Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

[Nefeli Graf]

Λίνα- Νικόλας Άσιμος

Λίνα, Λίνα, μην λυπάσαι
Λίνα, Λίνα, μη φοβάσαι
Λίνα, Λίνα, πως κοιμάσαι
μόνη σου, πανάθεμά σε;

Φεύγει κι έρχεται ο καλός σου,
πως να βρεις τον εαυτό σου;
Δεν αξίζει τόσο όσο,
η ζωή κι ο θάνατός σου.

Πες μου ένα ψέμα,
ν’ αποκοιμηθώ.
Μοναχά για σένα,
κάνω το χαζό.

Λίνα, Λίνα, καρδερίνα,
θα σε δω τον άλλο μήνα,
μ’ έχεις κλείσει στην κουζίνα
κι έγινες και μπαλαρίνα.

Λίνα, Λίνα, ζούμε χώρια,
δούλεψα και στα βαπόρια
Λίνα, Λίνα, τέτοια ζόρια,
να `χαν τ’ άλλα σου τ’ αγόρια.

Πια δεν έχω χρόνο,
να σου εξηγώ.
Δύσκολα τελειώνω,
μ’ ό,τι αγαπώ.

Λίνα, Λίνα, σαν σε είδα,
ένιωσα σαν ναυαρχίδα
κι έσκασες σαν καταιγίδα,
στην χλωρίδα και πανίδα.

Τώρα λες πως σου ανήκα,
μα δεν πλήρωνα το ΙΚΑ,
θα `ταν μεγαλομανία,
αν με γράφαν στα ταμεία.

Πες μου ένα ψέμα,
ν’ αποκοιμηθώ.
Μοναχά για σένα,
κάνω τον χαζό.

Λίνα, Λίνα, κι αν σε χάνω,
δε θα σε ξαναπικράνω,
σαν το σκύλο με τη γάτα,
η αγάπη μας στη στράτα.

Λίνα, Λίνα, παίρνω φόρα
κι όλα τ’ άπλυτα στη φόρα,
έχεις ομορφιά φιδίσια,
τι γυρεύεις στα Πατήσια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deutsch... Lover]

Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Τα Μάτια των Πνιγμένων - Μια στιγμή πριν φύγω

Είναι φορές που ότι κι αν πεις δεν έχει ουσία
τυπικά το πως περνάς καλά και γω ματώνω ακόμα
πάρε σιωπή δως μου χειμώνες αγκαλιές στο λάκκο μου ρίξε λιγάκι ακόμα χώμα, σβήσαν χρόνια
κι είναι ευτύχημα το πως ελπίζω ακόμα και επιζώ
θες να σου πω τι σκέφτομαι και τι ζητώ
κάθε ξημέρωμα κενά μπαλώνω ακόμα με αλκοόλ και με καπνό
φέρνω τις μέρες, τις στιγμές των αδερφών μου το χαμό
και δεν ξεχνώ ίσως ακόμα καταστρέφομαι με σκέψεις κι εμμονές
γαμώ χαμένες ώρες, μέρες, μόνος πάντα τριγυρνώ σε σκοτεινές γωνιές
στις ίδιες γειτονιές, στην ίδια κόλαση εκεί που οι στιγμές παίρνουν παράταση
ματιές παγώνουν απ' του νου τη διάσπαση
με ξέρεις λίγο κι από τη καλή, μου πες να δώσεις λίγο χρώμα στη ζωή μου
μα μετάνιωσες πριν από τη στροφή
πάλι στη σιωπή, πάλι στη απόγνωση μ' ένα γιατί
μόνοι και μαζί θα το δεις ότι το τέλος θα ναι λύτρωση γιορτή
είμαστε απλώς παράσιτα μες στο βοή
κι ανώνυμα στο πλήθος σβήνουμε, τελείες μες στο άπειρο
σαν κάτοικοι φιλόξενοι στης μοναξιάς τον οίκο, δεν ανήκω πουθενά
κι έχω ένα κώδικα πιο πάνω απ τα επίγεια δεσμά
μηδέν εφτά, μηδέν εφτά...

