Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

Sal Paradise

Δραστήριο μέλος

Ο Sal Paradise αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Πιλότος. Έχει γράψει 626 μηνύματα.
Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
εγώ το λέω φονικό
μην πάει ο νους σου στο κακό
με το μπαμπάκι θα σφαχτούμε

Με λίγα λόγια, ένα νεύμα
με ένα βλέμμα ή χωρίς,
είναι αργά κι ίσως νωρίς
να τρέξει μεταξύ μας αίμα

Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε

Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
εγώ το λέω ποινικό
κακούργημα κανονικό
και ισόβια θα δικαστούμε

Για πράξεις και για παραλήψεις, ιδιαζόντως ειδεχθείς
αλλά εσύ μην φοβηθείς
και αρχίσεις τις αποκαλύψεις

Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε

Ούτε και 'γώ θα ομολογήσω
ότι σ' αγάπησα πολύ
και πως με καίει το φιλί
που δεν μπορώ να ξαναζήσω

Έλα λοιπόν να μοιραστούμε
της φυλακής μας το κελί
και αν αγαπιόμαστε πολύ
μπορεί και να αθωωθούμε

Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evi07larissa

Πολύ δραστήριο μέλος

Η evi07larissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 841 μηνύματα.
Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων
Τα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων, ναι
Το σύννεφο που σ' έπνιξε και θες να το διαλύσεις
Το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι
.......
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Alma Libre

Επιφανές μέλος

Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
No matter how many times that you told me you wanted to leave
No matter how many breaths that you took, you still couldn't breathe
No matter how many nights that you lie wide awake to the sound of poison rain
Where did you go? Where did you go? Where did you go?
As days go by, the night's on fire

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

No matter how many deaths that I die I will never forget
No matter how many lives that I live, I will never regret
There is a fire inside of this heart
And a riot about to explode into flames
Where is your God? Where is your God? Where is your God?

Ooooooo-ooohhh Ooooooo-ooohhh

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to torture for my sins?

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to live a lie?

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

The promises we made were not enough (Never play the game again)
The prayers that we have prayed were like a drug (Never gonna hit the fear)
The secrets that we sold were never known (Never sing a song for you)
The love we had, the love we had, we had to let it go.
(Never giving in again, Never giving in again)

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

This hurricane [x3]

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to torture for my sins?

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to live a lie?
Hurricane-30 Seconds To Mars:inlove:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Μπουρνέλης - "Φόλα"




Θα σου ρίξω φόλα, στο σκυλάκι σου
για να μπαινοβγαίνω, στο σπιτάκι σου

Λαραλαλάϊ, λαϊ, λαϊ

Φύτεψα ντούματες, μου βγήκαν πιπεργιές
το κουρίτσι μπάρμπα, θελει παντρειγιές

Λαραλαλάϊ, λαϊ, λαϊ

Με πονάν τα σκώτια, κι έχω μπυρετό
ο γιατρος μι είπε, να κόψω το ποτό
του σκέφτηκα λιγάκι, κι εκοψα το γιατρό

Λαραλαλάϊ, λαϊ, λαϊ

Κατω στου κελάρι, με κέρασες ελιές
μα με βρηκε ο αντρας σου και πεσαν πιστολιές

Λαραλαλάϊ, λαϊ, λαϊ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Alejandro Papas

Περιβόητο μέλος

Ο Alive in Illusion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Ηθοποιός και μας γράφει από Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 4,300 μηνύματα.
Μια ιστορία απ' της φωτιάς τα μέρη - Active Member

