιά
μια ευχάριστη, γύρω απο τον λαιμό σου θυλιά;
και που η γή ανθίζει οπουδήποτε ακουμπάς;

ο έρωτας, θαρρεί κανείς πως δε σε κάνει δούλο;
στερείς ενα μέρος του εαυτού σου για το αλλο σου μισό και χωνεις τα αισθήματα σου μέσα σε ενα σκοτεινο μπαούλο;
ή και πώς δε σου δίνει πολλή ελευθεριά
που βρίσκεις τον άνθρωπο σου, τη ζωή σου
και νιώθετε ξανά μικρά παιδιά;

Not my proudest one αλλα ειναι αυτο που ειχα σε ψηφιακη μορφή

 

[gazaki voutaniou]

η τριακοστή πρώτη αυγούστου σε σφιχταγκαλιάζει,
σε φιλά η τραμουντάνα κι ο ωρίωνας γελά

φτάνει πλάι στο μπουρίνι, στα σκουλήκια, στη μυρωδιά της ναφθαλίνης στο παλιό σου το μπουφάν,
παίρνει το έκδυμα μαζί του, και τα σπλάχνα σου τ'αλλάζει

το νεφέλωμά του ψάχνεις καθώς κλείνεις το πορτόνι,
δικά σου τα αίματα στη σκάλα που ξεπλένει το χαλάζι

— την ασπίδα του υψώνει,
δένει με όνειρα κι ελπίδες την αστραφτερή του ζώνη —

μες στον ουρανό κουρνιάζει, και γλυκά μας χαιρετά

(01/09/2023 αφιερωμένο στη μάνα μου)

 

[gazaki voutaniou]

η ευρώπη μιλάει για την ελληνική γλώσσα
και τις αμέτρητές της λέξεις, που αγάπη περιγράφουν
γελώ σαν τους ακούω, αφού πασχίζουν χρόνια τόσα
τα τρεμαμένα χέρια μου μια μορφή της μοναχά να μάθουν


σχοινί αγάπης, ανθρωπιάς, η γλώσσα, που τις ψυχές ενώνει
μα σε άλλα μάτια, κουρασμένα, φαντάζει για θηλιά
για φρούριο απόρθητο, με τάφρους και κανόνια
τα τείχη του σπασμένα δόντια, τρύπια κι αδειανά πνευμόνια
και μέσα του αιχμάλωτο κρατεί τον βασιλιά

τους βάρβαρους στους κάμπους ο πανίερος αγναντεύει
παλεύει ν’ανασάνει, κι αυτοί ακτινοβολούν
δεν νιώθει ζήλια, παρά δέος. ποτέ δικό του δε θα γένει
και ντρέπεται σα ξέγνοιαστες, χαρούμενες φωνές απ’τις σκηνές τους αντηχούν


τι θα’λεγες αν έβλεπες τα σκουριασμένα γρανάζια στο μυαλό μου;
τι θα νόμιζες αν σου’δειχνα τη μασημένη σάρκα που σαπίζει μες στο στέρνο μου;
ίδιο κρέας έχουμε; καθ’εικόνα του ίδιου δημιουργού;
εσύ πηλός, εγώ λάσπη στην άκρη του δρόμου του ορεινού
χώμα μοσκεμένο απ’της κουφόβρασης τις μπόρες, κι εκεί ψηλά
ο ήλιος το ξεραίνει, κι ο άνεμος μακριά το παίρνει
τέτοια θεάματα δεν είναι για μικρά παιδιά
μα όσα μίλια και να μένει το καράβι απ’τη στεριά
το γέλιο σου εδώ ξανά ο όστριας θα το φέρνει

(27/08/2023 σκατοκαλοκαιρο)