Άραξε λίγο
περπάτησε στον ίσκιο μου μιας και χαιρέτησες ένα λεπτό έχω πριν να φύγω
δεν ξέρω αν παίζει να με ξαναδείς, πολλά ρωτάς, δεν έχεις χρόνο να μ' ακούσεις το δρόμο μου συνεχίζω
κάτι τρέχει λένε με το Μήτσο
μα δεν ξέρω ούτε και γω από που ν' αρχίσω
ίσως να χω βαρεθεί αυτή τη κατάσταση
ρουτίνα να το παίζω λογικός σε μια αρρωστημένη παράσταση
υποκρίνεσαι, στα μάτια δεν κοιτάς συνοδοιπόρε πόλη αφήνεσαι
θωρακισμένη σε κάθε μου λέξη αμύνεσαι
αντί να δίνεσαι σ' έχει καταπιεί συνήθεια ένα και τ' αυτό μ' αυτό που σιχάθηκες γίνεσαι
στη ζούγκλα της ωμότητας 010 αναζήτηση ταυτότητας στο φως μου
φωνές πληθαίνουν στον εγκέφαλό μου
κάθε γνώριμο πρόσωπο βλέπω εχθρό μου
και είναι σιωπές που πνίγουν στον εαυτό μου
παγωνιά και μ' αρρωσταίνουν φίλε πες μου
κουράστηκα ν' αιμορραγώ στις αναμνήσεις του φυλακισμένου
ελέγχοντας ανάσες, κινήσεις, προθέσεις να μην προδοθώ ποτέ μου
στην απεγνωσμένη μου προσπάθεια να ζήσω για ν' αράξω κάθε ακμάδα μου
που να με καταλάβεις και να νιώθεις κάθε αράδα μου
σ' ένα μυαλό κελί περνάνε άσκοπα τα βράδια μου
θέλεις να μάθεις τα καινούρια πλάνα μου
τι περιμένεις, εύκολες κουβέντες να σου πω να διασκεδάσεις τη κατάντια μου
δεν παίζει, τι να μου κάνει ένα φιλί ή μια εφήμερη σχέση
καχύποπτος όσο δεν παίρνει θέση
δεν έχω πια νέα, μοναχικός δεν ψάχνω για παρέα
τελευταία δεν είμαι καλά, σιωπηλός γυρίζω μόνος μόνος στα κλεφτά
στη γύρα, ραντεβού πίσω από τις εργατικές κι η ώρα πήγε εφτά
λίγα τα λεφτά, κι επιβίωση πουτάνα που δεν παίρνει ψιλά
μάνα μια βόλτα θα βγω για να τσεκάρω κάποια σκηνικά
μην περιμένεις μαζί για να φάμε θα γυρίσω αργά
σου λέω έχω στο κεφάλι μου πολλά
βρώμικα χέρια και συνείδηση βαριά
δεν έχω μέλλον στο δρόμο που μ' οδηγεί στο πουθενά
φαινομενικά εντάξει, επιδερματικά τα πράγματα κυλάνε υποτονικά
τ' αδέρφια μου παιδιά μέσα στου κούκου τη φωλιά
ξεσπάω βράδια πάνω από λευκά χαρτιά
σ' ένα δωμάτιο που πνίγει την αγάπη μου ασφυκτικά
ή σε μια κάμαρα φίλοι απ' τη γειτονιά γίνανε γράμματα χρυσά
σε λευκά μάρμαρα εικόνες, δύο μέτρα από τη γη κι από κάτω τα τάρταρα
με πιάνω να θυμάμαι φάσεις περπατώντας μόνος μες στην Αλεξάνδρας τα χαράματα
πυκνή βροχή τα μάτια ραγισμένα
γυαλί γάματα,τσιγάρο για τις στάσεις οικογένεια ξένη
ο έρωτας φεύγει, πολλά τα λόγια πολλές πράξεις
είμαι ο ίδιος που δεν άλλαξε ποτέ και δεν χρειάζομαι συστάσεις