Κάτσε εκεί στη γωνιά και μιλιά μη βγάζεις.
Μια ιστορία θα σου πω, μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις.
Μήπως φύγει η ειρωνία που ζωγράφιζες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος κι ανοίξει η κούτρα σου.
Ρε, κάτσε κάτω σου λέω· κάτσε και βούλωσέ το.
Αφού τελειώσω, πάρτο όπου πας και ξέχασε το,
πούλησέ το, αγνόησε το, μοίρασέ το.
Εγώ έζησα το μέσα, εσύ ζήσε το πακέτο.
Αρχίζω· βαθιά ανάσα, μη σκοντάψω στις λέξεις·
βάζω τον ήρωα εγώ, την εποχή εσύ θα διαλέξεις.
Κάπου σε μια καλύβα στης φωτιάς τα μέρη,
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
Μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που 'χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ' τα χθες.
Έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωριά και σοκάκια
φορτωμένος την παράξενη πραμάτεια.
Εκεί τον είδε, λοιπόν, ένας κουφός και του έγνεψε,
έψαχνε ελπίδα, λες κι η τύχη του στέρεψε.
Πήρε δυο ευχές απ' το πανέρι, τις άνοιξε κι έλαμψε,
έκανε πίσω, κρύφτηκε κι έκλαψε.
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή
καθισμένη σ' ένα βράχο παρέα μ' ένα σκυλί.
Τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν' αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να της διαβάσει.
Έτσι κι έγινε, άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της·
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.
Είπε στο γέροντα που διάβαζε να πάψει,
σφιγγόταν τόσο για να μη κλαψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος
γελαστός, καλοστεκούμενος και εύπορος.
Εβγαλε ένα πουγκί και πήρε το μισό πανέρι,
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι.
Γιατί τον βρήκανε τ' απόγευμα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε πως δε του 'μεινε δάκρυ.
Έτσι ο γέροντας βάζοντας κάτω το κεφάλι,
ένοιωσε άσκημα πρώτη φορά ντροπή μεγάλη.
Έδωσε πίσω τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά,
τα 'βαλε μες στο πανέρι κι αφού άναψε φωτιά,
δε μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές
- λες και πληρώσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές.
Έκανε τα πίσω μπρος κι ο ασπροντυμένος ουρανός
του τραγουδούσε πόσο ήταν τυχερός
που είχε στα μάτια του όλα όσα πέρασε
που τα κατάφερε και γέρασε.

Κι αν γελώ, είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω.
Κι αν ρωτώ, είναι για 'κείνα που ήξερα και ξέχασα.
και αν θα βρω όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω
θα μπορώ να λέω σ' όλους, τα κατάφερα, γέρασα
κι όμορφα πέρασα.
Κι αν γελώ... κι αν ρωτώ...
κι αν θα βρω...θα μπορώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Imadlak

Τιμώμενο Μέλος

Η Άννα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών και επαγγέλλεται Χημικός. Έχει γράψει 6,231 μηνύματα.
LANA DEL REY - NEVER LET ME GO
Hold me in your arms,
Love me like your best friends did,
Promise, I won't hurt you kid,
Hold me really tight until the stars look big,
Never let me go.

All the world is ours,
Like they say in Scarface kid,
You can push your drugs and I can make it big,
Singing CBGB's have a real good gig,
Hey you never know.

Cause baby we were born to live fast and die young,
Born to be bad, have fun,
Honey, you and me can be one,
Just believe, come on.

If you love me hardcore, then don't walk away,
It's a game boy,
I don't wanna play,
I just wanna be yours,
Like I always say,
Never let me go.

Boy, we're in a world war,
Let's go all the way,
Put your foot to the floor,
Really walk away,
Tell me that you need me more and more everyday,
Never let me go, just stay.

We gonna go far,
I can already taste it kid,
LA's gonna look real good,
Drive me in your car until the sky gets big,
Never let me go.

Send me to the stars,
Tell me when I get there kid,
I can be your Nancy,
You can be my Sid,
Get into some trouble like our parents did,
Hey, they'll never know,

Cause baby we were born to be bad,
Move on,
Built to go fast,
Stay strong,
Honey, you and me and no one,
Just believe,
Come on.

If you love me hardcore, then don't walk away,
It's a game boy,
I don't wanna play,
I just wanna be yours,
Like I always say,
Never let me go.