Τώρα τελευταία, πιστεύω πως δεν θέλεις πια να κάνουμε παρέα
τώρα τελευταία, μουδιάζω λες και δέρμα αλλάζω
φτύνω παριστάνοντας κάποιο παράνομο και περπατάω
πάω στο κέντρο σας που 'χει γεμίσει αφίσες τα μυαλά σας απλωμένα σε κάθε κωλότοιχο που ακουμπάω
δεν υποβαθμίζω ούτε λεπτό, τα φιλιά μου στο μικρόφωνο
ακραίοι fc κατεβάζω σύνδεσμο
ας μην με πας δεν με νοιάζει, πάλι βάρος κουβαλάω
δεν έχω που να πάω, δεν έχω που να πάω
ωωωω, νομίζεις πως μπατάρει η φάση ε;
ομοφυλόφιλε μετά από πολύ καιρό γκρεμίζουμε κουπλέ φλώρε
το κλείνω σαν το σούρουπο βαρύ λουκέτο πάνω απ' το ψυχωτικό μινόρε

Σε κάποια στάση με βρίσκει το μούχρωμα
μούσκεμα, κάπου στη μέση του πουθενά
σβήνει ο προτζέκτορας πέφτουν τα φώτα
κι η αυλαία έκλεισε το σινεμά
ένα αντίο, κι ο δρόμος που χώρισε την πόλη στα δύο
μοιάζει τώρα απέραντο τοπίο
Μη φοβάσαι θα παγώσεις
κι εσύ ήδη τα δόντια μου πονάνε από το κρύο
ε που πας; μη με ρωτάς
τελικώς, η ζωή είναι ένα μεγάλο αστείο μα δεν βλέπω να γελάς
ένα αντίο, προσωρινά από μας, ένα αντίο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[a posse ad esse]

For you there'll be no crying
For you the sun will be shining
'Cause I feel that when I'm with you
It's all right I know it's right

And the songbirds keep singing
Like they know the score
And I love you I love you I love you
Like never before

To you I would give the world
To you I'd never be cold
'Cause I feel that when I'm with you
It's all right I know it's right

And the songbirds keep singing
Like they know the score
And I love you I love you I love you
Like never before Like never before

Like never before
Eva Cassidy - Songbird

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Soleado Febrero ~]

Είσαι εκείνη που έψαχνα
που χρόνια λαχταρούσα
στην αγκαλιά σου θα `θελα
για πάντοτε να ζούσα

Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ’ είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά

Πόσο επιπόλαια φέρθηκα μπροστά σου
βιάστηκα να ξεδιπλώσω
όλα τα φύλλα της καρδιάς

Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ’ είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά

Τυφλές ελπίδες-Παντελής Θαλασσινός

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Active Member & Βαβυλώνα

Low bap φωτιά μου σ’ ευχαριστώ.
Πήρες τους φλώρους μακριά και ήταν ότι πιο σωστό
Από νεογέννητο μωρό μέσα απ’τη κούνια σου στάθηκες
και φέρθηκες πιο αντρίκια απ’όσους δε φαντάστηκες
Όσοι έφυγαν νύχτα δε χρειάστηκες δεύτερη κουβέντα
Πρώτα λόγια σκληρά μα τη καρδιά κράτησες τέντα ανοιχτή
σαν το δρόμο που μας άνοιξες για να βρούμε γη καμμένη εκεί που άναψες
φωτιές, μηνύματα γύρω από τείχη και χτίσματα
που κρατάνε στα χτυπήματα
Βαρύ μαύρο χειμώνα όλοι περάσαμε
Βαβυλώνα, πολιορκημένη, ταμένη για πάντα κράτησες το λόγο σου
και πήρες στο λαιμό σου όλη τη μπάντα με το φόβο σου
Ζούνε και πεθαίνουν, απ’τα σύνορά σου βγαίνουν
χωρίς νόμους να μπορούν να παραβαίνουν
Μόνο πόνο, χωρίς μίσος καταδίκη φυλακή
που στην αρχή σε ξεγελάει με εικονική ζωή
Κάπου εκεί στη μιζέρια σου τη κληρονομική
κι εμείς εδώ ξανά σε μια καμμένη γη

Σαν ονειρεύσαι τρυπώνω και σου κλέβω το χρώμα
Τον ουρανό που κοιτούσες θα στον κάνω πληγή
Μια σου κουβέντα ακόμα και θα σου ράψω το στόμα
μ’όσα είχες πεί και μ’όσα είχες ορκιστεί
Τα είδαμε όλα όλα κι έναν αδερφό μας στο χώμα
που τον ξεχάσαν όσοι βρέθηκαν εδώ περαστικοί
Τι θα βγεί, θα κάτσω μέχρι το γιόμα
και την κατάρα στέλνω πίσω στην καμμένη γη

Άρρωστος νιώθω γίνομαι όνειρο κακό και τρυπώνω
Σου φέρνω λόγια παλιά, όρκους ματώνω
Ούτε φιλιώνω, ούτε πεισμώνω στον χρόνο
Τη φωνή μου σηκώνω δε μετανιώνω
Κατεβάζεις τα μάτια τρέμουν τα χέρια σου
Συννεφιάζουν η ψυχή και τ’ αστέρια σου
Χωρίς στον ήλιο μοίρα φύλα τα νώτα σου
Σε προδώσανε τα πάντα έξω απ’την πόρτα σου
Να ρίχνεις μια ματιά που και που
για καλό και για κακό απ’το πουθενά και στο παντού
Τα γράφουμε όλα στο χιόνι κι όποιος γλιτώνει
Άλλο ενα φάντασμα εδώ θα σε στοιχειώνει
Κι εγώ εδώ θα γελώ με πιο θολό το μυαλό μου
Άει στο καλό, με τον καημό τον παλιό μου
τον κρυφό μου, δε θα τον κάνω πληγή,
απλά μπροστά σου θα με βλέπεις σε καμμένη γη
Ήμουν εκεί απ’την αρχή, την επιτέλους αρχή
και έιδα πως φτιάχνεται σκαρί από το μηδέν σε μια εποχή
που αποχή κι απραξία συνθέτουν μόνο κανόνα
που ‘σπασε τότε ένας τρελός κι ονόμασε Βαβυλώνα
Ήμουν εκεί και τον πρώτο χειμώνα τον πιο βαρύ
και στον δεύτερο δυο χρόνια μετά
πρίν να προλάβει κανείς να χαρεί
πιο τυχεροί όσοι λακίσαν μπορεί
μα πιο μάγκες όσοι ζήσαν το τέλος, καμμένη γή
Φάντασμα, Μέθυσος, Σάτυρος, Πρίγκιπας και Πυροβάτης
οι πρώτοι κάτοικοι μιας πόλης που ο χάρτης ξέχασε,
θέμα περηφάνειας και μαγκιάς
για όσους θυμούνται τη φυλή της φωτιάς

Σαν ονειρεύσαι τρυπώνω και σου κλέβω το χρώμα
Τον ουρανό που κοιτούσες θα στον κάνω πληγή
Μια σου κουβέντα ακόμα και θα σου ράψω το στόμα
μ’όσα είχες πεί και μ’όσα είχες ορκιστεί
Τα είδαμε όλα όλα κι έναν αδερφό μας στο χώμα
που τον ξεχάσαν όσοι βρέθηκαν εδώ περαστικοί
Τι θα βγεί, θα κάτσω μέχρι το γιόμα
και την κατάρα στέλνω πίσω στην καμμένη γη

Σαν ονειρεύεσαι παίρνω εφιάλτη χρώμα
και σέρνομαι στου χρόνου το δώμα
Ακούω βουλωμένο στόμα, ακόμα τόση βρώμα
Σώμα άρρωστο και πονεμένο
κανακάρη γέννησες μαγεμένο
Κι επιμένω μέχρι του νού μου το γιόμα
να πιστεύω μόνο το δικό σου στόμα

Σαν ονειρεύσαι τρυπώνω και σου κλέβω το χρώμα
Τον ουρανό που κοιτούσες θα στον κάνω πληγή
Μια σου κουβέντα ακόμα και θα σου ράψω το στόμα
μ’όσα είχες πεί και μ’όσα είχες ορκιστεί
Τα είδαμε όλα όλα κι έναν αδερφό μας στο χώμα
που τον ξεχάσαν όσοι βρέθηκαν εδώ περαστικοί
Τι θα βγεί, θα κάτσω μέχρι το γιόμα
και την κατάρα στέλνω πίσω στην καμμένη γη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Conchita Wurst - Rise Like A Phoenix

Waking in the rubble
Walking over glass
Neighbors say we’re trouble
Well that time has passed

Peering from the mirror
No, that isn’t me
Stranger getting nearer
Who can this person be

You wouldn’t know me at all today
From the fading light I fly

Rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn
You know I will rise like a phoenix
But you’re my flame

Go about your business
Act as if you’re free
No one could have witnessed
What you did to me

Cause you wouldn’t know me today
And you have got to see
To believe
From the fading light I fly

Rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn

I rise up to the sky
You threw me down but
I’m gonna fly

And rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn
You know I will rise like a phoenix
But you’re my flame!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nefeli Graf]

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα- Νικόλας Άσιμος

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα, να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω γω πατρίδα, ούτε θυσιάζομαι ποτές
Για των μπουρζουάδων τα μεράκια, για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.