Boy, we're in a world war,
Let's go all the way,
Put your foot to the floor,
Really walk away,
Tell me that you need me more and more everyday,
Never let me go, just stay.

I remember when I saw you for the first time,
You were laughing,
Sparking like a new dime,
I came over,
"Hello, can you be mine?"
Can you be mine,
Can you be mine?

If you love me hardcore, then don't walk away,
It's a game boy,
I don't wanna play,
I just wanna be yours,
Like I always say,
Never let me go.

Baby it's a sweet life,
Sing it like a song,
It's a short trip,
Only getting one who can count on my love more than anyone,
Never let me go.

If you love me hardcore, then don't walk away,
It's a game boy,
I don't wanna play,
I just wanna be yours,
Like I always say,
Never let me go.

Boy, we're in a world war,
Let's go all the way,
Put your foot to the floor,
Really walk away,
Tell me that you need me more and more everyday,
Never let me go, just stay.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Βλα

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βλαδίμηρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,637 μηνύματα.
Kamelot - The haunitng (Somewhere in time)
Merely the sound of your voice
Made me believe that, that you were her
Just like the river disturbs
my inner peace
One I believed I could find
Just a trace of her beloved soul
Once I believed she was all
Then she smothered my beliefs

One cold winter's night
I may follow her voice to the river
Leave me for now and forever
Leave while you can

Somewhere in time
I will find you and haunt you again
Like the wind sweeps the earth
Somewhere in time
When no virtues are left to defend
You fall in deep
I was a liar in every debate
I rule the forces that fueled your hate
When the cold in my heart leaves
It comes to an end
And quietly I'll go to sleep

How could that first time recur
When memories linger on and on
What made me think you were her
Helena is dead to all, dead to all
Nothing can bring her to life
Don't pretend that I'll be loving you
Once I believed she was gone
I'm corrupted from within

Leave, leave me for now and forever
Leave while you can

Somewhere in time
I will find you and haunt you again
Like the wind sweeps the earth
Somewhere in time
When no virtues are left to defend
You fall in deep
I was a liar in every debate
I rule the forces that fueled your hate
When the cold in my heart leaves
It comes to an end
And quietly I'll go to sleep

Follow me into the light
(Like ice on a lake of tears
I'll take you through)
Leave me tonight
I've gone too far to begin all anew
(Life fades in)
With someone like you

Somewhere in time
I will find you and love you again
Like the wind sweeps the earth
Somewhere in time
When no virtues are left to defend
You fall in deep
I was a liar in every debate
I rule the forces that fueled your hate
When the cold in my heart leaves
It comes to an end
And quietly I'll go to sleep...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νηρηίς

Διάσημο μέλος

Η Νηρηίς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,645 μηνύματα.
Εγώ μεγάλωνα για σένα

Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Μουσική: Καραμουρατίδης Θέμης

Εγώ μεγάλωνα για σένα
και μάλωνα για σένα στους δρόμους
με τα υπόλοιπα παιδιά
τα βράδια ίδρωνα για σένα
και στον ύπνο μου για σένα
τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά

Μετά ωρίμαζα για σένα
και σκάρωνα θλιμμένα στιχάκια
που δεν τα διάβαζε κανείς
ετοιμαζόμουνα για σένα
και δεν άκουγα κανένα
που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς

Και περάσαν οι ζωές μας
δεν βρεθήκαμε ποτέ μας
και τη θέση την παίρνουνε σκιές
μ' αγαπάνε με φροντίζουν
κάπου κάπου σε θυμίζουν
κι εσύ ζεις μονάχα πια μέσα απ' αυτές

Κι έτσι ζω μόνο για σένα
ετοιμάζομαι για σένα
ερωτεύομαι για σένα
περιμένοντας εσένα


Για σένα ήμουν και γινόμουν
το κάλο και το κακό μου
και δεν είχα μόνον έναν εαυτό
για σένα άλλαζα σαν φύλλα
τη χαρά και τη μαυρίλα
και το σπίτι μου είχα πάντα ανοιχτό