Θα τους πω, δεν βαστώ, δεν περνάει το παραμύθι
Δεν με μπλέκουν εμένα μ αδερφούς μου να σφαχτώ
Οι οχτροί μου είστε σεις που μας θέτε ν αρπαχτούμε
Τα αισχρά συμφέροντά σας ματωβάφουνε τη γη
Η κεφαλαιοκρατία πάει πια έχει σαπίσει
Κι οι φαντάροι που ξυπνήσαν άλλο πια δεν πολεμούν.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε, για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας.
Κι οι λαοί αδέ..., λαοί αδελφωμένοι, θα σας στήσουνε, σας στήνουνε στον τοίχο.
Σαν κινήσετε, κινήσετε πολέμους
Τότε η μάχη θε να γίνει ταξική
Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει
Τότε η μάχη θα γυρίσει ταξική
Τούρκοι, Έλληνες, Άραβες και νέγροι
Όλοι επανά..., όλοι επανά..., όλοι επανά-επαναστατήσαν
Και η νίκη μας ζυγώνει κάθε μέρα που περνά.

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα, να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω γω πατρίδα, μόν τα χέρια μου έχω για δουλειά.

Και αυτά τα δυο μας χέρια σαν σηκώσουμε σφιγμένα
Θα γιομίσουνε οι δρόμοι απ ανθρώπινες ζωές.
Που οι βοές τους θα συντρίβουν κάθε σας τσανακοκλέφτη.
Τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει
Δεν μπορεί, δεν μπορεί να σταματήσει, τις φωνές, τις φωνές
Των πεινασμένων, τις φωνές, τις φωνές των σκλαβωμένων,
Που διψάν, που διψάν για λευτεριά, που διψάν, που διψάν
Αδελφωσύνη, που διψάν, που διψάν ελευτεριά.
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Της γης οι κολασμένοι, της γης οι κολασμέ...
Της γης οι προλετά..., οι προλετάριοι
Της γης οι προλετάριοι σαν βρούνε τους οχθρούς τους
Σα βρούνε τους οχθρούς τους, δεν κάνουν βήμα πίσω
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Ο καιρός, ο καιρός είναι μαζί μας
Και η επανάσταση θα γίνει
Κάθε μικρούλα σπίθα φουντώνει σε φωτιά.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε
Για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας
Κι οι λαοί αδέ-λαοί αδερφωμένοι
Θα σας στήσουνε, σας στήσουνε στον τοίχο.

Αυτοίνοι που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα
Σε σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά
Σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία
Κάτω το κεφάλαιο. Ρε κάτω η δουλειά
Η επανάστασή μας, θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.

Το ξέρουμε, το μάθαμε, δεν έχουμε πατρίδα
Τους καθοδηγητάδες της κρεμά η εργατιά
Η επανάστασή μας θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deutsch... Lover]

"Impossible"

I remember years ago
Someone told me I should take
Caution when it comes to love
I did

And you were strong and I was not
My illusion, my mistake
I was careless, I forgot
I did

And now when all is done
There is nothing to say
You have gone and so effortlessly
You have won
You can go ahead tell them

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now
Tell them I was happy
And my heart is broken
All my scars are open
Tell them what I hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible

Falling out of love is hard
Falling for betrayal is worse
Broken trust and broken hearts
I know, I know...

Thinking all you need is there
Building faith on love and words
Empty promises will wear
I know, I know...

And now when all is done
There is nothing to say

And if you're done with embarrassing me
On your own you can go ahead tell them

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now
Tell them I was happy
And my heart is broken
All my scars are open
Tell them what I hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible

I remember years ago
Someone told me I should take
Caution when it comes to love
I did

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now

Tell them I was happy
And my heart is broken
Oh, oh, oh, oh, oh, oh, hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible
Impossible, impossible
Impossible, impossible

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αντικειμενικός]

Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω τι να σου πω δοξα τα λεφτα εχουμε θεο.
Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω τι να σου πω δοξα τα λεφτα εχουμε αδερφο.
Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω τι να σου πω δοξα τα λεφτα εχουμε θεο.
Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω τι να σου πω δοξα τα λεφτα εχουμε θεο.
Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω τι να σου πω δοξα τα λεφτα εχουμε θεο.
Τραβαει ο καθενας μαγκα μου τα ζορια του και κουβαλαει τον δικο του σταυρο τι με ρωτας πως παιρνω δοξα τα λεφτα εχουμε αδερφο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Είχες δει το φεγγάρι ν' αργεί
είχες φιλιώσει με τη βροχή
ήσουν ταμένο μόνο στη γη
κι ήσουν σαν πρίγκιπας εκεί.
Ώσπου ένα χέρι μια ροδαυγή
δεν άκουσε τη βουβή σου κραυγή
σ' έκαψε πριν ο ήλιος να βγει
κι ήσουν σαν πρίγκιπας εκεί.

Active Member - Το σκιάχτρο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Βρήκα νερό στο κρασί μου, γι' αυτό δεν πίνω γουλιά,
είναι κρυφή η πληγή μου, γι' αυτό δεν βγάζω μιλιά.
Βρήκα στο ψέμα μου αλήθεια, γι' αυτό το παίρνω αγκαλιά,
και πριν μου γίνει συνήθεια, θα 'χω φύγει μακριά...

Active Member - Θα 'χω φύγει μακριά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[notis_19]

Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο μείνεις θα δεθώ, γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ' αγαπώ, το σ' αγαπώ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω,
για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,
να πιάσω κάποιον να του πω:
"δώσ' μου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου."
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:
"δε γίνεται".
Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"
δεν παραδίνεται.

Γλυκερία, Δήμου & Τσανακλίδου - Μοναχικές Γυναίκες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος,
ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ’ αγαπούν,
μα η πόλη είναι άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ’ αφήσει το χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη...

Σωκράτης Μάλαμας - Τειρεσίας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GiorgosAsi]

Παμε γκουανταναμο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εχέμυθη]

Να μ'αγκαλιαζεις για να σε αισθανομαι - Γιαννης Κοτσιρας

Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν
αυτές τις ώρες
να το θυμάσαι
πλάι μου να'σαι
όταν θα'ρθούν
δίπλα μου να'σαι
μαζί σου να με βρούν.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.

Έρχονται ώρες
που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν
τα "πώς" και τα "γιατί"
γι'αυτές τις ώρες
κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε
τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε
και που είμαστε μαζί.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ...

ωρες ωρες οταν το ακουω ανατριχιαζω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Δε σου φτάνει, ρε, η εξουσία που έχεις, ούτε το χώμα αυτό που πατάς;
Δε σου φτάνει, ρε, κι αν αγοράσεις το χρόνο και σταματήσεις να γερνάς;
Δε σου φτάνει, ρε όλος ο πλούτος της γης κι ούτε το σύμπαν για πλάκα;
Δε σου φτάνει, ρε, όμως εγώ έχω κάτι που δεν πουλιέται, μ****α...

Active Member - Δε σου φτάνει, ρε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Devian]

Και κάθε βράδυ πάνω στις ταράτσες σαν χαζός
Φωνάζω για ν' ακούνε τα παιδιά σας
"Χυδαίος, ερημωμένος μα υγιής και ζωντανός
Ζήτω ο ελληνικός ερωτισμός!"... https://www.youtube.com/watch?v=VfHxKqvuZrY

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Όταν θα νιώθεις μοναξιά
όταν το σπίτι θα 'ναι άδειο
θα 'χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο

Όταν μαυρίζει ο ουρανός
όταν παγώνει η αγκαλιά σου
κι όταν σε πνίγει ένας λυγμός
εγώ θα έρχομαι κοντά σου

Μονάχα εσύ να 'σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη

Να 'σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
θα είμαι κάπου εκεί κοντά
ο φύλακας ο άγγελός σου

Αν σου ραγίζει την καρδιά
κι αν μόνη θέλει να σ' αφήσει
πες του πως κάποιος μια φορά
αληθινά σ' είχε αγαπήσει

Γιάννης Κότσιρας - Φύλακας άγγελος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.