Για σένα τράβαγα πιστόλι
κι από φόβο μ' είχαν όλοι
και δεν άντεχα στο πλάι μου ψυχή
φανταζόμουνα εσένα σε νοήματα κρυμμένα
και ήταν μόνο μια καινούρια σου εκδοχή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
Να σου δωσω μια να σπασεις
αχ βρε κοσμε γυαλινε
και να φτιαξω μια καινουρια
κοινωνια αλληνε
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Roxim

Δραστήριο μέλος

Η {Fucking Dreamer} αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Κέρκυρα (Κέρκυρα). Έχει γράψει 456 μηνύματα.
Μια ιστορία απ' της φωτιάς τα μέρη - Active Member

Κάτσε εκεί στη γωνιά και μιλιά μη βγάζεις.
Μια ιστορία θα σου πω, μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις.
Μήπως φύγει η ειρωνία που ζωγράφιζες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος κι ανοίξει η κούτρα σου.
Ρε, κάτσε κάτω σου λέω· κάτσε και βούλωσέ το.
Αφού τελειώσω, πάρτο όπου πας και ξέχασε το,
πούλησέ το, αγνόησε το, μοίρασέ το.
Εγώ έζησα το μέσα, εσύ ζήσε το πακέτο.
Αρχίζω· βαθιά ανάσα, μη σκοντάψω στις λέξεις·
βάζω τον ήρωα εγώ, την εποχή εσύ θα διαλέξεις.
Κάπου σε μια καλύβα στης φωτιάς τα μέρη,
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
Μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που 'χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ' τα χθες.
Έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωριά και σοκάκια
φορτωμένος την παράξενη πραμάτεια.
Εκεί τον είδε, λοιπόν, ένας κουφός και του έγνεψε,
έψαχνε ελπίδα, λες κι η τύχη του στέρεψε.
Πήρε δυο ευχές απ' το πανέρι, τις άνοιξε κι έλαμψε,
έκανε πίσω, κρύφτηκε κι έκλαψε.
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή
καθισμένη σ' ένα βράχο παρέα μ' ένα σκυλί.
Τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν' αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να της διαβάσει.
Έτσι κι έγινε, άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της·
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.
Είπε στο γέροντα που διάβαζε να πάψει,
σφιγγόταν τόσο για να μη κλαψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος
γελαστός, καλοστεκούμενος και εύπορος.
Εβγαλε ένα πουγκί και πήρε το μισό πανέρι,
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι.
Γιατί τον βρήκανε τ' απόγευμα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε πως δε του 'μεινε δάκρυ.
Έτσι ο γέροντας βάζοντας κάτω το κεφάλι,
ένοιωσε άσκημα πρώτη φορά ντροπή μεγάλη.
Έδωσε πίσω τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά,
τα 'βαλε μες στο πανέρι κι αφού άναψε φωτιά,
δε μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές
- λες και πληρώσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές.
Έκανε τα πίσω μπρος κι ο ασπροντυμένος ουρανός
του τραγουδούσε πόσο ήταν τυχερός
που είχε στα μάτια του όλα όσα πέρασε
που τα κατάφερε και γέρασε.

Κι αν γελώ, είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω.
Κι αν ρωτώ, είναι για 'κείνα που ήξερα και ξέχασα.
και αν θα βρω όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω
θα μπορώ να λέω σ' όλους, τα κατάφερα, γέρασα
κι όμορφα πέρασα.
Κι αν γελώ... κι αν ρωτώ...
κι αν θα βρω...θα μπορώ

Τραγουδάρα :clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Roxim

Δραστήριο μέλος

Η {Fucking Dreamer} αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Κέρκυρα (Κέρκυρα). Έχει γράψει 456 μηνύματα.
Ραψωδός Φιλόλογος-Φωτογραφίες
Ψάχνω αναμνήσεις στις παιδικές μου φωτογραφίσεις
που έτυχε κι αποτυπώθηκαν από το φακό
τότε που πλήρωνα τα λάθη μόνο με παρατηρήσεις
κι είχα μόνη τιμωρία απ' την αίθουσα να βγω
ψάχνω να βρω το πρόσωπό μου ανάμεσα στα άλλα
πιτσιρίκια που σε ένα προαύλιο έπαιζαν μπάλα
που θυμάμαι τα ονόματά τους τα μικρά τα επίθετα τους
και με κάθε λεπτομέρεια τα τότε πρόσωπά τους
φίλοι μας εχθροί μας δάσκαλοι συμμαθητές μας
που αναπολώ ακόμα κι ας χώρισαν οι ζωές μας
που δεν έχουμε μιλήσει για καιρό πως μπορώ
τις χαμένες να αναπληρώσω στιγμές μας
βρες μου ένα τρόπο για να αναστήσω το χρόνο
από το κιτρινισμένο φωτογραφικό χαρτί
να γυρίσουν οι ζωές μας πριν μάθουν για τον πόνο
για ένα διάλειμμα ακόμα στην αυλή
να δω την μάνα μου ντυμένη με τ' άσπρο νυφικό της
τον πατέρα μου ντυμένο γαμπρό να χαμογελά
να της πω να μη μιλήσει ποτέ για φτερά στον γιο της
γιατί πόνεσε όταν πέταξε ψηλά
να παραστώ στην βάφτιση μου να τους εμποδίσω
να με πουν δούλο ενός Θεού που δεν τον πίστεψα στιγμή
κι αν δεν μ' άφηναν στην κολυμβήθρα μέσα να με πνίξω
πριν μου μάθουν απ' έξω την προσευχή
να ξαναπάω σ' όλα τα μέρη που με 'χουν φωτογραφίσει
να βγω από το πλάνο το τοπίο να φανεί
να χαρώ λίγο ακόμα τον πολιτισμό ή την φύση
αντί να αποδεικνύω στα καρέ πως ήμουν εκεί.
Φωτογραφίες εκτυπωμένες πάνω σε χαρτί
ή στη μνήμη ενός σκληρού δίσκου αποθηκευμένες
Φωτογραφίες εκεί που φυλακίζεις την στιγμή
σε πόζες χαμογελαστές κι ευτυχισμένες.
Φωτογραφίες παρόν που γίνεται παρελθόν
προτού προλάβεις να συνειδητοποιήσεις
Φωτογραφίες γιατί όσο κι αν μείνεις στο παρόν
τον χρόνο πίσω δεν γίνεται να γυρίσεις.
Σε πόζες χαμογελαστές εσκεμμένες ή αυθόρμητες
να με ρωτήσω θα 'θελα που βρήκα το σθένος
τότε νόμιζα πως όλες οι καρδιές είναι απόρθητες
και με την θλίψη ακόμα ήμουν ξένος
φωτογραφίες που δεν ήξερα να ντύνομαι καλά
και τα δυο μου ακουστικά ήμουν ευτυχισμένος που 'χα
για να μου λεγα πως δεν είναι όλα τόσο απλά
και πως οι άνθρωποι σε κρίνουν απ' τα ρούχα
φωτογραφίες γενεθλίων όταν σβήνω κεριά
παιδί με βλέμμα νικητή που μόλις νίκησε το χρόνο
να κρυφτώ και εκεί να μείνω για πάντα σε μια μεριά
γιατί φοβάμαι που ακόμα μεγαλώνω
φωτογραφίες με ανθρώπους που 'χουν φύγει αγκαλιά
όταν βιαζόμουνα και ήθελα να φύγω
να καθόμουν να τους δώσω όσα προλάβαινα φιλιά
να μου ψιθύριζαν να κάτσω ακόμα λίγο
τις αγάπες τις παλιές τα φιλιά τις αγκαλιές
τα αισθήματα που δεν μπορούν φακοί να αποτυπώσουν
τις φευγαλέες στιγμές τις λύπες και τις χαρές
να απολαύσω προτού άδοξα τελειώσουν
και πίσω από τα pixel την ανάλυση τα φλας
που εγκλωβίζουν τις στιγμές αλλά δεν τις φέρνουν πίσω
και αν έμαθες σε site για άλλους να τις αναρτάς
εμένα ακόμα μου μαθαίνουν πως να ζήσω.
Φωτογραφίες εκτυπωμένες πάνω σε χαρτί
ή στη μνήμη ενός σκληρού δίσκου αποθηκευμένες
Φωτογραφίες εκεί που φυλακίζεις την στιγμή
σε πόζες χαμογελαστές κι ευτυχισμένες.
Φωτογραφίες παρόν που γίνεται παρελθόν
προτού προλάβεις να συνειδητοποιήσεις
Φωτογραφίες γιατί όσο κι αν μείνεις στο παρόν
τον χρόνο πίσω δεν γίνεται να γυρίσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
FullFace - Η μικρη αγαπη

Μια φορα κι εναν καιρο σ'ενα σπιτι κατοικουσε ενα κοριτσακι εφηβικης ηλικιας
παιδακι ομορφο σαν την αγαπη
Αγαπη τ'ονομα της ήταν Αγάπη
πάλι θα στο ξαναπώ μη ξεχασεις
Εκει ζουσε κι ο μαλακας
ο μαλακας πατερας της χηρος της νεκρης της μανας
χωρις λογο βαραγε την Αγαπη λες κι ειχε κατι με δαυτη
λες κι ειχε κατι παθει κι αυτος σαν παιδακι
τελος παντων
η Αγαπη δε μιλαγε, μολις μιλαγε ο πατερας τη βαραγε
δε σταματαγε μεχρι αιμα να δει
κι η Αγαπη παρεμενε σιωπηλη σ'ενα δωματιο 2x3
στου τοιχου τη γωνια με τα γονατα στα χερια να κρατα
να προσπαθει να μη μισησει τον ιδιο της το μπαμπα
μ'απ'αυτους που περιμενουμε να'ναι στο μ'αγαπας
καμια φορα ειναι ο,τι χειροτερο εχουμε για μας

Οι γειτονες ακουγαν τις φωνες
μα για καποιο λογο κανεις δεν εδινε σημασια σ'αυτες
Καποιοι λεγαν πως τον πατερα ξεραν
και δεν τα βαζανε μαζι του γιατι τον τρεμαν
ειχανε κι αυτοι εναν τετοιο λεει
ακομα δεν τους καταλαβαινω, μα δεν εχει σημασια εγω σε τι πιστευω
το γεγονος παραμενει: η Αγαπη υποφερει
κι ο μαλακας πατερας της ανενοχλητος καταστρεφει
Καπως ετσι η Αγαπη μεγαλωνε διαλυμενη
με μελανιες οποτε τολμουσε να πει μια λεξη
με μια πορτα κλειδωμενη
αναγκασμενη να μενει καπου που δε μπορουσε να προσφερει αυτα που θελει

Μια μερα κλασικη η αγαπη ειχε αρπαξει τοσο ξυλο που φοβοταν να φοβηθει
και παιρνει αγκαλια τον πατερα της κι εκεινος τη ρωταει
<τι?>
<μπαμπα ο,τι και να κανεις εγω σ'αγαπω πολυ>
κι ο μαλακας αντι να συγκινηθει
παιρνει την κορη του και την πεταει στο δρομο σα σκυλι
παει να χαθει και τοτε εκεινη τον αποχαιρεταει χαμογελαστη
ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΥΓΧΩΡΕΙ!
κι απο τοτε γυρναει στους δρομους κ ψαχνει να βρει
καποιους τρελους που λενε πως την ψαχνουνε κι αυτοι
αλλοι λενε πως εχει χαθει, αλλοι λενε πως ειναι νεκρη
κι αλλοι πιστευουν πως εχει φυγει απ τη γη!
ναι μπορει! κι εχουν περασει κ 1000δες χρονια
αλλα πιστευω μα πιστευω πως η αγαπη κυκλοφορει καπου ακομα
μπορει να ναι σε δρομους η αναμεσα σε φιλους
εγω πρεπει να την ειδα μια μερα γραφοντας στιχους​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ZinaM

Νεοφερμένος

Η Ζήνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 103 μηνύματα.
"Red" του Chris Rea

Put your hand in the paintbox and choose
Which one says the most about you
I would have to pick the deepest shade
The saddest shade of blue
But red is colour I'd choose
Red is colour I'd choose

I set my soul long ago and far away
Oh it's written down so deep it can never fade away
Though so many years have come and gone
Through my life one thing has stayed
An eternal light that shines clean through the grey

Red is colour I'd choose
Deepest red on a sky of deepest blue
It don't matter now if I should win
If I should win or lose
'cos red is colour I'd choose
If I waste my time away waiting just for you
I don't care what others say
'cos baby I just love, love what you do

Red is colour I'd choose
Deepest red on a sky of deepest blue
It don't matter now if I should win
If I should win or lose
'cos red is colour I'd choose
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lucas

Νεοφερμένος

Ο Lucas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει από Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 27 μηνύματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

~Melania~

Περιβόητο μέλος

Η Insomnia ♥ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Στρατιωτικός και μας γράφει από Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 5,354 μηνύματα.
My Passion lyrics



I still got feelings you are my passion
you are the one for me
I still got feelings you are my passion
you are the one for me

can you, can you hear me say
when I'm moving closer
you keep going away
'cause you're my guilty pleasure
and you caught me so tight
I wanna love you always
let's smile into the night
[CHORUS]
don't let go
don't run away love
I still got feelings you are my passion
don't let go
don't run away love
you are the one for me[x2]

can you, can you see the flame
that burns inside my body
everytime you are here
'cause you're the one I dream of
everyday and night
don't give away my feelings
and come into my life

[CHORUS]
don't let go
don't run away love
I still got feelings you are my passion
don't let go
don't run away love
you are the one for me[x2]

[CHORUS]
don't let go
don't run away love
I still got feelings you are my passion
don't let go
don't run away love
you are the one for me[x2]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Roxim

Δραστήριο μέλος

Η {Fucking Dreamer} αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Κέρκυρα (Κέρκυρα). Έχει γράψει 456 μηνύματα.
Εξαιρέσεις – Ρους
Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Η μέρα κυλάει
Για να ‘ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις με άλλο αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκαλιά μου έλα
Είναι καλύτερη απ’ της πόλης η δική μου η τρέλα
Μα πρόσεξε… Μη μείνεις εκεί

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Και ψάχνεις για κάτι
Σ’ ένα φιλί, σε μια ματιά, σ’ ένα χαμόγελο
Σ’ ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε φτάνει εκεί

Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας κι εμείς σαν μια γροθιά τ’ όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο πρόσωπό της

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω (x2)
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις (x2)

Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στο αίμα
Να μην το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς

Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις

Το ξέρεις μ’ αρέσεις…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Active Member - Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς ξεσυνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Loreley

Περιβόητο μέλος

Η Loreley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και επαγγέλλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 5,860 μηνύματα.
Ψυχόδραμα 07 - Καιρός της Σιωπής
https://www.youtube.com/watch?v=ZBPm7zZEkjE

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ' αγαπώ παντού να το δεις(Χ2)

Γιώργο με λένε και τα γραπτά μου στάζουν
πόνο ψυχής και δάκρυα φωνάζουν και βουλιάζουν
μέσα στην καρδιά μου φόβοι που φωλιάζουν με δικάζουν
μ' ενα φιλί σου μάτια μου άρχισαν να τρομάζουν και δειλιάζουν
και σιγά σιγά χλωμιάζουνε τα χείλη σου αρπάζουνε
τις λέξεις μου τα μάτια μου πριν κλάψουνε
τις σκέψεις μου αγκάλιασε τη λογική πριν χάσουνε και φύγω
σ'αγαπώ από εδώ μέχρι τον ήλιο κ άλλο λίγο
πιο ψηλά πετώ πριν κόψουν τα φτερά μου
να μην φοβάσαι φως μου ξέσπασε στη αγκαλιά μου
γιατί εγώ θα σε κρατώ σφιχτά ν' ακούσεις την καρδιά μου
που χτυπάει απο το βράδυ εκείνο που σ' είδα κοντά μου
γιατί βρέθηκες εκεί να μου θυμίζεις πως να ελπίζω
και μου θύμισαν τα μάτια σου τον ουρανό ν 'αγγίζω
αξίζω κάτι παραπάνω απο το γκρίζο κ ατενίζω
τα χρώματα της χαράς μα δεν τ' αγγίζω
ακόμα χρωματίζω εικόνα
μέσα στον αγώνα γονατίσαν όλα
όλα αυτά που εγώ πίστεψα για μένα είχαν πεθάνει
την ψυχή μου άγγιξε λίγο να ξανανασάνει φτάνει
φώναξα ψηλά φτάνει φτάνει φώναξα στην κάνη
που ειχα στρεψει προς εμένα
την ελπίδα μου τη σκότωσα και πήρα από ένα βλέμα
πίσω ελπίδα με σκοπό να ξαναζήσω
ελπίδα να κρατήσω δώσ μου
το παρελθόν μου να σβήσω εντός μου
σε κοίταξα στα μάτια αυθόρμητα κ αληθινά
σε σιωπηλούς καιρούς με συναισθήματα νεκρά

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις

:worship:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

κaτε_αlx

Πολύ δραστήριο μέλος

Η κaτε_αlx αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,545 μηνύματα.
Το λάθος-Μελίνα Ασλανίδου
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.

Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μές στο λάθος μου να ζω
ό,τι μου ζήτησες δίνω κι ένα σου ζητώ
να 'ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ.

Σ' ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μιά φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.

Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσυ το τέλος μου κι αρχή.

Μόνη στης ζωής την άκρη
ψάχνω στο ποτό
Ένα παραμύθι να πιαστώ
κι ένα τηλεφώνημά σου, έτσι ξαφνικά
μ' έσωσε ακόμα μια φορά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Alma Libre

Επιφανές μέλος

Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
Τρύπες-Ερωτευμένοι Σχιζοφρενείς



Τρέμουν τα πόδια μου το σώμα μου δειλιάζει
κάθε φορά που πλησιάζεις προς τα 'δω
Με ξεσηκώνεις με χαλάς και μ' αναγκάζεις
να μπω γυμνός στο ηλεκτρικό σου μακελειό

Μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω
δεν έχω δύναμη μακριά να κρατηθώ
Βάζω στην άκρη το μυαλό μου νικημένο
μέσα στις στάχτες σου διψάω να βρεθώ

Σαν τότε που μας τρόμαζε το ήσυχο φεγγάρι
σαν τότε που ματώναμε μαζί
Μόνοι σε έναν άγνωστο νεκρό πλανήτη
ερωτευμένοι σχιζοφρενείς

Τρέχω συνέχεια να κρυφτώ μακριά από σένα
και όλο νομίζω πως μπορώ να γιατρευτώ
Πάνω σου πέφτω ξαφνικά και απεγνωσμένα
στα ηλεκτροσόκ σου προσπαθώ να αντισταθώ

Μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω
δεν έχω δύναμη μακριά να κρατηθώ
Βάζω στην άκρη το μυαλό μου νικημένο
μέσα στις στάχτες σου διψάω να βρεθώ

Σαν τότε που μας τρόμαζε το ήσυχο φεγγάρι
σαν τότε που ματώναμε μαζί
Μόνοι σε έναν άγνωστο νεκρό πλανήτη
ερωτευμένοι σχιζοφρενείς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Top